اختلال نعوظ ( قسمت اول )
اختلال نعوظ در این مقاله از همکده بررسی شده است.
تشخیص
برای بسیاری از مردان، تست فیزیکی و پاسخ به سوالات (سابقه ی پزشکی) تمام چیزی است که پزشک برای تشخیص اختلال نعوظ و پیشنهاد درمان نیاز دارد. اگر مشکلات جدی در سلامت دارید یا پزشک شما مشکوک به مشکلات پنهانی است که درگیر آن هستید شاید نیاز به تست های بیشتر یا مشورت با متخصص وجود داشته باشد.
آزمایش های لازم برای مشکلات مخفی می توانند این ها باشند:
- تست فیزیکی: شاید شامل بررسی دقیق آلت تناسلی و بیضه ها و چک کردن حساسیت اعصاب باشد.
- تست ادرار: مانند تست خون، تست ادرار نیز برای بررسی علائم دیابت و دیگر مشکلات نهان در سلامت استفاده می شود.
- سونوگرافی: این آزمایش اغلب توسط یک متخصص در مراکز آن انجام می گردد و شامل استفاده از ابزاری است که روی رگ های خونی تامین کننده ی خون آلت تناسلی نگه داشته می شود. این ابزار یک تصویر ویدئویی می سازد تا شما بتوانید متوجه مشکلات در جریان خون شوید.
- تست خون: شاید نمونه خون شما به آزمایشگاه فرستاده شود تا علائم بیماری های قلبی، دیابت، سطح پایین تستوتسرون و دیگر مشکلات سلامت بررسی گردد.
این آزمایش گاه در ترکیب با تزریق داروهایی در آلت تناسلی انجام می گردد تا جریان خون این عضو تحریک شده و نعوظ ایجاد گردد.
- تست روانی: پزشک ممکن است سوالاتی پرسیده و افسردگی و دیگر علل روانی احتمالی اختلال نعوظ را بررسی کند.
درمان
اولین کاری که پزشک انجام می دهد اطمینان از این است که درمان مناسب برای شرایطی را انتخاب کند که باعث اختلال نعوظ شده یا آن را بدتر کرده است.
با توجه به علت و شدت اختلال نعوظ و هرگونه مشکل پنهان در سلامت، شما گزینه های درمانی متفاوتی را خواهید داشت. پزشک شما خطرات و فواید هر درمان را توضیح داده و به اولویت های شما نیز اهمیت خواهد داد. اولویت های شریک جنسی شما نیز می تواند در انتخاب های درمانی نقش داشته باشد.
درمان های خوراکی
داروهای خوراکی برای درمان اختلال نعوظ در مردان موثر هستند. این داروها باید صرفا توسط پزشک تجویز شود.
همه ی این داروها اثرات نیتریک اسید را بالا خواهند برد یک ماده ی شیمیایی طبیعی که بدن تولید می کند و باعث آزادسازی ماهیچه های آلت تناسلی خواهد شد. این کار جریان خون را زیاد کرده و اجازه می دهد در واکنش به تحریکات جنسی دچار نعوظ شوید.
مصرف یکی از این داروها باعث نمی شود به طور خودکار نعوظ داشته باشید. در ابتدا نیاز به تحریک جنسی وجود دارد تا از اعصاب آلت مقدار کافی نیتریک اسید آزاد گردد. این داروها سیگنال را تقویت کرده و به برخی مردان اجازه ی عملکردی عادی را خواهند داد. داروهای خوراکی اختلال نعوظ باعث افزایش میل جنسی نمی شوند، هیجان ایجاد نکرده و برای مردانی که نعوظی عادی دارند لازم نیستند.
دوز داروها، مدت زمان مصرف برای تاثیرگذاری و عوارض جانبی آن ها بسیار متفاوت هستند. عوارض جانبی احتمالی می توانند گرگرفتگی، گرفتگی بینی، سردرد، تغییر در دید، کمردرد و ناراحتی معده باشد.
پزشک شرایط خاص شما را بررسی می کند تا ببیند کدام دارو برای شما بهترین گزینه خواهد بود. شاید این داروها نتوانند فورا اختلال نعوظ را درمان کنند. باید با پزشک خود همکاری کنید تا بتوانید بهترین دارو و دوز مصرفی را برای خود پیدا کنید.
قبل از مصرف هرگونه دارویی برای اختلال نعوظ،از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی باید تایید پزشک را دریافت کنید. داروهای اختلال نعوظ برای تمامی مردان موثر نخواهند بود و شاید در برخی شرایط اثر کمتری داشته باشند، بعد از جراحی پروستات یا اگر به دیابت مبتلا هستید.
برخی داروها خطرناک خواهند بود اگر:
- داروهای نیترات مصرف می کنید- اغلب برای درد قفسه ی سینه تجویر می شوند- بیماری قلبی دارید یا سکته ی قلبی داشته اید
- فشار خون شما بسیار پایین است
داروهای دیگر برای اختلال نعوظ
داروهای دیگر برای اختلال نعوظ عبارتند از:
- آمپول آلپروستادیل. در این روش شما از یک سوزن نازک برای تزریق در انتها یا کناره ی آلت تناسلی خود استفاده می کنید. در برخی موارد داروهایی که برای بیماری های دیگر استفاده می شوند به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر به آلت تزریق خواهند شد. مثال های آن می توانند پاپاورین، آلپروستادیل و فنتولامین باشد. اغلب این داروهای ترکیبی را با نام بیمیکس ( وقتی دو دارو ترکیب می شون ) یا تریمیکس ( وقتی سه دارو ترکیب می شوند ) می شناسیم.
هر تزریق دوزی دارد که باعث می شود آلت تناسلی برای زمانی حداکثر یک ساعت نعوظ داشته باشد. از آنجایی که سوزن تزریق بسیار نازک است درد زیادی را حس نخواهید کرد.
عوارض جانبی می تواند خونریزی خفیف در ناحیه ی تزریق، نعوظ طولانی مدت و در موارد نادر تشکیل بافت های فیبری در ناحیه ی تزریق باشد.
- شیاف آلپروستادیل. درمان با شیاف داخل وریدی آلپروستادیل شامل قراردادن یک شیاف نازک درون آلت تناسلی از طریق مجرای ادراری است. شما از یک اپلیکاتور خاص برای قرار دادن شیاف درون مجرای ادرار استفاده می کنید.
اغلب نعوظ در طول ده دقیقه ایجاد شده و برای سی تا شصت دقیقه باقی می ماند. عوارض جانبی می تواند شامل درد، خونریزی خفیف در دهانه ی مجرای ادرار و ایجاد بافت فیبری داخل آلت تناسلی باشد.
- جایگزینی تستوسترون. برخی از مردان مبتلا به اختلال نعوظ شاید دچار کمبود سطح تستوسترون باشند. در این موارد در اولین گام جایگزینی تستوسترون به تنهایی یا در ترکیب با درمان های دیگر پیشنهاد می شود.
پمپ آلت تناسلی، جراحی و ایمپلنت برای اختلال نعوظ
اگر داروها برای درمان موثر یا کافی نبودند پزشک ممکن است درمان متفاوتی را پیشنهاد کند. درمان های دیگرعبارتند از:
- پمپ آلت تناسلی. پمپ آلت ( ابزار وکیوم نعوظ) یک لوله ی توخالی با پمپی دستی یا باطری دار است. این لوله روی آلت تناسلی گذاشته شده و سپس از پمپ برای خارج کردن هوای داخل لوله استفاده می شود. این باعث ایجاد یک وکیوم شده که خون را به داخل آلت می فرستد.
زمانی که به نعوظ رسیدید حلقه ی فشار را دور انتهای آلت لیز می دهید تا خون را در آن نگه داشته و آلت سفت بماند. سپس ابزار وکیوم را خارج می کنید.
اغلب نعوظ به قدری می ماند که زوج بتوانند رابطه ی جنسی داشته باشند. بعد از دخول حلقه ی فشار را بیرون خواهید آورد. کبود شدن آلت تناسلی می تواند از عوارض این روش باشد و نعوظ محدود به این باند است. زمان دست زدن به آلت حس می کنید سرد است.
اگر پمپ آلت گزینه ی درمانی خوبی برای شما باشد پزشک به شما مدل خاصی را پیشنهاد خواهد داد. با این کار مطمئن می شوید این ابزار برای نیاز شما مناسب بوده و توسط سازنده ای قابل اعتماد ساخته شده است.