انواع مکانیسم های دفاعی

در روان شناسی یکی از موضوعات مهم اختلالات روانی هست. اختلالات روانی انواع مختلفی دارند و هر کدام از آن ها آسیب های خاصی را به افراد مختلف وارد می کند. برخی از این اختلالات روانی را شما می شناسید برخی هم برای شما تازگی دارند. مهم ترین نکته که همیشه روان شناسان به آن اشاره دارند نحوه دفاع فردی از این مکانیسم ها هست. انواع مکانیسم های دفاعی مختلفی در دنیای روان شناسی وجود دارند. یکی از این مکانیسم های دفاعی، برای مثال مکانیسم دفاعی ناپخته است. مکانیسم های  دفاعی  دارای ویژگی های خاصی برای هر فرد هستند. در ادامه می خواهیم این مکانیسم های دفاعی را برای شما توضیح دهیم. 

انواع مکانیسم های دفاعی

همه ما افکار، احساسات، انگیزه ها و خاطرات داریم که کنار آمدن با آن ها دشوار است. در بعضی موارد، افراد با استفاده از مکانیزم های دفاعی با احساسات دشوار مقابله می کنند. این مکانیسم های دفاعی پاسخ های روانشناختی ناخودآگاه است که افراد را از احساس اضطراب، تهدید به عزت نفس و مواردی که نمی خواهند درباره آن ها فکر کنند یا با آن ها کنار بیاورند محافظت می کند. این اصطلاح در درمان روانکاوی آغاز شد، اما به آهستگی در اصطلاح زبان روزمره کار کرد. به آخرین باری که فکر می کنید کسی “در حال انکار” با شما است یا کسی را به “منطقی سازی” متهم کرده اید فکر کنید. هر دو این نمونه ها به نوعی مکانیسم دفاعی اشاره دارند.

انواع مکانیسم های دفاعی مشترک

در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

مکانیسم دفاعی دقیقاً چیست؟

مکانیسم دفاعی که بیشتر مورد استفاده خاص زیگموند فروید در نظریه روانکاوی خود قرار گرفته است، تاکتیکی است که توسط ایگو برای محافظت در برابر اضطراب ایجاد شده است.  تصور می شود مکانیسم های دفاعی برای محافظت از ذهن در برابر احساسات و افکاری که تحمل آن برای ذهن آگاه بیش از حد دشوار است، صورت می گیرد. در بعضی موارد، تصور می شود که مکانیسم های دفاعی باعث می شوند افکار و انگیزه های نامناسب یا ناخواسته از ذهن آگاه وارد نشوند.

انواع مکانیسم های دفاعی چگونه کار می کنند؟

در مدل شخصیت زیگموند فروید، منیت جنبه ای از شخصیت است که با واقعیت سر و کار دارد. در حالی که این کار را انجام می دهید، ایگو همچنین باید از پس تقاضاهای متناقض id و superego برآید.

شناسه

بخشی از شخصیت است که می خواهد همه خواسته ها، نیازها و انگیزه ها را برآورده کند. شناسه ابتدایی ترین و ابتدایی ترین شخصیت ماست و مواردی مانند مناسب اجتماعی، اخلاق یا حتی واقعیت برآورده سازی خواسته ها و نیازهای ما را در نظر نمی گیرد.

سوپرایگو

بخشی از شخصیت است که سعی می کند منیت را به روشی ایده آل گرایانه و اخلاقی عمل کند. سوپراگو از تمام اخلاق و ارزش های درونی شده ای است که از والدین، ​​سایر اعضای خانواده، تأثیرات مذهبی و جامعه به دست می آوریم. برای مقابله با اضطراب، فروید معتقد بود كه سازوكارهای دفاعی به محافظت از نفس ها از درگیری های ایجاد شده توسط id، superego و واقعیت كمك می كند. اما معیارهای اخلاقی خودمان چه می شود ؟ از نظر فروید، اضطراب یک حالت درونی ناخوشایند است که افراد به دنبال اجتناب از آن هستند. اضطراب به عنوان سیگنالی برای نفس هر فرد عمل می کند که همه چیز آن طور که باید پیش نمی رود. در نتیجه، ایگو نوعی مکانیسم دفاعی برای کمک به کاهش این احساس اضطراب به کار می گیرد

انواع اضطراب

همه انواع اضطراب برابر نیستند. این اضطراب ها نیز از همان منابع ناشی نمی شوند. فروید سه نوع اضطراب را شناسایی کرد:

اضطراب اخلاقی

ترس از زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی خودمان

اضطراب عصبی

نگرانی ناخودآگاه مبنی بر این که کنترل خواسته های شناسه را از دست می دهیم و در نتیجه رفتار نامناسب مجازات می شود

اضطراب واقعیت ترس از وقایع دنیای واقعی

علت این اضطراب معمولاً به راحتی مشخص می شود. به عنوان مثال، ممکن است شخصی وقتی در نزدیکی یک سگ تهدید کننده قرار دارد، از گاز گرفتن توسط  سگ بترسد. معمول ترین راه کاهش این اضطراب پرهیز از شی تهدید کننده است. اگرچه ممکن است آگاهانه از این مکانیزم ها استفاده کنیم، اما در بسیاری از موارد این دفاع ها ناخودآگاه برای تحریف واقعیت عمل می کنند.

مثالی دیگر در ارتباط  با این موضوع

به عنوان مثال، اگر شما با یک کار ناخوشایند خاص رو به رو  هستید، ذهن شما ممکن است تصمیم بگیرد مسئولیت خود را فراموش کند تا از این کار مخوف جلوگیری کند. علاوه بر فراموشی، سایر سازوکارهای دفاعی شامل خردورزی، انکار، سرکوب، فرافکنی، رد و تشکیل واکنش است. در حالی که تمام مکانیسم های دفاعی می توانند ناسالم باشند، اما می توانند سازگار باشند و به ما امکان عملکرد طبیعی را بدهند.

مشکلات در هنگام استفاده از انواع مکانیسم های دفاعی

بیشترین مشکلات در هنگام استفاده بیش از حد از مکانیسم های دفاعی برای جلوگیری از برخورد با مشکلات بوجود می آیند. در درمان روانکاوی، هدف ممکن است کمک به مشتری باشد تا این مکانیسم های دفاع ناخودآگاه را کشف کند و روش های بهتر و سالمتری برای کنار آمدن با اضطراب و پریشانی پیدا کند.

انواع مکانیسم های دفاعی

دختر زیگموند فروید، آنا فروید، 10 مکانیسم دفاعی مختلف را که توسط شخص استفاده می شود، توصیف کرد. محققان دیگر نیز طیف گسترده ای از مکانیسم های دفاعی اضافی را توصیف کرده اند.

جابه جایی

آیا تا به حال در کار روزتان واقعا روز بدی بوده و بعد به خانه رفته اید و ناامیدی خود را از خانواده و دوستانتان برطرف کرده اید؟ سپس مکانیسم دفاعی نفس را برای جابجایی تجربه کرده اید. آوارگی شامل بیرون کشیدن خود از  سرخوردگی ها، احساسات و انگیزه هایمان بر روی افراد یا اشیایی است که تهدید کمتری دارند. تهاجم آواره نمونه متداول این مکانیسم دفاعی است. ما به جای ابراز خشم از راه هایی که می تواند منجر به عواقب منفی شود (مانند مشاجره با رئیس خود)، در عوض خشم خود را نسبت به شخص یا شیئی ابراز می کنیم که هیچ تهدیدی ایجاد نمی کند.

انکار

احتمالاً یکی از شناخته شده ترین مکانیسم های دفاعی است که اغلب برای توصیف موقعیت هایی استفاده می شود که به نظر می رسد افراد نتوانند با واقعیت رو به رو  شوند یا یک حقیقت آشکار را بپذیرند. انکار امتناع کامل از پذیرش یا تشخیص وقوع چیزی است که در حال حاضر در حال وقوع است. افرادی که با اعتیاد به مواد مخدر یا الکل زندگی می کنند اغلب مشکل را انکار می کنند، در حالی که قربانیان حوادث آسیب زا ممکن است وقوع این واقعه را انکار کنند.

کارکرد های انگار

کارکردهای انکار برای محافظت از منیت در برابر چیزهایی است که فرد نمی تواند با آن ها کنار بیاید. اگرچه این ممکن است ما را از اضطراب یا درد نجات دهد، انکار نیز به سرمایه گذاری قابل توجهی از انرژی نیاز دارد. به همین دلیل، از دفاع های دیگر نیز برای جلوگیری از آگاهی هوشیارانه این احساسات غیرقابل قبول استفاده می شود. در بسیاری از موارد، شواهد قریب به اتفاق وجود دارد که واقعیت چیزی را اثبات می کند، با این وجود فرد همچنان وجود یا حقیقت آن را انکار می کند زیرا مواجهه با آن بسیار ناراحت کننده است.

انکار شامل چه چیزی می شود؟

انکار می تواند رد قاطع وجود یک واقعیت یا واقعیت را شامل شود. در موارد دیگر، ممکن است اعتراف به درست بودن چیزی باشد، اما به حداقل رساندن اهمیت آن. گاهی اوقات مردم واقعیت و جدی بودن واقعیت را می پذیرند، اما مسئولیت خود را انکار می کنند و در عوض افراد دیگر یا نیروهای خارجی را مقصر می دانند.

اعتیاد به عنوان نمونه از انکار ها

اعتیاد یکی از معروف ترین نمونه های منکر است. افرادی که با مشکل استفاده از مواد مخدر زندگی می کنند، غالباً مشکل ساز بودن رفتار خود را انکار می کنند. در موارد دیگر، آن ها ممکن است اعتراف کنند که از مواد مخدر یا الکل استفاده می کنند اما ادعا می کنند که استفاده از مواد آن ها مشکلی ندارد.

سرکوب

یکی دیگر از سازوکارهای دفاعی شناخته شده است. این مکانیسم برای جلوگیری از آگاهی از اطلاعات، اقدام می کند. با این حال، این خاطرات فقط از بین نمی روند. آن ها همچنان بر رفتار ما تأثیر می گذارند.  به عنوان  مثال، شخصی که خاطرات سو استفاده در کودکی را فراموش کرده ممکن است بعداً در ایجاد روابط دچار مشکل شود. گاهی اوقات ما این کار را آگاهانه و با مجبور کردن اطلاعات ناخواسته به خارج از آگاهی خود ، که به سرکوب معروف است، انجام می دهیم. با این حال، در بیشتر موارد، تصور می شود که این حذف خاطرات محرک اضطراب از آگاهی ما، ناخودآگاه اتفاق می افتد.

تصعید

تصعید مکانیسم دفاعی است که به ما امکان می دهد با تبدیل این رفتارها به شکل قابل قبول تر، انگیزه های غیرقابل قبول را انجام دهیم. به عنوان مثال، فردی که خشم شدیدی را تجربه می کند ممکن است از کیک بوکس استفاده کند و وسیله ای برای تخلیه ناامیدی باشد.