متامفتامین، امفتامین و کوکایین

متامفتامین، امفتامین و کوکایین خطرناک هستند و نیاز به اطلاعات دقیق دارند.

متامفتامین در گروه متامفتامین، امفتامین و کوکایین

ماده متامفتامین، ماده ای مهلک، خطرناک و غیر قابل پیش بینی بوده و محرکی قوی برای سیستم عصبی مرکزی به شمار میرود. کریستال متامفتامین که به لحاظ شکل ظاهری خود معمولا شیشه یا ایس نامیده می شود. بی رنگ و بی بو و دارای کریستال های بزرگ است. اغلب اوقات شیشه از تبلور مجدد پودر متامفتامین محلول در متانول، اتانوا، ایزو پروپانول تولید می شود. متامفتامین را می توان به صورت تدخینی، استشناقی، تزریقی یا خوراکی مصرف نمود که معمولا به صورت تدخینی مصرف می شود. پس از مصرف دوزهای بالای متامفتامین (سوخت و ساز) بدن کند شده از  این رو، از بین رفتن اثرات مصرف یک دوز از ان، بیش از دو روز زمان می برد.

مصرف متامفتامین می تواند باعث انواع بیمارهای قلبی-عروقی گردد. که از ان جمله می توان به تپش قلب، بی نظمی ضربان قلب، افزایش فشار خون، اسیب غیر قابل جبران به مویرگهای مغزی و سکته اشاره کرد. افزایش درجه حرارت بدن و تشنج نیز نتیجه افراط در مصرف متامفتامین می باشد. که در صورت عدم درمان سریع، موجب مرگ خواهد شد. مصرف مزمن متامفتامین موجب اماس غشاء قلب شده و در مصرف کنندگان تزریقی به رگ های خونی اسیب رسانده و ابسه های پوستی ایجاد می کند. علایم روان پریشی ان (پارانویا،خیال بافی ، اختلالات خلق و خو) گاهی ماه ها و حتی سال ها پس از ترک نیز باقی می ماند. با گذشت زمان، مصرف متامفتامین سبب کاهش میزان دوپامین در مغز شده که علایم آن همانند علایم بیماری پارکینسون (اختلالات حاد حرکتی) می باشد.

علایم مصرف: گشادی مردمک چشم، تعرق، برافروختگی و قرمزی پوست ، خشکی دهان ، لرز، افزایش انرژی یا بیش فعالی ، تشویق ذهن.

عوارض عمومی متامفتامین، امفتامین و کوکایین

تپش قلب، افزایش فشار خون و تنفس، کاهش سطح هوشیاری، بی اشتهایی، پرخاشگری، پارانویا، افسردگی و زود رنجی و در دوزهای بالا علایمی چون توهم  و خیال بافی.

عوارض مصرف طولانی مدت

وابستگی روانی شدید، تغییر مقاومت بدنی، سوء تغذیه، ابسه های پوستی، اختلالات خلق و خو، روان پریشی، اسیب کلیوی و دیگر بافت های بدن، اسیب قلبی و عصبی مثل نامنظمی ضربان قلب، افزایش فشارخون، اماس غشاء قلب و اسیب به مویرگ های مغزی و سکته می شود.

امفتامین

امفتامین، دکسترو امفتامین و متامفتامین دارای خواص مشابه به هم می باشند. بطوری که مصرف کنندگان با تجربه نیز به سختی می توانند تشخیص دهند که کدام یک از این مواد را مصرف می کنند. این مواد موجب افزایش هوشیاری، تمرکز و انرژی فرد میشوند.

علایم مصرف: تعرق، لرز و خشکی دهان می باشد.

عوارض عمومی

تپش قلب و یا نامنظمی ضربان قلب ، تنفس سریع، فشار خون بالا، احساس شعف، انرژی بالا، افزایش حضور ذهن، کم اشتهایی و توهم می باشد.

عوارض مصرف طولانی مدت

کاهش وزن، کاهش هماهنگی در حرکات بدن، زود رنجی، اضطراب، بی قراری، هذیان،هراس، پارانویا، اعمال غیر ارادی، پرخاشگری، مقاومت، اعتیاد و نارسایی قلبی می باشد.

کوکایین در میان متامفتامین، امفتامین و کوکایین

کوکایین از برگ گیاه کوکا بدست می آید، جزء محرک ها می باشد. اسامی خیابانی ان کوک، کراک، برف و دانه است.تقریبا 57 درصد کوکایین جهان در کلمبیا تولید می شود.

کوکایین از کشورهای پرو و بولیوی وارد امریکا شده یا اینکه به صورت بومی در خود کلمبیا کشت می شود.

از مدت ها پیش در امریکای جنوبی و مکزیک افراد فقیر برای رفع گرسنگی برگ کوکا را می جویدند.

مردم این کشورها برای انجام کارهای سخت و جدی و راه رفتن طولانی و تحمل گرسنگی و تشنگی از جویدن کوکا بهره می بردند.

در سال های اخیر، کوکایین به شکل پودرهای کریستال سفید رنگ تولید و توزیع  شده  و جهت بهره گیری از اثرات محرک ان مورد استفاده قرار می گیرد.

کوکایین محرک سیستم عصبی مرکزی بوده و مصرف ان این سیستم را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.

بطور کلی کوکایین به دو فرم شیمیایی نمک هیدروکلراید و کوکایین بازی وجود دارد.نمک هیدروکلراید یا همان پودر کوکایین در اب حل شده و به صورت تزریق داخل وریدی یا استنشاقی و از راه بینی مصرف می شود.کوکایین بازی به صورت تدخینی مورد استفاده قرار می گیرد.

معمولا کوکایینی که در خیابان بفروش میرسد به شکل پودری مرغوب، سفید رنگ و کریستالی ست.

قاچاقچیان کوکایین خالص را با دیگر مواد خنثی مثا لاکتوز ،اینوزیتول، کنسانتره مانیتول و یا شکر، یا با داروهای مخدری مثل پروکائین و لیدو کائین( داروی بیهوشی موضعی) یا با دیگر محرک ها مثل امفتامین ها مخلوط می کنند.

کوکایین معمولا از داخل لوله هایی تدخین می شود که متشکل از یک کاسه شیشه ای و صفحه ای مشبک بوده و ماده مخدر روی ان قرار می گیرد .مصرف کننده ظرف شیشه ای را حرارت داده ( معمولا فندک) که موجب تبخیر کوکایین میشود. سپس دود کوکایین را از طریق لوله فرو می دهد.

افرادی که کوکایین مصرف می کنند، ابتدا احساس سرخوشی، نشاط، ایجاد قدرت و خوشی کاذب می نمایند، اما با ادامه مصرف این ماده فرد مصرف کننده بی خوابی، هیجان، توهم، گیجی، بی قراری، اضطراب، ترس و پرحرفی را نیز تجربه می کند. وابستگی روانی به این ماده به سرعت در فرد ایجاد شده و از این رو، شخص، به مصرف مجدد کوکایین روی اورده و هر روز به علت ایجاد مقاومت دارویی، میزان مصرفی ان افزایش می یابد فرد معتاد به کوکایین معمولا دچار  هذیان  می شود و انچنان عملکرد شناختی وی تحت تاثیر قرار می گیرد که حتی دوستان خود را نیز نمی شناسند.

زیاده روی در مصرف کوکایین و یا مصرف طولانی مدت ان می تواند موجب ابتلا به پارانویا گردد.

کشیدن کراک کوکایین به ویژه رفتارهای پارانویای تهاجمی را در مصرف کننده ایجاد می کند.هنگامی که معتادین به کوکایین مصرف ان را کنار می گذارند ، غالبا دچار افسردگی می شوند. در این صورت فرد برای کاستن از افسردگی خود به مصرف مجدد کوکایین روی می اورد. استنشاق طولانی مدت کوکایین نیز موجب زخم شدن مخاط بینی و اسیب وارده شده به جدار بینی می تواند تا حدی باشد که به تخریب ان بیانجامد. (سوراخ شدن تیغه وسط بینی و از بین رفتن دیواره بینی در وسط).

وسعت سطح کیسه های هوایی شش ها سبب می شود که کوکایین استنشاقی تقریبا به سرعت جذب خون شده و ظرف مدت 15 ثانیه به مغز برسد.اما به دلیل استنشاق ناقص دود کوکایین و تغییر حرارت، تنها 30تا60 درصد از دوز مصرفی جذب می شود.مرگ های ناشی از مصرف کوکایین نتیجه سکته یا گرفتگی قلب بوده که بدنبال تنگی نفس به وقوع می پیوندد.

عوارض کوتاه مدت مصرف کوکایین

اثرات کوتاه مدت ان مشابه امفتامین ها بوده ولی مدت زمان تاثیر ان کوتاه تر است. اثرات این ماده بسیار زود از بین رفته( 30دقیقه بعد از مصرف) که این مسئله باعث می شود  که فرد به سرعت پی از این داروی اعتیاد اور  باشد. فرد پس از مصرف این دارو احساس افزایش انرژی، چابکی و سرخوشی زیاد می کند. اثرات ان پس از مصرف عبارتند از: افزایش ضربان قلب و تنفس، افزایش درجه حرارت بدن و فشار خون، گشادی مردمک چشم، پریدگی رنگ، کاهش اشتها، تعریق شدید، تحریک و هیجان، بی قراری، لرزش به خصوص در دست ها، توهم شدید حسی، عدم هماهنگی حرکات، گیجی، درد پا، فشار در قفسه سینه، تهوع، تاری دید، تب، اسپاسم عضلانی، تشنج و مرگ در صورت اووردوز شدن.

عوارض مصرف بلند مدت در میان متامفتامین، امفتامین و کوکایین

از جمله اثرات بلند مدت مصرف کوکایین رفتار تهاجمی، تحریک پذیری شدید، افسردگی، پرخاشگری، تمایل به خودکشی، توهم و اختلال در حواس(بخصوص بینایی، شنوایی  و لامسه)، افکار هذیانی، گاهی اشتهای کاذب، از دست دادن وزن بدن، یبوست، بی خوابی، ضعف جنسی، تهوع، کم خونی، رنگ پریدگی، تعرق شدید،دردهای شکمی و اسهال، اختلال در دستگله گوارشی، سردرد، لرزش دستها، تشنج، هپاتیت، اب ریزش دایم بینی، ایجادزخم، جوشهای پوستی به خصوص اطراف گوش و بینی، زخم مخاط بینی، اضطراب،بی قراری،سوءظن،گیجی،اختلال،اختلال در درک زمان و مکان و سرانجام مشکلات شدید روانی می باشد.

همچنین گزارشاتی وجود دارد که این ماده باعث خونریزی و سکته های مغزی به ویژه در افراد زیر 35 سال می شود. علاوه بر این، مصرف این ماده ازطریق بینی، دود کردن و یا استنشاق بخار دارو، این عوارض را تشدید می نماید. مصرف طولانی مدت و مزمن کوکایین می تواند منجر به سوء عملکرد سیستم عصبی مرکزی نظیر تضعیف توجه، یادگیری، حافظه، زمان واکنش و عملکرد شناختی و تضعیف عملکرد طبیعی مغز و بیماری های کلیوی گردد.