دیسپلازی قشر مغز در کودکان چیست؟

کودکان نیاز به حمایت توسط والدین دارند. سخت گیر ندین والدین هم باید مراقب فرزندان خود باشند. همه ما می دانیم که حمایت کردن چه تاثیری روی افراد دارد. متاسفانه در دنیای امروزی اختلالات روانی بسیاری وجود دارد. برخی از این اختلالات روانی را ممکن است بشانسید. برخی هم برای شما تازگی دارند. این اختلالات روانی می تواند باعث آسیب های جسمی شوند.

یکی از این آسیب ها دیسپلازی قشر مغز است. همان طور که در مقاله های قبل گفتیم اختلالات جسمی و روانی ممکن است با هم مکمل باشند. به عبارت دیگر بسیاری از بیماری های جسمانی هستند که بیماری روانی را به دنبال خود می آوردند. از آن سمت هم بسیاری از بیماری های روانی هستند که بیماری های جسمانی را با خود می آوردند. برای مثال داشتن استرس و افزایش آن در طول مدت زیاد باعث می شود افراد دچار مشکلات جسمی شوند. اما این فرآیند می تواند درمان هم داشته باشد. یکی از مشکلات و اختلالات معروف اختلالات مغزی است. در ادامه می خواهیم ببینیم که دیسپلازی قشر مغز در کودکان چیست؟

دیسپلازی قشر مغز و حافظه کودکان

حافظه می تواند خاطرات و اتفاقات مختلف را در ذهن شما ثبت کند و هر زمان که خودتان بخواهید آن ها را حذف خواهند کرد. برای تقویت حافظه راه های مختلفی وجود دارد. یکی از این راه ها ورزشکاران و داشتن فعالیت های ذهنی است. در زمینه استفاده از فعالیت های ذهنی می توانید برای رسیدن به نتیجه مطلوب با مشاور یا روان شناس خود صحبت کنید. حافظه انواع مختلفی دارد. این بار می خواهیم تفاوت بین زوال عقل و آلزایمر را بدانیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با دیسپلازی قشر مغز در کودکان چیست؟ صحبت کنیم.

نورون های در حال رشد قشر مغز و دیسپلازی قشر مغز

قبل از تولد کودکان، نورون‌های در حال رشد (معروف به سلول‌های مغزی) در لایه‌هایی سازماندهی می‌شوند تا قشر مغز، بیرونی‌ترین بخش مغز را تشکیل دهند. اما در برخی از کودکان، سلول‌های مغزی نمی‌توانند به روشی که از نظر ژنتیکی باید سازماندهی شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، قشر مغز به درستی تشکیل نمی شود. این وضعیت به عنوان دیسپلازی قشر مغز شناخته می شود و با تشنج، صرع و تاخیر در رشد همراه است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

از آن جایی که نورون ها نتوانستند به شکل مناسب خود مهاجرت کنند، اتصال مغز در مدارهای خاصی از مغز تغییر می کند که منجر به اختلال در عملکرد می شود. در عوض، سیگنال‌های مغزی که از طریق نورون‌ها ارسال می‌شوند، سیگنال‌های نادرستی ارسال می‌کنند. گاهی اوقات، نورون های بزرگتر از نرمال در نواحی خاصی از مغز ایجاد می شوند که بر توسعه اتصال سیناپسی قشر مغز تأثیر می گذارد.

دیسپلازی قشری مغز متعلق به خانواده بزرگتری از اختلالات است

دیسپلازی قشری مغز متعلق به خانواده بزرگتری از اختلالات است که به عنوان ناهنجاری های رشد قشر شناخته می شوند. طیفی از اختلال در رشد قشر مغز است که باعث صرع در کودکان می شود.

این مقاله به بررسی علل، تشخیص، انواع دیسپلازی قشر مغز و جزئیات گزینه های درمانی می پردازد.

دیسپلازی کورتیکال کانونی

شایع ترین نوع دیسپلازی قشر مغزی که در کودکان دیده می شود، دیسپلازی قشر کانونی (FCD) است. این اصطلاحی است که برای توصیف ناهنجاری های رشدی نورون های محدود به مناطق کانونی در هر لوب قشر مغز استفاده می شود. دیسپلازی کانونی کورتیکال شایع ترین علت صرع و تشنج صعب العلاج در کودکان و علت شایع تشنج در بزرگسالان است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

صرع درمان ناپذیر تشنج هایی را توصیف می کند که با دارو قابل کنترل نیستند. تقریباً از هر 3 نفر مبتلا به صرع 1 نفر تشنج های غیرقابل درمان را تجربه می کند.

درمان صرع مرتبط با FCD هم در کودکان و هم در بزرگسالان دشوار است و دلیل شماره یک کودکان برای جراحی صرع است.

انواع دیسپلازی قشر کانونی

دیسپلازی قشری مغز  از طریق چندین طبقه بندی بر اساس ناهنجاری های پیچیده مرتبط با این بیماری انجام شده است. این واژه برای اولین بار برای توصیف ناهنجاری های خاص مغز در سال 1971 استفاده شد. این ناهنجاری ها شامل سلول های مغزی بزرگ و نامنظم و سلول های بالون بزرگ شده در برخی بود. در حال حاضر، بر اساس ظاهر بافت های بیولوژیکی، سه نوع اصلی FCD وجود دارد:

FCD نوع I

سلول های مغز دارای سازماندهی غیر طبیعی در قشر مغز هستند. اغلب لوب تمپورال مغز را درگیر می کند. تشخیص نوع I در اسکن مغز دشوار است. اغلب در بزرگسالان دیده می شود و زمانی که بیماران شروع به تشنج می کنند، تشخیص داده می شود.

FCD نوع II

این نوع شدیدتر دیسپلازی قشر مغز است که در آن سلول‌های مغزی علاوه بر آرایش غیرطبیعی سلول‌ها، غیرعادی به نظر می‌رسند. این نوع بیشتر در کودکان دیده می شود و هر دو قسمت گیجگاهی و پیشانی مغز را درگیر می کند. معمولاً در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) دیده می شود.

FCD نوع III

علاوه بر ناهنجاری های موجود در نوع I و نوع II، همچنین آسیب به سایر قسمت های مغز مرتبط با تومورها، سکته مغزی یا آسیب مغزی تروماتیک در اوایل زندگی وجود دارد.

علائم دیسپلازی قشری مغز

شایع ترین علامت دیسپلازی قشر مغز تشنج است. تشنج که به عنوان فتوس نیز شناخته می شود، یک موج الکتریکی کنترل نشده ناگهانی در مغز است که بسته به این که کدام قسمت از مغز درگیر است، می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند. تشنج می تواند باعث تغییر در رفتار، حرکت، احساسات و سطح هوشیاری شود. اگر دو یا چند تشنج با فاصله حداقل 24 ساعت اتفاق بیفتد و علت آن را نتوان تشخیص داد، آن را صرع می دانند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

تشنج می تواند در هر سنی شروع شود. حدود دو سوم از کودکان مبتلا به دیسپلازی کورتیکال کانونی تا پنج سالگی دچار تشنج می شوند و اکثر بیماران تا سن 16 سالگی تشنج می کنند. علائم دیگری که برای دیسپلازی قشر مغز خود را نشان می دهد، علائم مربوط به ناحیه ای از مغز است که تحت تاثیر قرار گرفته است. این علائم می تواند شامل تاخیر در رشد و زبان، نگرانی ها و ضعف بینایی، و اختلال شناختی باشد، به ویژه زمانی که تشنج در سنین پایین شروع می شود.

علل دیسپلازی قشری مغز

دیسپلازی قشری گاهی ممکن است به دلیل ژنتیک یا آسیب مغزی رخ دهد. اما در بیشتر موارد، رشد غیر طبیعی مغز قبل از تولد کودک باعث دیسپلازی قشر مغز می شود.

تشخیص دیسپلازی قشری مغز

پزشک شما تشخیص صرع را بر اساس سلامت فرزندتان، سابقه پزشکی گذشته و سابقه خانواده شما انجام می دهد. آن ها همچنین یک معاینه فیزیکی دقیق انجام می دهند. و سعی می کنند تا آن جا که می توانند از شما در مورد تشنج های فرزندتان یاد بگیرند. آن ها همچنین ممکن است آزمایش خون انجام دهند. اگر پزشک مشکوک به دیسپلازی قشر مغز باشد، آزمایشات بیشتری تجویز خواهد شد. این ها شامل الکتروانسفالوگرام (EEG) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اگر MRI نرمال باشد، پزشک آزمایش‌های تصویربرداری دیگری مانند اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، SISCOM یا مگنتوآنسفالوگرافی (MEG) را برای تعیین محل وقوع تشنج تجویز می‌کند. دیسپلازی کانونی کورتیکال به ندرت در سی تی اسکن قابل مشاهده است و گاهی در MRI نیز غیرقابل تشخیص باقی می ماند. در موارد دیگر، ناحیه آسیب دیده که در اسکن MRI نشان داده می‌شود. در واقع می‌تواند بزرگ‌تر از چیزی باشد که توسط MRI نشان داده می‌شود. این می تواند بر نتایج جراحی تاثیر بگذارد.

تست های مختلف تصویر برداری برای دیسپلازی قشر مغز

به همین دلیل، پزشکان از سایر تست‌های تصویربرداری قدرتمند مانند ترکیب MRI با وضوح بالا و تست FDG-PET برای شناسایی دیسپلازی قشر مغز استفاده می‌کنند. تمرکز اصلی درمان دیسپلازی قشر مغز، کنترل تشنج است.

دارو

پزشک شما به طور کلی داروهای ضد صرع (AEDs) را تجویز می کند. AED ها اولین خط درمانی برای کمک به کنترل تشنج های ناشی از دیسپلازی قشر مغز در نظر گرفته می شوند. اگر پس از آزمایش دو یا چند داروی ضد صرع، دارو نتواند تشنج را کنترل کند، ممکن است جراحی لازم باشد.

کنترل تشنج با دارو در دیسپلازی کانونی قشر مغز دشوار است و بسیاری از افراد تشنج‌های مقاوم به دارو دارند. از هر 5 نفر مبتلا به FCD فقط 1 نفر به کنترل خوب تشنج فقط با دارو دست می یابد.

عمل جراحي

جراحی برای دیسپلازی قشر مغز می تواند شامل برداشتن بخشی از مغز مسئول تشنج یا کاشت یک دستگاه کوچک برای تنظیم فعالیت الکترونیکی مغز و کاهش بروز تشنج باشد. پزشک شما همچنین ممکن است یک رژیم کتوژنیک تجویز کند، که ممکن است به کاهش تشنج کمک کند. سایر گزینه های غیر جراحی شامل رژیم درمانی مانند رژیم اصلاح شده اتکینز و رژیم غذایی با شاخص گلیسمی پایین است. هم درمان و هم خود این اختلال بر بیماران مبتلا به این اختلال تأثیر می گذارد. درمان‌ها می‌توانند باعث سرگیجه، خستگی، هماهنگی و تعادل ضعیف در میان سایر عوارض جانبی شوند.