نحوه استفاده از مقیاس خود گزارش ADHD

مقیاس خود گزارش ADHD یکی از راه هایی است که می تواند در امر این اختلال به شما کمک کند. هر کدام از ما در طول زندگی دچار مشکلاتی می شویم. یکی از آن ها ADHD در کودکان و بزرگسالان است. در مقاله های قبل گفتیم که این اختلال بیش فعالی در دختران چه ویژگی خاصی دارد. حتی ما اشاره کردیم که عدم درمان باعث چه نوع آسیب هایی از کودکی تا بزرگسالی می شود. در دنیایی که زندگی می کنیم اختلالات روانی بسیاری وجود دارند. برخی از این اختلالات روانی را ممکن است بشانسید. متاسفانه برخی افراد قبل از مشورت با پزشک درمان خودسرانه ای را شروع می کنند. این نوع درمان می تواند آسیب های مختلفی را وارد کند. البته اختلالات جسمانی نیز می توانند زمینه ساز اختلالات روانی باشند.

بیماری های روانی و مقیاس خود گزارش ADHD

برای مثال بیماری های که از طریق حوادث ایجاد می شوند مانند تصادفات یا سو استفاده های جنسی می توانند اختلالات وانی را به همراه داشته باشند. اختلالات روانی اگر درمان نشوند می توانند خطرناک باشند. بنابراین بهتر است افراد قبل از تشدید اختلالات آن ها را درمان کنند. درمان از طریق روان شناسان و درمانگر انجام می شود. ما در ادامه می خواهیم ببینیم که روش ها برای درمان ADHD در کودکان و بزرگسالان چگونه است؟ در ادامه می خواهیم نحوه استفاده از مقیاس خود گزارش ADHD را بدانیم.

شرایط مختلف زندگی افراد و مقیاس خود گزارش ADHD در کودکان و بزرگسالان

متاسفانه به علت شرایط مختلف در زندگی هر فرد اختلالات روانی ممکن است به وجود بیاید. برخی افراد هستند که ثروتمند یا شاید قدرتمند تربن افراد هم باشند اما به علت اختلافات خانوادگی دچار مشکلات روحی روانی شوند. در طول سالیان گذشته افراد مشهوری زیادی وجود داشته‌اند که اختلالات مختلف روانی را تجربه کرده اند.  این اختلال در کودکان و بزرگسالان: آنچه باید بدانید موضوعی است که می خواهیم در ارتباط با آن با شما صحبت کنیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با چگونه ADHD در کودکان و بزرگسالان درمان می شود؟ صحبت کنیم.

تعداد کمی مقیاس خود گزارش ADHD برای کودکان و بزرگسالان  وجود دارد

شاید سخت باشد که بفهمیم هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد. اما، علائم را می توان با موفقیت مدیریت و درمان کرد. با درمان مناسب، می‌توانید انتظار داشته باشید که پیشرفت‌هایی در عملکرد تحصیلی یا کاری خود مشاهده کنید و همچنین ممکن است متوجه بهبود روابط، اعتماد به نفس و عزت نفس خود شوید. اگر چه درمان ADHD اغلب با داروهای تجویزی همراه است. اما این تنها درمان موجود نیست. درمان، تسهیلات ویژه، آموزش مهارت‌های اجتماعی و تغییر سبک زندگی نیز می‌تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

در واقع، مطالعات نشان داده اند که موثرترین راه برای مقیاس خود گزارش ADHD ترکیبی از دارو و مداخلات رفتاری است.

دارو

دارو درمانی رایج ترین درمان ADHD است. اگر برای شما یا فرزندتان دارو تجویز شده است، مهم است که علائم خود را تحت نظر داشته باشید و هرگونه عوارض جانبی را گزارش دهید. با این اطلاعات، پزشک شما می تواند نسخه را تا زمانی که دوز درمانی مناسب پیدا کند، تنظیم کند. دو گروه اصلی دارو برای درمان ADHD برای کودکان و بزرگسالان  محرک ها و غیر محرک ها هستند.

محرک ها

تجویز یک محرک برای فردی که بیش فعال است ممکن است غیر منطقی به نظر برسد. اما محرک ها بیش فعالی و تکانشگری را کاهش داده و توجه را افزایش می دهند. محرک های رایج عبارتند از:

• آدرال (آمفتامین و دکستروآمفتامین)
• کنسرتا (متیل فنیدیت انتشار طولانی مدت)
• دگزدرین (دکستروآمفتامین)
• فوکالین (دکس متیل فنیدات)
• متادات (متیل فنیدات هیدروکلراید)
• ریتالین (متیل فنیدات)

غیر محرک ها و مقیاس خود گزارش ADHD

در حالی که محرک‌ها معمولاً اولین دارویی هستند که برای درمان ADHD تجویز می‌شوند. گاهی اوقات ممکن است از یک غیرمحرک به جای آن استفاده شود. اگر شما یا فرزندتان عوارض جانبی منفی با داروهای محرک داشته باشید یا نگرانی در مورد سوء استفاده از محرک‌ها وجود داشته باشد، ممکن است انتخاب شود. گاهی اوقات پزشک ممکن است هم یک محرک و هم غیرمحرک تجویز کند. نمونه هایی از داروهای غیر محرک عبارتند از:

• استراترا (اتوموکستین)
• کلونیدین (کاتاپرس)
• کلبری (ویلوکسازین)

استراتژی های رفتاری

محیط نقش بزرگی در مدیریت علائم ADHD برای کودکان و بزرگسالان ایفا می کند. یک محیط سازمان‌یافته و بدون ساختار می‌تواند علائم را بدتر کند. از سوی دیگر، یک محیط ساختاریافته، نامرتب و قابل پیش‌بینی می‌تواند کمک زیادی کند. در این جا چند نمونه از استراتژی های رفتاری که برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی کار می کنند آورده شده است:

ایجاد روال‌ها

داشتن روال‌های ساده و قابل پیش‌بینی در طول روز به این معنی است که کارهای ضروری بدون هراس در آخرین لحظه انجام می‌شوند. یک روتین سالم صبح، بعد از ظهر و عصر ممکن است اقدامات لازم برای انجام وظایف را مشخص کند.

ایجاد چک لیست و مقیاس خود گزارش ADHD

برای هر فرآیند چند مرحله ای که پیچیده یا استرس زا به نظر می رسد، می توان یک چک لیست تهیه کرد. این به عنوان یک کمک حافظه عمل می کند و به شما یا فرزندتان کمک می کند تا احساس سازماندهی کنید. برای مثال، ممکن است چک لیستی را به درب ورودی بچسبانید که تمام چیزهایی را که شما یا فرزندتان برای آن روز نیاز دارید فهرست کنید.

تنظیم زنگ هشدار و مقیاس خود گزارش ADHD

می‌توانید زنگ‌هایی را تنظیم کنید تا به شما یا فرزندتان یادآوری کنند که دارو مصرف کنید یا خانه را ترک کنید. هشدارها می توانند نیرومند باشند. زیرا نیاز به یادآوری دیگران را کاهش می دهند.

نحوه استفاده از مقیاس خود گزارش ADHD

اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) یک وضعیت سلامت روانی است که با الگوی فراگیر رفتارهای بی توجه، بیش فعال و تکانشی شناسایی می شود. این عارضه معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی تشخیص داده می‌شود. اگرچه برخی ممکن است تا زمانی که به سن بلوغ نرسند، تشخیص داده نمی‌شود. ADHD نسبتاً شایع است – 8.7 درصد از نوجوانان و 4.4 درصد از بزرگسالان در کشور های مختلف ADHD را تجربه می‌کنند.

مقیاس خود گزارش ADHD برای وضعیت چالش برانگیز آن

‏ADHD می تواند یک وضعیت بسیار چالش برانگیز باشد، به خصوص اگر درمان نشود. افراد مبتلا به ADHD اغلب برای ردیابی دقیق جزئیات تلاش می کنند، چالش هایی را در رابطه با تنظیم عاطفی در روابط تجربه می کنند و ممکن است بیش از حد صحبت کنند. به این دلایل، جستجوی درمان می تواند در ارائه حمایت روزانه بسیار مهم باشد. با این حال، داشتن تشخیص دقیق برای دسترسی به درمان مورد نیاز است. مقیاس خود گزارش ADHD می تواند اولین گام برای دریافت کمک باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مقیاس خودگزارشی ADHD، نحوه استفاده از آن و اینکه چگونه می تواند بر روند تشخیصی تأثیر بگذارد، ادامه مطلب را بخوانید.

مقیاس خودگزارش ADHD چیست؟

مقیاس خودگزارشی ADHD ابزاری است که به افراد امکان می دهد خود را از نظر ADHD غربال کنند.3 این به ویژه مفید است. زیرا به مردم فرصتی می دهد تا قبل از رفتن به مرحله بعدی مراجعه به پزشک متخصص، ببینند آیا تشخیص ADHD ممکن است یا خیر. همانطور که گفته شد، بسیاری از متخصصان نیز از مقیاس خودگزارشی ADHD به عنوان ابزاری برای غربالگری بیماران در طول ارزیابی استفاده می کنند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

این مقیاس بر اساس معیارهای تشخیصی فهرست شده در DSM-5 است و دارای 18 سؤال در مورد فراوانی علائم ADHD است. به لطف نتایج دقیق آن، به عنوان یک ابزار قابل اعتماد شناخته شده است.

یکی از مزایای مقیاس این است که این فرصت را به شما می دهد تا ابتدا معیارهای تشخیصی را به تنهایی بررسی کنید، بدون اینکه اعصاب اضافی یا فشار صحبت در مورد اطلاعات ظریف با یک متخصص بهداشت روانی وارد شود. علاوه بر این، می توان از آن برای رد تشخیص استفاده کرد. بنابراین، اگر در تلاش هستید تا بفهمید چرا این احساس را دارید، این مقیاس خودگزارش‌دهی می‌تواند به شما کمک کند بدانید که آیا ADHD ممکن است یک عامل مؤثر باشد یا نه.

مقیاس خود گزارش ADHD در مردان و زنان

شایان ذکر است که مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان دارند. محققان گمان می کنند که این امر می تواند به دلیل علائم ADHD در دوران کودکی باشد که در بین پسران بارزتر است و باعث می شود دختران به علائم آن‌ها توجهی نداشته باشند. این تناقض مقیاس خودگزارشی را بسیار مهم تر می کند. این می تواند از دختران و زنانی که تعجب می کنند آیا ADHD را تجربه می کنند، حمایت کند، حتی اگر اطرافیانشان غیر از این فکر کنند.

مزایا و معایب مقیاس خودگزارش ADHD

یک جنبه بسیار مثبت مقیاس خودگزارشی این است که به افراد این فرصت را می‌دهد تا در مورد علائمی که در زندگی روزمره خود مشاهده می‌کنند، شفافیت پیدا کنند. ADHD می تواند به روابط بین فردی آسیب برساند، و برخی را به این فکر می کند که مشکل آن‌ها چیست و چرا چنین مشکلاتی را تجربه می کنند. این مقیاس می تواند به افراد اجازه دهد تا آن‌چه را که ممکن است بر توانایی آن‌ها برای حضور، تکمیل وظایف و ارتباط با دیگران تأثیر بگذارد، مشخص کنند.

نکته

اشکال مهم این مقیاس این است که به سادگی یک ابزار است و تشخیص قطعی ارائه نمی کند. برای دریافت تشخیص رسمی باید با یک ارائه دهنده پزشکی ملاقات کنید.

آیا مقیاس خودگزارش ADHD قابل اعتماد است؟

مقیاس خودگزارشی ADHD یک تشخیص قابل اعتماد را با چند اخطار ارائه می دهد. مطالعه‌ای که در سال 2013 منتشر شد، صحت مقیاس خودگزارشی را تأیید کرد. فقط یک متخصص پزشکی آموزش دیده می تواند تأیید کند که آیا شما دچار ADHD هستید یا خیر. مراجعه به پزشک متخصص حیاتی است. زیرا اولین قدم در جستجوی درمان پزشکی برای این بیماری است.

درمان ADHD

هنگامی که تشخیص دادید که این اختلال را دارید، قدم بعدی این است که به دنبال درمان باشید تا بتوانید مقیاس خود گزارش ADHD را تجربه کنید. خبر خوب این است که درمان اغلب بسیار موفق است. ارائه دهندگان معمولاً نوعی محرک را تجویز می کنند. محرک ها باعث تسکین سریع می شوند. در برخی شرایط، یک غیر محرک توصیه می شود. اثربخشی غیرمحرک‌ها کمی بیشتر طول می‌کشد، اما آن ها به ویژه زمانی مفید هستند که یک محرک عوارض جانبی منفی داشته باشد یا اثری نداشته باشد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

علاوه بر دارو، درمان و آموزش نیز بسیار مهم است. درمان می تواند کمک رفتاری ارائه دهد، به این معنی که به افرادی که این تشخیص را دارند کمک می کند یاد بگیرند که چگونه علائم خود را مدیریت کنند. آموزش مهارت‌های والدین و مداخلات کلاسی ممکن است برای کودکان و نوجوانانی که با این تشخیص کنار می‌آیند ضروری باشد.

مقابله با ADHD

عدم دریافت مقیاس خود گزارش ADHD ممکن است بسیار آسیب زا باشد.