آمار و حقایق بیماری هانتینگتون

 در این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره آنلاین در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با آمار و حقایق بیماری هانتینگتون صحبت کنیم. در روان شناسی همیشه موضوعات جالبی وجود دارد. نکته ای که باید بدانید این است که بیماری هانتینگتون یک اختلال بسیار جدی است. اگر افراد نتوانند به زودی علائم این بیماری را تشخیص دهند آسیب را خواهد بود. روان شناسان همیشه برای اختلالات مختلف راه حل های مشخصی ارائه می دهند. این که بگوییم باهر نوع رفتاری در فرد اختلالات روانی شکل گرفته اشتباه است.

درباره این بیماری حقایقی است که در ادامه برای شما خواهیم گفت. در ادامه می خواهیم ببینیم که آمار و حقایق بیماری هانتینگتون در افراد مختلف چگونه است. این که بگوییم هیچ کس در دنیا نمی تواند این اختلالات را بگیر غلط است. نکته ای که باید هر فرد بداند این است که هر چه زود تر علائم خود آسیب زای درون خود را از بین ببرد. برای این کار افراد می توانند از طریق پزشکان و روان شناسان این کار را انجام دهند. یک سری اختلالات هستند که ممکن است شما آن را ندانید با حتی کمتر افرادی آن را تجربه کرده باشند اما پزشکان و روان شناسان آن را تایید کردند. این اختلالات ممکن است در افراد کودک یا بزرگسال هم وجود داشته باشد یا این که به علت یک اتفاق در دوران کودکی تشکیل شده باشد.

بیماری هانتینگتون و تجزیه سلول های عصبی

بیماری هانتینگتون، که شامل تجزیه سلول های عصبی در بدن شما است، زندگی ترسناک است. در این جا برخی از حقایق و آمار در مورد این بیماری آورده شده است.

نام بیماری هانتینگتون از کجا گرفته شده است؟

بسیاری از بیماری ها به نام شخصی که آن ها را کشف کرده است نامگذاری شده اند و این از این قاعده مستثنی نیست. در سال 1872، جورج هانتینگتون پس از مشاهده چگونگی تأثیر آن بر خانواده های مختلف، آن را کشف کرد.

هانتینگتون این بیماری را در سنین جوانی کشف کرد

هانتینگتون هنگامی که برای اولین بار بیماری را کشف کرد، یک سال خارج از دانشگاه فقط 22 سال داشت. او فقط دو مقاله علمی در زندگی خود نوشت و مقاله اول که بیماری را توصیف می کند در این سن نوشته شده است. این در دهه 1800 بود که مردم خیلی سریع بزرگ می شدند.

این می تواند جوانان را تحت تأثیر قرار دهد

بیماری هانتینگتون معمولاً در حدود میانسالی رخ می دهد، گر چه ممکن است در 30 سالگی نیز ظاهر شود. با این حال، نوعی بیماری هانتینگتون به نام نوجوانان هانتینگتون وجود دارد که افراد زیر 20 سال را درگیر می کند، زیرا بسیاری از علائم ممکن است به عنوان رفتار طبیعی نوجوانان به نظر برسد، تا دیر نشده تشخیص داده نمی شود. در بیشتر مواقع، کسانی که به بیماری نوجوانان هانتینگتون مبتلا هستند سریعتر می میرند. این فرآیند نادر است و بیشتر در اجداد اروپایی رخ می دهد.  بیماری هانتینگتون از هر 100000 مورد سه مورد اتفاق می افتد. اگر نژاد اروپایی دارید، شانس کمی برای به دست آوردن آن دارید.

بیماری  هانتینگتون در جوانی حتی نادرتر است

موارد نوجوانان بیماری هانتینگتون در حدود 5-10 درصد از کل موارد تشخیص داده شده رخ می دهد و این امر بسیار نادر است.

هانتینگتون ژنتیکی است

بیماری هانتینگتون کاملاً یک بیماری ژنتیکی است. اگر بیمار پدر یا مادری داشته باشد که به آن مبتلا هستند، 50 درصد احتمال ابتلا به آن را نیز دارند. از طریق ژنی ایجاد می شود که هنگام تولد جهش یافته است.

ژن جهش یافته

ژن جهش یافته به HTT معروف است. این ژن به مغز می گوید که هانتینگتین، پروتئین مهمی که در بافت و از همه مهم تر مغز وجود دارد، ایجاد کند.

هانتینگتین برای سلول‌ های عصبی مهم است

هدف دقیق هانتینگتین هنوز زیر سوال رفته است، اما کاملاً ثابت شده که برای سلولهای عصبی مغز مفید است. این ممکن است به همین دلیل از بین نرود و آن ها رفاه را برای سلول ها فراهم می کنند. اگر هانتینگتین سلول های عصبی را راضی نگه دارد، بدیهی است که چرا جهش در ژنی که مسئول هانتینگتین است می تواند منجر به بیماری هانتینگتون شود.

بیماری هانتینگتون وزن مغز شما را کاهش می دهد

تا زمانی که پرونده شما به مراحل پایانی خود می رسد، مغز شما ممکن است تا 30 درصد از وزن کل خود را از دست داده باشد. برای توضیح بیشتر این، متوسط ​​مغز بزرگسالان حدود سه پوند است. بنابراین در پایان زندگی، اگر به بیماری هانتینگتون مبتلا باشید، مغز شما ممکن است حدود یک پوند کمتر از بزرگسالان دیگر باشد.

میزان خودکشی برای افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون

کسانی که به بیماری هانتینگتون مبتلا هستند ممکن است خودکشی کنند. برخی از افراد نمی توانند زندگی را در جایی که قادر به استفاده از تمام قدرت مغزی خود نیستند درک نکنند، در حالی که دیگران ممکن است دارای شرایط روحی مانند افسردگی باشند که منجر به خودکشی آن ها شود. گفته می شود که حدود 5-12 درصد بیماران ممکن است خودکشی کنند.

سه عملکرد اصلی که تحت تأثیر بیماری هانتینگتون قرار دارند: جهش

بیماری هانتینگتون سه عملکرد مهم زندگی شما را تحت تأثیر قرار می دهد. این می تواند بر حرکت شما تأثیر بگذارد که باعث می شود هنگام تعادل دچار مشکل تعادل، بلع شوید و دچار مشکل شوید. ممکن است به دور هم حرکت کنید، به هم بزنید، یا دچار انقباض شوید. این حرکات غیرارادی خواهد بود و تمام مدت اتفاق می افتد. بسیاری از بیمارانی که به بیماری هانتینگتون مبتلا هستند به دلیل عدم تعادل در نهایت جان خود را از دست می دهند. فقط یک سقوط طول می کشد تا بیمار بمیرد یا خود را به شدت آسیب برساند.

سه عملکرد اصلی که تحت تأثیر بیماری هانتینگتون قرار دارند: شناختی

بیماری هانتینگتون می تواند به مرور زمان عملکردهای شناختی شما را بدتر کند. شما ممکن است در تمرکز بر روی اشیا خاصی مشکل داشته باشید و این به دلیل عامل دیگری مانند ضعف بینایی نیست. ممکن است احساس کنید مغز شما یخ زده است و در فکر فرو رفته اید. اگر چه هر کس ممکن است هر از گاهی این علائم را داشته باشد، افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون آن را به طور مزمن تجربه خواهند کرد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

همچنین ممکن است به دلیل بیماری هانتینگتون کنترل تکانه ضعیف تری داشته باشید. این می تواند شما را به تصمیم گیری متأسفانه یا حتی خطرناک سوق دهد. همچنین ممکن است توانایی حفظ اطلاعات را از دست داده یا قادر به داشتن هرگونه خودآگاهی باشید.

سه عملکرد اصلی که تحت تأثیر بیماری هانتینگتون قرار دارند: اختلالات روانی

سرانجام، ما به عملکردهای ذهنی نگاه می کنیم. بیماری هانتینگتون ممکن است باعث ایجاد اختلالات روانی مختلفی شود که ممکن است رخ دهد. افسردگی یکی از این موارد است. علاوه بر تلاش برای کنار آمدن با این واقعیت که شما به بیماری هانتینگتون مبتلا هستید، افسردگی می تواند به دلیل آرایش تغییرات مغزی شما اتفاق بیفتد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

OCD یا وسواس، بیماری دیگری است که می تواند رخ دهد. ممکن است احساس نارضایتی کنید مگر این که بارها و بارها فعالیت هایی انجام دهید. اختلال دو قطبی علامت دیگری است که می تواند رخ دهد. ممکن است یک روز احساس افسردگی کنید و روز دیگر احساس خوشبختی کنید.

بیماری جوانی هانتینگتون ممکن است مانند مبارزات نوجوان عادی به نظر برسد

همان طور که قبلاً گفته شد، بیماری نوجوانان هانتینگتون کشنده تر است و یک دلیل آن این است که بیماری بسیار نادر است و علائم آن به عنوان آنستیت طبیعی نوجوان اشتباه گرفته می شود. به عنوان مثال، یک نوجوان مبتلا به بیماری نوجوانان هانتینگتون ممکن است دارای مشکلات رفتاری باشد. کدام نوجوان مشکلی در رفتار عجیب و غریب ندارد که به دلیل بالغ شدن بدن و مغزش اتفاق بیفتد؟ همچنین ممکن است مشکلات مدرسه ای نیز وجود داشته باشد. باز هم، بسیاری از نوجوانان ممکن است هر از گاهی در مدرسه مشکل داشته باشند. تغییرات جسمی نشانگر بیماری نوجوانان هانتینگتون است. فردی که به آن مبتلا است ممکن است دچار تشنج، از دست دادن مهارت های حرکتی یا مشکلات تعادل شود.

طول عمر بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون

اگر به بیماری هانتینگتون مبتلا هستید، ممکن است تعجب کنید که چه مدت دارید. این طیف گسترده ای است. برای برخی، معمولاً کسانی که فرم جوانی دارند، ممکن است تنها ده سال طول بکشد تا تسلیم بیماری شوید. با این حال، می توان 30 سال یا بیشتر با بیماری زندگی کرد. از آن جا که این بیماری معمولاً در سنین میانسالی شما تشخیص داده می شود، به این معنی است که شما هنوز هم می توانید یک زندگی طولانی و نجیبانه داشته باشید، اما نه بیماری که انتظار داشتید.

هرچه پیشرفت کند بدتر می شود

از آن جا که بیماری هانتینگتون شامل تجزیه تدریجی سلول های مغزی شما است، با گذشت زمان علائم شما بدتر می شود. در ابتدا ممکن است بتوانید به طور مستقل زندگی عادی داشته باشید، اما به زودی ممکن است مجبور شوید یکی از اعضای خانواده یا مراقب شما از شما مراقبت کند.