کمال گرایی

یک فرد کمال گرا کسی است که هیچ نوع استانداردی را برای کامل بودن نمی پذیرد. در روان‌شناسی، کمال گرایی یک خصوصیت اخلاقی است که این‌طور تعریف می شود ” تمایل یک فرد برای بی عیب و نقص بودن و گذاشتن استانداردهایی بسیار بالا برای سطح کارایی که همراه با ارزیابی های فردی انتقادی و نگرانی از ارزیابی های دیگران است” برای یک فرد کمال گرا، هر چیزی غیر از کامل و عالی بودن غیرقابل قبول است.

مشکل کمال گرایی وعلت اینکه می خواهید بدانید آیا هیچ‌گونه خصوصیت کمال گرایی دارید و باید در مورد آن چه کار کنید؛ این است که کمال‌گرایان اغلب از کسانی که به دنبال موفقیت های بالا هستند به دستاوردهای کمتر رسیده و استرس بیشتری را تجربه می کنند. این یعنی برای یک کمال گرا رسیدن به اهدافی که از نظر او عالی هستند و یا حتی بهترین بودن سخت است. کمال گرایان شباهت زیادی به کسانی دارند که به دنبال اهداف بالا هستند اما تفاوت هایی کلیدی بین آن ها ایجاد دارد و این تفاوت ها مهم هستند، زیرا کمال گرایان استرس بیشتری را تجربه می کنند. در اینجا خصوصیات یک فرد کمال گرا آورده شده است و شما می توانید آن ها را در خود یا کسانی که می شناسید بررسی نمایید. آیا هیچ یک از این خصوصیات برای شما آشنا هستند؟

خصوصیات افراد کمال گرا

فکر کردن به هیچ یا همه چیز

کمال گرایان، مانند کسانی که اهدافی بالا دارند، می خواهند برای خود هدف هایی بالا تعیین کرده و برای رسیدن به آن سخت تلاش می کنند. با این وجود کسی که به موفقیت های بالا می رسد با انجام یک کار عالی و رسیدن  به نتیجه ای عالی ( یا چیزی شبیه به آن ) احساس رضایت خواهد کرد،حتی اگر هدف هایی که تعیین کرده بود کاملاً محقق نشده باشند. کمال گرایان هیچ‌چیز کمتر از عالی و کامل بودن را نمی پذیرند. ” تقریباً عالی بودن ” برای آن ها نوعی شکست است.

نگاه انتقادی

کمال گرایان نسبت به کسانی که به موفقیت های بالا می رسند، از خودشان و دیگران بیشتر انتقاد می کنند. افراد موفق از دستاوردهای خود مغرور بوده و می خواهند دیگران را نیز حمایت کنند اما کمال گرایان تنها هر اشتباه کوچک یا نقص در کار خود یا اشتباهات دیگران را در نظر می گیرند. آن ها اشتباهات خود را بزرگ کرده و هیچ چیز دیگری را نمی بینند. این افراد وقتی با یک اشتباه مواجه می شوند به خودشان و دیگران بیشتر سخت گیر بوده و قضاوت می کنند.

استانداردهای غیرواقعی

متأسفانه اهداف یک فرد کمال گرا همیشه منطقی نیستند. افرادی که به موفقیت های بالا رسیده اند نیز ممکن است هدف های بلندی برای خود در نظر بگیرند اما آن ها وقتی کمی به هدف خود نزدیک می شوند از این موفقیت کوچک لذت می برند اما کمال گرایان اغلب اهداف اولیه ی خود را دور از دسترس تعیین می کنند. به همین علت کسانی که کمال گرا نیستند و تنها به دنبال هدف های بالا می روند  در راه رسیدن به اهداف خود نه تنها شادتر از کمال گرایان ، بلکه موفق تر نیز خواهند بود.

ترس از شکست

کمال گرایان بیشتر از افراد موفق از شکست می ترسند. از آنجایی که این افراد زیاد به نتایج چسبیده و با رسیدن به هر چیزی جز عالی بودن ناامید می شوند برای آن ها شکست دیدگاهی بسیار ترسناک است و از چون هرچیزی جز عالی بودن از نظر آن ها یک شکست است می تواند منجر به… شود.

حالت تدافعی

از آنجایی که چیزی کمتر از عالی برای یک فرد کمال گرا ترسناک و دردناک است آن ها مقابل هرگونه انتقاد حالت تدافعی می گیرند. در مقابل افراد موفق می توانند انتقاد را نوعی اطلاعات ارزشمند بدانند که به کارایی آن ها در آینده کمک می کند.

عزت نفس کم

افراد موفق به همان میزان موفقیت خود عزت نفس نیز دارند اما این در مورد کمال گرایان صدق نمی کند. آن ها زیاد از خودشان انتقاد کرده و شاد نیستند. همچنین از کمبود عزت نفس رنج می برند. این افراد به خاطر طبیعت انتقادی خود منزوی و تنها بوده و سخت گیری آن ها باعث دور شدن دیگران می شود. این اتفاق باعث کم شدن عزت نفس فرد خواهد شد.

تمرکز روی نتایج

افراد موفق می توانند از فرایند انتخاب یک هدف بیشتر و بیشتر از رسیدن واقعی به خود هدف لذت ببرند. در مقابل کمال گرایان تنها هدف را می بینند و هیچ چیز دیگر را در نظر ندارند. آن ها بسیار نگران رسیدن به هدف و اجتناب از ایجاد اشتباه هستند و در نتیجه نمی توانند از فرایند رشد و تلاش هیچ لذتی ببرند.

افسردگی برای نرسیدن به هدف

کمال گرایان نسبت به افراد موفق کمتر شاد بوده و سخت گیرتر هستند. افراد موفق می توانند به سادگی از ناامیدی ها بگذرند اما کمال گرایان وقتی به انتظارات بالای خود نمی رسند بیشتر با خودشان مبارزه کرده و در احساسات منفی غوطه ور می شوند.

مثال هایی از رفتارهای کمال گرایانه

بیشتر افراد می خواهند به موفقیت برسند اما سخت کار کردن برای رسیدن به هدف همیشه کمال گرایی نیست. افراد کمال گرا بر این باورند هیچ کار آن ها ارزشی ندارد مگر اینکه عالی باشد. آن ها به جای اینکه از پیشرفت، یادگیری یا کار سخت خود احساس غرور کنند مرتباً  کار خود را با کار دیگران مقایسه کرده یا روی رسیدن به خروجی های بی عیب و نقص تمرکز می کنند.

حتی اگر افراد کمال گرا به نتایج دلخواه خود برسند بازهم ناراضی هستند. آن ها فکر می کنند اگر واقعاً عالی بودند نیازی نبود برای رسیدن به هدف خود سخت تلاش کنند.

برخی مثال ها از کمال گرایی عبارت‌اند از:

• گذاشتن سی دقیقه زمان برای بارها  و بارها نوشتن یک ایمیل دو جمله ای
• بر این باورند از دست دادن دو نمره در یک امتحان یعنی شکست

انواع کمال گرایی

چند نوع مشخص از کمال گرایی وجود دارد. در حالی که در همه ی آن ها رفتارهای مشابهی دیده می شود اما انگیزه و خروجی در آن ها اغلب متفاوت است.

کمال گرایی استانداردهای شخصی

کسی که به تمرین این نوع از کمال گرایی می پردازد دوست دارد استانداردهایی تعیین کند که به او انگیزه می دهند. شاید بقیه تصور کنند این استانداردها بسیار سطح بالا هستند اما آن ها به کسی که تعیینشان کرده است انگیزه می دهند. افرادی که دارای کمال گرایی استانداردهای فردی هستند به احتمال کمتری برای برخورد با استرس ناشی از کمال گرا بودن از رفتارهای آسیب رسان استفاده می کنند.

کمال گرایی انتقاد از خود

در این نوع از کمال‌گرایی فرد به جای داشتن انگیزه، بیشتر درگیر ترس از اهدافی می شود که برای خود تعیین کرده است. او بیشتر اوقات احساس ناامیدی داشته و اهدافش هیچ‌گاه به واقعیت تبدیل نخواهند شد. تحقیقات می گویند کمال گرایی انتقاد از خود بیشتر باعث ایجاد احساسات منفی خواهد شد، مانند استرس، اضطراب، خشونت و سرزنش.

کمال گرایی خواسته شده از اجتماع

این نوع از کمال گرایی نیاز به عالی بودن برای موقعیت هایی را نشان می دهد که فرد دارای شغلی است که نیاز به دقت زیادی دارد، مانند وکیل، متخصص دارویی و معمار. کسانی که این مشاغل را دارند اغلب افکار ناامیدانه و استرس را تجربه کرده و بیشتر در خطر آسیب رساندن به خود و خودکشی هستند.

همچنین کمال گرایی خواسته شده از اجتماع به  افرادی برمی گردد که استانداردهای اجتماعی یا فرهنگی بزرگی برای خود در نظر می گیرند ونمی توانند بپذیرند که این اهداف واقع گرایانه نیستند.