آلزایمر یکی از اختلالات ذهنی در روان شناسی است. در روان شناسی اختلالات مختلفی وجود دارد. اگر افراد نتوانند به زودی درمان شوند آن اختلالات می تواند آسیب های جسمی خطرناکی را در آن ها ایجاد کند. آلزایمر بیشتر در افراد مسن اتفاق می افتد. در مقاله های قبل در ارتباط با تفاوت آلزایمر و زوال عقل با شما صحبت کردیم. همان طور که می دانید در دنیایی که زندگی می کنیم و به علت وجود بیماری همه گیری شیوع اختلالات روانی در افراد بیشتر شده است. بنابراین نحوه درمان نیر مهم است. در ادامه می خواهیم ببینیم که چند نمونه از رایج ترین گزینه های درمانی آلزایمر چگونه به ما کمک می کند.

حافظه می تواند خاطرات و اتفاقات مختلف را در ذهن شما ثبت کند و هر زمان که خودتان بخواهید آن ها را حذف خواهند کرد. برای تقویت حافظه راه های مختلفی وجود دارد. یکی از این راه ها ورزشکاران و داشتن فعالیت های ذهنی است. در زمینه استفاده از فعالیت های ذهنی می توانید برای رسیدن به نتیجه مطلوب با مشاور یا روان شناس خود صحبت کنید. حافظه انواع مختلفی دارد. این بار می خواهیم چند نمونه از رایج ترین گزینه های درمانی آلزایمر را بدانیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با چند نمونه از رایج ترین گزینه های درمانی آلزایمر صحبت کنیم.

بیماری آلزایمر یک بیماری وحشتناک است

بیماری آلزایمر یک بیماری وحشتناک است که حافظه و عملکرد شناختی شما را از بین می برد. در چند دهه گذشته تحقیقات زیادی در مورد بیماری آلزایمر انجام شده است و تحقیقات بیشتری در حال انجام است. متأسفانه، در حال حاضر هیچ درمانی برای آلزایمر، یا هیچ گزینه درمانی آلزایمر که باعث کند شدن یا جلوگیری از بیماری شود وجود ندارد.

محققان در حال تلاش برای یافتن راه هایی برای کاهش سرعت پیشرفت آلزایمر هستند.

دائماً آزمایشات بالینی جدیدی در حال انجام است که در آن محققان در حال تلاش برای یافتن راه هایی برای کاهش سرعت پیشرفت آلزایمر هستند. درمان های جدید در سراسر جهان در حال آزمایش است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان آلزایمر دارید، نباید از یافتن گزینه های درمانی جدید آلزایمر چشم پوشی کنید. در این میان، گزینه های درمانی آلزایمر معمولاً شامل مدیریت علائم است. بسیاری از داروها برای درمان علائم آلزایمر مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین برخی از درمان هایی که به نظر می رسد در ارائه کیفیت بهتر به بیماران موثر است.

داروها

انواع مختلفی از داروها برای درمان علائم آلزایمر استفاده می شوند. برخی از انواع داروها اغلب به عنوان درمان آلزایمر استفاده می شوند اما لزوماً بهترین گزینه نیستند. با این حال، بسیاری از افراد تحت مراقبت دقیق پزشک مقدار زیادی از این داروها را برای درمان علائم خود مصرف می کنند.

افزایش سطح کاتکول آمین ها در ارتباط با آلزایمر

برخی مطالعات نشان داده اند که داروها یا ویتامین هایی که سطح کاتکول آمین ها را در مغز افزایش می دهند و از آسیب اکسیداتیو محافظت می کنند، می توانند پیشرفت بیماری آلزایمر را کند کنند. یک مطالعه نشان داد که استفاده از سلژیلین و آلفا توکوفرول می تواند به طور موثری پیشرفت را کند کند و به طور متوسط ​​100 روز قبل از نتیجه منفی مانند مرگ جلوگیری کند. (مطالعه بر روی منابع ذکر شده) در حالی که این روند کاهش آلزایمر را به میزان قابل توجهی کاهش نمی دهد، اما ممکن است برای بیمار و خانواده او کمی بیشتر وقت بگذارید ، یک درمان موثر برای آلزایمر باشد.

مهار کننده های کولین استراز

یکی از رایج ترین درمان های آلزایمر استفاده از مهار کننده های کولین استراز است. این یک گروه از داروها است که اعتقاد بر این است که به حافظه و عملکرد شناختی در بیماران آلزایمر کمک می کند. داروهای متعددی در این کلاس وجود دارد، اگر چه متداول ترین آن دونپزیل است. مطالعات زیادی در مورد اثربخشی مهار کننده های کولین استراز و تأثیر آن ها بر بیماران آلزایمر انجام شده است. یکی از این مطالعات نشان داد که دونپزیل باعث بهبود جزئی در عملکرد و عملکرد بیماران می شود. (مطالعه مورد اشاره قرار نگرفته است) با این حال، به نظر نمی رسد که در مدت زمان پیشرفت بیماری تا مرحله نهادینه شدن ضروری، تفاوتی ایجاد شود. همچنین به نظر نمی رسد علائم رفتاری یا روانی را تحت تأثیر قرار دهد.

برخی از داروهای این کلاس عبارتند از:

• دانپزیل (Aricept)
• ریواستیگمین (Exelon)
• گالانتامین (رازادین)

نکته

هر سه این داروها عوارض جانبی بالقوه ای دارند و برخی از داروها برای برخی از بیماران بهتر از بقیه عمل می کنند. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی تهیه کنید تا ببینید کدام یک از این داروها به احتمال زیاد به شما یا عزیزانتان در درمان بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط ​​کمک می کند.

ممانتین

در درمان مراحل متوسط ​​تا شدید بیماری آلزایمر، از ممانتین با موفقیت برای حفظ عملکردهای معمول برای مدت طولانی استفاده می شود. ممانتین دارویی است که به عنوان N-methyl D-aspartate (NMDA)، آنتاگونیست در نظر گرفته می شود. اعتقاد بر این است که با تنظیم گلوتامات، که یک ماده شیمیایی مهم در مغز است، عمل می کند.

فواید استفاده از ممانتین در افراد مبتلا به آلزایمر

استفاده از ممانتین، که با نام تجاری Namenda شناخته می شود، ممکن است به بیماران آلزایمر اجازه دهد تا عملکردهای روزانه خود را برای مدتی بیشتر از بدون دارو حفظ کنند. به عنوان مثال، دارو ممکن است به بیمار اجازه دهد تا چهار ماه دیگر بتواند به تنهایی از حمام استفاده کند. چنین فعالیت‌ های عملکردی روزانه می تواند به بیماران کمک کند تا مدت طولانی تری از موسسات خارج شوند و استرس مراقبت کنندگان را کاهش دهند. همچنین دارویی وجود دارد که ترکیبی از ممانتین و دونپزیل است که بسته به سرعت پیشرفت بیماری، می تواند عملکرد شناختی را برای مدت چند ماه تا یک سال تا حد زیادی بهبود بخشد. مانند سایر روش های درمان آلزایمر، نتایج بسیار متفاوت است و دلیل این که برخی از بیماران سریعتر از دیگران بدتر می شوند مشخص نیست.

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی اغلب برای بیماران آلزایمر به عنوان راهی برای مدیریت علائم رفتاری تجویز می شود. افسردگی یک مشکل بزرگ برای بیماران آلزایمر است زیرا آن ها با از دست دادن عملکرد شناختی یا نقل مکان به موسسات دچار افسردگی می شوند. داروهای ضد افسردگی همچنین ممکن است در مدیریت برخی دیگر از علائم رفتاری مانند تحریک پذیری و اضطراب کمک کنند. رایج ترین داروهای ضد افسردگی تجویز شده برای درمان آلزایمر عبارتند از:

• سیتالوپرام (سلکسا)
• فلوکستین (پروزاک)
• پاروکستین (پاکسیل)
• سرترالین (Zoloft)
• ترازودون (دزیرل)

داروهای ضد افسردگی می توانند باعث تشدید علائم دیگر مانند بی خوابی شوند.

با این حال، در بیشتر موارد، این داروها می توانند به مدیریت برخی از علائم رفتاری و عاطفی ناشی از بیماری کمک کنند.

داروهای خواب آور برای درمان آلزایمر

گاهی اوقات از وسایل کمک خواب برای مبارزه با بی خوابی و قسمت های غروب آفتاب که بیماران آلزایمر اغلب از آن رنج می برند استفاده می شود. با این حال، این داروها اغلب خارج از محیط سازمانی تجویز نمی شوند و به طور کلی برای استفاده طولانی مدت یا مکرر توصیه نمی شوند. هر چند وقت یکبار استفاده می شود، اما گاهی اوقات مفید است. سه داروی خواب معمولی که برای بیماران آلزایمر تجویز می شود عبارتند از:

• زولپیدم (آمبیان)                
• اسوپیکلون (لونستا)
• زالپلون (سوناتا)

استفاده مکرر از وسایل خواب می تواند باعث گیجی بیماران آلزایمر شده و احتمال سقوط را بیشتر کند. به همین دلیل است که توصیه می شود از آن ها کم استفاده کنید. همچنین، آن ها معمولاً فقط به صورت گاه به گاه در موسساتی که نظارت مداوم بر بیمار وجود دارد، توصیه می شوند.

ضد اضطراب

استفاده از داروهای ضد اضطراب نیز توصیه می شود که کم مصرف باشید و نه به صورت مکرر. با این حال، داروهای ضد اضطراب می توانند در درمان علائم تحریک مفید باشند، که گاهی اوقات منجر به پرخاشگری می شود. این داروها تنها در مواقعی که تحریک شدید است استفاده می شود، می تواند مفید باشد. دو داروی ضد اضطراب که معمولاً برای درمان آلزایمر تجویز می شوند عبارتند از: لورازپام (آتیوان) و کلونازپام (کلونوپین). این داروها می توانند باعث خواب آلودگی، گیجی و افتادن شوند، بنابراین مهم است که اگر شما یا عزیزانتان این دارو را به عنوان درمان آلزایمر مصرف می کنید، نظارت دقیقی انجام شود.

دارو های ضد روان پریشی برای درمان آلزایمر

عموماً در درمان بیماری آلزایمر از داروهای ضد روان پریشی دوری می شود. این داروها برای درمان علائم پارانویا، توهم، تحریک و پرخاشگری استفاده می شوند. با این حال، مشخص شده است که این داروها گاهی اوقات باعث مرگ بیماران مسن مبتلا به زوال عقل می شوند. فقط توصیه می شود که این داروها در یک محیط سازمانی داده شوند و فقط در صورتی که پزشکان معتقد باشند علائم بسیار شدید هستند و نمی توانند کاری انجام دهند. داروهای ضد روان پریشی که معمولاً برای درمان آلزایمر تجویز می شوند عبارتند از:

• Risperidone (Risperdal)
• کوئتیاپین (سروکل)
• اولانزاپین (Zyprexa)