والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم

فرزند شما و یا فرزند یک دوست نزدیک یا اقوام شما به تازگی تشخیص اوتیسم دریافت کرده است، احتمالا احساس ناراحتی و تهی شدن می کنید. والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم چه باید بکنند؟ هرگز آسان نیست که یاد بگیریم کسی را که دوستش داریم، وضعیت سلامتی نامناسب یا وضعیتی جدی داشته باشد.

نحوه شناسایی کودکان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم اختلال رشدی است که در اوایل کودکی ظاهر می شود. اوتیسم شایع ترین حالت در یک مجموعه اختلال شناخته شده به عنوان اختلالات طیف اوتیسم است که ASD نامیده می شود. سایر اختلالات طیف اوتیسم شامل سندرم آسپرگر و اختلال پیشرفت فراگیر یا PDD  هستند. اوتیسم و دیگر اختلالات طیف اوتیسم تشخیص شان دشوار می باشد، به دلیل آنکه علائم و درجه اختلال از خفیف تا شدید برای هر کودک متفاوت است.

برخی از ویژگی های اوتیسم عبارتند از:

• درخودماندگی
•  رفتارهای تکراری
• مشکلات ارتباطی کلامی یا غیر کلامی

در موارد شدید، کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است هرگز صحبت کردن را یاد نگیرد یا نتواند تماس چشمی داشته باشد. اما بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم و دیگر اختلالات طیف اوتیسم قادر به زندگی نسبتا طبیعی هستند.

نشانه ها و علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم معمولا قبل از 3 سالگی ظاهر می شود. بعضی از نشانه های اوتیسم ممکن است در اوایل 10 تا 12 ماهگی و نهایتا به مدت 18 ماه آشکار  می شود.

به طور گسترده، نشانه ها و علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا عبارتند از:

•  رفتارهای تکراری
• اختلال در مهارت های ارتباطی
•  مشکل برقراری تماس چشمی
• رفتار سخت و دشوار با تغییر و انتقال
• طیف محدودی از علایق و فعالیت ها
• اکولالیا:  تکرار همان حرف بیش ازحد
• به تاخیر افتادن صحبت کردن و مهارتهای زبانی
• صدای بلند و صدای روباتیک، و یا صدایی آواز خوان
• مشکل داشتن  با ضمایر ؛ به عنوان مثال “شما” به جای “من”
• به ندرت از حرکات معمول استفاده می کنند (اشاره کردن یا تکان دادن)
• فعالیت هایی مانند فلاپ بازو، سر زدن یا چرخاندن یک شی بیش ازحد
• در هنگام صحبت کردن یا پاسخ دادن به سوالات در مورد موضوع خاصی توانایی ادامه دادن ندارند.

علت اوتیسم چیست؟

کارشناسان دقیقا نمی دانند که اوتیسم چیست. در گذشته، افراد متهم به شیوه های فرزندپروری بودند، که به بار گناه و شرم  والدینی که در حال تلاش برای مراقبت از یک کودک معلول بودند، افزوده شد. امروزه اکثر دانشمندان بر این باورند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث ایجاد اوتیسم می شود.

تحقیقات اخیر نشان می دهد ناهنجاری های متعدد ژنتیکی، عوامل متابولیک یا بیوشیمیایی، عوامل محیطی، از جمله قرار گرفتن در معرض ویروس های خاص علت ایجاد اختلالات طیف اوتیسم می باشد.

در دهه های گذشته، تعداد قابل توجهی از موارد تشخیصی اوتیسم در ایالات متحده افزایش یافته است و در سراسر جهان این شبهه به وجود آمده که آیا این اختلال واقعا در حال افزایش است یا اینکه پزشکان آن را به طور موثر تشخیص داده اند. در سالهای آتی سوالات بیشتری از اینگونه موارد پیش خواهد امد، به همین دلیل است که بسیاری از محققان در حال حاضر به دنبال ریشه های اوتیسم، شیوع و درمان هستند.

درمان برای کودکان مبتلا به اوتیسم

کارشناسان رشد کودک معتقدند که یک کودک مبتلا به اوتیسم باید در اسرع وقت درمان را دریافت کند.

هیچ درمان خاصی برای اوتیسم وجود ندارد، اما مداخله زودهنگام با استفاده از مهارت های آموزشی و اصلاح رفتار می تواند نتایج بسیار خوبی داشته باشد. رفتاردرمانی، نوعی درمان در جهت بهبود مشکلات در تعاملات اجتماعی، مشکلات ارتباطی و رفتارهای تکراری می باشد. همچنین رفتاردرمانی می تواند شانس یک کودک مبتلا به اوتیسم را در جهت رفتن به مدرسه و شرکت در فعالیت های معمول افزایش دهد. 

سایر گزینه های درمان برای کودکان مبتلا به اوتیسم 

پزشکان در صورتی دارویی برای کودکان مبتلا به اوتیسم تجویز می کنند که داری علائمی از جمله افسردگی، اضطراب، تشنج و یا بیش فعالی باشند.

درمان های جایگزین شامل مکمل های دارویی همچون ویتامین، تغییرات در رژیم غذایی و یک روش چندگانه فرایندی است که طی آن یک ترکیب شیمیایی با یک یون فلزی ترکیب شده و آن را بصورت محکم نگه می‌دارد. موادی که دارای چنین خاصیتی هستند در درمان مسمومیت با فلزات بکار می‌روند ” اگر چه بسیاری از والدین اصرار  به این نوع درمان دارند ولی از لحاظ علمی برای کودکان مبتلا به اوتیسم یا برای علائم ان یا نتایج درازمدت اثبات نشده است. مرگ و میر با این نوع درمان مرتبط است. قبل از اینکه هر نوع درمانی را امتحان کنید، باید از متخصصان این حوزه مشورت بگیرید و از ایمنی و اثربخشی هر نوع درمان مطمئن شوید.

کمک به والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم

اگر فرزند مبتلا به اوتیسم دارید، حمایت از جایگاه بالایی برخوردار است، مراقبت روزانه از کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند استرس زا باشد، اطمینان حاصل کنید که آیا خدمات پشتیبانی باکیفیت در دسترس در منطقه شما وجود دارد که شما با خیال راحت به درمان کودک بپردازید.

در ضمن، شما با وجود کودک مبتلا به اوتیسم دچار نگرانی های مداوم در مورد سلامت کودکتان هستید، به این دلیل شما باید از خودتان و فرزندتان مراقبت کنید. برای دستیابی به آن و پیدا کردن خدمات پشتیبانی مورد نیاز خود تلاش کنید.

نکته قابل توجه در والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم 

برای اطلاعات بیشتر در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم، از سازمان های دولتی و خصوصی مشورت بگیرید. در مورد مقالات مربوط به اختلالات طیف اوتیسم به روز باشید و اطمینان حاصل کنید که منابع معتبر اطلاعاتی را مطالعه می کنید.

یک سیستم پشتیبانی از گروه های محلی و سازمان های شبکه های والدینی برای خانواده های کودکان مبتلا به اوتیسم جستجو کنید. از پزشک یا متخصص کودک خود جهت اطلاعات دقیق سوالات مختلف بپرسید. می توانید در گروه های اینترنتی برای والدین کودکان مبتلا به اوتیسم عضو شوید.

وقت خود را هدر ندهید. سعی کنید به طور منظم با دوستان و دورهمی با آنها برنامه ریزی کنید. فعالیت های مورد علاقه خود را ادامه دهید.

اگر شما یا همسرتان به طور مداوم افسرده و مضطرب هستید و به علت اینکه استرس مراقبت از یک کودک مبتلا به اوتیسم بر روی رابطه ی زناشویی تأثیر می گذارد، جهت درمان افسردگی خود نزد روانشناس بروید.

 راههای مقابله با استرس را بیاموزید. یوگا انجام دهید، تنفس دیافراگمی را اجرا کنید، از تحریف شناختی فاجعه سازی استفاده نکنید.

راه های مقابله با خلق منفی را بیاموزید، با افکار منفی مقابله کنید، فعال تر باشید، ورزش کنید، بدنبال پیشرفت در زمینه های خانوادگی، شغلی و اجتماعی باشید.

مهارت مدیریت خشم را به صورت درست انجام دهید.

مهارت حل مساله را یاد گرفته و اجرا کنید.

تفاوت اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اوتیسم

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اوتیسم می تواند بسیار شبیه یکدیگر باشند. کودکان با هر دو وضعیت می توانند مشکلات اختلال تمرکز داشته باشند. آنها می توانند رفتار تحریک آمیز داشته باشند و یا ارتباط به سختی برقرار کنند. آنها با مدرسه و روابط اجتماعی دچار مشکل می شوند.

اگرچه بسیاری از علائم مشابهی دارند، تفاوت هایی نیز با هم دارند. اختلالات طیف اوتیسم مجموعه ای از اختلالات مرتبط با بیماری است که می تواند مهارت های زبان، رفتار، تعاملات اجتماعی و توانایی یادگیری را تحت تاثیر قرار دهد ولی اختلال بیش فعالی کمبود توجه ((ADHD براساس عملکرد رشدی مغز به وجود می آید. تشخیص به موقع این اختلالات در اوایل کودکی موجب کمک به درمان مناسب آنها می شود تا از پیشرفت و یادگیری مناسب برخوردار شوند و نهایتا این افراد میتوانند زندگی موفق و شادی داشته باشند.

کسانی که مبتلا به اوتیسم هستند، تمرکز خود را بر چیزهایی مانند خواندن یک کتاب یا انجام یک پازل یا بازی کردن با اسباب بازی خاص میگذارند و لحظات خود را سپری میکنند ولی کودکان مبتلا به ADHD از ابتدا علاقه خود به تمرکز کردن را از دست می دهند و آنها تمرکز کردن را دوست ندارند و از چیزهایی که باید تمرکز کنند، اجتناب ورزند.