چگونه به فردی با اختلال غذایی کمک کنیم

اختلال غذایی یکی از انواع اختلالات شخصیتی است. روانشناسان می توانند کمک زیادی به این گونه افراد بکنند. اختلالات غذایی و پرخوری می تواند از سنین کودکی آغاز شود و در صورت عدم درمان ادامه پیدا کند. همان طور که می دانید کودکان بیشتر مستعد بیماری های روانی هستند. خصوصا اگر در خانواده ای پر از مشکلات فراوان باشند. تربیت خانواده و نوع برخوردها با یک کودک می تواند زمینه ساز مشکلات زیادی شود. به همین علت در بسیاری از کشور ها مرسوم شده است که از ابتدای کودکی مشاوره همراه خانواده ها باشد. از این رو اگر در اطرافیان یا بین فرزندان خود علائم پرخوری را حس کردید سعی کنید پروسه درمان را هر چه زودتر انجام دهید.

اختلالات انواع مختلفی دارند. هر یک از این اختلالات می تواند به علت های مختلفی ایجاد می شود. اختلالات می تواند از سنین کودکی تا نوجوانی ادامه داشته باشد. این اختلالات حتی به گونه ای است که تا بزرگسالی هم ممکن است ایجاد شود. اختلالات روانی بخش بسیاری از زندگی ما را تشکیل داده است. در جوامع امروزی اختلالاتی وجود دارند که شاید از شنیدن آن تعجب کنید. اما چه بخواهیم چه نخواهیم آن ها وجود دارند و حتی بسیاری ی از ما با آن ها زندگی می کنیم.

بهبود اختلال غذایی در نوجوانان

همان طور که در مقاله های قبل گفتیم با یک یا دو نشانه نمی توان گفت که شما یا دوستتان دچار اختلالات روانی هستید. این فرایند نیاز به تست های روان شناسی مختلفی دارد. اختلالات در دنیای روان شناسی تعاریف متفاوتی دارند. برای مثال برخی از افراد هستند که برای ایجاد رفتار های مختلف در زندگی خود دلایل مختلفی می آورند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با چگونه به فردی با اختلال غذایی کمک کنیم، صحبت کنیم.

افزایش تنوع غذایی در طول بهبودی اختلال غذایی

دلایل خوبی وجود دارد که هر کسی که غذا می‌خورد رژیم غذایی خود را گسترش دهد.  و این به ویژه در مورد افرادی که در حال بهبودی هستند صدق می‌کند. موفقیت در درمان شناختی رفتاری برای پرخوری عصبی و پرخوری با تبدیل شدن به یک غذاخور انعطاف پذیرتر همراه است.

درمان شناختی

درمان شناختی رفتاری (CBT) برای اختلال غذایی، مطالعه‌شده‌ترین و معتبرترین درمان برای بهبود اختلالات پرخوری است. این بر اساس مدل شناختی است، که نشان می‌دهد مصرف غذای محدود چرخه پرخوری و پاکسازی را حفظ می‌کند. درمان برای شکستن چرخه مستلزم کاهش محدودیت غذایی است. تحقیقات نشان می دهد که بیمارانی که عادت به مصرف غذا به صورت منعطف دارند، کاهش در پرخوری و پاکسازی را نشان می دهند. درمان موفقیت آمیز بی اشتهایی عصبی با رژیم غذایی متنوع تر همراه است. یکی از علائم مهم بی اشتهایی عصبی رژیم غذایی محدود است. گسترش این محدوده غذایی یک هدف درمانی مهم است. تحقیقات نشان داده است که افرادی که بهبود اختلالات پرخوری موفق بودند، رژیم غذایی متنوع تری مصرف کردند. همچنین نشان می دهد که آن ها غذاهایی می خوردند که چربی و کالری بیشتری داشتند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

رژیم غذایی متنوع‌تر احتمال پرخوری هر غذایی را که حاوی مواد ناسالم در مقادیر زیاد است کاهش می‌دهد. به نظر می رسد که هر هفته ما متوجه می شویم که مواد غذایی جدید با خطرات وحشتناکی برای سلامتی مرتبط است. در سال‌های گذشته، خطراتی که ما نگران آن بودیم، وجود سویا یا جیوه  در ماهی ها بود. در حالی که ثابت شده است که بسیاری از این خطرات تبلیغاتی هستند یا به سادگی درست نیستند، بهترین راه برای محافظت در برابر آن ها این است که رژیم غذایی خود را گسترش دهید و مصرف متعادل هر ماده غذایی را داشته باشید. این امر خطر قرار گرفتن در معرض زیاد با هر ماده خطرناکی را چه در تئوری و چه از نظر واقعی کاهش می دهد. مصرف انواع غذاها شانس دریافت تمام مواد مغذی مورد نیاز برای سلامتی را به حداکثر می رساند.

بهبود انعطاف پذیری در مصرف غذا و بهبود اختلال غذایی

یک رژیم غذایی متنوع تر می تواند به بهبود انعطاف پذیری غذا کمک کند. افرادی که رژیم غذایی محدودی می خورند، زمانی که انتخاب هایشان محدود است، در معرض خطر بیشتری برای دریافت غذای ناکافی هستند. برای مثال، یک سفر جاده ای، که در طی آن تنها گزینه غذایی ممکن است یک رستوران یا فست فود باشد، برای فردی که فقط مایل به خوردن سالاد جانبی است، می تواند مشکل ساز باشد. عدم تمایل به خوردن غذاهای پرانرژی کافی می تواند باعث عدم تعادل انرژی شود که به نوبه خود می تواند یک اختلال خوردن را دوباره فعال کند.

تنوع محدودتر مصرف غذا

تنوع محدود در مصرف غذا می تواند به طور قابل توجهی مانع از فرصت های اجتماعی شود، که بسیاری از آن ها غذا را به عنوان تمرکز دارند. افرادی که از مصرف غذا  در محیط‌های مختلف ناراحت هستند و غذاهای متنوع مصرف می‌کنند، ممکن است نتوانند به دوستان خود در فعالیت‌های خاصی بپیوندند.  یا حتی احساس کنند مجبور هستند به تنهایی غذا بخورند. این محدودیت ممکن است محدودیت هایی را بر توانایی فرد برای تفریح ​​و ارتباط با دیگران ایجاد کند.

نکته ای در ارتباط با اختلال غذایی

محدوده کمی از مصرف غذا ممکن است دنیای شما را کوچک کند. تجربه غذاهای جدید یک جنبه تقریبا اجتناب ناپذیر  است و یکی از هیجان انگیزترین آن ها است. افراد مبتلا به اختلالات پرخوری که در زمان بیماری یا حتی در دوران نقاهت اولیه سفر می کنند، معمولاً با غذاهای ناآشنا دست و پنجه نرم می کنند. برخی به کشورهایی سفر کرده‌اند که به خاطر غذاهای شگفت‌انگیز شناخته شده‌اند.  در حالی که خوردن مکرر همان غذاها ممکن است باعث ایجاد احساس آرامش شود، اغلب منجر به “افسردگی” در افرادی که دارای اختلالات پرخوری هستند، می شود. مصرف طیف وسیعی از غذاها به بهبود اختلالات پرخوری کمک می کند.

چگونه به فردی با اختلال غذایی کمک کنیم

ممکن است این اصطلاح را شنیده باشید، اما هنوز هم ممکن است تعجب کنید. اختلال غذایی چیست؟ اختلال غذایی یک بیماری روانی است که با الگوهای ناسالم یا وسواسی در مورد غذا مشخص می شود. در کشور های مختلف، حدود 30 میلیون نفر با نوعی اختلال در مصرف غذا سروکار دارند.  اختلال غذایی انواع مختلفی دارد و در هر فردی متفاوت به نظر می رسد. صرف نظر از هر فردی، آن‌ها تمایل دارند زندگی یک فرد را ویران کنند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اختلال اشتهایی به دلایل مختلفی یک نگرانی روانپزشکی است. حتی اگر هر کسی می‌تواند «تلاش» کند تا در رفتارهایی مانند عدم مصرف غذا یا پرخوری، انجام دهد، این عادت‌ها معمولاً خارج از کنترل هستند. رفتارهای ناسالم برای مبتلایان اجباری است که ناشی از نگرش ها، افکار و باورهای منفی عمیق است.

خط این اختلالات در زندگی

اختلال غذایی می تواند خطرناک باشد. بر اساس گزارش انجمن ملی بی اشتهایی عصبی و اختلالات مرتبط (ANAD) آمار نشان می دهد که این مشکل بالاترین میزان مرگ و میر را در بین تمام بیماری های روانی دارد. از آنجایی که فرد دارای اختلال غذایی در ابتدا احساس بی ضرری می کند. اما به خصوص برای فردی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کند، می تواند به شدت خطرناک باشد. علاوه بر این، افراد مبتلا به این عارضه به دلیل شرم، انکار یا کم ارزشی، پنهان کاری می کنند. بنابراین، مداخله نمی تواند اعمال شود.

علل این مشکلات

• ژنتیک
• شخصیت
• زیست شناسی
• تجربیات آسیب زا
• فقدان مکانیسم های مقابله ای سالم
• رفتار رژیمی

انواع اختلال غذایی

وجه مشترک همه این مشکلات، الگوهای نگرش و رفتار غیرطبیعی در مورد غذا، مصرف آن و خودانگاره است. مشکلات غذایی انواع مختلفی دارند، از آنهایی که معمولاً به دلیل توجه زیاد رسانه ها شناخته شدند تا آنهایی که کمتر شنیدید.

• بی اشتهایی عصبی
• پرخوری عصبی
• اختلال پرخوری
• سایر موارد (OSFED، orthorexia و غیره)

بی اشتهایی

بی اشتهایی عصبی یک اختلال غذایی است که با مصرف محدود غذا و توده بدن بسیار کم مشخص می شود. به طور خاص، وزن به عنوان 15٪ کمتر از محدوده طبیعی که وزن بدن فرد در آن قرار می گیرد، تعریف می شود. بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی ترس شدیدی از افزایش وزن دارند و حتی اگر از نظر اطرافیان بسیار لاغر به نظر برسند، به دلیل ادراک نادرست از بدن خود نمی توانند همان را ببینند. گاهی اوقات ممکن است ورزش بیش از حد نیز انجام دهند. با این حال، آن‌ها به طور کلی در کمبود تغذیه هستند. این رفتارها در نهایت منجر به بسیاری از مشکلات سلامتی می شود:

• آمنوره (قاعدگی نامنظم یا وجود نداشت)
• سوء تغذیه
• استئوپنی
• افسردگی و اضطراب
• یبوست
• فشار خون پایین
• دمای پایین بدن
• ریزش عضلانی، ریزش مو
• زوال عضله قلب

اگر فردی درگیر رفتارهای بی اشتها باشد اما وزن بدنش پایین نباشد، به عنوان بی اشتهایی غیر معمول تشخیص داده می شود که زیرمجموعه ای از اختلالات تغذیه یا اختلال غذایی مشخص دیگر (OSFED) است.

بولیمیا

پرخوری عصبی شامل دوره هایی از مصرف مقدار زیادی غذا در مدت کوتاهی و پاکسازی آن است. پاکسازی به عنوان رفتار جبرانی برای غذا به دلیل ترس از افزایش وزن عمل می کند. با این حال، پاکسازی همیشه به معنای استفراغ عمدی نیست. در عوض، شامل اعمالی مانند ورزش بیش از حد، روزه یا استفاده از ملین ها می شود.

حداقال حدود 1.5 درصد از زنان در کشور های جهان در زندگی خود با بولیمیا سروکار دارند. افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً الگویی برای تکانشگری دارند که به میل تقریباً غیرقابل کنترل به پرخوری کمک می کند. این احتمال وجود دارد که افراد مبتلا به بولیمیا نیز با سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم کنند.

نکته

پرخوری عصبی بسیار خطرناک است، زیرا مشاهده رفتارهای بی نظم چالش برانگیز است. بسیاری از مردم انتظار دارند افرادی که این تشخیص ها را دارند دارای اندامی لاغر باشند. با این حال، این همیشه در مورد پرخوری عصبی صدق نمی کند. علائم دیگری نیز وجود دارد که نشان دهنده پرخوری عصبی است:

• تورم گونه ها یا غدد گردن
• گلو ملتهب
• نازک شدن مینای دندان و پوسیدگی
• مشکلات سلامت کلیه (در صورت استفاده از دیورتیک ها)
• کم آبی و عدم تعادل الکترولیت
• مشکلات گوارشی

اختلال پرخوری یک نوع اختلال غذایی

پرخوری بدون پاکسازی، اختلال پرخوری یا BED نامیده می شود. مردم ممکن است فکر نکنند که این یک اختلال است زیرا مصرف مقادیر زیادی غذا در رویدادهای اجتماعی یا برای لذت عادی تر است. چیزی که BED را از یک روز عدم مصرف غذا متمایز می کند، عدم کنترل است.

میل به پرخوری در این افراد

افراد مبتلا به BED به سختی می توانند از میل به پرخوری جلوگیری کنند. آن‌ها مقادیر زیادی غذا را می بلعند و در طول این فرآیند احساس گسستگی می کنند. از آن‌جا که بسیاری از مبتلایان به BED از رفتارهای خود احساس شرم می کنند، در خفا پرخوری می کنند. BED بسیار رایج است و حدود 2.8 میلیون آمریکایی با آن سروکار دارند. خطرات BED برای سلامتی شامل چاقی، مشکلات قلبی، دیابت و اختلالات روانی مانند افسردگی است.