بیماری هانتینگتون چیست و چگونه تعریف می شود؟

برخی از بیماری های ترسناک بیماری هایی هستند که بر مغز تأثیر می گذارند. مغز همان چیزی است که ما را وادار می کند و اگر صدمه یا تغییری در مغز ایجاد شود، اثرات آن می تواند زندگی را تغییر دهد. امروز، ما به دنبال یکی از این بیماری ها، بیماری هانتینگتون خواهیم بود. اگر تمایل به کسب اطلاعات دقیق تر دارید می توانید از طریق وب سایت همکده اقدام کنید. مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد. در ادامه می بینیم که بیماری هانتینگتون چیست؟

بیماری هانتینگتون چیست؟

تعریف اصلی بیماری هانتینگتون این است که سلولهای عصبی شما شروع به شکستن می کنند. آنها به آرامی از بین می روند و این، همانطور که انتظار دارید، تأثیر زیادی بر زندگی افراد دارد. این بیماری می تواند بر نحوه حرکت، عملکرد مغز شما تأثیر بگذارد و ممکن است باعث بیماری های روحی شود. بیماری هانتینگتون معمولاً در سنین 30-40 سالگی ایجاد می شود، اما همانند هر بیماری ممکن است دیر یا زودتر بروز کند. بیماری نوجوانی هانتینگتون، جایی که فرد قبل از 20 سال به آن مبتلا می شود، امکان پذیر است. این مدل سریعتر پیشرفت خواهد کرد و تجربه آن برای یک جوان ترسناک است. این بیماری به نام پزشک جورج هانتینگتون نامگذاری شده است. وی در سال 1872 خانواده هایی را که بیماری هانتینگتون را تجربه کرده بودند مشاهده کرد و در مورد آن در مجله خود نوشت.

علل بیماری هانتینگتون چیست؟

بیماری هانتینگتون ارثی است. اگر یکی از والدین شما به بیماری هانتینگتون مبتلا باشد، ممکن است از خود بپرسید که آیا به این بیماری نیز مبتلا می شوید. یک ژن جهش یافته باعث بیماری می شود و فرد برای داشتن ژن هانتینگتون فقط به یکی از این ژن ها نیاز دارد. احتمال ابتلای کودک به بیماری هانتینگتون در بیشتر موارد یک تلنگر است. معمولاً 50٪ احتمال وجود دارد. به سابقه خانوادگی خود نگاه کنید. داشتن دانش قبلی در مورد بیماری هانتینگتون در خانواده، اگر این بیماری را به ارث برده باشید می تواند به شما کمک کند.

فرکانس های بیماری

بیماری هانتینگتون خوشبختانه نادر است. اگر بخاطر کنجکاوی محض این مقاله را می خوانید، و نه به این دلیل که شما یا شخصی که می دانید به این بیماری مبتلا هستید، با خیال راحت می توانیم بگوییم که احتمالاً به آن مبتلا نیستید. با این وجود علیرغم نادر بودن، علائم و ماهیت بیماری برای افرادی که مایل به دیدن درمان هستند کافی است. حتی اگر کسی را که به آن مبتلا است نمی شناسید، علائم برای شما کافی است که بخواهید برای درمان خود تماس بگیرید.

علائم بیماری هانتینگتون چیست؟

از آنجا که این یک اختلال در مغز است، از طریق روش های مختلف مغز شما را تحت تأثیر قرار خواهد داد. ممکن است در آغاز علائم متفاوتی را تجربه کنید و این علائم می توانند از نظر تأثیر یا ظاهر متفاوت باشند. بیماری هانت به سه روش می تواند بر مغز تأثیر بگذارد: حرکت، شناخت و روانپزشکی.

جنبش

همه ما گهگاه حرکات غیر ارادی را تجربه می کنیم اما کسانی که به بیماری هانتینگتون مبتلا هستند ممکن است حرکات غیرارادی مزمن داشته باشند. اینها می تواند یک تندی حرکت ناگهانی داشته باشد. ممکن است خود را در حال غر زدن ببینید. ماهیچه های شما ممکن است منقبض شوند، یا احساس سفتی کنند. چشمان شما ممکن است به هم بخورند یا به آرامی حرکت کنند. همچنین می توانید در تعادل، بلع یا گفتار مشکل داشته باشید. برخی از افراد ممکن است قسمت های جزئی داشته باشند، در حالی که دیگران ممکن است بیشتر تحت تأثیر قرار بگیرند. ممکن است در کار خود با مشکلاتی روبرو شوید، بتوانید در خانه خانه فعالیت کنید، با مردم صحبت کنید و فقط از خود یا خانواده حمایت کنید.

شناخت

اگر به بیماری هانتینگتون مبتلا هستید، می توانید اختلالات شناختی خود را تجربه کنید. منظور ما از این چیست؟ در اینجا چند نمونه هستند.

• ممکن است تمرکز روی بعضی از کارها برای شما دشوار باشد. هر کس روزهایی را دارد که نمی تواند تمرکز کند، اما فردی که به بیماری هانتینگتون مبتلا است با تحلیل رفتن مشکلات بیشتری خواهد داشت.
• ممکن است خود را از نظر ذهنی سخت و مشکل کنید یا در فکر فرو رفته باشید. ممکن است از دیگران فاصله بگیرید.
• کنترل تکانه در برخی از کسانی که هانتینگتون دارند، وجود ندارد. آنها ممکن است طغیان کنند، بی ادب باشند و قبل از فکر کردن کاری انجام دهند.
• ممکن است خودآگاهی فرد کاهش یابد.
• شاید تدوین افکار جدید برای شما دشوارتر باشد. همچنین ممکن است حفظ دانش جدید برای شما دشوار باشد.

روانپزشکی

بیماری هانتینگتون ممکن است باعث برخی اختلالات روانپزشکی نیز شود. افسردگی شاید بالاترین میزان در این لیست باشد. برخی ممکن است فکر کنند یک فرد مبتلا به هانتینگتون به دلیل ابتلا به این بیماری افسرده است. با این حال، این بیماری همچنین می تواند شیمی مغز را تغییر داده و باعث افسردگی شود. آنها ممکن است احساس غم و اندوه کنند، احساس کناره گیری از دنیا کنند، خستگی داشته باشند و افکار خودکشی داشته باشند. سایر اختلالات روانی که ممکن است بوجود آیند شامل OCD، شیدایی و اختلال دو قطبی است. همانطور که می بینید، احساس جنون، یا داشتن یک روحیه بالاتر از حد، یک موضوع مشترک است.

تغییر فیزیکی دیگر کاهش غیرمنتظره وزن است.

بیماری نوجوانی هانتینگتون

همانطور که قبلاً گفته شد، بیماری هانتینگتون بیشتر در بزرگسالی اتفاق می افتد، اما ممکن است قبل از بزرگسالی نیز اتفاق بیفتد. کسانی که به بیماری نوجوانان هانتینگتون مبتلا هستند ممکن است دارای مشکلات رفتاری باشند، در مدرسه با مشکل روبرو شوند و اطلاعاتی را که آموخته اند فراموش کنند. این امر تشخیص را دشوار می کند. برخی از این رفتارها ممکن است به عنوان تغییرات متداول برای کسی در دوران نوجوانی تلقی شود.

مرگ

بیماری هانتینگتون زمانی است که سلول های مغز شما به تدریج خراب می شوند، بنابراین با پیشرفت زمان بیماری بدتر می شود. اگر کسی به بیماری هانتینگتون مبتلا شود، ممکن است تعجب کند که چه مدت بعد باید مرگ را در آغوش بگیرند. این بستگی خواهد داشت. بعضی اوقات ممکن است ده سال زندگی کنند و بار دیگر ممکن است 30 سال داشته باشند. در صورت ابتلا به بیماری نوجوانان هانتینگتون احتمال مرگ سریعتر افزایش می یابد.

برخی ممکن است به دلیل وخیم شدن بیماری خود از بین نروند، اما در عوض عوامل دیگر هستند. خودكشي يكي از دلايل بزرگ ممكن است فرد مبتلا به بيماري هانتينگتون از دنيا رود. برخی نمی توانند زندگی در وضعیت خراب را درک کنند و می خواهند قبل از این که به طور طبیعی بمیرند، بمیرند. خطر خودکشی زمانی افزایش می یابد که فرد در مراحل میانی قرار دارد، جایی که استقلال او کاهش می یابد. در مواقع دیگر، ممکن است فرد قبل از تشخیص حتی اقدام به خودکشی کند.

گاهی ممکن است فرد مبتلا به بیماری هانتینگتون در اثر عفونت هایی مانند ذات الریه دچار مشکل شود. در مواقع دیگر، از دست دادن تعادل باعث سقوط آنها می شود و آنها در اثر سقوط می میرند. مشکل در بلع ممکن است باعث خفگی شود. فرد مبتلا به بیماری هانتینگتون برای زندگی و انجام کارهای روزمره خود به کمک احتیاج دارد. در اواخر زندگی، افراد مبتلا به هانتینگتون ممکن است قادر به صحبت نباشند و ممکن است در بستر بیماری باشند، اما توانایی آنها در درک مردم هنوز سالم است.

رفتار های درمانی برای بیماری

برای اکثر این بیماری ها، هیچ وقت درمانی وجود ندارد. در عوض، روش هایی برای مدیریت علائم آن وجود دارد. این موارد شامل گزینه های زیر است:

دارو درمانی

دارو برای کمک به درمان بسیاری از علائم هانتینگتون وجود دارد. به عنوان مثال، اگر افسرده هستید، داروهای ضد افسردگی می توانند به شما کمک کنند. همچنین دارویی وجود دارد که می تواند به حرکت کمک کند. اگر شما یا کسی که می دانید به بیماری هانتینگتون مبتلا هستید، درمان دارویی می تواند به کسانی که علائم را کنترل می کنند، کمک کند. پیشرفت های امیدوار کننده ای وجود داشته است که ممکن است به کند شدن بیماری حتی بیشتر کمک کند، اما قرصی که هانتینگتون را کاملاً متوقف می کند به این زودی پیدا نمی شود. این در زمینه سوال به بیماری هانتینگتون چیست و رفع آن اهمیت زیادی دارد.

فیزیوتراپی

گذراندن دوره فیزیوتراپی می تواند به کسانی که حرکت و مهارت های حرکتی خود را از دست می دهند کمک کند. با داشتن جلسات منظم فیزیوتراپی، تعادل شما را کنترل می کند، بلع شما را کنترل می کند و از حرکات غیرطبیعی جلوگیری می کند. البته با پیشرفت بیماری، درمان نیز دشوارتر می شود. با این حال، با داشتن مداوم درمان می تواند علائم جسمی هانتینگتون را کند کرده و به فرد اجازه دهد زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشد.

بیماری و فرزندپروری هانتینگتون

اگر شما یا شخصی که می دانید سابقه بیماری هانتینگتون را دارید و می خواهید خانواده تشکیل دهید، ممکن است در این باره تعجب کنند. انتقال بیماری هولناکی مانند هانتینگتون به فرزند شما چیزی نیست که بخواهید. برخی ممکن است به دنبال فرزندخواندگی یا آزمایش ژنتیکی باشند. یک گزینه مشاوره ژنتیک است. مشاور ژنتیک چیست؟ این شخصی است که در صورت خطر ابتلا به بیماری هانتینگتون با والدین بالقوه صحبت کرده و احتمال انتقال آن را برای فرزند خود توضیح دهد. برخی از والدین ممکن است تمایلی به شیوع هانتینگتون نداشته باشند و در عوض فرزندخواندگی، لقاح آزمایشگاهی یا سایر روش های جایگزین فرزندآوری داشته باشند.