اختلال PTSD چیست؟ استرس یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که در دنیا وجود دارد. در جهانی که زندگی می‌کنیم، اختلالات روانی بسیاری وجود دارند. روان‌شناسان هرکدام تعاریف متفاوتی را از اختلالات گفته‌اند. هر فردی باید این را بداند که اختلالات می‌توانند به شدت آسیب‌زا باشند. اگر فرایند درمان در افراد ایجاد نشود ممکن است با مشکل روبه‌رو شوند.
در ادامه این مقاله که در وب‌سایت همکده به عنوان اولین و بزرگ‌ترین مجموعه مشاوره تلفنی روانشناسی در ایران و ارائه‌دهنده خدمات مشاوره و روانشناسی نوشته شده است، می‌خواهیم در ارتباط با حقایق اختلال PTSD، صحبت کنیم.
اختلال PTSD چیست؟
PTSD یک وضعیت بهداشتی رفتاری رایج است که در صورت عدم درمان می‌تواند ناتوان‌کننده باشد و برای مدت طولانی ادامه یابد. این اختلال پس از یک رویداد آسیب‌زا رخ می‌دهد که در آن فرد از مرگ یا ناامنی می‌ترسد. تحقیقات نشان داده‌اند که بین این اختلال و علائم روان‌پریشی از جمله پارانویا، توهم و هذیان ارتباط وجود دارد.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک وضعیت بهداشت روانی است که در اثر یک موقعیت شدید ترسناک مانند شرکت در نبرد فعال، تصادف رانندگی یا زنده ماندن از خشونت خانگی ایجاد میشود. تشخیص PTSD نیاز به یک محرک خاص دارد که منجر به ایجاد برخی علائم مرتبط میشود.
علائم اصلی اختلال PTSD
علائم اصلی PTSD شامل اجتناب، خاطرات مزاحم، واکنش احساسی یا بی‌حسی، اختلالات خواب، حملات پانیک، افزایش هوشیاری و تفکیک می‌شوند. این علائم همچنین ممکن است منجر به حالت مزمن خلق و خو و الگوهای تفکر منفی شود.
علائم PTSD می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند و مانع از توانایی فرد برای داشتن یک زندگی عادی و کامل شوند. این علائم نشان می‌دهند که سیستم پاسخ به ترس مغز به طور مؤثر در موقعیت روشن قرار گرفته و تهدیدها را از محرک‌های نسبتاً بی‌ضرر درک کرده و هشدارهای کاذب را به صدا درمی‌آورد.
همه افراد پس از سانحه به اختلال PTSD مبتلا نمی شوند
در حالی که همه پس از سانحه به PTSD مبتلا نمی‌شوند، این یک بیماری شایع است که تا 14 میلیون بزرگسال در دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ما هنوز در حال یادگیری این هستیم که چه عواملی منجر به این بیماری می‌شوند. به نظر می‌رسد این اختلال تا حدی به ژنتیک و آسیب‌پذیری‌های فردی در ساختارهای مغزی مربوط میشود.
بیش‌فعالی در بخش‌های خاصی از مغز به ویژه آمیگدال، ممکن است فرد را در معرض خطر ابتلا به PTSD در پی آسیب قرار دهد. دوپامین که معمولاً به عنوان پاداش و انگیزه تقویت‌کننده شیمیایی در نظر گرفته میشود نیز ممکن است در ارتقای اضطراب و تشخیص ترس نقش داشته باشد. بی‌نظمی در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری دارد تا نقش آن را در PTSD و سایر شرایط بهداشت روانی درک کنیم.
اختلال PTSD در گذشته
PTSD در سال 1980 به دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) اضافه شد؛ اگر چه علائم آن دهه‌ها قبل تشخیص داده شده بود. جالب اینجا است که در حالی که مردان از نظر آماری بیشتر از زنان در مقطعی از زندگی دچار PTSD می‌شوند، زنان بیشتر به دنبال درمان ptsd در بزرگسالان هستند.
برای برخی از افراد، اختلالات روان‌پریشی ممکن است ثانویه پس از علائم PTSD رخ دهد. در حالی که ارتباط بین این دو حالت هنوز در حال بررسی است، شواهدی از ارتباط وجود دارد. روان‌پریشی به مجموعه‌ای از علائم اشاره دارد که باعث می‌شوند فرد با واقعیت ارتباط نداشته باشد.
علائم مثبت اختلال PTSD
علائم مثبت این اختلال عبارت‌اند از افزودن افکار، رفتارها و حالات روحی. ممکن است فرد این آگاهی را داشته باشد که این علائم نشان‌دهنده چیزهایی هستند که واقعی نیستند (به آن‌هابصیرت گفته میشود) یا در موارد شدیدتر ممکن است نتواند بین واقعیت و توهم تفاوت قائل شود. دیگر علائم مثبت در ادامه آمده‌اند.
پارانویا
پارانویا به افکار نگران‌کننده‌ای اطلاق میشود که شامل سوءظن و بی‌اعتمادی به افراد دیگر از جمله افرادی است که رابطه نزدیک دارند؛ مانند اعضای خانواده و دوستان. ممکن است احساس کنید کسی یا چیزی در راه شماست. با داشت علائم پارانویا در اختلال PTSD، ممکن است فکر کنید که تحت تعقیب یا گوش دادن هستید یا ممکن است افکار وسواسی داشته باشید که شخصی سعی دارد علیه شما توطئه کند.
توهم
توهم درک چیزی است که واقعی نیست. توهم می‌تواند بصری، شنیداری، لمسی (فیزیکی) یا حتی بو یا مزه باشد. ممکن است وقتی کسی در اطراف نیست، صداهایی را بشنوید، بویی بدون آن که دیگران بفهمند، استشمام کنید یا چهره‌های تاریکی را ببینید که وجود ندارند.
هذیان
در اختلال PTSD، هذیان اعتقادی است که با وجود شواهدی که ثابت می‌کند درست نیست، به آن پایبند هستید. یک مثال از هذیان این است که اگر فکر می‌کنید می‌توانید با شخصیت‌های یک برنامه تلویزیونی ارتباط برقرار کنید یا فردی در دولت ردیاب را در ماشین شما قرار داده است. هذیان‌ها همچنین می‌توانند در مقیاس کوچک‌تر وجود داشته باشند؛ مانند احساس اینکه کسی در همه حال شما را زیر نظر دارد. دیگر موارد شامل افکار مسابقه‌ای، تحریک، پرخاشگری و تند گفتن می‌شوند.
علائم منفی
این علائم نشان‌دهنده از دست دادن عملکرد برای فرد هستند. علائم منفی شامل از دست دادن شدید انگیزه، کناره‌گیری احساسی، تفکیک، بی‌علاقگی، کناره‌گیری اجتماعی و سایر علائم است. علائم منفی با PTSD کمتر دیده می‌شوند؛ اما وجود آن‌ها می‌تواند پیشرفت درمان را پیچیده کند.
ارتباط بین اختلال PTSD و سایر اختلالات
طی چند دهه گذشته تحقیقات برای ارتباط بین PTSD و اختلالات روان‌پریشی آغاز شده‌اند. طول عمر اختلالات روان‌پریشی هم‌زمان در افرادی که با PTSD زندگی می‌کنند 30 تخمین زده میشود. در حالی که در جمعیت عمومی کمتر از 8 است. یک مطالعه روی بیش از 5000 نفر در ایالات متحده نشان داد که 52 درصد از PTSD و علائم روان‌پریشی مرتبط با هم هستند.
تروما می‌تواند یک عامل خطر برای هر دو بیماری باشد؛ به ویژه اگر ضربه در اوایل زندگی رخ داده باشد. ترومای دوران کودکی با اختلال PTSD و اختلالات روان‌پریشی ارتباط قوی دارد و لازم است درمان ptsd در کودکان انجام شود. تروما می‌تواند باعث بروز یک دوره واقعی روان‌پریشی یا علائم روان‌پریشی نسبتاً خفیف و گذرا شود. علائم ممکن است بیایند و بروند و به نوعی با آسیب مرتبط باشند. ترس و اضطراب اغلب محرک مستقیم علائم روان‌پریشی مثبت هستند.
پارانویا
پارانویا می تواند باعث از بین رفتن اعتماد فرد به دیگران کناره‌گیری اجتماعی شود که می‌تواند بر علائم اختلال PTSD تأثیر دایره‌ای داشته باشد. این بیماری می‌تواند ارتباط با دیگران را دشوار کند. ممکن است دائماً انگیزه‌های دیگران را بیش از حد تجزیه و تحلیل کنید و از خود بپرسید که آیا آن‌ها به شما حقیقت می‌گویند؟ این اختلال به روابط آسیب می‌رساند و باعث منزوی شدن شما شود.
توهم
ممکن است احساس کنید چیزهایی را می‌بینید یا می‌شنوید که وجود ندارند، اما مربوط به ترومای شما هستند. توهمات می‌توانند با فلاش بک‌ها مرتبط باشند، اما متمایز از آن‌ها هستند.
تجربه یک زندگی شاد و سالم با همکده
اختلال PTSD کاملاً جدی است و ارتباط آن با سایر اختلالات می‌تواند بسیار خطرناک باشد؛ بنابراین ضروری است در اولین فرصت اقدام به درمان آن کنید. همکده با داشتن تجربه درمان موارد بسیاری از این اختلال، می‌تواند بهترین گزینه درمانی برای شما باشد.
