صبوری در مقابل کودکان | چگونه مقابل کودکان صبور باشیم؟

چه شما یک پدر یا مادر باشید و از کودکی نگهداری کنید. یا معلم باشید یا کارتان به نوعی در ارتباط با کودکان باشد. باید بدانید که هیچ کس در مقابل از دست دادن صبر خود ایمن نیست. عدم صبوری و نداشتن تحمل در مقابل کودکان به رابطه ی شما آسیب می زند و باعث ایجاد الگوهای بدی خواهد شد. باید یاد بگیرید با وجود تمام شلوغی ها و به هم ریختگی ها، ناامیدی ها و مشکلاتی که به شکل اجتناب ناپذیری ایجاد خواهند شد. از مهارت های های لازم برای مراقبت از کودکان یا بودن در کنار آن ها استفاده کنید. صبوری در مقابل کودکان در ادامه این مقاله بررسی شده است.

حتی با نداشتن صبر، با تحمل برخورد کنید.

برای صبوری در مقابل کودکان ابتدا چند بار نفس عمیق بکشید.

به آرامی نفس کشیده و نفستان را بیرون دهید تا به بدن خود پیغام برسانید که ارام باشد. اگر به نوعی احساس تنش و به هم ریختگی دارید بتوانید دوباره به حالت تعادل برسید. این کار به شما وقت بیشتری می دهد تا بتوانید شرایط را برای خودتان ارزیابی کرده و ببینید چه نوع واکنشی را انتخاب خواهید کرد.

باید به تمرین مرتب مدیتیشن بپردازید. تا یاد بگیرید که چگونه می توانید احساسات خود را کنترل کرده و هر زمان که نیاز بود خودتان را آرام کنید.

سعی کنید برای پنج ثانیه نفس بگیرید. نفس خود را پنج ثانیه ی دیگر نگه دارید و بعد برای 5 ثانیه نفس خود را بیرون دهید. این یک ریتم استاندارد کلی است اما تجربه به شما نشان می دهد چه مدت زمانی برای شما موثر خواهد بود.

در صورتی که ممکن بود برای چند لحظه از آن موقعیت فاصله بگیرید.

اگر نگران این هستید کهواکنش فوری و لحظه ای شما عجولانه بوده و از روی صبر نباشد، برداشتن گامی به عقب از شرایطی که در آن قرار گرفته اید به شما اجازه می دهد خودتان را از وضعیت فعلی دور کنید. این کار کمک می کند بتوانید برای مواجه شدن با کودک در چند لحظه دیگر ذهنی آرام تر و بازتر داشته باشید.

وقتی که از آن موقعیت دور می شوید بهتر است به آرامی تا ده بشمارید یا اینکه چند نفس عمیق بکشید، این کار کمک می کند بتوانید سریع تر به حالت آرامش برسید.

می توانید ترس ها و ناامیدی های خود را وقتی که دور شدید، داخل یک بالشت فریاد بزنید

حتی زمانی که حس می کنید نیاز است کمی از ان موقعیت فاصله بگیرید باید باز هم مراقب کودکان خود باشید. می توانید از مانیتور کودک استفاده کرده یا از بزرگسال دیگری بخواهید برای چند دقیقه از ان ها مراقبت کند.

برای صبوری در مقابل کودکان چیزی که می خواهید به کودک بگویید را با شعر خواندن همراه کنید.

شعر خواندن باعث می شود سخت تر صبر خود را از دست داده یا دیرتر دچار عصبانیت شوید، زیرا شعر و آواز به سادگی حواس شما را پرت کرده و حتی می تواند شرایط را به وضعی خنده دار تبدیل کند. همچنان در این شرایط نیز می توانید چیزهایی که لازم است را بگویید اما در مقابل به احتمال زیاد بازخورد بهتری را دریافت خواهید کرد و می بینید دیگر خیلی زیاد صبر و تحمل خود را از دست نمی دهید.

شعر و آواز خواندن می توانید برای کودک شما مانند یک سورپرایز باشد، و این باعث می شود احتمال گوش دادن به حرف های شما بسیار بیشتر شود.

در مورد موضوع با کودکان صحبت داشته باشید.

سعی کنید با آن ها ارتباط خوبی برقرار کرده و اجازه دهید نسبت به چیزی که در ذهن شما می گذارد درک درستی داشته باشند. نباید چیزی را به ان ها دیکته کرده و تحمیل کنید و به جای این که بیشتر حالت انفعالی و واکنشی داشته باشید بهتر است افکار خود را شفاف بیان کنید.

قبل از اینکه حرفی بزنید به صحبت های کودک گوش دهید و به جای اینکه دعوا کنید یا از خود پرخاش نشان دهید سعی کنید با کودک حرف بزنید.

به سادگی می توانید بگویید ” بچه ها، من دیگه دارم صبر و تحملم رو از دست می دهم ” این می تواند به شما کمک می کند، زیرا داشتن صحبت های رودرو و راحت با کودکان به ان ها می گوید که شما واقعا چه احساسی دارید و اجازه می دهد بتوانند واکنش درستی به آن داشته باشند.

برای صبوری در مقابل کودکان یک مانترا را با خودتان تکرار کنید.

طبیعت گردشی مانتراها (یک جمله یا صدای تکرار شونده برای کمک به حفظ تمرکز در مدیتیشن) آرامش بخشی و سکوت است که می تواند به شما در شرایطی که حس می کنید دیگر صبر و کنترل خود را از دست داده اید کمک زیادی بکند. مانتراها همچنین به شما کمک می کنند دیدگاه بهتری را نسبت به شرایطی که در آن قرار دارید به دست آورید.

برای بهبود صبر و تحملی که دارید می توانید این برای مثال این جمله را امتحان کنید “این خیلی سریع خواهد گذشت و من می توانم این شرایط را به خوبی تحمل کنم.”

برای اینکه بتوانید دید کلی خود را نسبت به شرایط کمی بهبود بخشید این جمله را امتحان کنید. “من بچه هایم را بسیار بیشتر از … دوست دارم.” و این جای خالی شامل هرچیزی که می شود که در ان شرایط حضور دارد، مانند بشقاب، دیوار یا باغچه.

خودتان را جای ان کودک بگذارید.

چند لحظه برای خودتان وقت گذاشته و سعی کنید شرایطی که در ان هستید را از نقطه نظر کودک ارزیابی نمایید. این کار به شما کمک می کند متوجه شوید او از کار که انجام داده است چه قصدی داشته و شما باید چه واکنشی نشان دهید که متناسب با رفتار او بوده و طوری باشد که بتواند آن را درک کند.

هرچه بیشتر این کار را برای خودتان تمرین کنید، در آینده  ساده تر می توانید دیدگاه و طرز فکر کودک خود را درک کنید. این کار باعث می شود که در موقعیت های تنش زای آینده به احتمال کمتری صبر و تحمل خود را از دست بدهید.

مدیریت کردن احساسات خود در طولانی مدت

صبوری در مقابل کودکان – برای کودک خود یک شرایط خوب ایجاد کنید.

شما باید مراقب رفتارها، حرف ها و واکنش های خود در موقعیت هایی باشید که در آن حفظ صبر برای شما کار سختی خواهد بود. هرگونه تعامل و برخوردی از جانب شما به کودکان چیزی را در مورد رفتارشان یاد خواهد داد.

برای مثال فریاد زدن بر سر کودک برای اینکه می خواهید او دیگر داد و فریاد نکند اصلا هیچ حسی را برای او ایجاد نمی کند و به او این ایده را القا خواهد کرد که بهترین راه برای برخورد کردن با عدم صبوری فرد دیگر از دست دادن صبر و تحمل است.

با وجودی که برای شما سخت است که همیشه بخواهید الگوی رفتاری خوبی باشید، و البته شاید درون خودتان این حس را دارید که همین حالا هم نسبت به شرایطی که در آن هستند بیش از اندازه الگوی صبوری بوده اید، اما باید به یاد داشته باشید، حتی اگر رفتار کودک شما همیشه شایسته و لایق نشان دادن صبر و تحمل بیشتری نیست اما او به ان نیاز خواهد داشت.

هرگونه احساس پنهانی که نسبت به افراد و موقعیت های دیگر دارید را برای کودک شرح دهید.

عدم صبر و تحمل در نتیجه ی زیاد شدن احساسات دیگر درون فرد و نداشتن برخورد مناسب با ان ها خواهد بود. هر حسی که درون خود دارید را بیرون ریخته و مکالمه ای راحت و شفاف در این مورد داشته باشید، در نتیجه موضوعات بیرونی نسبت به صبر شما در مقابل کودکان دیگر آسیبی ایجاد نخواهند کرد.

اگر نمی توانید خودتان در همان زمان با موقعیت برخورد کنید می توانید برنامه ی عملی آن را روی تکه ای کاغذ نوشته و در اولین فرصتی که شانس انجام این کار را داشتید آن راعملی کنید.

عاداتی که برای ایجاد صبر لازم هستند را در زندگی خود تمرین کنید.

صبوری در مقابل کودکان مهم است. تغییرات مفید و سالم زیادی هستند که می توانید در زندگی خود داشته باشید و کمک می کنند به طور طبیعی صبورتر شده و بتوانید در شرایط مختلف خونسردتر بمانید. از خودتان مراقبت کرده و در زندگی خود سبکی داشته باشید که انعکاسی از یک ذهنیت سالم و صبورانه باشد.

هر شب باید چیزی حدود 7 تا 8 ساعت خواب خوب داشته باشید. خوابیدن برای سلامت فیزیکی و عاطفی شما اهمیت دارد، که شامل صبر و تحمل نیز می شود. بیدار ماندن تا دیروقت در شب ها تمام انرژی، شادابی و صبر شما راا در روز بعد از بین خواهد برد.

هر روز حداقل 6 تا 8 لیوان آب بنوشید. کم آبی بدن تاثیر منفی روی وضعیت خلقی شما آثار خواهد داشت. آب کمک می کند بتوانید خوب فکر کرده و احساس انرژی زیاد داشته باشید.

همیشه از قبل برنامه ریزی کنید. برای کارها و روزهای پر استرسی که پیش رو دارید همیشه برای بدترین سناریوهای ممکن برنامه ریزی داشته باشید و برای خودتان لیستی از اتفاقات و راهکارها تهیه کنید، با این کار احساس می کنید برای مبارزه با چیزی که پیش رو دارید اماده اید.

در تمام بخش های زندگی صبوری را مدل سازی کنید.

داشتن صبر و تحمل در مقابل کودکان برای شما بسیار ساده تر خواهد بود اگر بتوانید صبوری را بخشی از تمامی زندگی خود کنید. هرچه صبر و تحمل در زندگی شما بیشتر به یک روال عادی تبدیل شود ساده تر می توانید یک الگوی خوب برای بچه ها باشید.

اگر تعاملاتی که با رییس یا همکارانتان در محیط کار دارید صبر شما را تمام می کند می توانید در محیط کار به تمرین صبوری بپردازید. نفس های عمیق کشیده و در مورد احساسات خود شفاف توضیح دهید.

روی صبر و تحمل خود در مقابل همسر و خانواده ی خود نیز کار کنید. می توانید با توضیح دادن موضوعات با هم شروع کنید در نتیجه همه ی افراد نسبت به هم صبورتر خواهند شد.

مهارت های مفید را به کودکان خود اموزش دهید.

به کودک خود کمک کنید و در مورد کنترل خود و عقب انداختن چیزهای لذت بخش  را به او آموزش دهید.

کودکان به طور طبیعی صبر و تحمل زیادی ندارند و این می تواند در مقابل شما را نیز بی تحمل کند و این چرخه ادامه خواهد داشت. یاد دادن در مورد کنترل کردن خود راه خوبی است تا بتوانید روی ارزش صبر داشتن پافشاری کنید.

از بین بردن چیزهای وسوسه کننده راه خوبی برای کار کردن روی صبرتان است. پنهان کردن هرچیز وسوسه کننده باعث می شود تا کودک دیگر بی قراری نکند زیرا چیزی که می خواهد را دیگر نمی تواند ببیند. دور نگه داشتن اشیا از مقابل دید راه خوبی برای خارج کردن آن ها از ذهن کودک است.

از یک روش مثبت برای پرت کردن حواس کودک استفاده کنید تا تحمل او زیاد شود. سعی کنید برای او یک شعر بخوانید، یا چیزی را برای بازی کردن به کودک پیشنهاد دهید تا بتوانید به نوعی ذهن او را درگیر نگه داشته و به او تمرین صبر کردن را بیاموزید.

حتی اگر فرزند شما عصبانی شده و بدخلقی کرد بازهم شما آرام بمانید.

قوانین و محدودیت هایی را برای کودک در نظر بگیرید.

این کار باعث می شود توقعات شما واضح و ثابت بوده و درآینده احتمال دارد بهتر بتوانید در مواقع لزوم بتوانید با صبر و حوصله با کودک برخورد کنید. قوانین و مرزهای مشخص به کودک کمک می کنند تا در ذهن وی  یک ساختار و ثبات مشخصی شکل گرفته و  بتواند روی آن تکیه کرده و بر اساس آن پیش برود.

داشتن قوانین و مرزها بیشتر شامل ورود کودکان به چیزهایی است که بی خطر بوده و متناسب با شرایط باشد. زیرا این قوانین در واقع چیزی به کودک می دهند که بر اساس آن زندگی کند.

هر زمان که نیاز بود شما نیز عذرخواهی کنید.

با وجودی که تمرین صبوری و تلاش برای آن تفاوت زیادی ایجاد خواهد کرد اما شما بازهم یک انسان هستید. ممکن است گاهی اوقات اشتباهاتی داشته باشید. شاید شما اشتباه کنید اما عذرخواهی از کودک و تلاش دوباره برای داشتن صبر باعث می شود. موقعیت خوبی برای اموزش به کودک داشته باشید.