رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا | چگونه با بیمارهای اسکیزوفرنی رفتار کنیم؟

رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا بسیار مهم است. حمایت دوستان و خانواده نقشی اصلی و حیاتی را در درمان اسکیزوفرنی ایفا می کند. با وجودی که تجربه کردن احساساتی مانند استرس، ترس، ناامیدی و حس بی فایده بودن برای کسانی که از این بیماران مراقبت می کنند عادی است اما ایجاد کردن حمایت لازم با درمان های پزشکی، مهارت های کنار امدن با شرایط و مهارت های زندگی می تواند در روند بهبود کمک زیادی برای شما باشد.

برای مراقبان لازم است در مورد این بیماری اطلاعات به روز را یاد گرفته تا بتوانند بیمار را درک کنند. اسکیزوفرنی شامل رنج متغیری از علائم و رفتارهاست. یادگیری در مورد نحوه ی بروز علائم و چگونگی اثرگذاری آن ها روی بیمار اسکیزوفرنی، باعث می شود مراقبان بتوانند کمک های مناسب برای او را پیدا کنند.

علائم اسکیزوفرنی

1. دو مورد یا بیشتر از علائم زیر حداقل برای یک ماه ( و یا بیشتر ) در فرد دیده شوند و حداقل یکی از این ها باید دیده شوند:

• توهم
• هذیان گویی
• حرف زدن منقطع
• رفتارهای بدون هیچ ترتیب یا دلیل و یا حالت جنون
• علائم منفی مانند اینکه فرد بیان می کند احساسات خود را از دست داده است

2 . عدم توانایی در عملکرد درست در یکی از بخش های مهم زندگی برای مدتی خاص و از زمان بروز اختلال: در کار، روابط شخصی یا مراقبت از خود

3 . برخی علائم اختلال باید برای زمانی حدود شش ماه ماندگار باشند. این دوره ی شش ماهه شامل حداقل یک ماه بروز علائم ( یا کمتر در صورت درمان شدن ) است که شامل مورد اول (مرحله ی علائم فعال ) بوده و ممکن است برخی علائم باقی مانده باشند. در طول دوران مانده علائم منفی همچنان حضور خواهند داشت.

4 . اختلال اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی یا افسردگی با خصوصیاتی در سلامت روان باید شامل این ها باشند:

• هیچگونه افسردگی یا حملات مانیک با مرحله ی علائم فعال به تازگی بروز نکرده باشد.

5 . این اختلال بر اثر اثرات مصرف مواد یا دیگر شرایط مرتبط با بیماری ها ایجاد نشده باشد.

رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا نیاز به اطلاع از این موارد دارد. علائم دیگری که می توانند مرتبط با تشخیص اسکیزوفرنی باشند عبارتند از:

• اضطراب و فوبیاها
• نداشتن الگوی خواب منظم
• مشکلات در شناخت اجتماعی
• بی حوصله بودن و پرخاشگری
• نداشتن هیچ اطلاع و اگاهی نسبت به اختلال
• مسخ شخصیت (جدایی یا احساس عدم ارتباط با خود)
• مسخ واقعیت (حس می کند تمام چیزهای اطراف او خیالی هستند.)
• درک نادرست (خندیدن در زمانی که هیچ چیز خنده داری وجود ندارد.)
• تغییرات خلقی و بی قراری (می تواند افسردگی، اضطراب یا عصبانیت باشد.)

زمانی که متوجه بیماری شدید می توانید به فرد عزیزتان کمک کنید تا گزینه های درمانی مناسب را پیدا کند.

حمایت کردن از عضوی در خانواده یا دوستی که مبتلا به اسکیزوفرنی است یعنی به او کمک کنید درمان دارویی و روانی مورد نیاز خود را دریافت کند. اما در کنار این ها باید در همین حین از خودتان نیز مراقبت کنید.

ازایده های زیر کمک بگیرید تا بتوانید برنامه ی فعالی پیدا کنید که برای هردو شما مفید باشد:

• به او گوش دهید.

• گاهی صحبت کردن در مورد مشکلات یا نگرانی ها می تواند واقعا به فرد بیمار کمک کند. خیلی مهم است که شما درک کنید صحبت کردن در مورد چیزی سخت مانند تجربیات یک فرد اسکیزوفرنی می تواند خیلی سخت باشد و علائم خود بیماری می توانند این مکالمه را دشوارتر کنند. دقیقا به چیزهایی که می گوید توجه داشته باشید. به او زمان دهید تا حرف ها و فکرهای خود را تمام کند، حتی اگر کمی بیشتر از مواقع عادی به زمان نیاز داشته باشد. با همدلی و بدون هیچ قضاوتی به او گوش دهید. حتی اگر نمی توانید مشکل او را درک کنید یا مشکل را به شکل متفاوتی می بینید، بازهم نگرانی اصلی شما باید استرس و احساسات سختی باشد که او تجربه می کند.

• رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا – به خودتان آموزش دهید.

• اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که درک آن سخت است. پس تا حدی که می توانید در این مورد اطلاعات کسب کنید. هرچه اطلاعات شما بیشتر باشند برای برخورد با فرد بیمار اماده تر خواهید بود.

• هدف گرا باشید.

• پزشک برنامه ی درمانی مناسبی را برای این فرد عزیر آماده می کند که شامل اهدافی مشخص است. اگر مطمئن نیستید برای شروع درمان باید از کجا آغاز کنید از پزشک خانوادگی خود کمک بگیرید و او ممکن است شما را به یک روان درمان ارجاع دهد.

کار شما به عنوان یک مراقب این است که به فرد بیمار یادآوری کنید دنبال کردن اهدافش چقدر مهم هستند و او را تشویق نمایید تا به مصرف داروهایش ادامه دهد. او باید برای پیشگیری از برگشت بیماری و یا شدیدتر شدن علائم برنامه ی درمانی را دنبال کند.

• رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا – به جزئیات دقت داشته باشید.

• در تمام ملاقات ها با پزشک عزیر خود را همراهی کنید. این کار باعث می شود ساده تر بتوانید در برنامه ی درمانی به او کمک کنید. هر سوالی که دارید از پزشک پرسیده و جزئیات را به یاد داشته باشید. پزشک برای کمک کردن به هردو شما آنجا حضور دارد.

همچنین بد نیست در هر جلسه خلاصه برداری کنید. برخی چیزهایی که باید دقت داشته باشید عبارتند از:

• هرگونه مشکل دیگر در سلامت او
• منابع جدید استرس
• علائمی که این فرد عزیز اخیرا دارد. 
• داروها، ویتامین ها، گیاهان دارویی یا دیگر مکمل های غذایی که او مصرف می کند و دوز مصرفی هریک از آن ها

• عضو یک گروه حمایتی شوید.

• عضو خانواده یا دوست خود را تشویق کنید تا عضو یک گروه شود و اطمینان یابید در جلسات حضور می یابد. در گروه های حمایتب، او در کنار افراد دیگر مبتلا به اسکیزوفرنی خواهد بود و تجربیات خود را باهم به اشتراک می گذارند. این کار شاید کمک کند کمتر احساس تنهایی داشته باشد.
• یاد بگیرید چگونه استرس را مدیریت کنید. فعالیت هایی مانند یوگا، تای جای و مدیتیشن می توانند باعث شوند هردو شما احساس آرامش بیشتری داشته باشید. سعی کنید مرتبا ان ها را انجام دهید تا بتوانید در شرایط بحرانی از آن ها کمک بگیرید.

• رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا – یاد بگیرید چگونه واکنش نشان دهید.

• زمانی که یکی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دچار توهمات می شود. (چیزهایی می بیند یا می شنود که وجود ندارند.) یا دچار تخیلات می شود. (چیزهایی را باور دارد که واقعی نیستند، حتی در انتها به نتایجی می رسد که اشتباه هستند). گفتن وجود نداشتن این ها اصلا کمک نمی کند باورهای خود را به چالش بکشد.

به جای ان به او بگویید که هریک از شما چیزها را به شکل متفاوتی می بینند. 

 همچنین ارتباط چشمی مستقیم با فرد نداشته باشید زیرا حس می کند او را تهدید می کنید.

 بگویید این فرد مبتلا به اسکیزوفرنی است و شرایط را برای او توضیح دهید، اما بگذارید خودشان به وضعیت رسیدگی کنند. پلیس برای ارزیابی و مدیریت افرادی که مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و دیگر مشکلات روانی هستند مهارت دارد.

• علائم خودکشی را بشناسید.

• اغلب افراد مبتلا به اسکیزوفرنی برای دیگران بی خطر هستند. آن ها احتمال اینکه به خودشان آسیب بزنند بیشتر است تا به افراد دیگر. گاهی این بیماران تلاش می کنند تا به زندگی خود پایان دهند. شما باید هرگونه صحبت در مورد خودکشی را جدی بگیرید و به شعرها، نوشته ها یا هرچیز دیگری که این فرد عزیز در مورد مرگ می گوید دقت داشته باشید.

• رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا – با او در تماس باشید.

• اگر فرد مبتلا به اسکیزوفرنی احساس تنهایی کند فکر او به کشتن خودش بیشتر خواهد شد. اگر در نزدیکی او زندگی نمی کنید می توانید با تلفن، پیامک، ایمیل یا هرشکل دیگری با او در تماس باشید. فرستادن پیام هایی مانند کارت پستال و کارت یادبود می تواند به او یاداوری کند که چقدر دوستش دارید.
• از خودتان مراقبت کنید.
• مراقبت کردن از بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی کار ساده ای نیست. شما باید مراقبت از خودتان را اولویت هر روزتان بگذارید. احساس ناراحتی، عصبانیت، تنهایی یا ترس از فکر دیگران برای مراقبان این بیماران چیزی عادی است.

نزد دوستان و اعضای خانواده ی خود رفته و به ان ها بگویید به چه چیزی نیاز دارید. آن ها می توانند:

• همکاری مالی با شما داشته باشند.
• بدون هیچ قضاوتی به حرف های شما گوش دهند.
• اطلاعات مورد نیاز و پزشکان را برای شما پیدا کنند. 
• کارهای خانه و مراقبت از کودکان را برای شما انجام دهند.
• داستان هایی امیدوار کننده و حمایت کافی برای شما فراهم نمایند.

از همه مهم تر اینکه خوب بخورید، خواب کافی داشته باشید، ورزش کنید، و در فعالیت های شاد شرکت داشته باشید. شما نمی توانید 24 ساعته در دسترس باشید. بنابراین برای روزهایی تعطیل برای خودتان برنامه ریزی کرده و هرازگاهی به خودتان استراحت دهید. رفتار درست با با بیماران اسکیزوفرنیا باعث بهبود می شود.