چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟

نزدیکی جغرافیایی و تماس ‌های رودررو مکرر از دیرباز برای ترویج روابط عاشقانه بسیار مهم در نظر گرفته شده است. با این حال، تعداد فزاینده ای از تحقیقات خلاف این را نشان می دهد: روابط از راه دور اغلب در حفظ و ارتقای روابط عاشقانه ارزش یکسان یا بیشتر دارند. آیا می توانیم بگوییم که فاصله (جغرافیایی) همان نزدیکی جدید (عاشقانه) است؟ آیا زندگی جدا از هم بهتر از زندگی مشترک است؟ در این مقاله از وب سایت مرکز مشاوره همکده به این سوال پاسخ می دهیم که چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟ مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تخصصی در ایران است. این مرکز در کنار ارائه مشاوره حضوری، مشاوره تلفنی روان شناسی را هم ارائه می دهد. از این رو می توانید در هر زمان با مشاوران و متخصصان زبده ما در ارتباط باشید.

صمیمیت و روابط عاشقانه

نزدیکی یک عنصر حیاتی است که شدت عاطفی را تعیین می کند. از آنجایی که احساسات بسیار شخصی هستند، معمولاً توسط کسانی که به ما نزدیک هستند برانگیخته می شوند. وقتی فردی از ما جدا می شود، بعید است که ما هیچ نگرش عاطفی نسبت به او داشته باشیم. فاصله معمولاً شدت عاطفی را کاهش می دهد، زیرا بر خلاف دیدگاه درگیر و صمیمی معمول احساسات است. عشق شامل آرزوی نزدیک شدن هر چه بیشتر به فردی که دوستش داریم است. در واقع نزدیکی جغرافیایی برای عشق رمانتیک ضروری تلقی شده است. یکی از دلایل آن این است که تعامل جنسی، که بخشی از این عشق است، شامل رفتارهایی مانند نوازش، بوسیدن و عشق ورزی است که نزدیکی جغرافیایی را ضروری می کند.

چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟ با وجود ملاحظات فوق، در حال حاضر تعداد زوج های عاشقانه ای که در فاصله جغرافیایی از یکدیگر زندگی می کنند، افزایش یافته است. ازدواج مسافرتی یکی از این نمونه هاست. ازدواج رفت و آمدی رابطه ای است بین افرادی که متاهل هستند و قصد دارند به همین شکل باقی بمانند، اما با این وجود جدا از هم زندگی می کنند، معمولاً به دلیل موقعیت شغلی، خواسته های تحصیلی، و فعالیت های شغلی دوگانه. آنها به طور منظم برای با هم بودن سفر می کنند، اغلب در تعطیلات آخر هفته اما گاهی اوقات کمتر.

روابط دور شکل رو به رشد روابط عاشقانه است. بنابراین، تعداد زیادی از زوج ها به دلایلی غیر از طلاق یا اختلاف، جدا از همسران خود زندگی می کنند. تعداد آنها در حال افزایش است. فن‌آوری ‌هایی مانند تماس‌های تلفنی، ویدئوها، پیام‌رسانی فوری، پیامک و ایمیل، ارتباط مستقیم و فوری را امکان‌پذیر می‌کنند که علیرغم فاصله جغرافیایی، یک رابطه عاشقانه معنادار مداوم را حفظ می‌کند.

چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟

بخشی از جمعیت که رابطه دور را انجام می دهد، به طور واقعی نماینده کل جمعیت نیست. بنابراین، زوج هایی که در یک رابطه دور هستند به طور متوسط ​​ثروتمندتر و تحصیلکرده تر هستند. این ممکن است بر جهانی بودن یافته های تجربی در مورد روابط دور تأثیر بگذارد. افزایش قابل توجه روابط عاشقانه از راه دور را می توان (حداقل تا حدی) با اشاره به افزایش ارزش شکوفایی شخصی در روابط عاشقانه و همچنین در ازدواج توضیح داد.  این که تاثیر فواصل جغرافیایی بر روابط عاشقانه و ازدواج چیست مسئله ای بسیار اساسی است که به مولفه های زیادی بستگی دارد. این امر حتی می تواند منجر به جلوگیری از افسردگی و اضطراب شود.

اهمیت شکوفایی شخصی

دیوید شنارچ در کتاب خود، ازدواج پرشور، تمایز قائل شدن بین مدل صمیمیت تایید شده دیگر و مدل خود تایید شده را پیشنهاد می کند. مدل تأیید شده دیگر منجر به انتظار پذیرش، همدلی، اعتبارسنجی و افشای متقابل از طرف شریک می شود. این مدل غالب شامل وابستگی عمیق است که در آن بخش قابل توجهی از هویت فرد بر دیگری استوار است. به عنوان جایگزینی برای مدل تایید شده دیگر، شنارچ مدل صمیمیت تایید شده توسط خود را پیشنهاد می کند که بر هر فرد متکی است که استقلال و ارزش شخصی خود را حفظ کند. در این مدل، اساس صمیمیت زناشویی بلندمدت تمایز است، که توانایی حفظ احساس خود در هنگام تماس نزدیک با شریک زندگی است.

مطابق با تمایز فوق، ممکن است بین مدل‌های دیگر روابط عاشقانه تأیید شده و خود تأیید شده تمایز قائل شویم. در مدل غالب روابط معتبر دیگر، ارزش رابطه با نگرش شریک به شما سنجیده می شود. برای این مدل، شکوفایی شخصی عامل در ارزیابی ارزش رابطه در درجه دوم اهمیت قرار دارد. در مدل خود تأیید شده، شکوفایی شخصی و همچنین شکوفایی مشترک اساس ژرفای عاشقانه است. شکوفایی مشترک در مرکز نگرش عشق قرار دارد، زیرا عشق مربوط به بودن با دیگری به طرق خاصی است. شکوفایی شخصی هر شریک در شکوفایی مشترک دلالت دارد. عشق صرفاً، یا حتی عمدتاً، له کردن نیست، بلکه بیشتر خواستن است. نکته این است که چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟

شکوفایی انسان و ظرفیت های طبیعی

از نظر ارسطو، شکوفایی انسان حالتی موقتی از لذت ظاهری نیست. به دوره طولانی ای اشاره دارد که شامل تحقق ظرفیت های طبیعی انسان است. حدود دو قرن پیش، زمانی که عشق به عنوان یک عنصر اساسی ازدواج شناخته شد، الگوی رایج ازدواج با مدل معتبر دیگر مطابقت داشت. از آنجایی که مرد تامین کننده اصلی و اغلب یگانه بود، رضایت او برای ادامه رابطه ضروری بود. یک قرن بعد، زمانی که درصد بیشتری از زنان شروع به کار و کسب درآمد در خارج از خانه کردند، میزان طلاق به میزان مشابهی افزایش یافت. برای آن زنان، اعتبار شریک زندگی نگرانی کمتری داشت. وقتی درصد زنانی که به کار می‌روند به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد، موضوع شکوفایی فردی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و از آن زمان مدل خود تأیید شده گسترده‌تر شده است.

هنگامی که شکوفایی شخصی در مرکز روابط عاشقانه و ازدواج قرار می گیرد، نزدیکی جغرافیایی به شریک زندگی از اهمیت کمتری برخوردار می شود. علاوه بر این، نزدیکی جغرافیایی بسیار نزدیک به شریک زندگی ممکن است در بسیاری از شرایط به جای پرورش، مانع از شکوفایی شخصی شود. مطمئناً وقتی عشق عمیق نیست این کار را انجام می دهد.

رضایت کاری و شکوفایی شخصی

می خواهیم بدانیم چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟ شکوفایی شخصی در واقع در ازدواج های مسافرتی مشهودتر است. بنابراین، زوج های مسافرتی با مشاغل دوگانه نسبت به زوج های دارای شغل دوگانه و تک اقامتی، از کار خود رضایت بیشتری دارند. کارلا میسون برگن (2006) استدلال می کند که بسیاری از همسران مسافرتی ازدواج خود را به عنوان “بهترین از همه منظر در دنیا” توصیف می کنند. دیگران آن را به عنوان “پاره ای بین دو جهان” توصیف می کنند.

این روند به معنایی بهترین جهان است. زیرا همسران هم مستقل و هم دارای وابستگی به یکدیگر هستند. آنها از فرصت ها برای رضایت شخصی استفاده می کنند. در حالی که هنوز ازدواج خود را دست نخورده نگه می دارند. آنها بین دو جهان هستند. زیرا زندگی آنها در واقع در این دو محیط متفاوت می گذرد. لازم به ذکر است که این همسران در رفت و آمد تجربه خود را به عنوان “بدترین اتفاق در همه دنیاها” توصیف نکرده اند. آنها ترتیب رفت و آمد را برای خود یا شوهرانشان مثبت یا بدون مشکل توصیف کردند.

ارزش عاشقانه روابط از راه دور

“رابطه از راه دور می تواند کارهایی را برای قلب انجام دهد که یک همراهی نزدیک تر و روزمره نمی تواند.” توماس مور

با توجه به اینکه روابط از راه دور می توانند شکوفایی شخصی را افزایش دهند، به بررسی این می پردازم که آیا آنها می توانند ارزش عاشقانه رابطه را نیز افزایش دهند. من این کار را با اشاره به سه مؤلفه اصلی عشق رمانتیک استرنبرگ انجام خواهم داد: صمیمیت، تعهد و اشتیاق. در واقع می خواهیم با این سه مولفه بدانیم که چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود؟

صمیمیت عاشقانه و فاصله جغرافیایی

به طور کلی، صمیمیت در روابط از راه دور بیشتر از روابط نزدیک جغرافیایی است. نتایج چندین مطالعه نشان می دهد که ارتباط در قراریابی از راه دور صمیمی تر، مثبت تر و کمتر بحث برانگیز است. زوج هایی که از راه دور هستند، صحبت ها و فعالیت های صمیمانه تری را گزارش می دهند. گشودگی و مثبت اندیشی – دو استراتژی که ممکن است شامل افشای خود صمیمانه باشد – بیشترین استراتژی هایی هستند که در ارتباطات آنها مشاهده می شود. اینها به طور قابل توجهی به ثبات و رضایت رابطه کمک می کنند. همه این نوع رفتارها در نهایت منجر به صمیمیت بیشتر می شود.

تعهد در افزایش نزدیکی عاشقانه

تعهد و اعتماد در تمام روابط عاشقی مهم هستند. اما در روابط از مسافت دور اهمیت بیشتری دارند. زیرا فرصت های بیشتری برای رخ داد رویدادهایی وجود دارد که می تواند تعهد را تهدید کند. در واقع، لورا استافورد (2005) استدلال می‌کند که زوج‌های عاشقانه از راه دور عموماً از سطوح مساوی یا حتی بالاتری از ثبات، رضایت، تعهد و اعتماد نسبت به زوج‌های نزدیک‌تر جغرافیایی برخوردارند. در حالی که در روابط نزدیک جغرافیایی، زندگی مشترک برای رابطه عاشقانه ضروری تلقی می شود، در ازدواج مسافرتی، تعهد به جای اقامت مشترک مهمتر است. فضای شخصی بزرگ‌تر معمولی برای روابط دور، لزوماً شامل آزادی جنسی نیست.

اشتیاق

همان طور که اشاره شد هدف ما پاسخ به این سوال است که چرا فاصله جغرافیایی باعث افزایش نزدیکی عاشقانه می شود. شواهد تجربی روشنی در مورد اینکه آیا اشتیاق، که در میل جنسی بیان می شود، در روابط دور کم و بیش شدید است یا خیر وجود ندارد. در این موضوع ملاحظات متناقضی وجود دارد. از یک طرف، چنین روابطی اغلب نوعی تغییر را ایجاد می کنند که ممکن است باعث تحریک شدت جنسی بیشتر در رابطه شود. از سوی دیگر، بازه زمانی محدودی که در آن فعالیت‌های جنسی رخ می‌دهد، می‌تواند عامل استرس‌زا باشد، زیرا فرصت کمتری برای زوج‌ها وجود دارد که با هم استراحت کنند و وقت بگذارند.

علاوه بر این، اگر رابطه جنسی رضایت بخش نباشد، ممکن است در طول آن ملاقات فرصتی وجود نداشته باشد که آن را راحت کرده و دوباره تلاش کنند، و ممکن است شریک زندگی تا ملاقات بعدی خود با احساس ناامیدی راه خود را ادامه دهند. به طور کلی، حتی اگر لحظاتی از شدت جنسی بیشتر باشد، بعید است که رضایت کلی از رابطه جنسی بیشتر باشد و در واقع ممکن است در مقایسه با رضایت جنسی زوج‌های ساکن کمتر باشد.

در نهایت این که تعیین فاصله جغرافیایی و زمانی بهینه برای شکوفایی فردی و مشترک بسیار مهم است. بر خلاف ایده‌آل عاشقانه وحدت و هویت آمیخته، نزدیکی بیش از حد به معشوق ممکن است در برخی شرایط عشق را کاهش دهد.