معیارهای PTSD برای تشخیص چیست؟

همان طور که می دانید روح انسان همانند جسم نیاز به مراقبت دارد. روحیه برای همه ما مهم است. حتی اگر در طول یک دوره درمان افراد روحیه داشته باشند امکان موفقیت آن ها در پروسه درمان بیشتر است. عوامل زیادی وجود دارند که ممکن است باعث ایجاد حس استرس در فرد شوند. استرس می تواند منجر به بیماری های مثل حمله قلبی و هزاران مشکل دیگر شود. روان شناسان راه های مختلفی را برای درمان استرس گفته اند. PTSD یکی از شاخه های استرس است. معیارهای PTSD برای تشخیص نیز بسیار مهم هستند.

در مقاله های قبل در ارتباط با PTSD صحبت کردیم. هر فردی به علت شرایط مختلف همان طور که در مقاله های قبل گفتیم می تواند دچار خشم یا استرس شود. حال این خشم می تواند یک خشم درونی چندین ساله باشد یا یک خشم آنی که به علت وجود شرایط مختلف ایجاد شده باشد. در دورانی که زندگی می کنیم ممکن است فرد به علت های مختلف دچار این فرآیند استرسی شوند. برخی با داشتن استرس ممکن است خشم را هم در خود به وجود بیاورند. در این موقعیت است که مشاوره وارد کار می شود. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با معیارهای PTSD برای تشخیص چیست؟ صحبت کنیم.

افراد زیادی در سراسر جهان از PTSD رنج می برند

حقیقت تأسف آور این است که افراد زیادی در سراسر جهان از PTSD رنج می برند و این چیزی نیست که بسیاری از مردم تصور می کنند. برای طولانی ترین زمان، PTSD به عنوان چیزی تصور می شد که فقط افرادی که در ارتش بوده اند از آن رنج می برند. این فقط مربوط به حضور در یک منطقه جنگی بود. اما با گذشت زمان، فهمیدیم که واقعیت ندارد. PTSD می تواند از موقعیت های مختلف منفی در زندگی خود به PTSD مبتلا شود. وقتی نوبت به تشخیص می رسد، موارد خاصی وجود دارد که متخصصان به دنبال آن می گردند. درمان می تواند شفابخش باشد و روش های کنار آمدن را به شما بیاموزد. در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

تشخیص PTSD در افراد مختلف

وقتی نوبت به تشکیل تشخیص می رسد، هشت دسته وجود دارد که قبل از تشخیص فرد مورد نیاز است. این ها به انواع خاصی از رفتار، احساسات و طول تجربه اشاره دارند. بدون وجود هر یک از این ها، ممکن است نوع دیگری از اختلالات بهداشت روانی یا مشکل متفاوتی تشخیص داده شود که PTSD در نظر گرفته نشود. بیایید نگاهی بیاندازیم به آن چه در هنگام تشخیص PTSD دخیل است.

معیار A:

دسته اول مستلزم آن است که فرد یکی از شرایط زیر را تجربه کند. آن ها باید در معرض مرگ، جراحت یا خشونت جنسی واقعی یا تهدید شده باشند. این قرار گرفتن در معرض باید در نتیجه این باشد که یا مستقیماً در معرض آن قرار گرفته باشند (برای آن ها اتفاق افتاده است)، شاهد آسیب دیدگی هستند یا این که می فهمند یکی از اقوام نزدیک یا یکی از نزدیکانش قربانی ضربه بوده است. یکی از این موارد باید برای تشخیص وجود داشته باشد.

معیار B:

در مرحله بعدی، فرد باید حداقل در یکی از روشهای زیر تجربه مداوم از واقعه را داشته باشد: از طریق خاطرات ناراحت کننده، بازگشت به گذشته، پریشانی عاطفی هنگام یادآوری حادثه، یا واکنش فیزیکی در پاسخ به عوامل محرک یا کابوس ها. بدون جنبه زنده ماندن رویداد به نوعی یا به نوعی دیگر، به روشی نامطلوب، تشخیص PTSD داده نمی شود.

معیار C:

فرد باید اجتناب از عوامل و حوادث مربوط به تروما را پس از وقوع تروما به نمایش بگذارد. این ممکن است شامل طفره رفتن از افکار، احساسات یا یادآوری های مختلف باشد. این رفتارها باید در معیار C وجود داشته باشد.

معیار D یکی از معیارهای PTSD برای تشخیص

در این گروه، فرد باید حداقل دو مورد از معیارهای مختلف را برای تشخیص PTSD یا ادامه روند برای تشخیص احتمالی تجربه کند. آن ها باید افکار یا احساسات منفی داشته باشند که پس از تروما شروع یا بدتر شده باشد. این موارد باید بر اساس ناتوانی در یادآوری جنبه های خاص رویداد، افکار منفی آشکار در مورد خود، تأثیر منفی، کاهش علاقه به فعالیت های عادی، احساس انزوا و سرزنش اغراق آمیز در مورد آسیب دیدگی رخ داده تغییر کرده باشد.

معیار E و معیارهای PTSD برای تشخیص

در این دسته نیز، فرد باید حداقل دو مورد از معیارهایی را که برای تشخیص PTSD در نظر گرفته می شود، تجربه کند. آن ها باید نوعی تحریک یا واکنشی داشته باشند که پس از تروما شروع یا بدتر شده باشد. این می تواند شامل رفتارهای پرخطر و مخرب، نظارت بیش از حد، افزایش رفلکس حیرت آور، مشکل خواب، مشکل در تمرکز یا تحریک پذیری و پرخاشگری باشد. این احساسات باید متفاوت از احساساتی باشد که ممکن است قبل از تروما فرد درون خود احساس کند  یا رنج برده باشد.

معیار F-H

برای این سه معیار، فرد باید علائمی داشته باشد که بیش از یک ماه طول کشیده باشد. آن ها ممکن است سطحی از پریشانی یا اختلال عملکرد را ایجاد کنند و نباید به هیچ نوع دارو، مصرف مواد یا بیماری مربوط باشند. هر سه این معیارها علاوه بر معیارهایی که قبلاً برای تشخیص PTSD قبلاً بحث شد، باید رعایت شوند. توجه به این نکته مهم است که حتی اگر همه این معیارها وجود داشته باشد، باز هم عنصر فردیت در هر فرد و هر تشخیص وجود دارد. با این حال، این احتمال وجود دارد که این معیارها برآورده شوند و پزشک تشخیص PTSD را نمی دهد.

انواع PTSD

به محض این که تشخیص دقیق یا درست تشخیص داده شد ، دو نوع مختلف PTSD وجود دارد که ممکن است فردی به آن مبتلا شود. این مشخصات تجزیه و مشخصات تأخیر است. این دو نسخه از نظر تأثیر روی یک فرد کمی متفاوت هستند. آن ها ممکن است از روشهای مشابه یا مشابهی برای درمان برخوردار باشند، اگر چه ممکن است لازم باشد که پزشک بر روی شرایط خاص و دشواری هایی که فرد تجربه می کند تمرکز کند.

تجربه افراد در معیار های PTSD

مشخصات تجزیه در این فرآیند  به این معنی است که فرد تمام معیارهای مورد نیاز را که در بالا مورد بحث قرار گرفت را تجربه می کند، اما یا شخصی سازی یا غیر واقعی سازی را تجربه می کند. این احساسات باید شدید تلقی شده و مربوط به شخصی باشد که یا جدا شده باشد یا این که گویی وقایعی که در اطراف آن ها اتفاق می افتد واقعی نیستند یا از راه دور اتفاق می افتند.

تاخیر مشخصات به این معنی است که معیارها تقریباً تا شش ماه ارائه نمی شوند

یا بیشتر بعد از ضربه. در این شرایط، ممکن است فرد بلافاصله برخی احساسات و علائم را احساس کند، اما رشد کامل دوره طولانی تری طول می کشد تا رشد کامل کند. حداقل تا شش ماه پس از واقعه ممکن است فرد قادر به تشخیص نباشد.

درمان PTSD

هنگامی که نوبت به درمان PTSD می رسد، درمان به طور کلی شامل پردازش شناختی و همچنین دوره درمانی طولانی مدت است. ممکن است جنبه های دیگری از درمان شامل حساسیت زدایی از حرکت چشم، پردازش مجدد، آموزش تلقیح استرس و داروها باشد. هر یک از این موارد، اگر در ترکیبات و مقادیر مختلف استفاده شود، می تواند به فردی که از PTSD رنج می برد کمک کند. آن ها می توانند از طریق تجربه خود برای غلبه بر تروما شروع به کار کنند و علائم و عوارض جانبی را که باعث شده آن ها نتوانند در زندگی روزمره شرکت کنند، شروع کنند.

پردازش شناختی و علائم PTSD

پردازش شناختی به طور کلی فرآیندی است که شامل گفتگو با یک درمانگر در مورد وقایع رخ داده و آسیب ناشی از آن است. به طور کلی فرد موظف است در مورد خود آسیب، چگونگی تأثیر آن بر او، و جزئیات و احساسات واقعه ای که هنوز هم تجربه می کند صحبت کند. درمانگر به روند درک حقایق واقعه و درک فرد از آن کمک می کند تا نحوه بروز آن را در ذهن او بهبود بخشد و تغییر دهد. درمان می تواند شفابخش باشد و روش های کنار آمدن را به شما بیاموزد

راهنمایی توسط یک متخصص مجاز می تواند کمک کند

قرار گرفتن در معرض درمانی جایگزینی برای این مورد است یا در کنار آن استفاده می شود. در این شکل از درمان، رویدادها یا موقعیت هایی که ممکن است در اثر ضربه از آن اجتناب کرده باشید، در یک محیط امن مورد بحث قرار می گیرند. این فرایند برای کمک به جدا کردن آن چیزها از خود ضربه طراحی شده است تا بتوانید زندگی خود را بدون نیاز به اجتناب از موقعیت ها، افراد، حوادث یا اشیا ادامه دهید.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

حساسیت زدایی از حرکت چشم روش دیگری است که می توانید بر روی غلبه بر علائم و احساسات مرتبط با PTSD کار کنید. با استفاده از این روش بهبودی، مجبور نیستید در مورد این رویداد صحبت کنید. در عوض، شما وظیفه دارید که در هنگام تماشای بازی در صفحه ای مقابل خود، به فکر و تجربه مجدد آن رویداد در ذهن خود باشید.