چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟

چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟ همه ما گاهی اوقات در زندگی مان احساس درماندگی، ناراحتی و نا امیدی را تجربه کرده ایم. حتی گاهی اوقات بزرگترین افراد و مشهور ترین بازگیر ها روزی این حس را تجربه کرده اند. آیا ما باید به دلیل داشتن مشکلات در زندگی مان همیشه نا امید باشیم ؟ امروز می خواهیم به شما توصیه کنیم که زندگی خود را دوست داشته باشید و همچنین بیاموزید چگونه با نا امیدی مقابله کنید. برای مقابله با نا امیدی می توانید به مرکز مشاوره همکده، اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره مراجعه نمایید. مرکز مشاوره همکده با ارائه خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی در خدمت شما است.

نا امیدی

در افراد ، سرخوردگی داخلی یا نا امیدی ممکن است ناشی از چالش هایی در تحقق اهداف و خواسته های شخصی ، انگیزه ها و نیازهای غریزی ، یا کنار آمدن با کمبودهای ادراک شده (مانند عدم اعتماد به نفس یا ترس از موقعیت های اجتماعی) باشد. درگیری همچنین می تواند منبع داخلی ناامیدی باشد. وقتی کسی اهداف رقابتی داشته باشد که با یکدیگر تداخل داشته باشد ، می تواند ناهماهنگی شناختی ایجاد کند.

دلایل ناامیدی خارجی شامل شرایط بیرونی فرد مانند محرومیت از روند های زندگی یا مسدود شدن مسیر های رندگی و کاری یا کار دشوار است. در حالی که با ناامیدی کنار می آیند ، برخی از افراد ممکن است رفتاری منفعلانه و پرخاشگرانه داشته باشند. این مسئله  شناسایی علت (های) اصلی سرخوردگی آن ها را دشوار می کند ، زیرا پاسخ ها غیر مستقیم هستند. پاسخ مستقیم تر و متداول ، تمایل به پرخاشگری است.

نا امیدی در زندگی

باید در نظر داشت که ناامیدی چیزی نیست که به ندرت اتفاق بیفتد و هرگز نباید آن را نشانه بدبختی دانست. نوزاد تازه متولد شده از همان لحظه تولد باید با مشکلات مختلفی روبرو شود و پس از آن زندگی شامل مجموعه ای از نیاز ها و فعالیت هایی است که در جهت رفع آن ها انجام می شود. در این فرایند ، وقتی مانع برآورده شدن نیازها می شود ، فرد احساس ناامیدی می کند.

انسان یک ارگانیسم اجتماعی است. او در جامعه متولد می شود ، در جامعه زندگی می کند ، رشد می کند و می میرد. در طول زندگی خود ، او با چندین مشکل روبرو می شود که نیاز به حل آنها دارد. او در روند کار با شکست های مختلفی روبرو می شود و از آن درس می گیرد. بنابراین ، ناامیدی باید به عنوان یک روند معمول زندگی پذیرفته شود و اجتناب ناپذیر است.

چنین تداخلی در وقوع پاسخ هدف تحریک شده ، ناامیدی نامیده می شود. مردی که به دلیل محدودیت های اجتماعی نتواند با محبوب خود ازدواج کند ، یک مورد سرخوردگی اجتماعی است . ناامیدی ناشی از محدودیت های اجتماعی.

قبل از اینکه با جزئیات به ناامیدی اجتماعی بپردازیم ، ممکن است ضروری باشد که بداند ناامیدی در واقع چیست. سرخوردگی ممکن است به عنوان انسداد یا تداخل در ارضای یک نیاز تحریک شده از طریق برخی مانع ها یا انسداد ها باشد. مسدود کردن تحقق یک هدف پیش بینی شده ممکن است توسط یک مانع واقعی ایجاد نشود ، بلکه توسط یک رویداد که به عنوان سیگنال پیش بینی انسداد عمل می کند ، ایجاد می شود.  موقعیتی که فرد می تواند به راحتی آن را تنظیم کند ، هرگز نمی تواند ناامیدی ایجاد کند. در شرایط ناامید کننده ، یادگیری معمولاً متوقف می شود و تنش و نگرانی زیادی وجود دارد.

توسعه نا امیدی

فروید بر این دیدگاه تأکید دارد که عوامل بیولوژیکی درماندگی اولین وضعیت خطر را به وجود می آورد و نیاز به محبت را ایجاد می کند و برای انسان مقدر است که هرگز دست از آن برندارد. پنج سال اول زندگی هر فردی نقش بسزایی در ایجاد ناامیدی دارد. ایساک (1936) ، در این رابطه ، دیدگاه هایی را در مورد کمبود دانش ارائه می دهد. درک هنوز آغاز نشده است اما خواسته ها و آرزوها ، ترس و خشم ، عشق و نفرت … از همان ابتدا در اینجا وجود دارد.

نا امیدی در کودکان

نگرش والدین ، روند معاشرت و  نحوه مراقبت از کودک ، همه این عوامل با یکدیگر تعامل دارند و میزانی از ناامیدی را در کودک تجربه می‌کنند. اگر به کودک اجازه داده شود بیش از حد طولانی و زیاد گریه کند ، اگر به او تصور شود که در این دنیا تنهاست ، اگر در انجام نیازهای اولیه مانند غذا ، مراقبت و عشق از او غفلت شود ، ناامید کننده شدید است و منجر به اضطراب می شود. یا عدم توجه یا محافظت بیش از حد بیش در سالهای اولیه زندگی ، زمینه را برای ناامیدی حال و آینده فراهم می کند. کودک هرچه در جامعه رشد می کند ، ناامیدی اجتناب ناپذیری را به دلیل درماندگی خود و برای چیزی که به آن دست نیافته است دست به افسردگی می زند.

نکته قابل توجه درباره چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟

هنگامی که تمایلی به خوردن غذا ندارد ممکن است مجبور به تغذیه شود ، ممکن است مجبور به خوردن سوپ یا نوعی غذا شود که کودک به نوعی دوست ندارد. او ممکن است دوست داشته باشد عشق به مادری را که از نظر اجتماعی مورد اعتراض است ، به انحصار خود درآورد و ممکن است به نوعی فعالیت هایی بپردازد که والدین و جامعه اجازه آن را ندارند.

بنابراین ، هر مرحله از رشد او با مقداری ناامیدی  همراه است و منجر به احساس ناراحتی می شود. بنابراین انگلی و پیرسون اظهار نظر کرده اند: “اگر کودکی در محیطی بزرگ شود که اختلافات زیادی وجود داشته باشد ، اگر در این بین زن و شوهر مشاجره شود و مواردی از این قبیل در حقیقت آن ها کودک تازه متولد شده را بمباران مداوم روانی می کنند.

علل ناامیدی

برای فردی که عصبانیت را تجربه می کند ، این احساس معمولاً به عوامل بیرونی نسبت داده می شود که از عهده او خارج است. اگرچه ناامیدی خفیف به دلیل عوامل داخلی (به عنوان مثال تنبلی ، کمبود تلاش) اغلب یک نیروی مثبت (انگیزه ای برانگیزاننده) است ، اما بیشتر اوقات یک مسئله کنترل نشده قابل درک است که شدیدتر و شاید آسیب شناختی را تحریک می کند. فردی که از خشم آسیب شناختی رنج می برد ، غالباً در تغییر وضعیتی که در آن قرار دارد احساس ناتوانی می کند و منجر به خشم و در صورت کنترل نشدن ، خشم بیشتر می شود.

این مسئله می تواند نتیجه مسدود شدن رفتارهای انگیزه ای باشد. یک فرد ممکن است به چندین روش مختلف واکنش نشان دهد. او ممکن است با استفاده از روش های منطقی حل مسئله برای غلبه بر مانع پاسخ دهد. اگر در این امر کوتاهی کند ، ممکن است ناامید شده و رفتار غیر منطقی داشته باشد. نمونه ای از انسداد انرژی انگیزشی در مورد کارگری است که می خواهد برای رفتن به ماهیگیری مرخصی بگیرد اما از طرف سرپرست خود اجازه داده نمی شود.

چگونه با ناامیدی مقابله کنیم؟

عصبانیت و سرخوردگی همیشه احساسات مثمر ثمری نیستند و گرچه لزوماً نمی توانیم احساس آنها را کنترل کنیم ، اما می توانیم واکنشمان را نسبت به آنها کنترل کنیم. اگر لازم است مقداری از انرژی منفی فرو خورده خود را آزاد کنید ، در اینجا چند روش سالم برای انجام این کار آورده شده است:

برخی از تمرینات تنفسی را انجام دهید.

هنگام داشتن یک واکنش احساسی شدید ، ممکن است متوجه سرعت و کم عمق شدن نفس خود شوید. با تنظیم تنفس می توانید اکسیژن بیشتری به مغز خود برسانید و به خود کمک کنید تا آرام شوید. یک روش خوب ، تنفس 4-7-8 است: چهار ثانیه نفس بکشید ، هفت دقیقه نگه دارید ، هشت ثانیه نفس بکشید.

شل شدن عضلانی پیشرونده

یکی از راه های پاسخ بدن ما به افزایش احساسات ، تنش عضلانی است. رفع این تنش جسمی به آرامش ذهن شما نیز کمک خواهد کرد.

چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟ – مدیتیشن

مدیتیشن می تواند یک روش عالی برای ارتباط با احساسات شما باشد ، اما همچنین می تواند به شما کمک کند تا وقتی خودآگاهی پیدا می کنید بین افکار و احساسات خود فاصله ایجاد کنید.

ورزش

فعالیت بدنی تقویت کننده خلق و خو است ، به شما در تنظیم استرس و آدرنالین کمک می کند و راهی سالم برای آزادسازی انرژی فرو خورده است. اگر می توانید ، دویدن را امتحان کنید و واقعاً روی برخورد پا با زمین تمرکز کنید.

چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟ – یوگا

اگر تمرینات کم تأثیر را ترجیح می دهید ، یوگا راهی عالی برای حرکت بدن شما به روشی معنی دار است. یوگا دارای یک فهرست آنلاین از حالت های قابل جستجو با علائم (مانند اضطراب یا کمر درد) است و دارای دسته هایی از برنامه های خاص تمرینی می باشد.

ژورنال یا نوشتن احساسات خودتان

اگر با نوعی ناامیدی روبرو هستید که حتی نمی توانید مستقیم فکر کنید ، سعی کنید آن را بنویسید (یا تایپ کنید). این می تواند به شما کمک کند تا یک موقعیت را پردازش کنید و مغز خود را آرام کنید ، بنابراین می توانید با سرتر و مساوی تری به این مسئله نزدیک شوید.

چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟ – انتظارات خود را از دیگران مدیریت کنید.

اغلب ، احساسات منفی ناشی از انتظارات نادرست است. تشخیص دهید که نمی توانید رفتار شخص دیگری را کاملاً پیش بینی کنید. چارچوب ذهنی خود را تغییر دهید تا آنها را مطابق با استانداردی که آنها برآورده نمی کنند ترتیب ندهید. این فقط به شما آسیب می زند.

چگونه با نا امیدی مقابله کنیم؟ – خواب کافی

همه ما گاهی اوقات به یک تنظیم مجدد کوتاه نیاز داریم. اگر به دیواری برخورد کردید که همه چیز را در آن گرفتار دیده اید ، به مدت 20 دقیقه یک تایمر تنظیم کنید و به رختخواب بروید. بقیه کارها به خوبی مغز شما را انجام می دهند و کمی چک کردن اغلب به شما کمک می کند بقیه روز خود را با یک شروع دوباره ادامه دهید.