تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند
مدیتیشن به عنوان یک تمرین ذهن و بدن که بر تعاملات بین مغز، ذهن، بدن و رفتار متمرکز است، تعریف شده است. شامل چهار عنصر اصلی است: یک مکان آرام با حواس پرتی کمی، یک حالت راحت، یک تمرکز توجه و یک نگرش باز. ما به دنبال بررسی مزایای مدیتیشن در کاهش تنهایی هستیم. در این مقاله از وب سایت همکده ما به بررسی تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند پرداخته ایم. اگر از تنهایی رنج می برید می توانید با متخصصان مرکز مشاوره همکده در ارتباط باشید. مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.
زمینه ای بر مدیتیشن و اثرات آن بر تنهایی
مدیتیشن اغلب برای مزایای مختلف سلامتی آن، به ویژه کاهش برخی از حالات روانی مانند تنهایی استفاده می شود. در حالی که مدیتیشن در کشورهای غربی رایج شده است. در بسیاری از فرهنگ های شرقی، از جمله بودیسم، به دلیل مزایای مثبت آن بر سلامت روان ،یک روش اصلی بوده است. این مزایا در بسیاری از موارد به وضوح تعریف نشده است. طی سالهای اخیر، تعداد فزاینده ای از مطالعات بالینی مرتبط در زمینه مدیتیشن انجام شده است و تأثیرات آن بر مکانیسم های مختلف، به ویژه مکانیسم های عصبی شناختی موسوم به S-ART را روشن کرده است.
این به خودآگاهی، خودنظم دهی و خود متعالی اشاره دارد. تمرینات مدیتیشن به طور کلی بر پیمایش احساسات و احساسات دشوار تمرکز می کنند. روشهای ذهن آگاهی، مانند مراقبه با محبت و مهربانی، که به ایجاد نگرشهای بی قید و شرط نسبت به دیگران و خود کمک می کند توسط افراد زیادی مانند هاچرسون و همکارانش مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. خصوصا برای افزایش احساسات پیوند اجتماعی و در نتیجه کاهش احساسات مرتبط با انزوای اجتماعی. بنابراین، آموزش مدیتیشن ذهن آگاهی می تواند ابزار موفقی برای کاهش احساس انزوا به دلیل تنظیم نادرست بیان ژن های مرتبط با التهاب باشد که موازی با کاهش تنهایی است.
منظور از تنهایی چیست؟
در حالی که هیچ تعریف جهانی برای واژه “تنهایی” وجود ندارد، معمولاً به عنوان حالت تنهایی یا تنها بودن تعریف می شود. تنهایی را می توان به عنوان ادراک تنهایی نیز تعریف کرد که به دلیل شکل های مختلف تنهایی موجود، دارای یک حالت روحی منفی همراه با روابط اجتماعی ناقص است و نه در واقع تنها بودن
در حال حاضر، به دلیل کاهش شیوه های ارتباطی منظم، مانند تعاملات صمیمی و تماس رودررو، و همچنین جمعیت پیری آسیب پذیرتر، که در شرایط عادی، به طور نامتناسب با خط تنهایی روبرو هستند شرایط کمی پیچیده تر شده است. قبل از اینکه سازمان بهداشت جهانی بیماری همه گیر کووید -19 را اعلام کند. میزان شیوع تنهایی و انزوای اجتماعی قبلاً بین 10 تا 40 درصد در ایالات متحده، چین و کشورهای مختلف اروپایی شناخته شده بود. که از آن به عنوان یک ایپیدمی رفتاری توصیف می شود. این امر به طور خاص در بزرگسالان مسن دیده می شود. عموما در هر دو حالت دیده می شود.
حساسیت تنهایی در افراد مسن به دلایل مختلف است. مانند زندگی تنها یا فقدان ارتباطات خانوادگی، کاهش ارتباطات با فرهنگ اصلی، از دست دادن شبکه های دوستی و مشکلات مربوط به ایجاد شبکه های جدید.
تنهایی، تاثیرات مدیتیشن و شرایط آن پس از همه گیری کرونا ویروس
در طول شروع همه گیری بین ژانویه و مه 2020، قبلاً افزایش آماری قابل توجهی در تنهایی (تعامل -018 = p) وجود داشت که بر اساس مقیاس تنهایی سه گانه اندازه گیری شده بود و شامل 3 مورد زیر بود: احساس “اینکه شما فاقد همراهی هستید، “کنار گذاشته شده اید” و “از دیگران جدا شده اید”. فاکتور ها اغلب با کاهش حمایت های اجتماعی ناشی از محدودیت های مرتبط با همه گیری همراه بود. به این ترتیب، تأثیرات منفی سلامت رفتاری مرتبط با همه گیری تهدیدی برای بدتر شدن بعد از شیوع اولیه، از جمله تنهایی، است که می تواند باعث افزایش علائم افسردگی شود.
در حالی که شناسایی کامل میزان وقوع این امر تا کنون چالش برانگیز است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد سیاست های قرنطینه و پروتکل های انزوا تأثیر منفی بر سطح تنهایی افراد در طول و پس از قرنطینه دارند. با توجه به افزایش مساله تنهایی در سلامت عمومی و تأثیرات آن بر سلامتی و رفاه، کاهش احساس تنهایی از طریق درمان های ارزشمند می تواند پیامدهای مثبتی برای سلامتی ایجاد کند. مانند کاهش خطر اختلالات فیزیولوژیکی و التهاب. این بیماری همه گیر همچنین افزایش استفاده از برنامه های مدیتیشن را به همراه داشته است.
در حالی که مشخص است که تنهایی باعث پیامدهای نامطلوب سلامتی می شود و مدیتیشن با کاهش آن مرتبط است. مجموع مزایای شناسایی شده توسط تحقیقات ناشناخته باقی مانده است. تا به امروز، کمیت و نوع مطالعاتی که در مورد تأثیرات مدیتیشن بر تنهایی انجام شده است، توسط مقالات زیادی نشان داده نشده است.
مطالعات صورت گرفته در زمینه تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند
مطالعات زیادی در ارتباط با تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند صورت نگرفته است. تنها مقالات پژوهشی اولیه که تأثیر مدیتیشن بر تنهایی را ارزیابی می کنند، به منظور این مرور حوزه ای گنجانده شدند. مطالعات صورت گرفته در گذشته که دارای معیار های ورودی هستند. با استفاده از روش روایی توصیفی- تحلیلی Arksey و O’Malley به صورت انتقادی مورد بررسی قرار می گیرند.
بررسی های صورت گرفته در این باره نشان می دهد که 85 درصد از مطالعات (11 مورد از 13 مورد) بهبود مثبت در احساس تنهایی شرکت کنندگان را مشخص کردند. از بین دو مطالعه باقیمانده، یکی به کاهش تنهایی اشاره کرد. اما در درجه اول به قرابت اجتماعی در افرادی که احساس تنهایی می کنند، توجه کرد. مطالعه دیگر همبستگی بین تنهایی و عوامل هسته ای شرکت کنندگان (NF) -kB را نشان داد که نتیجه اندازه گیری شده بود. با این حال، تأثیرات مستقیم مدیتیشن برای تنهایی نامشخص بود. از این رو می توان گفت دانشمندان و متخصصان زیادی در این حوزه مشغول به فعالیت هستند.
تاثیر عوامل روانی اجتماعی و سن و سال در مطالعات صورت گرفته
تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند در موارد بسیار زیادی دیده می شود. در این راستا چهل و شش درصد (6 مورد از 13 مورد) مطالعات در جمعیتهای 55 سال به بالا انجام شده است. همانطور که در بسیاری از این مطالعات اشاره شده است. تنهایی و انزوای اجتماعی بیشتر در افراد مسن شایع است که می تواند منجر به پیامدهای منفی متعدد سلامتی شود. رودریگز رومرو در مطالعات خود اظهار داشته است که تنهایی می تواند منجر به پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی بر سلامت افراد مسن، خطر بیشتر برای بیماری های قلبی عروقی، علائم افسردگی و بدتر شدن کیفیت زندگی شود.
دانشمند دیگری به نام پاندیا با تمرکز بر بحث در مورد پیامدهای سلامت روانی تنهایی بر افراد مسن تر، و بیان این که رویدادهای گذرا در زندگی این چهره های جمعیتی (یعنی بازنشستگی و داغدیدگی) می تواند باعث تنهایی شود مطالعات خود را ارائه داده اند. در جایی دیگر گروهی از محققان اظهار کرده اند که افراد مسن که با تنهایی روبرو هستند در معرض خطر بیشتری برای مرگ و میر و بیماری هستند. البته بیان ژن های التهابی افزایش یافته است، که منجر به افزایش خطر پیامدهای منفی سلامتی می شود. البته برخی مطالعات نیز اطلاعات مربوط به سن را در این زمینه ارائه نکرده اند.
اما باید بدانید که نتایج منفی مشاهده شده در جمعیت شناسی قدیمی تر به این دلیل است که افراد مسن به احتمال زیاد تنها زندگی می کنند و در نتیجه تمایل کمتری به مشارکت اجتماعی دارند، که منجر به آنچه اپیدمی تنهایی می شود. رودریگز و همکاران همچنین تأکید کرد که افراد بالای 64 سال اگر تنها زندگی کنند بیشتر با تنهایی روبرو می شوند. با این حال بیشتر این مطالعات مدیتیشن را به عنوان یکی از اصلی ترین روش های رفع تنهایی گزارش می کنند.
بحث در راستای مطالعات مدیتیشن و اثرات تنهایی
هدف از مطالعات صورت گرفته در این باره شناسایی کمیت و نوع مطالعاتی است که به بررسی تأثیرات مدیتیشن بر تنهایی می پردازد. مقدار موجود مطالعات واجد شرایط در این زمینه نسبتاً اندک بود. با این حال، از 13 مطالعه واجد شرایط مشخص شده، همه یافته های مثبت گزارش شده است. این بدان معناست که محققان زیادی تاثیر مدیتیشن بر تنهایی را بررسی کرده اند و در این راستا اقدامات بسیاری را انجام داده اند. البته برای نتیجه بهتر لازم است تا مالعات بیشتری صورت گیرد.
تأثیرات مدیتیشن بر افرادی که با تنهایی روبرو هستند یکی از موضوعات مورد توجه روزافزون است. این موضوع نه تنها به دلیل افزایش جمعیت سالخورده که احساس تنهایی می کنند. مورد توجه بیشتری قرار گرفته است، بلکه نگرانی عمومی در مورد این که چگونه این جمعیت بر سیستم مراقبت های بهداشتی و مالیات عمومی تأثیر می گذارد نیز وجود دارد. از آنجا که تنهایی منجر به پیامدهای منفی سلامتی می شود و به طور نامتناسب در افراد مسن مشاهده می شود. تمرکز بر این که چگونه مدیتیشن می تواند تنهایی را کاهش دهد، می تواند بار بیشتری را بر سیستم های مراقبت های بهداشتی با کاهش عمر سالم تر افراد کاهش دهد. با میانجیگری که برای کاهش احساس تنهایی کار می کند، این می تواند منجر به پیامدهای مثبت مختلف سلامتی شود، مانند کاهش خطر اختلالات فیزیولوژیکی و التهاب.