کودکان مبتلا به اضطراب
آیا شما هم از نزدیک کودکان مبتلا به اضطراب را دیده اید؟ یا اگر کودک شما مبتلا به اضطراب هست شما را خاندن این محتوا دعوت می کنیم.
تعداد زیادی از کودکان زیر 10 سال با اضطراب زندگی می کنند اما از این بین تعداد کمی بهبودی پیدا می کنند.
حیرت ماتز وقتی که 4 ساله بود، شروع به دیدین نشانه های اضطراب در دخترش کرد.
با گذشت زمان، دختر کوچکش کودکستان را شروع کرد، و هر روز با مادرم می جنگید.
او همچنین در پایان اغلب روزها وقتی که ماتز او را از مهد بر می داشت، گریه می کرد.
پس از یک سری از مسائل پزشکی، تجربه اضطراب دختر هیکر سخت شد.
امروز، ماتز گفته که اضطراب دختر 12 ساله اش “بر خواب، خوردن، وضعیت عاطفی و سلامت جسمی او تاثیر می گذارد. او به طور مرتب دارای ناراحتی معده، درد شکم، سردرد و بی خوابی است. او به راحتی کار می کند، به طور منظم گریه می کند و با عزت نفس مبارزه می کند. “
دختر ماتز در تجربه خود با اضطراب تنها نیست.
بر اساس یک گزارش که اخیرا توسط موسسه ذهن کودک منتشر شده، اضطراب زندگی 30 درصد از کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد.
این موسسه در طول 10 سال گذشته 17 درصد افزایش اضطراب در میان جوانان گزارش شده است. و موسسه ملی سلامت روان گزارش می دهد که افرادی که اضطراب دارند، 8.3 درصد از آن ها در معرض خطر شدید قرار دارند.
دکتر کورا کاللت Breuner، متخصص اطفال بیمارستان کودکان سیاتل گفته که: “نوجوانی به طور کلی استرس زا است، گرچه احتمالا بیشتر برای این نسل بیشتر از ما، زیرا هیچ راه حلی برای جلوگیری از آن وجود ندارد.
یک مشکل رایج که معمولا درمان نشده است.
درمان در دسترس است و می تواند موثر باشد، اما گزارش موسسه ذهن کودک نشان می دهد که 80 درصد از بچه ها با اضطراب قابل تشخیص هرگز کمک مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند.
ماتز برای کمک به دخترش تلاش کرد. او 7 ساله بود که به یک درمانگر مراجعه می کرد.
ماتس توضیح داد: “درمان در آن زمان دشوار بود. آنها به کالیفرنیا نقل مکان کردند، و تجربه درمان شدیدتر شد. ماتس توضیح می دهد که دخترش در مورد درمان به شدت نگران است و نمی تواند حتی به دفتر درمانگر وارد شود. در عوض، او می تواند در سالن یا ورودی بایستد و در آن جا قرار ملاقات انجام شود.
“من در دفتر نشسته ام و سعی می کنم او را تشویق کنم. اما بعد از چند ماه از ملاقات هفتگی، درمانگر ناراحت شد و گفت که واقعا چیزی برای کمک به او وجود ندارد، اگر او نمی خواهد به دفتر بیاید دارو برای او تنها گزینه است.
ماتس خودش را ناامید کرد. او نقطه نظر متخصص را درک کرد، اما احساس کرد که باید تلاش کند تا برخی از ناراحتی های دخترش را کاهش دهد و بین او و درمانگر رابطه ایجاد کند و نه فقط تلاش کند تا او را به داخل اتاق بیاورد.
برونر همچنین توضیح می دهد که تعداد زیادی از بچه ها والدین خود را درباره آنچه در حال تجربه آن هستند مطلع نمی کنند، بنابراین والدین نمی دانند فرزندانشان در حال مبارزه با بیماری هستند. این بدان معنی است که والدین به پدر و مادر خود توجه دارند تا فرزندان خود را مورد توجه قرار دهند و فرزندان خود را به عنوان اضطراب تشخیص دهند.
اضطراب دوران کودکی چیست؟
سوزان مک کلاناهان، دارای مدرک دکترا، مؤسس و مدیر کل بالینی مراکز بهداشت بینائی، اعتقاد دارد که ممکن است بعضی از نشانه ها از چشم والدین به علت حواس پرتی که همه ما روز به روز به علت مشغله هایمان تجربه می کنیم دور بماند.
“شما مشغول فعالیت های مربوط به خود هستید و بچه شما ممکن است هر کار دیگری را بکند. او ممکن است تمام مدت مشغول کار کردن با گوشی آیفون خود یا تبلت خود باشد در حالی که برای این کار سن کمی دارد و شاید شما کاملا نمی توانید تمام موارد مربوط به او را تحت نظر قرار دهید، چرا که بسیاری از روش های واقعا قابل قبول اجتماعی برای عبور از زیر دست شما وجود دارد که اوضاع را اصطلاحا از دست شما خارج کند.
لیستی از علائم که والدین باید به دنبال آن باشند، را فراهم کرده است که برخی از آنها عبارتند از:
- سردرد
- دل درد
- پریشانی فیزیکی
- بی سر و صدا بودن
- مشکل در خواب دارد.
- اضطراب در عملکرد خود دارد.
- از جمع های اجتماعی خارج می شود.
- ترس بیش از حد از برخی چیز ها دارد.
- گفتن اینکه نمی خواهم به مدرسه بروم.
- نگرانی های بیشمار از موارد مختلف دارد.
- اغلب صحبت کردن در مورد اینکه احساس خوبی ندارد.
- همیشه در حال جستجو برای آنچه که ممکن است اشتباه باشد است.
گزینه های درمان
هر دو برونر و مککلاناهان توضیح می دهند که درمان برای این بچه ها اغلب شامل قرار گرفتن در معرض درمان است، جایی که درمانگر برای کمک به بیماران به مسائل مربوط به اضطراب کمک می کند.
به عنوان مثال، اگر مدرسه اضطراب را برای یک کودک ایجاد می کند، در معرض قرار گرفتن درمان ممکن است شامل رانندگی تا پارکینگ به همراه هم تا جلسه، راه رفتن و نشستن در مراحل بعد، ورود به ساختمان بعد از آن، و غیره تا زمانی که کودک خودش را پیدا کند آنها می توانند ناشی از اضطراب آنهاست.
مککلاناهان توضیح داد: “این کار همیشه باعث نمی شود تا ترس خود را کاملا از دست دهند، اما نشان می دهد که آنها می توانند با آن کنار بیایند.”
هنگامی که والدین قادر به تشخیص اینکه فرزندشان دچار اضطراب است هستند و هنگامی که می توان از درمان های مناسب استفاده کرد، مککلاناهان می گوید که این کار می تواند بسیار سریع و موثر باشد.
نمایش از کلاس درس
نیکول فینیگ، معلمی در میلواکی، ویسکانسین، برخی از آن موارد را در کلاس خود دیده است.
در حالی که با Healthline حرف می زد، او نیاز روزافزون به کمال گرائی را در بین دانش آموزانش شناسایی کرد؛ بسیاری از آنها به این نکته اشاره می کنند که از انجام کارهای جدید می ترسند که آنها را به درستی انجام ندهند.
او گفت که: “عزت نفس آنها بسیار کم است. ، آنها فکر می کنند که آنها دانشجویان وحشتناکی هستند، به اندازه کافی کار نمی کنند یا به اندازه کافی خوب نیستند. “هیچ دلیلی برای این امر وجود ندارد، اما آنها این صدای ثابت را در سر خود دارند و به آنها می گویند که آنها مفید نیستند.”
او همچنین پدر و مادر را گاهی اوقات به عنوان بزرگترین مانع برای گرفتن کمک بچه ها می بیند.
فینیگ گفت: “من فکر می کنم که چنین محرک هایی برای سلامت روان وجود دارد و بسیاری از والدین تا زمانی که فرزندان خود را برای اضطراب یا افسردگی مواخذه می کنند، بسیاری از والدین به نظر می رسد که تمایلی به تایید فرزندانشان برای کمک به آنها نداشته باشند.”
فینگی معتقد است که برخی از دانش آموزانش از گفتگو با یک روانشناس کودک، که می تواند به استرس، اضطراب، برخورد با قلدری و دیگر تعاملات مشابه کمک کنند، بسیار مفید خواهد بود.
با این حال، او در نهایت نتیجه می گیرد که اغلب این کمک ها را دریافت نمی کنند، زیرا پدر و مادر این کودکان اعتقاد دارند که رفتن به یک روانپزشک به این معنی خواهد بود که به کودک ان ها دارو تزریق شود و به همین دلیل در برابر آن مقابله می کنند.
کارهایی که پدر و مادر می توانند انجام دهند.
مککلاناهان پیشنهاد می کند که با مراجعه به متخصص اطفال شروع شود.
او اشاره می کند که مشاوران مدرسه نیز می توانند به طور بالقوه منابعی را برای کمک فراهم کنند.
همچنین داشتن فرزند و خانواده در ایجاد مهارت های مقابله ای جدید می تواند مفید باشد.
ماتز در نظر دارد تلاش کند یک متخصص روانشناسی کودک پیدا کند، اما در این مرحله حتی این ایده، دخترش را به وحشت می اندازد. و در حالی که دارو چیزی است که ماتز می تواند هم اکنون در نظر بگیرد، دخترش در مورد آن نیز اضطراب به خود می گیرد، به دلیل تبلیغات بد از دارو ها و لیست های طولانی آن از عوارض جانبی مربوط به آن ها.