راهکارهای انضباطی برای کودکان مبتلا به اوتیسم

در دنیایی که زندگی می کنیم اختلالات روانی بسیاری وجود دارد. برخی از این اختلالات روانی را ممکن است بشناسید. برخی هم برای شما تازگی دارند. برای درمان اختلالات روانی روان شناسان راه حل های زیادی را ارائه داده اند. خانواده ها می توانند با مراجعه به روان شناسان این راه های درمانی را پیدا کنند. برخی از افراد را در کنارتان می بینیم که ناخواسته دچار بیماری های هستند. یکی از آن ها بیماری اوتیسم است.

همه ما حق زندگی کردن و پیشرفت داریم. بیماران اوتیسمی هم تفاوتی با بقیه ما ندارند. بعضا شاید بسیاری از آن ها باهوش تر از ما باشند. اما گاهی اوقات برای کنترل رفتارهایی که آن ها را آزار می دهد راهکارهای انضباطی وجود دارد. ما در مقاله های قبل گفتیم که اوتیسم چیست و افراد اوتیسمی چه ویژگی هایی دارند. در ادامه می خواهیم ببینیم که راهکارهای انضباطی برای کودکان مبتلا به اوتیسم چگونه است؟

روح و روان با ذهن ارتباط دارند. حافظه همان طور که قبلاً گفتیم یکی از مهم ترین بخش های ذهن انسان است. حافظه می تواند خاطرات و اتفاقات مختلف را در ذهن شما ثبت کند و هر زمان که خودتان بخواهید آن ها را حذف خواهند کرد. برای تقویت حافظه راه های مختلفی وجود دارد. حافظه انواع مختلفی دارد. این بار می خواهیم راهکارهای انضباطی برای کودکان مبتلا به اوتیسم  را بدانیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با راهکارهای انضباطی برای کودکان مبتلا به اوتیسم صحبت کنیم.

انواع رفتار های نادرست کودک و راهکارهای انضباطی

ممکن است کودک رفتار نادرستی از خود نشان می دهد. اعم از عصبانیت، عصبانی شدن کودک دیگر، یا نادیده گرفتن دستورالعمل ها. شما ممکن است تمایل داشته باشید که او را سرزنش کنید یا امتیازات خاصی را از او بگیرید. اما تربیت کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است نیاز به رویکرد متفاوتی داشته باشد.

راهکارهای انضباطی سنتی همیشه برای کودک مبتلا به اوتیسم موثر نیست. بسته به جایی که آن ها قرار می گیرند، ممکن است برای درک عواقب یا رسیدگی به توبیخ های سخت تلاش کنند. اما این بدان معنا نیست که شما اصلاً نباید از هیچ راه و روشی استفاده نکنید. در عوض، راهبردهای ملایم تر و سازگارتر ممکن است کلید کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم برای مدیریت رفتار آن ها باشد.

چگونه می توان رفتارهای غلط کودکان مبتلا به اوتیسم را بدون مجازات مدیریت کرد؟

درک رفتارهای رایج اوتیسم

ما معمولاً بچه ها را تنبیه می کنیم زیرا آن ها آگاهانه به شیوه های نامناسب عمل می کنند. خواه این رفتارها از روی حسادت برادرانه یا خواهرانه باشد یا از روی عمد انجام شود. با این حال، یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است نتواند رفتارهای خاصی را کنترل کند. این مهم است که آن ها به خاطر انجام ندادن یک سری کارها به سختی مجازات نشوند. برخی از رفتارهایی که ممکن است کودکان مبتلا به اوتیسم در کنترل آن ها مشکل داشته باشند عبارتند از:

• گاز گرفتن دست و انگشتان آن ها
• تکان دادن یا فشار دادن دست (رفتار خود تحریک کننده که به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند احساسات خود را تنظیم کنند)
• جیغ کشیدن یا داد زدن
• با ضربه زدن به سر خود، خود را آزار می دهند
• نگاه نکردن به افراد یا برقراری ارتباط چشمی
• تجاوز فیزیکی به همسالان و بزرگسالان، مانند گاز گرفتن یا لگد زدن

نکته ای در ارتباط با این زمینه

بسیاری از این رفتارها از تلاش کودکان برای بیان نیازها یا خواسته های آن ها یا درک هنجارها و نشانه های اجتماعی ناشی می شود. در عوض، مهم این است که شما بفهمید چرا آن ها اینگونه رفتار می کنند. و در صورت لزوم، سعی کنید در آینده از این عوامل جلوگیری کنید.

برای راهکارهای انضباطی از تقویت مثبت استفاده کنید

کودکان مبتلا به اوتیسم به تکنیک های نظم و انضباطی که بر موارد مثبت تمرکز می کنند بهتر پاسخ می دهند. با استفاده از استراتژی های تقویت مثبت، شما توجه خود را به کارهایی که فرزند شما به درستی انجام می دهد (برای مثال از صدای آرام خود در سوپر مارکت) جلب می کنید.  و او را تحسین می کنید یا به خاطر آن پاداش می دهید.

برخی از کودکان ممکن است با یک حرف جزئی دارای انگیزه باشند، جایی که می توانند حرف ها را برای رفتار خوب جمع آوری کنند. آن ها می توانند در نهایت برای تعداد مشخصی از برچسب ها جایزه دریافت کنند. اما بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، به ویژه خردسالان، به بازخوردهای مثبت و پاداش های فوری پاسخ می دهند که مستقیماً به رفتار مربوط می شود. آن ها بلافاصله ستایش می شوند.

چگونه ستایش کردن رفتار های تغییر کرده مختلف می تواند رفتار خوب را ارتقا دهد؟

در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

آموزش تکنیک های آرامش بخش

فروپاشی در کودکان شایع است. اما آرام کردن کودک مبتلا به اوتیسم دشوارتر است. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند تکنیک های آرامش بخش را برای زمانی که احساس می کنند از کنترل خود یا موقعیتی خارج شده اند، بیاموزند. یک تکنیک ساده برای آرام کردن خودشان این است ایتداچشمان خود را بندند. بعد تصور چیزهای دلپذیر، مانند بچه گربه یا پارک مورد علاقه خود را انجام دهند. در آخر به آرامی از طریق بینی خود نفس می کشند و بیرون می دهند.

اگر شما یا یکی دیگر از بزرگسالان مورد اعتماد در این نزدیکی آن شخص هستید، می توانید او را در آغوش بگیرید تا زمانی که به آرامش برسند. فشار ملایم و ثابت، مانند بغل کردن، برای بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم آرامش بخش است

کنترل محیط آن ها و راهکارهای انضباطی

مخصوصاً برای کودکان مبتلا به اوتیسم، ایجاد محیط مناسب برای راحتی آن ها مفید است. مراقبت از پر کردن محل بازی یا اتاق آن ها با اسباب بازی ها و اشیاء خوب است. این می تواند به آن ها احساس امنیت و راحتی بیشتری دهد، که ممکن است منجر به رفتارهای منظم تری شود. برعکس، سعی کنید از موقعیت هایی که می دانید می تواند باعث تحریک آن ها شود اجتناب کنید. برای برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم، به عنوان مثال، می تواند در مکان های شلوغ یا پر سر و صدا باشد. این مکان ها باعث تشدید علائم ناامیدی می شود. گاهی اوقات، کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند در مورد اسباب بازی ها یا فعالیت های خاص اجباری باشند و می توانند با عادات اساسی تداخل داشته باشند.

به روال ها پایبند باشید

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم به دنبال یکپارچگی و نظم هستند. آن ها می توانند برای کنار آمدن با مشکلات روتین معمولی تلاش کنند. آن ها ممکن است رفتارهای تحریک آمیز خود را برای مقابله با موقعیت های غیرقابل پیش بینی نشان دهند یا افزایش دهند. با محدود کردن تعداد فعالیت هایی که انجام می دهید و رعایت یک برنامه قابل پیش بینی، به آن ها کمک کنید.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

این ممکن است به این معنی باشد که یک جلسه گفتاردرمانی را یک هفته کنار بگذارید. تا این که یک روز دیگر را در مواقعی که معلم به طور ناگهانی فرصت دیدن شما را دارد، کنار بگذارید.  یا سعی نکنید در کارهای ناگهانی و غیر منتظره بعد از یک روز طولانی مدرسه با آن ها هماهنگ شوید.

شما می توانید در اتاق فرزند خود شرایط بهتری ایجاد کنید.  یا در یک منطقه مشترک با تصاویری که می توانند از آن ها استفاده کنند برای تشخیص سریع آن چه که می توانند در هر روز از هفته انتظار داشته باشند (مانند عکس گفتاردرمانگر خود در روز سه شنبه) استفاده کنید.

برای ایجاد راهکارهای انضباطی ارتباط واضح برقرار کنید

بهتر است برای کودکان مبتلا به اوتیسم از زبان ساده و دستورالعمل استفاده کنید. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم اغلب در درک ظرافت های زبان کلامی یا زبان بدن مشکل دارند. هنگامی که کودک شما شروع به نقش آفرینی کلمات می کند، او را به آن چه شما ترجیح می دهید انجام دهد نسبت به آن چه نباید انجام دهد هدایت کنید. به عنوان مثال، اگر کودکی دم سگ را می کشد، نگویید: “صدمه زدن به سگ را متوقف کنید”. در عوض، می توانید بگویید: “سگ را به آرامی نوازش کنید.”

رفتارهای بی ضرر را نادیده بگیرید

برخی رفتارهای کودکان مبتلا به اوتیسم عجیب به نظر می رسند اما خطرناک یا مخرب نیستند. بنابراین نیاز به راهکارهای انضباطی نیست. نمونه های اولیه این رفتارهای خود تحریک کننده مانند دست زدن یا تکان دادن است. اگر به ندرت در این نوع رفتار مشکلی رخ می دهد، مانع از انجام کارهای معمول خانواده یا دیگران نمی شود. یا به فرزند یا دیگران آسیب نمی رساند، در صورت امکان باید نادیده گرفته شود.

ایمنی در اولویت است ‌

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم رفتاری را نشان نمی دهند که به خود و دیگران آسیب برساند. با این حال، هر زمان که با موقعیتی رفتاری روبرو می شوید که در آن کودک از نظر جسمی به تهاجم می پردازد، باید مطمئن شوید که آن ها (و اطرافیان) در امنیت هستند.

https://www.verywellfamily.com/discipline-strategies-for-children-with-autism-4005045