باور های غلط در مورد روان درمانی

روان درمانی برای بسیاری از افراد معانی مثبتی دارد و برای خیلی از مردم هم نشانه های منفی دارد. اگر کسی بخواهد به روح و روان خودش کمک کند باید بپذیرد که رفتن پیش پزشک یا روان شناسان می تواند به او کمک بسیار زیادی کند. در مورد روان درمانی باور های زیادی از سوی مردم وجود دارد. اما امروز ما در این مقاله قصد داریم در مورد باور های غلطی که در ارتباط با روان درمانی وجود دارد صحبت کنیم. باور های غلط در مورد روان درمانی می تواند به مشکلات بسیاری منتهی شود.

برای روان درمانی بهترین کار مراجعه به متخصصان است. مرکز مشاوره همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران با متخصصان زبده و کارآزموده در خدمت تمامی مردم است. شما در این مرکز علاوه بر خدمات حضوری می توانید از مشاوره تلفنی روان شناسی هم استفاده کنید.

روان درمانی

روان درمانی اصطلاحی عمومی است که برای توصیف روند درمان اختلالات روانشناختی و پریشانی ذهنی از طریق استفاده از تکنیک های کلامی و روانشناختی استفاده می شود. در طی این روند، یک روان درمانگر آموزش دیده به مشتری کمک می کند تا مشکلات خاص یا عمومی مانند بیماری روانی خاص یا منبع استرس زندگی را برطرف کند. بسته به رویکردی که توسط درمانگر استفاده می شود، می توان از طیف گسترده ای از تکنیک ها و استراتژی ها استفاده کرد. تقریباً همه انواع روان درمانی شامل ایجاد یک رابطه درمانی، برقراری ارتباط و ایجاد یک گفتگو و تلاش برای غلبه بر افکار یا رفتار های مشکل ساز است.

روان درمانی به طور فزاینده ای در نوع خود به عنوان یک حرفه متمایز دیده می شود، اما انواع مختلفی از متخصصان آن را ارائه می دهند، از جمله روانشناسان بالینی، روانپزشکان، مشاوران، درمانگران ازدواج و خانواده، مددکاران اجتماعی، مشاوران بهداشت روان و پرستاران روانپزشکی. مشکلاتی که روان درمانی به آن ها کمک می کند شامل مشکلات کنار آمدن با زندگی روزمره است.

تأثیر ضربه، بیماری پزشکی یا از دست دادن عزیزان، مانند مرگ یک عزیز و اختلالات روانی خاص، مانند افسردگی یا اضطراب. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد و برخی از انواع ممکن است با مشکلات خاص یا مشکلات بهتر کار کنند. روان درمانی ممکن است در ترکیب با دارو یا سایر روش های درمانی استفاده شود. باور های غلط در مورد روان درمانی باعث شرایط سخت می شود.

انواع روان درمانی

بسیاری از افراد وقتی کلمه روان درمانی را می شنوند، بلافاصله تصور می کنند یک بیمار دراز کشیده و در حالی که یک درمانگر روی صندلی مجاور نشسته است، مشغول صحبت است و افکار خود را روی یک دفترچه یادداشت زرد نشان می دهد. واقعیت این است که در روان درمانی از تکنیک ها و روش های مختلفی استفاده می شود. روش دقیق مورد استفاده در هر موقعیت می تواند بر اساس عوامل مختلفی از جمله آموزش و سوابق درمان گر، ترجیحات مشتری و ماهیت دقیق مشکل فعلی مشتری متفاوت باشد. در اینجا مروری کوتاه بر انواع اصلی درمان وجود دارد.

رفتاردرمانی

وقتی رفتارگرایی در اوایل قرن بیستم به یک مکتب فکری برجسته تبدیل شد ، تکنیک هایی مانند انواع مختلف شرطی سازی نقش مهمی در روان درمانی بازی می کنند. گرچه رفتارگرایی ممکن است مانند گذشته مسلط نباشد، اما امروزه بسیاری از روش های آن بسیار محبوب هستند. در رفتاردرمانی معمولاً از شرطی سازی کلاسیک، شرطی سازی عملیاتی و یادگیری اجتماعی استفاده می شود تا به مشتریان کمک کند تا رفتار های مشکل ساز را تغییر دهند.

انسان درمانی و باور های غلط در مورد روان درمانی

با شروع از دهه 1950 مکتب فکری معروف به روان شناسی اومانیستی تأثیر خود را بر روان درمانی گذاشت. کارل راجرز روانشناس اومانیستی روشی را ایجاد کرد که تحت عنوان درمان مشتری مداری شناخته می شود و این تمرکز بر این بود که درمان گر توجه مثبت بی قید و شرط به مشتری را نشان می دهد. امروزه، جنبه های این روش همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. رویکرد انسان گرایانه روان درمانی بر کمک به افراد در به حداکثر رساندن توانایی های خود متمرکز است و بر اهمیت خودکاوی، اراده آزاد و تحقق بخشیدن به خود تأکید می کند.

درمان شناختی

انقلاب شناختی دهه 1960 نیز تأثیر عمده ای در عمل روان درمانی داشت، زیرا روان شناسان به طور فزاینده ای بر چگونگی تأثیر فرآیند های اندیشه انسان بر رفتار و عملکرد تمرکز می کنند. شناخت درمانی متمرکز بر این ایده است که افکار ما تأثیر به سزایی در بهزیستی ذهنی ما دارند. به عنوان مثال، اگر تمایل به دیدن جنبه های منفی هر موقعیتی داشته باشید، احتمالاً دیدگاه بدبینانه تری و روحیه کلی تاریک تری خواهید داشت. هدف از شناخت درمانی شناسایی تحریف های شناختی است که منجر به این نوع تفکر می شود و افکار واقع بینانه و مثبت تر را جایگزین چنین افکاری می کند. با این کار افراد قادر به بهبود خلق و خو و رفاه کلی خود هستند.

درمان شناختی رفتاری

روشی که به عنوان درمان رفتاری شناختی (CBT) شناخته می شود، یک درمان روان درمانی است که به بیماران کمک می کند افکار و احساسات تأثیرگذار بر رفتار ها را درک کنند. CBT  برای درمان طیف وسیعی از شرایط از جمله ترس، اعتیاد، افسردگی و اضطراب استفاده می شود. CBT شامل تکنیک های شناختی و رفتاری برای تغییر افکار منفی و رفتار های ناسازگار است. این رویکرد به افراد کمک می کند تا افکار زیربنایی را که به پریشانی کمک می کنند تغییر دهند و رفتارهای مشکل آفرین ناشی از این افکار را اصلاح کنند.

قالب های روان درمانی و باور های غلط در مورد روان درمانی

روان درمانی بسته به سبک درمان گر و نیاز های بیمار می تواند قالب های مختلفی داشته باشد. چند قالب که ممکن است با آن ها روبرو شوید عبارتند از:

• درمان فردی، که شامل کار تن به تن با روان درمانگر می شود.
• گروه درمانی، که گروه کوچکی از افراد را درگیر می کند و دارای یک هدف مشترک هستند (این روش به اعضای گروه این امکان را می دهد تا از دیگران حمایت و پشتیبانی کنند و همچنین رفتارهای جدید را در یک گروه پشتیبانی و پذیرا انجام دهند.)

تعدادی از مسائل یا نگرانی ها برای درمانگران و مشتریان وجود دارد. هنگام انتخاب یک درمانگر، توجه داشته باشید که آیا از انتشار اطلاعات شخصی به درمانگر احساس راحتی می کنید. شما همچنین باید مدارک درمانی را از جمله نوع مدرک تحصیلی و سال های تجربه را ارزیابی کنید. افرادی که روان درمانی ارائه می دهند می توانند تعدادی از عناوین یا درجه های مختلف را داشته باشند. عناوینی مانند “روانشناس” یا “روانپزشک” محافظت می شوند و دارای شرایط خاص آموزشی و مجوز هستند.

باور های غلط در ارتباط با روان درمانی

گاهی اوقات، این نگرانی یک دوست، شریک زندگی یا یکی از اعضای خانواده است که نقطه اوج کمک برای یک فرد است. در موارد دیگر، یک معلم، مدرسه، همکار یا کارفرما اصرار دارند که نیاز های بهداشت روانی بیش از هر چیز دیگری در اولویت باشد تا فرد بتواند با پایه روان شناختی بهتر به مدرسه (یا کار) برگردد. غالباً، بزرگسالان خود از راه هایی كه دوست دارند روابط شان بهتر شود، از روحیه و اضطراب خود برای كنترل بیشتر یا رفتار های خاصی كه می خواهند به آن ها كمك كند آگاه هستند. در این موارد، افراد با توجه به رشد شخصی ، کاهش علائم و بهبود کلی کیفیت زندگی ، به دنبال درمان می روند.

چرا باور های غلط در مورد روان درمانی وجود دارد؟

اگر در زمینه بهداشت روان کار نمی کنید، ممکن است از بهبود سواد سلامت روان خود (به عنوان مثال دانش در مورد اختلالات روانی) بهره مند شوید. این قطعاً منطقی است و منحصر به حوزه بهداشت روان نیست. به هر حال، افراد غیر وكیل معمولاً اطلاعات زیادی در مورد دادخواهی ندارند. اما این ممکن است برای شما دشوار باشد که بفهمید شما یا شخصی که نگران آن هستید، به مرحله ای رسیده اید که باید به دنبال درمان باشید. در دسترس ترین اطلاعات در مورد روان درمانی از تصاویر رسانه ای به دست می آید.

تحقیقات نشان داده است که افراد براساس تصویرگری که در تلویزیون و فیلم می بینند، مفهوم سازی و انتظارات از روان درمانی را شکل می دهند. گرچه ممکن است بتوانید تصویرسازی خیالی ، گاه آسیب زننده از سایر افراد حرفه ای مانند پزشکان یا معلمان را با تجربه واقعی خود از دریافت مراقبت های پزشکی یا آموزش و پرورش متعادل کنید، مقابله با کلیشه های پزشکان بهداشت روان یا به طور کلی ممکن است چالش برانگیزتر باشد.

چه چیزی را نباید از روان درمانی انتظار داشت؟

انتظار رفع سریع نداشته باشید.

تعداد بسیار محدودی از مشکلات وجود دارد که در آن یک جلسه روان درمانی تمام درمان های مورد نیاز خواهد بود (موارد استثنائی ممکن است شامل درمان در معرض یک جلسه برای برخی از فوبیاهای خاص در بزرگسالان ، نوجوانان و کودکان باشد.)

کاری که درمانگران انجام می دهند.

در بیشتر موارد، روند کار آسان نخواهد بود. روان درمانی کار است. این نیاز شما را به یک نگاه سخت به خود نشان می دهد. شما در این کار تنها نخواهید بود. درمانگر شما نیز سخت کار خواهد کرد. شما با هم همکاری خواهید کرد تا آگاهی بیشتری راجع به دقیقاً آنچه باعث ایجاد مشکلی در شما ایجاد می شود (به عنوان مثال، روش های خاص تفکر ، راه هایی که از مواجهه با نگرانی های خود، ابراز یا کنار آمدن با احساسات مختلف یا ارتباطات جلوگیری می کنید) ایجاد کنید.

صحبت با درمانگر شما همان صحبت با یک دوست نیست.

رابطه درمانی با سایر روابط متفاوت است. متقابل نیست، یک “خیابان دو طرفه” نیست. شما به احتمال زیاد جزئیات صمیمی خود را با پزشک خود در میان خواهید گذاشت و او پاسخی غیرعادی نخواهد داشت. این هدف خشن یا ممانعت کننده نیست و همچنین هیچ نوع شاخص اعتماد یا دوست داشتن شما نسبت به پزشک نیست.