بیماری های روانی مانند بیماری هانتینگتون ممکن است در بسیاری از افراد به وجود بیایند. درمان بیماری‌های جسمانی اگر به صورت مفید و مدیریت شده، انجام شود، خوب است. از سوی دیگر، بیماری‌های روانی نیز با مدیریت درست، درمان می‌شوند. علائم هر بیماری روانی ممکن است در هر فردی متفاوت باشند. نکته‌ای که باید بدانید، نحوه مدیریت این بیماری‌ها است. یکی از تکنیک‌های مدیریت این اختلالات، استفاده از مشاوران است.
اختلالات شخصیت همیشه ناشی از یک اتفاق ناگوار هستند. در ادامه این مقاله که در وب‌سایت همکده به عنوان اولین و بزرگ‌ترین مرکز مشاوره تلفنی آنلاین روانشناسی در ایران و ارائه‌دهنده خدمات مشاوره و روانشناسی نوشته شده است، می‌خواهیم در ارتباط با بیماری هانتینگتون صحبت کنیم.
بیماری هانتینگتون چیست؟
هانتینگتون نادر اما یک بیماری کشنده است. پذیرش آن احتمالاً دشوار است، اما اگر تشخیص داده شده است که شما یا کسی که دوستش دارید، هانتینگتون دارد، احتمالاً بر اثر بیماری یا یکی از علائم آن خواهد مرد.
بیماری هانتینگتون یک بیماری نادر مغزی است که باعث تجزیه سلول‌های عصبی می‌شود و در اواخر دهه 1800 توسط جورج هانتینگتون کشف شد. این بیماری ناشی از نقص ژن در کروموزوم 4 است.
به طور خاص، این ژن HTT است. این ژن مسئول ایجاد پروتئینی شناخته شده به نام huntingtin یا HTT است و اعتقاد بر این است که به سلول‌های عصبی شما کمک می‌کند، آن‌ها را قوی نگه می‌دارد، از تخریب خود جلوگیری می‌کند و می‌تواند برای عضلات شما نیز مفید باشد. یک ژن جهش یافته HTT هانتینگتین جهش یافته را ایجاد می‌کند که ممکن است به‌جای کمک، به سلول‌های عصبی شما حمله کند.
با شروع تجزیه سلول‌های عصبی، شما عملکردهای اساسی در مغزتان را از دست می‌دهید. عضلات شما شروع به از دست دادن عملکرد خود می‌کنند و به صورت غیرارادی دچار لرزش می‌شوند. همچنین تعادل خود را از دست خواهید داد. علاوه بر این، صحبت شما دشوارتر خواهد شد و به زودی برای گذراندن روز خود، به مراقبت تمام وقت نیاز خواهید داشت.
از آنجا که بیماری هانتینگتون یک بیماری ژنتیکی است، یک فرد مبتلا به این بیماری 50 درصد احتمال دارد که آن را به فرزندان خود منتقل کند. اگر چه به طور معمول در بزرگسالان بین 30 تا 50 سال ایجاد می‌شود، علائم می‌توانند در اوایل دو سالگی یا در اوایل 80 سالگی ظاهر شوند.
امید به زندگی در بیماری هانتینگتون
یکی از جنبه‌های ناامیدکننده (یا به طور بالقوه مثبت) در مورد هانتینگتون، این است که پیش‌بینی امید به زندگی دشوار است. پس از تشخیص، شخص ممکن است فقط ده سال زندگی کند یا ممکن است تا 30 سال زنده بماند.
اگر در سنین میانسالی بیماری را تشخیص داده شده، به این معنی است که شما می‌توانید امید به زندگی طبیعی داشته باشید. گفته می‌شود دریافت تشخیص در سنین جوانی بسیار ترسناک و دشوار است و پذیرش آن سخت است؛ به ویژه اینکه هیچ جدول زمانی واقعی برای پیش‌بینی طول عمر شما وجود ندارد. برخی از عواملی که می‌توانند امید به زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهند در ادامه آمده‌اند.
مبتلا شدن در سنین نوجوانی
این یک نوع نادر از بیماری هانتینگتون است که معمولاً قبل از 20 سالگی ظاهر می‌شود. علائم آن معمولاً شدیدتر هستند و افراد مبتلا به آن به ندرت بیش از ده سال عمر می‌کنند.
- نشان دادن علائم بیشتر در اوایل می‌تواند به معنای امید به زندگی در کوتاه مدت باشد.
- گاهی اوقات علائم در مدت زمان طولانی ظاهر می‌شوند. در مواقع دیگر، ممکن است علائم بیشتری به یک‌باره تجربه کنید.
- درمان هانتینگتون می‌تواند روند پیشرفت بیماری را کند کند؛ بنابراین شما بیشتر عمر می‌کنید.
- گر چه درمانی وجود ندارد، اما درمان علائم و داشتن یک سبک زندگی سالم می‌تواند طول عمر شما را تا حدودی افزایش دهد.
- اجتناب از شرایطی که می‌تواند به شما صدمه بزند یا بکشد. به عنوان مثال، بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون می‌توانند به دلیل زمین خوردن از دنیا بروند؛ بنابراین با جلوگیری از زمین خوردن یا موقعیت‌های خطرناک، خود را ایمن نگه دارید
درمان علائم افسردگی
افسردگی می‌تواند در بیماران مبتلا به هانتینگتون ایجاد شود و حتی پریشانی جسمی و روحی بیشتری ایجاد کند. به طور خلاصه اقدامات خاصی وجود دارد که می‌توانید برای افزایش طول عمر خود انجام دهید. با این حال، پیش‌بینی پیشرفت بیماری دشوار است. به همین دلیل داشتن یک سیستم پشتیبانی و لذت بردن از زندگی، بسیار مهم است. تمرین ذهن آگاهی می‌تواند در این زمینه به شما کمک کند. همچنین مهم است که بیماری به موقع تشخیص داده شود.
علائم اولیه بیماری هانتینگتون
علائم اولیه هانتینگتون ممکن است واضح نباشد. ممکن است شخصی با این علائم فکر کند که تازه پیر شده است، یک مرحله را پشت سر می‌گذارد یا اینکه یک روز ناشیانه را پشت سر می‌گذارد. با این حال، اگر علائم خود را پیگیری کنید یا بدانید که در معرض ابتلا به هانتینگتون هستید، می‌تواند آگاهش‌بخش باشد. علائم اولیه به شرح زیر هستند:
- ممکن است احساس عصبانیت کنید.
- شما ممکن است دچار انقباض یا تکان خوردن شوید؛ حتی اگر چیز زیادی برای عصبی شدن نداشته باشید.
- همه گاهی اوقات کمی ناآرام می‌شوند، اما افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون حتی ممکن است بیش از حد معمول احساس بی‌قراری کنند.
- ممکن است دست و پا چلفتی بودن را تجربه کنید. همه کمی دست و پا چلفتی هستند، اما شما ممکن است بیش از گذشته دست و پا چلفتی شوید.
- هنگام راه رفتن ممکن است احساس عدم تعادل کنید.
- این اتفاق ممکن است منجر به مسافرت یا سقوط شود که می‌تواند به شما آسیب برساند.
- هنگام نوشتن ممکن است متوجه شوید که دست خط شما بدتر شده است.
- ممکن است در انجام کارها مشکلی داشته باشید. به عنوان مثال ممکن است رانندگی سخت‌تر باشد.
- ممکن است از دست دادن حافظه کوتاه مدت داشته باشید.
- اگر همیشه فردی بوده‌اید که به سرعت با شرایط جدید سازگار می‌شدید، اما ناگهان با مشکل روبه‌رو هستید، این ممکن است یکی از علائم بیماری باشد.
- ممکن است احساس افسردگی، تحریک‌پذیری یا بی‌حسی کنید.
- شاید نتوانید وظایف خود را به خوبی سازماندهی کنید.
- ممکن است تکانشی رفتار کنید. هر کس گاهی اوقات کمی تکانشی رفتار می‌کند، اما مبتلایان به بیماری هانتینگتون علائم تکانشگری بیشتری را نشان می‌دهند.
اگر هر یک از این علائم را تجربه کرده‌اید، بهتر است با یک دکتر صحبت کنید. آن‌ها قادر خواهند بود سایر بیماری‌ها را رد کرده و تشخیص دهند که شما به هانتینگتون مبتلا هستید یا خیر. یک آزمایش ساده ژنتیکی تمام آنچه را که برای تشخیص دقیق لازم است، انجم می‌دهد. در صورت ابتلا به این بیماری، انجام اقدامات لازم در مراحل اولیه می‌تواند به شما در شروع درمان‌ها و مدیریت بیماری کمک کند.
علائم پیشرفته در بیماری هانتینگتون
همان‌طور که قبلاً گفته شد، پیشرفت بیماری هانتینگتون برای هر فرد منحصربه‌فرد است. برای برخی از افراد، ممکن است علائم آن‌ها تا سال‌ها بدتر نشود؛ در حالی که دیگران این‌طور نیستند. افراد دیگری که تشخیص داده می‌شوند، می‌توانند انگیزه خود را از دست بدهند و تسلیم بیماری شوند. با این حال، ممکن است با حفظ سلامتی خود، علائم بیماری را برای مدتی دفع کنید تا بیماری به مرحله پیشرفته برسد.
علائم پیشرفته به شرح زیر هستند:
- ممکن است حرکات تندتر در بدن خود تجربه کنید. با کاهش توان عضلات، ممکن است مرتباً آن‌ها تکان بخورند که می‌تواند احتمال آسیب‌دیدگی شما را افزایش دهد.
- گفتار شما بدتر خواهد شد. از آنجا که عضلات گفتار را کنترل می‌کنند، بدون کمک گفتار درمانی، صحبت کردن دشوارتر خواهد بود.
همکده، راه‌حل ذهن‌های ناامید
درمان بیماری‌های جسمانی تنها شامل روش‌های درمانی که پزشکتان تجویز می‌کند، نمی‌شود. شما برای اینکه بتوانید به شرایط سخت فعلی غلبه کنید و امید به زندگی‌تان را افزایش دهید، نیاز به یک مشاوره حرفه‌ای دارید. با کمک مشاوره همکده به دشواری‌ها غلبه کنید.
