انتقاد پذیری چیست؟

ذهن انتقادی انواع مختلفی دارد و بدترین آن ها کسانی است که با نفی در ارزش فرد مقابل ، از انتقاد برای بهبود احساس ارزشمندی استفاده می کنند. زبان راهی برای تکامل واژگانی دارد که نگرش ها را در اندیشه فیلتر می کند. یک نوع ذهن انتقادی وجود دارد که به طور عینی موافقان و مخالفان را سنجیده و به نتیجه می رسد. نوع دیگری از ذهن انتقادی وجود دارد که بر اساس ارزش های عاطفی کار می کند و به قضاوت می رسد. با این توصیفات به نظر می رسد که انواع مختلفی از انتقاد وجود دارد. به همین دلیل در این مقاله هدف ما پاسخ به پرسش انتقاد پذیری چیست؟ می باشد. برای یادگیری تکنیک های بیشتر می توانید از مشاوره تلفنی روان شناسی استفاده ببرید.

انتقاد پذیری

یک انتقاد برای یافتن راه هایی برای رسیدن به کمال از طریق تمرکز بر یک کار یا خروجی کار می کند. خلاقیت بیش از خالق کانون توجه است. تنظیمات شخصی با توجه به موضوع مورد بحث ممکن است با ذهن بازی کند. صحبت های بد و احترام های شخصی خالق بر قضاوت شخصی که نقد می کند تأثیر نمی گذارد. این را با ذهن یک فرد منتقد مقایسه کنید. انتقاد از یک احساس نارضایتی درونی و تلاش مداوم برای مقابله با احساس ناشی می شود. فردی که از انتقاد استفاده می کند ، با نفی ارزش فردی که در آن طرف است ، سعی در بهبود احساس ارزشمندی در خود دارد. اساس انتقاد از نفرت از خود است و یک قاتل اصلی رابطه می باشد.

انتقاد در محیط های مختلف

 برای مثال،بازیکنان تیمی را تصور کنید که قادر به دیدن صفات مثبت در یکدیگر نیستند. همکار عدم پذیرش متقابل و نشان دادن بی علاقگی یا تضاد کامل را درک می کند. این امر باعث افزایش نمایش متقابل اقدامات منفی تا زمان شکسته شدن رابطه کاری می شود. هنگامی که هر فرد سعی می کند خطاهای موجود در سایر اعضای تیم را برجسته کند ، در حالی که نقص خود را بازی می کند ، از موضوعات کلیدی چشم پوشی می شود. محیط مملو از افکار منفی است و تیم قادر به عملکرد موثر نیست.

شرکت هایی که به امید به حداکثر رساندن سود خود ادعا می کنند رقابت را تقویت می کنند ، تشخیص نمی دهند که انتقاد با رقابت اشتباه گرفته شده است. محیطی که باعث بهبود عملکرد فرد قبلی یا رقیب می شود ، امیدوار است که اطمینان یابد که به تدریج نسبت گذشته خود را بهتر می کند. با این حال ، این هدف زمانی از بین می رود که اعضا شروع به مقایسه خود کنند و تصور کنند که آنها بهتر از رقابت خود هستند ، فقط به این دلیل که احساس بهتری نسبت به خودشان دارند. هدف کلی بهبود سازمانی برای اثبات ارزش خود است.

انتقاد در روابط

رابطه ای که مبتنی بر افکار عدم وجود برخی ویژگی ها در شریک زندگی باشد ، از وجود خصوصیات مناسب تجلیل نمی کند. بنابراین ممکن است فردی همسر خود را به دلیل نداشتن قدرت رانندگی یا توانایی تمیزکاری تحقیر کند و توانایی ارتباط با فرزندان و درگیر شدن در رشد آن ها را تشخیص ندهد. غالباً ، طلاق راهی برای خروج از رابطه می شود زیرا عشق از زندگی خارج شده است. عشق خودخواهانه است. احساس عشق در محیطی رشد می کند که شامل قدردانی و پذیرش خود باشد. در صورت شادی و پیوند های مداوم یا از طریق علاقه مندی های مشترک یا گفتگوی خوب ، بی حساب می شود. عادت به همسر مرحله بعدی است. فرد به عادت ها ، ویژگی های خاص و خصوصیات فردی خاص آنها عادت می کند. فرد این موارد را می پذیرد تا زمانی که رابطه به جایی برسد که فرد را در ذهن متفاوت بداند.

چه اتفاقی برای رابطه با انتقاد پذیری می افتد؟

طبیعتا اگر خودمان را در این رابطه تصور کنیم، فرض می کنیم آن فرد یک نابودگر در رابطه خود بوده و إحساس عشق و دوست داشتن را در رابطه از بین برده است.  این زن و شوهر از دیدن یکدیگر به عنوان یک شخص خاص چشم پوشی می کنند. صفاتی که قبلاً دوست داشتنی بودند ، دیگر برای هیچ کدام از آن ها جذابیت گذشته را ندارد. انتقاد جای پذیرش را می گیرد و دامنه انتظار برای لذت بردن از همراهی یکدیگر را کاهش می دهد.

استرس های زندگی روزمره بر آمادگی خاص برای دیدن یکدیگر در پایان روز اولویت دارد. از دست دادن جمع شدن و لحظات پیوند ، راه را به سمت دور شدن آهسته باز می کند تا جایی که شرکا به عنوان یک غریبه به یکدیگر نگاه می کنند. پس تعجبی ندارد ، زوجین ترجیح می دهند از هم دور باشند. نفرت از خود ، زمینه ای که انتقاد بر آن پایه ریزی می کند ، وجود عشق و مقبولیت را بروز داده و از آن جلوگیری می کند.

انتقاد در محل کار چگونه است؟

رئیس بیش از حد متفکر می تواند سرنوشت شغلی شما را تحت تاثیر قرار دهد. همکاران اصلی می توانند شخص را بدبخت و ناتوان از کار درآورند در حالی که زیردستان مهم می توانند روند برنامه ریزی شده ترین پروژه ها را تغییر دهند. جانبداری و از بین بردن هدف سازمانی بزرگ تر در سازمان هایی که به فرد اجازه می دهند یک نگرش انتقادی داشته باشد، یک امر معمول است. هر فردی نسبت به انتقاد حساس است. حتی افرادی که در ظاهر خودشان را حرفه ای می دانند نمی توانند در برابر انتقاد هیچ واکنشی نداشته باشند. اما این نکته را در نظر داشته باشید که همیشه یک سری عوامل وجود دارد که باعث می شود شما در برابر انتقاد دیگران برخورد مناسب تری داشته باشید.

انواع انتقادات

انتقاد انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

انتقاد منطقی

در یک انتقاد منطقی ، درمورد یک ایده ، استدلال ، اقدام یا موقعیتی مخالفت می شود که منطقی نیست (اشکالی دارد چون غیر منطقی است ، پیروی نمی کند یا نقض قرارداد های اساسی است). چنین اعتراضی معمولاً به فرضیات ، انسجام ، مفاهیم و قصد اشاره دارد. بنابراین ، غیرمنطقی بودن ممکن است شامل این موارد باشد:

• چیزی بدون دلیل منطقی ، نادرست یا با یک‌ تصور اشتباه باشد
• چیزی از نظر درونی ناسازگار یا متناقض با خود باشد
• حفظ همه مطالب آن همزمان و غیرممکن است (زیرا این امر به معنی تأیید و نفی یک چیز است).
• چیزی که در ظاهر منطقی به نظر می رسد، اما با بررسی دقیق تر مشخص می شود که منطق در آن نادیده گرفته شده است.

انتقاد واقعی در روند انتقاد پذیری

در یک انتقاد واقعی (تجربی) ، در مورد ایده ، استدلال ، اقدام یا موقعیتی ایراد گرفته می شود که اثبات تجربه شناخته شده  مربوط به آن نشان می دهد که انجام کار مشکلی دارد. ادعاهای واقعی ادعا شده نادرست یا غیرقابل تصور است ، یعنی اصلاً واقعیت نیست. گفته می شود که حقایق مربوطه به طور قطعی درست نبوده اند ، یا احتمال صحت آنها ثابت نشده است. حقایق مرتبط ذکر شده حاکی از داستان های مختلفی است که نمی توانند با یکدیگر سازگار شوند. پذیرش یک واقعیت به معنای واقعیت دیگری است که به نوعی با آن مغایرت دارد (در اینجا با انتقاد منطقی هم پوشانی وجود دارد).

واقعیت های مهم مربوطه از داستان خارج شده و یا از مجموع زمینه های واقعی چشم پوشی می شود. سایر حقایق مرتبط ، که ذکر نشده اند ، موضوع دیگری را روشن می کنند. حقایقی که بر آن ها متمرکز شده اند مربوط به هدف افراد مورد نظر نیستند. انتقاد منطقی و واقعی به طور کلی برای اطمینان از سازگاری ، اصالت و پیش بینی رفتار از هر نوع مهم تلقی می شود. بدون وجود سازگاری ، اصالت و قابل پیش بینی بودن مناسب ، نمی توان رفتار مناسبی از خود نشان داد ، که باعث گمراهی و ایجاد سردرگمی می شود و بنابراین نمی تواند به طور موثر گزینه های رفتاری را هدایت کند.

انتقاد مثبت

انتقاد مثبت توجه خوب یا مثبتی را نسبت به موضوعی جلب می کند که نادیده گرفته می شود ، از آن چشم پوشی می شود یا بررسی نمی شود. ممکن است افراد بتوانند فقط جنبه منفی چیزی را ببینند ، بنابراین برجسته کردن جنبه مثبت ضروری می شود. انتقاد مثبت نیز ممکن است نوعی توجیه شخصی یا دفاع از خود باشد. اصطلاح “انتقاد مثبت” همچنین به این معنا که انتقاد “حسن نیت” یا “حسن سازگاری” است (“منظور من از آن به روشی مثبت است”) نیز به کار می رود. در اینجا ، تأکید می شود که انتقاد برای خدمت رسانی است هدفی سازنده است که  شخص مورد نظر آن را تأیید می کند.

انتقاد سازنده

هدف انتقاد سازنده آن است که نشان دهد روند یا هدف چیزی با  جایگزین بهتر رویکرد بهتری می تواند داشته باشد. انتقاد منفی و سازنده هر دو کاربرد مناسب خود را دارند ، اما اغلب ترکیب یکپارچه بودن آن به عنوان یک انتقاد در نظر گرفته می شود. بنابراین ، غالباً در نظر گرفته می شود که کسانی که چیزی را عیب می یابند نیز باید گزینه ای برای درست کردن آن ارائه دهند.

انتقاد پذیری مخرب

انتقاد مخرب با هدف از بین بردن شخصیت یک فرد قدم برمی دارد. در برخی از زمینه ها ، انتقاد مخرب به عنوان یک مزاحمت نامطلوب ، تهدید یا کاملاً غیرقابل توجیه تلقی می شود ، خصوصاً اگر شامل حملات شخصی به مردم باشد.