کمک به کودکان طلاق

برخی از متخصصان اطفال احتمال فکر می کنند که وظیفه پزشکی آنها شامل کمک به خانواده هایی است که دچار شکست در روابط خو شده اند نیز می باشد. اما با آمار بیش از 1 میلیون کودک در هر سال که والدین آنها از یکدیگر گرفته اند. و همچنین سطوح بالا از اختلافات درونی والدین، این امر را به امری مهم برای متخصصان اطفال تبدیل کرده است. کمک به کودکان طلاق بسیار مهم است.

گری دیرنفلد یک کارمند اجتماعی در کانادا که متخصص در کمک به والدین در مقابل طلاق است. گفته است که: “این شرایط برای پزشک متخصص اطفال و خانواده بسیار دشوار است. در واقع، این شرایط معمولا فراتر از آموزش آنها است.”

شکاف میان والدین می تواند به طرق مختلفی بر روی کودکان تاثیر بگذارد. از جمله تغییر در رفتار، عادات غذا خوردن یا عملکرد تحصیلی کودک. در کودکان جوان تر می تواند به عنوان مشکلات در آموزش دست شویی رفتن و یا دیگر مشکلات خود را نشان دهد. نوجوانانی که پدر و مادرشان از یکدیگر طلاق می گیرند ممکن است دچار افسردگی، اضطراب، افکار خودکشی یا سایر نگرانی های بهداشت روانی را دچار شوند.

گاهی اوقات، علت نهایی این مسائل فراتر از علائم مشاهده شده توسط متخصص اطفال کودکان یا دکتر خانوادگی است.

دیرنفلد گفته: “مشکلات که از یک طرف ممکن است طبیعت فیزیکی داشته باشند. در واقع روانشناسی و اجتماعی هستند.”

برای حمایت بهتر از این خانواده ها، یک گزارش جدید که امروز در مجله Pediatrics منتشر شده. توصیه هایی برای متخصصان اطفال در مورد نحوه کمک به خانواده ها از طریق گذار از استرس زایی وجود دارد.

نقش پزشکان در کمک به کودکان طلاق

هنگامی که والدین با کمک مشاور و اطرافیان و یا به واسطه یک وکیل خانوادگی می توانند طلاق یا جدایی را برای خود قابل هضم کنند. یک پزشک متخصص اطفال حتی از جدایی و فرآیند های مربوط به آن حتی مطلع نیز ممکن است نباشد.

اما هنگامی والدین تصمیم به جدایی بگیرند در مورد اینکه تصمیمات والدین چه تاثیری بر روی کودک می گذارد. اینکه کودک چه زمانی را با هر کدام از والدین می گذراند. تاثیر این وقایع بر روی کودک مورد بحث قرار می گیرد.

دیرینفیلد گفته که “در این شرایط است که کودکان بیشتر تحت تأثیر جدایی والدین قرار می گیرند. ” در چنین شرایطی است که درگیری والدین با کودک رخ داده و بر کودک تأثیر می گذارد.”

این گزارش به متخصصان اطفال پیشنهاد می دهد تا در هنگام صحبت کردن در مورد میزان رشد فرزند و یا رفتار های کودک با والدین، در مورد موضوع تنش های خانوادگی نیز به آنها هشدار های لازم را بدهد.

این کار می تواند حتی قبل از جدایی نیز آغاز شود.  

هنگامی که جدا شدن پدر و مادر قطعی به نظر می رسد. متخصصان اطفال می توانند والدین و کودکان را به یک مشاور، روانپزشک، یا مرکز مشاوره راهنمایی کنند تا مراجعه کنند. بهترین کار مراجعه به افرادی است که سابقه و تجربه کار با والدین و زوج ها متعددی را دارد که می خواهند از هم جدا شوند.

متخصصان اطفال همچنین می توانند به والدین در مورد اینکه چگونه تعارض والدین بر سلامت فرزند تاثیر می گذارد، آموزش های لازم را  بدهند.

دیرنفلد گفته: “پزشک متخصص اطفال می تواند نقش مهمی در کمک به والدین در درک درجه ای که آنها می توانند خود را کنترل کنند. (و نه والد دیگر) و کنترل اختالات پیش آگهی را برای فرزند خود بهبود بخشد، بازی کنند را ایفا می کنند.

خنثی ماندن متخصصان

این گزارش توصیه می کند که متخصصان اطفال سعی در حفظ رابطه “مثبت و یا خنثی با هر دو ی پدر و مادر کودک را پس از طلاق” داشته باشند تا برای کود آنها مشکلی پیش نیاید. کمک به کودکان طلاق نیاز به بررسی ویژه دارد.

این کار همیشه آسان نیست.

در بعضی موارد، یکی از والدین می خواهد تا سعی کند پزشک متخصص اطفال یا پزشک خانواده خود را “در کنار خود” به تنهایی نگه دارد.

دیرنفلد گفته که: “پدر و مادر در این شرایط ممکن است دروغ بگویند. آنها تلاش خواهند کرد تا حمایت ارائه دهندگان خدمات را از خود برای نامه های حمایت از اقدامات دادگاه جلب کنند. “. “و این موضوع به این دلیل نیست که آنها لزوما افراد بدی هستند. بلکه این به این دلیل است که آنها صدمه دیده اند و آنها نگران آینده بچه هایشان هستند. بسیار از وقایع افتاده ترسیده اند و ترجیح می دهند تا کودکشان با آنها بزرگ شود. “

در بعضی از موارد ممکن است متخصصان اطفال را برای شهادت در دادگاه خواسته تا شهادت دهند که در دادرسی بررسی حضانت از کودک حضور داشته باشند و نظر او مورد بررسی قرار می گیرد.

از آنجا که گزارش دکتر در چنین شرایطی می تواند بسیار از وزن و اهمیت فراوانی برخوردار باشد. دیرنفلد گفته که در این شرایط بسیار مهم است که پزشکان از جانب داری خود داری کنند تا گزارش و نظر آنها از روی انصاف باشد.

او همچنین گفته که: من اغلب پزشکانی را می بینم که گزارش های یک طرفه را بر اساس توصیف یکی از والدین از حوادث را به دادگاه ارائه می دهند. “پس از آنکه وضعیت را ارزیابی می کنم متوجه می شوم که گزارش ارائه شده توسط پزشک دقیقا وضعیت واقعی را منعکس نمی کند.”

این موضوع ممکن است تقصیر دکتر نباشد. اما می تواند از صحبت کردن با یکی از والدین ناشی شود.

دیرنفلد یک کودک سه ساله را مثال زد که “در مورد آموزش توالت کردن به او” که بعد از جدایی پدر و مادر از هم دچار روانگرایی مدفوع شده بود و دچار مشکلات جدی در این زمینه شده بود.

در جدایی طاقت فرسا، هر کدام از والدین ممکن است توسط دیگران برای ضعف در مراقبت از کودک سرزنش شوند.

دیرنفلد گفته که والدین حتی ممکن است به پزشک متخصص اطفال در مورد مراقبت از کودکشان توسط دیگران یا نادیده گرفتن آنها توسط اطرافیان نیز شکایت کنند. کمک به کودکان طلاق باید به دقت بررسی شود.

اگر کودک اغلب شاهد درگیری فیزیکی یا داد و فریاد بی وقفه پدر و مادر خود است. ممکن است حالت تدافعی مانند داشتن مدفوع چسبنده از خود نشان دهد که این امر فقط یک پاسخ فیزیکی به وضعیت وحشتناک کنونی است.

“دیرنفلد گفت:” این موضوع غفلت نیست. “درگیری والدین حل نشده است، و کودک به طور مستقیم در مبارزه با این موضوع است.”

بدون دانستن هر دو طرف داستان و میزان درگیری بین والدین  یک متخصص اطفال ممکن است به طور تصادفی به طرفداری از یکی از والدین اقدام کند.

در نهایت متخصصان اطفال همچنین بهتر است تا با کمک یک متخصص بهداشت روان، کمک بیشتری به حل و فصل و بهداشت روانی کودک بکنند.