روابط object
تئوری رابطه ی اشیا یا روابط object روی روابط ما با دیگران تمرکز دارد. بر اساس این نظریه، مهارت های رابطه در طول زندگی عمیقا ریشه در ارتباطات اولیه با والدین، خصوصا مادرهایمان، دارد. در اینجا منطور از اشیا همان افراد دیگر، نقش های آن ها یا وسایل فیزیکی که به شکل نمادین می توانند نشان دهنده ی یک فرد یا نقشی از او باشند. روابط اشیا به منظور رابطه ی ما با افراد یا اشیای دیگر است. ما بررسی می کنیم شما چطور تحت تاثیر این ها قرار گرفته و روابط شما با مادرتان چه چیزی در مورد روابط آینده را نشان می دهد.
بر اساس نظریه ی روان شناسی فرودین، نظریه ی روابط اشیا در اواخر دهه ی 1920 تا 1930 گسترش یافت و در حدود دهه ی 1970 بسیار مشهور شد. نظریه ی رابطه ی اشیا گاه برای درمان فوبیا نیز استفاده می شود، خصوصا آن هایی که روی افراد یا رابطه با دیگران تمرکز دارد.
اشیا بیرونی و درونی
شی خارجی فردی واقعی یا چیزی است که فردی با انرژی عاطفی برای ان سرمایه گذاری می کند. شی کلی فردی است که واقعا حضور دارد، با تمام خصوصیات مثبت و منفی که از خود نشان می دهد. اگر ما با موفقیت از تمام مراحل رشد عبور کنیم قادر خواهیم بود به عنوان فردی کامل با دیگران ارتباط برقرار کنیم، طوری که آن ها نیز وجود واقعی دارند.
شی درونی به معنای تاثیرات عاطفی و روانی یک فرد می باشد. این ویژگی زمانی خود را نشان می دهد که خود فرد حضور فیزیکی ندارد و روی چگونگی دیدن فرد در دنیای واقعی اثر دارد. در نتیجه شی درونی تاثیر فوق العاده ی روی رابطه ای دارد که فرد از خود نشان می دهد.
مفاهیم پایه در رابطه ی شی
در مفهوم نظریه ی روابط object، لغت “شی” به موجودات بی جان اشاره نمی کند بلکه اشاره به افراد مهمی دارد که فرد با آن ها در ارتباط است، اغلب یعنی مادر، پدر یا مراقب و سرپرست اصلی فرد. در برخی موارد شی اشاره به بخشی از وجود یک فرد دارد، مثلا سینه های مادر برای نوزاد یا حضور ذهنی فرد دیگر.
نظریه ی روابط اشیا روی اهمیت روابط در خانواده برای رشد شخصیت فرد تاکید دارد، خصوصا رابطه ی مادر و کودک. از آنجایی که روابط مرکز نظریه ی روابط اشیا هستند پیوستگی و همکاری فرد – مشاور نیز در موفقیت درمان بسیار اهمیت دارند.
اصطلاح روابط اشیا اشاره دارد به روابط فردی پویا بین فرد و افراد دیگری که برای او اهمیت دارند. روابط اشیا شامل نمودهای ذهنی است از:
- شی به شکلی که توسط خود فرد درک می شود.
- فرد در رابطه با شی
- رابطه میان فرد و شی
برای مثال یک نوزاد شاید با خود فکر کند:
- مادر من خوب است زیرا وقتی گشنه هستم به من غذا می دهد. (نمود شی)
- این حقیقت که چون او از من مواظبت می کند پس حتما من خوب هستم. (نمود خود در رابطه با شی)
- من مادرم را دوست دارم. (نمودی از رابطه)
اشیای درونی در طول نوزادی از طریق تکرار تجربیات با مراقب فرد شکل می گیرند. این تصاویر لزوما انعکاسی از واقعیت نیستند اما در اصل توسط توانایی های شناختی محدود نوزاد ساخته می شوند. در زمان رشد سالم، این نمودهای ذهنی به مرور زمان شکل می گیرند. در روابط ناسالم، ان ها در سطحی نابالغ باقی خواهند ماند. تصاویر درونی دارای کیفیت ماندگار بوده و قالبی برای روابط فرد در آینده می باشند.
پایه و اساس نظریه ی اشیا به نوعی بر پایه ی تقسیم است، یعنی می تواند ذهن را به دو بخش خوب و بد جدا کند و نتیجه ی بخش بد می تواند مسائلی باشد که اضطراب آور هستند. نوزادان در اصل این تقسیم را در رابطه با مراقب اصلی خود تجربه می کنند. مراقب زمانی خوب است که تمام نیازهای نوزاد براورده شوند و اگر این اتفاق نیفتد بد.
فاکتور مادر در روابط object
بر اسا نظریه ی شی، روش ارتباط مادر و کودک نقش مهمی در رشد ایفا می کند. اگر مراقبت کافی یا به قدر کافی خوب باشد کودکان می توانند رشد مناسبی داشته باشند، این بخشی است که باعث خلاقیت و انگیزش کودک خواهد شد. اگر مراقبت کافی نباشد کودک حس نادرستی در مورد خود یا نیازهای دیگران پیدا می کند و این به خاطر انطباق با توقعات دیگران است به جای انتظارات خود کودک.
ثبات و پایداری شی
ثبات شی توانایی تشخیص شی ای است که به سادگی تغییر نمی کند زیرا ان ها را نمی بینیم. نوزادان زمانی که والدین برای زمانی کوتاه ان ها را ترک کرده و دوباره برمی گردند در مورد ثبات شی یاد می گیرند. با به بلوغ رسیدن کودکان، ان ها زمان طولانی تری را می توانند جدا از والدین خود بگذرانند. اضطراب و ترس از جدایی اغلب در بین کسانی متداول است که با موفقیت نتوانسته اند حس ثبات شی در خود را دریابند.
اهداف درمان با استفاده از روابط object
درمان روابط اشیا روی این اصل تمرکز دارد تا به فرد کمک کند کمبودها در عملکردهای بین فردی را شناخته و مطرح کرده و راه هایی برای بهبود روابط را بشناسند. یک درمانگر می تواند به افراد درگیر در درمان کمک کند چگونه روابط اشیا در دوران کودکی روی عواطف، محرک ها، روابط آینده تاثیر داشته و حتی منجر به هرگونه مشکلی شود که فرد با آن مواجه می گردد.
جنبه هایی از شخصیت جدا شده و مطرح می شوند تا بتوانند میزان اگاهی در طول درمان را افزایش دهند و فرد می تواند برای کسب تجربه ای بهتر از خصوصیات خود این موارد را در طول جلسه مطرح نماید. فرد مشاور نیز به بیمار کمک می کند تا راه هایی را برای جداسازی بخش های خوب و بد از شی درونی خود پیدا کند و در نتیجه فرد می تواند افراد دیگر را واقعی تر مشاهده کند. درمان می تواند به فرد کمک کند تا تنش های درونی کمتری را تجربه کرده و بهتر بتواند با دیگران ارتباط کاملی برقرار نماید.
تکنیک های روابط اشیا
بسیاری از تکنیک های مورد استفاده در درمان شبیه به آن هایی هستند که در روان درمانی و دیگر درمان های روانی استفاده می شوند. تفاوت اصلی در مورد روشی است که بیمار در مورد اتفاقی که در روند درمان می افتد فکر می کند. با این وجود مشاور روابط اشیا اغلب واکنش های انتقالی را شاهدی برای تنش های ناخوداگاه فرد در درمان در نظر نمی گیرد. به جای آن اغلب نشانه هایی از روابط شی در دوران نوزادی و حمایت ها را در نظر می گیرند که می توانند ریشه ی مشکلات فرد باشند.
میزان موفقیت درمان رابطه ی شی به مقدار زیادی به طبیعت روابط درمانی بستگی دارد. در نبود روابط ایمن و قابل اعتماد، افراد درگیر در درمان به احتمال زیاد ریسک نکرده و ارتباطات و شی درونی خود را فاش نمی کنند، حتی اگر این روابط ناسالم باشند. از این رو شاید لازم باشد درمانگر روابط اشیا در ابتدابتواند رابطه ای مطمئن و همدلانه با فرد در حال درمان برقرار کرده و محیطی سالم بسازد تا در آن فرد احساس امنیت و درک داشته باشد.
محدودیت های درمان روابط object
اغلب درمانگران روابط اشیا برای درک مفاهیم زیستی در برخی شرایط مورد انتقاد قرار می گیرند، مانند اوتیسم، مشکلات در یادگیری و برخی انواع دیگر از مشکلات روانی.
در بین انواع درمان های روان شناسی، درمان روابط شی نسبت به روش نیاز به زمانی طولانی تر برای همکاری دارد. این روال ممکن است به جای چند ماه سال ها طول بکشد. در حالی که این مدت زمان شاید برای شرح نگرانی ها و مشکلات طولانی مدت لازم باشد، انواع کوتاه تری از درمان می توانند برای شرح مشکلات در روزهای اخیر در زندگی فرد استفاده می شوند. درمان روابط شی می تواند هزینه بر و طولانی تر باشد.
برخی افراد ترجیح می دهند از راه هایی استفاده کنند که بیشتر متمرکز بر راه حل می باشند و شاید به سختی بتوانند از روش های غیرمستقیم در درمان روابط شی استفاده کنند. تلاش های غیرمستقیم در روش روابط شی برای برخورد با این شرایط مناسب نیست.
منابع: