چگونه مغز شما می تواند شما را دچار اختلالات پرخوری کند؟

اختلالات پرخوری امروزه بیشتر در بین کودکان و نوجوانان وجود دارد. روانشناسان یکی از علت های پرخوری را افسردگی و اضطراب می دانند. هر زمان که شما به علت فشار بیش از حد روانی و برای آرامش خود شروع به مصرف بیش از حد غذا کنید دچار این مشکل خواهید شد. همان طور که می دانید کودکان بیشتر مستعد بیماری های روانی هستند. خصوصا اگر در خانواده ای پر از مشکلات فراوان باشند. تربیت خانواده و نوع برخوردها با یک کودک می تواند زمینه ساز مشکلات زیادی شود. به همین علت در بسیاری از کشور ها مرسوم شده است که از ابتدای کودکی مشاوره همراه خانواده ها باشد. از این رو اگر در اطرافیان یا بین فرزندان خود علائم پرخوری را حس کردید سعی کنید پروسه درمان را هر چه زودتر انجام دهید.

اختلالات انواع مختلفی دارند. هر یک از این اختلالات می تواند به علت های مختلفی ایجاد می شود. اختلالات می تواند از سنین کودکی تا نوجوانی ادامه داشته باشد. این اختلالات حتی به گونه ای است که تا بزرگسالی هم ممکن است ایجاد شود. اختلالات روانی بخش بسیاری از زندگی ما را تشکیل داده است. در جوامع امروزی اختلالاتی وجود دارند که شاید از شنیدن آن تعجب کنید. اما چه بخواهیم چه نخواهیم آن ها وجود دارند و حتی بسیاری ی از ما با آن ها زندگی می کنیم.

بهبود اختلالات پرخوری در نوجوانان

همان طور که در مقاله های قبل گفتیم با یک یا دو نشانه نمی توان گفت که شما یا دوستتان دچار اختلالات روانی هستید. این فرایند نیاز به تست های روان شناسی مختلفی دارد. اختلالات در دنیای روان شناسی تعاریف متفاوتی دارند. برای مثال برخی از افراد هستند که برای ایجاد رفتار های مختلف در زندگی خود دلایل مختلفی می آورند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با چگونه مغز شما می تواند شما را دچار اختلالات پرخوری کند، صحبت کنیم.

ویژگی های افراد دارای اختلالات پرخوری

بسیاری از بیماران مبتلا به اختلالات پرخوری فقط طیف محدودی از غذاها را می خورند. گاهی اوقات این کار به عنوان راهی برای حذف یک نوع غذا شروع می‌شود، اما سپس تا جایی پیش می‌رود که مصرف غذا را به شدت محدود می‌کند. همانطور که اختلال غذایی شما تکامل یافته است، ممکن است از مصرف غذاهایی که فکر می کردید چاق کننده هستند یا حاوی قند هستند، دست بکشید. یا شاید شما غذای بدون نشاسته یا گلوتن مصرف کرده اید یا تصمیم گرفته اید که «غذای سالم بخورید». شاید شما گیاهخوار شده اید. یا شاید شما از سبزیجات اجتناب می کنید چون که از مزه گیاهان خوشتان نمی آید. زیرا باور ندارید که می توانید خود را به یک وعده معمولی محدود کنید. اگر هر یک از این محدودیت ها نشانه اختلال غذایی شما باشد، بهبود اختلالات پرخوری مستلزم افزایش تنوع غذایی است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

پیامدهای محدودیت در مصرف غذا می تواند شامل کمبودهای تغذیه ای، حفظ وزن بسیار کم برای بدن و گیر افتادن در چرخه پرخوری یا پاکسازی باشد. هر یک از این موارد به نوبه خود می تواند عوارض پزشکی جدی ایجاد کند. شدت دامنه غذاهای مصرفی یک هدف اولیه برای بیماران مبتلا به هر نوع تشخیص اختلال غذایی است، خواه بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، اختلال پرخوری، سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED)، یا اختلال مصرف محدودکننده غذایی اجتنابی (ARFID).  افزایش تنوع غذایی در طول بهبود اختلالات پرخوری مهم است.

افزایش تنوع غذایی در طول بهبودی اختلال غذایی

دلایل خوبی وجود دارد که هر کسی که غذا می‌خورد رژیم غذایی خود را گسترش دهد.  و این به ویژه در مورد افرادی که در حال بهبودی هستند صدق می‌کند. موفقیت در درمان شناختی رفتاری برای پرخوری عصبی و پرخوری با تبدیل شدن به یک شخص پرخور و انعطاف پذیرتر همراه است.

چگونه مغز شما می تواند شما را دچار اختلالات پرخوری کند؟

مطالعه جدیدی که توسط یک تیم 10 نفره از دانشمندان انجام شد نشان داد که چه چیزی باعث پرخوری افراد می شود. تیم تحقیقاتی شامل سرجیو اینیگز، دکترا، دانشیار روانشناسی در دانشگاه تگزاس در ال پاسو بود. اینیگز هدایت آزمایشگاه علوم اعصاب رفتاری UTEP را بر عهده داشت و به فرمول‌بندی تکنیک‌های تجربی برای این مطالعه کمک کرد که براندون وارن، استادیار فارماکودینامیک در دانشگاه فلوریدا، این مطالعه را رهبری کرد.

تحقیقات درباره این زمینه

تحقیقات آن‌ها ناحیه خاصی از مغز را کشف کرد که در یادآوری و میل به جستجوی غذا نقش دارد. این ناحیه از مغز باعث مصرف بیش از حد غذا در برخی افراد می شود. این تحقیق می تواند به درمان هایی برای جلوگیری از اختلالات پرخوری منجر شود. از طریق این تحقیق، اینیگز دریافت که افراد در مواجهه با محیط‌ها یا محرک‌هایی که باعث تشویق به خوردن می‌شوند، تمایل به پرخوری دارند. این ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از افراد حتی پس از مصرف یک وعده غذایی بزرگ همچنان به دسر تمایل دارند. این مطالعه نشان داد که نورون‌ها در ناحیه خاصی از مغز بر تمایل فرد به سفارش دسر پس از دیدن آن نظارت می‌کنند. این تیم همچنین دریافت که موش‌های صحرایی هنگام تنظیم آن ناحیه از مغز خود، غذای کمتری خوردند.

بیماری های مرتبط با اختلالات پرخوری

محققان می گویند که این مطالعه در نهایت می تواند به درمان بیماری های مرتبط با چاقی، مانند:

• سکته
• دیابت نوع 2
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• بیماری عروق کرونر قلب

اینیگز گفت: “این یک کشف بزرگ است زیرا ما اکنون ابزارهای آزمایشی داریم که به ما امکان می دهد نورون ها را خاموش کنیم، در حالی که افراد درگیر یک رفتار خاص هستند.” این تحقیق نشان می دهد که بخش خاصی از قشر جلوی مغز برای مراحل اولیه یادگیری جستجوی غذا مهم است.

مطالعات دیگر در مورد ارتباط بین قشر جلوی مغز و پرخوری

قشر جلوی مغز کنترل خود، اراده، عملکرد اجرایی و تنظیم نواحی پاداش لیمبیک را کنترل می کند. مطالعات نشان داده اند که افراد چاق در ناحیه PFC پشتی جانبی چپ (DLPFC) مغز فعالیت کمتری دارند. این ناحیه از مغز اشتها و میل به غذا را تنظیم می کند و به عملکرد اجرایی کمک می کند. بنابراین، محققان می گویند که درمان های آینده باید این ناحیه مغز را در افرادی که پرخوری می کنند، مورد هدف قرار دهد.

تمایل به اختلالات پرخوری چگونه است؟

مطالعه دیگری که توسط کاساندرا لو، محقق BrainsCAN در دانشگاه وسترن در انتاریو، کانادا انجام شد، نتایج مشابهی یافت. لو و همکارانش تعجب کردند که آیا افرادی که تمایل به پرخوری دارند تفاوت های ساختاری در قشر جلوی مغزشان دارند یا خیر. آن‌ها همچنین می خواستند بدانند که آیا چاقی باعث ایجاد تغییراتی در ساختار و عملکرد این ناحیه از مغز می شود یا خیر.

مطالعه در مورد آنچه که هنگام پرخوری اتفاق می افتد

محققان یافته های خود را در مجله Trends in Cognitive Sciences منتشر کردند. لو و همکارانش توضیح دادند که مطالعات قبلی در مورد چاقی بر مکانیسم‌ها و نواحی پردازش پاداش مغز متمرکز شده‌اند. به طور خاص، “استریاتوم، مغز میانی، آمیگدال، و قشر اوربیتوفرونتال” و همچنین مخطط پشتی آزاد کننده دوپامین، به شدت مورد مطالعه قرار گرفته است. با این حال، نویسندگان می‌گویند که قشر جلوی مغز نیز می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد علل اختلالات پرخوری ارائه دهد.

این ناحیه مغز علاوه بر کمک به عملکرد اجرایی، به تصمیم گیری و برنامه ریزی اقدامات آینده کمک می کند. همچنین به عنوان یک “فیلتر” عمل می کند تا به فرد کمک کند در موقعیت های اجتماعی واکنش مناسب نشان دهد.

رفتارهای افراد دارای این آسیب

به دلیل این رفتارهای تکراری پیرامون غذا، مسیرهای مغز تغییر می کند و یک چرخه معیوب ایجاد می کند. سپس، مسیرهای جدید در مغز افراد را به پرخوری در وعده های غذایی تشویق می کند. این در نهایت منجر به یک رابطه تقویت کننده متقابل بین پرخوری و قشر جلوی مغز می شود. لو می‌گوید: « این نیست که چاقی باعث ایجاد این مشکلات در ساختار و عملکرد مغز می‌شود، بلکه این رابطه متقابل است. تفاوت در ساختار و عملکرد مغز می‌تواند باعث چاقی شود.

تنظیم مجدد موضوع اختلالات پرخوری در حول فعالیت‌های قشر ‌پیشانی

لو همچنین امیدوار است که تحقیقات آن‌ها به درمان های بهتری برای چاقی منجر شود. لو توضیح می‌دهد: «با تنظیم مجدد موضوع چاقی در حول فعالیت‌های پیش‌پیشانی، به جای پاسخ‌دهی به ناحیه پاداش، می‌توانیم درمان‌ها و اقدامات پیشگیرانه‌ای را بررسی کنیم که ممکن است از افزایش وزن ناخواسته جلوگیری کند.»

چگونه ذهن آگاهی و ورزش می تواند به جلوگیری از پرخوری کمک کند؟

حتی اگر مغز به شدت به عادت ها و محرک ها پاسخ می دهد، ما قدرت تغییر آن‌ها را داریم. به ویژه ورزش و تمرکز حواس به افزایش فعالیت در قشر جلوی مغز کمک می کند و بنابراین عادات غذایی را تنظیم می کند. لو می‌گوید: نتایج مختلف نشان می دهد که ورزش باعث افزایش فعالیت در قشر جلوی مغز ما می‌شود. این به نوبه خود به ما امکان می‌دهد هوس‌های غذایی را نادیده بگیریم و از نقش سنتی آن به عنوان وسیله‌ای برای خلاصی از  کالری‌های اضافی فراتر برویم. ورزش تاثیرات بسیاری دارد که یکی از ان ها جلوگیری از پرخوری است.