نقش تنوع غذایی در بهبود اختلالات پرخوری

بهبود اختلالات پرخوری به عوامل مختلفی بستگی دارد. اختلالات غذایی و پرخوری می تواند از سنین کودکی آغاز شود و در صورت عدم درمان ادامه پیدا کند. همان طور که می دانید کودکان بیشتر مستعد بیماری های روانی هستند. خصوصا اگر در خانواده ای پر از مشکلات فراوان باشند. تربیت خانواده و نوع برخوردها با یک کودک می تواند زمینه ساز مشکلات زیادی شود. به همین علت در بسیاری از کشور ها مرسوم شده است که از ابتدای کودکی مشاوره همراه خانواده ها باشد. از این رو اگر در اطرافیان یا بین فرزندان خود علائم پرخوری را حس کردید سعی کنید پروسه درمان را هر چه زودتر انجام دهید.

اختلالات انواع مختلفی دارند. هر یک از این اختلالات می تواند به علت های مختلفی ایجاد می شود. اختلالات می تواند از سنین کودکی تا نوجوانی ادامه داشته باشد. این اختلالات حتی به گونه ای است که تا بزرگسالی هم ممکن است ایجاد شود. اختلالات روانی بخش بسیاری از زندگی ما را تشکیل داده است. در جوامع امروزی اختلالاتی وجود دارند که شاید از شنیدن آن تعجب کنید. اما چه بخواهیم چه نخواهیم آن ها وجود دارند و حتی بسیاری ی از ما با آن ها زندگی می کنیم.

بهبود اختلالات پرخوری در نوجوانان

همان طور که در مقاله های قبل گفتیم با یک یا دو نشانه نمی توان گفت که شما یا دوستتان دچار اختلالات روانی هستید. این فرایند نیاز به تست های روان شناسی مختلفی دارد. اختلالات در دنیای روان شناسی تعاریف متفاوتی دارند. برای مثال برخی از افراد هستند که برای ایجاد رفتار های مختلف در زندگی خود دلایل مختلفی می آورند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با نقش تنوع غذایی در بهبود اختلالات پرخوری، صحبت کنیم.

ویژگی های افراد دارای اختلالات پرخوری

بسیاری از بیماران مبتلا به اختلالات پرخوری فقط طیف محدودی از غذاها را می خورند. گاهی اوقات این کار به عنوان راهی برای حذف یک نوع غذا شروع می‌شود، اما سپس تا جایی پیش می‌رود که مصرف غذا را به شدت محدود می‌کند. همانطور که اختلال غذایی شما تکامل یافته است، ممکن است از مصرف غذاهایی که فکر می کردید چاق کننده هستند یا حاوی قند هستند، دست بکشید. یا شاید شما غذای بدون نشاسته یا گلوتن مصرف کرده اید یا تصمیم گرفته اید که «غذای سالم بخورید». شاید شما گیاهخوار شده اید. یا شاید شما از سبزیجات اجتناب می کنید چون که از مزه گیاهان خوشتان نمی آید. زیرا باور ندارید که می توانید خود را به یک وعده معمولی محدود کنید. اگر هر یک از این محدودیت ها نشانه اختلال غذایی شما باشد، بهبود اختلالات پرخوری مستلزم افزایش تنوع غذایی است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

پیامدهای محدودیت در مصرف غذا می تواند شامل کمبودهای تغذیه ای، حفظ وزن بسیار کم برای بدن و گیر افتادن در چرخه پرخوری یا پاکسازی باشد. هر یک از این موارد به نوبه خود می تواند عوارض پزشکی جدی ایجاد کند. افزایش دامنه غذاهای مصرفی یک هدف اولیه برای بیماران مبتلا به هر نوع تشخیص اختلال غذایی است. خواه بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، اختلال پرخوری، سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED)، یا اختلال مصرف محدودکننده غذایی اجتنابی (ARFID).

افزایش تنوع غذایی در طول بهبود اختلالات پرخوری

افزایش تنوع غذایی در طول بهبودی اختلال غذایی

دلایل خوبی وجود دارد که هر کسی که غذا می‌خورد رژیم غذایی خود را گسترش دهد.  و این به ویژه در مورد افرادی که در حال بهبودی هستند صدق می‌کند. موفقیت در درمان شناختی رفتاری برای پرخوری عصبی و پرخوری با تبدیل شدن به یک غذاخور انعطاف پذیرتر همراه است.

درمان شناختی

درمان شناختی رفتاری (CBT) برای اختلالات خوردن، مطالعه‌شده‌ترین و معتبرترین درمان برای بهبود اختلالات پرخوری است. این بر اساس مدل شناختی است، که نشان می‌دهد مصرف غذای محدود چرخه پرخوری و پاکسازی را حفظ می‌کند. درمان برای شکستن چرخه مستلزم کاهش محدودیت غذایی است. تحقیقات نشان می دهد که بیمارانی که عادت به مصرف غذا به صورت منعطف دارند، کاهش در پرخوری و پاکسازی را نشان می دهند. درمان موفقیت آمیز بی اشتهایی عصبی با رژیم غذایی متنوع تر همراه است. یکی از علائم مهم بی اشتهایی عصبی رژیم غذایی محدود است. گسترش این محدوده غذایی یک هدف درمانی مهم است. تحقیقات نشان داده است که افرادی که بهبود اختلالات پرخوری موفق بودند، رژیم غذایی متنوع تری مصرف کردند. همچنین نشان می دهد که آن ها غذاهایی می خوردند که چربی و کالری بیشتری داشتند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

رژیم غذایی متنوع‌تر احتمال پرخوری هر غذایی را که حاوی مواد ناسالم در مقادیر زیاد است کاهش می‌دهد. به نظر می رسد که هر هفته ما متوجه می شویم که مواد غذایی جدید با خطرات وحشتناکی برای سلامتی مرتبط است. در سال‌های گذشته، خطراتی که ما نگران آن بودیم، وجود سویا یا جیوه  در ماهی ها بود. در حالی تحقیقات مختلف نشان می دهد بسیاری از این خطرات تبلیغاتی هستند یا به سادگی درست نیستند، بهترین راه برای محافظت در برابر آن ها این است که رژیم غذایی خود را گسترش دهید و مصرف متعادل هر ماده غذایی را داشته باشید. این امر خطر قرار گیری در معرض زیاد با هر ماده خطرناکی را چه در تئوری و چه از نظر واقعی کاهش می دهد. مصرف انواع غذاها شانس دریافت تمام مواد مغذی مورد نیاز برای سلامتی را به حداکثر می رساند.

بهبود انعطاف پذیری در مصرف غذا و بهبود اختلالات پرخوری

یک رژیم غذایی متنوع تر می تواند به بهبود انعطاف پذیری غذا کمک کند. افرادی که رژیم غذایی محدودی می خورند، زمانی که انتخاب هایشان محدود است، در معرض خطر بیشتری برای دریافت غذای ناکافی هستند. برای مثال، یک سفر جاده ای، که در طی آن تنها گزینه غذایی ممکن است یک رستوران یا فست فود باشد، برای فردی که فقط مایل به مصرف سالاد به عنوان غذای رژیمی است، می تواند مشکل ساز باشد. عدم تمایل به مصرف غذاهای پرانرژی کافی می تواند باعث عدم تعادل انرژی شود که به نوبه خود می تواند یک اختلال پرخوری  را دوباره فعال کند.

تنوع محدودتر مصرف غذا

تنوع محدود در مصرف غذا می تواند به طور قابل توجهی مانع از فرصت های اجتماعی شود، که بسیاری از آن ها غذا را به عنوان تمرکز دارند. افرادی که از مصرف غذا  در محیط‌های مختلف ناراحت هستند و غذاهای متنوع مصرف می‌کنند، ممکن است نتوانند به دوستان خود در فعالیت‌های خاصی بپیوندند.  یا حتی احساس کنند مجبور هستند به تنهایی غذا بخورند. این محدودیت ممکن است محدودیت هایی را بر توانایی فرد برای تفریح ​​و ارتباط با دیگران ایجاد کند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

محدوده کمی از مصرف غذا ممکن است دنیای شما را کوچک کند. تجربه غذاهای جدید یک جنبه تقریبا اجتناب ناپذیر  است و یکی از هیجان انگیزترین آن ها است. افراد مبتلا به اختلالات پرخوری که در زمان بیماری یا حتی در دوران نقاهت اولیه سفر می کنند، معمولاً با غذاهای ناآشنا دست و پنجه نرم می کنند. برخی به کشورهایی سفر کرده‌اند که به خاطر غذاهای شگفت‌انگیز شناخته شده‌اند.  در حالی که مصرف مکرر همان غذاها ممکن است باعث ایجاد احساس آرامش شود، اغلب منجر به “افسردگی” در افرادی که دارای اختلالات پرخوری هستند، می شود. مصرف طیف وسیعی از غذاها به بهبود اختلالات پرخوری کمک می کند.

مصرف غذاهای مشابه چه تاثیراتی دارد؟

برخی از افراد مبتلا به اختلالات پرخوری که به طور مکرر یک غذای مشابه را می خورند، اغلب گزارش می دهند که از آن غذا خسته شده اند. آن ها همچنین تمایل کمتری به مصرف غذا و رضایت کمتری از نوع غذا دارند. تحقیقات از این شهود حمایت می کند که اکثر مردم حتی از غذای مورد علاقه خود به سرعت خسته می شوند. و حتی ممکن است مصرف خود را به اندازه کافی کاهش دهند تا وزن کم کنند، که می تواند خطر عود را افزایش دهد.

به طور خلاصه، در حالی که یک محدوده غذایی محدود ممکن است در کوتاه مدت اضطراب فرد را کاهش دهد، اما این راحتی بدون هزینه نیست. وقتی صحبت از غذا می شود، تنوع نه تنها چاشنی زندگی است، بلکه ممکن است کلید بهبودی باشد.

چگونه به افزایش انعطاف پذیری غذا نزدیک شویم؟

افزایش انعطاف پذیری غذا معمولاً یکی از اهداف فوری بهبود اختلالات پرخوری نیست. مگر این که دامنه غذاها بسیار محدود باشد، افزایش وزن مهم است، و افزایش وزن بدون حداقل افزایش انعطاف پذیری امکان پذیر نیست. اغلب، زمانی که بیمار وعده های غذایی را به طور منظم تر مصرف می کند، افزایش انعطاف پذیری کمی بیشتر در طول درمان مورد توجه قرار می گیرد.

بهبود اختلالات پرخوری چگونه است؟

هنگامی که بیمار آمادگی شروع رسیدگی به انعطاف پذیری غذایی است، معمولاً با تهیه فهرستی از غذاهای مضر شروع می شود. این ها معمولاً مواد غذایی هستند که بیمار از مصرف آن ها امتناع می کند (یا فقط در طول پرخوری مصرف می کند). گام بعدی این است که به آرامی این غذاها را با اعتدال وارد رژیم غذایی کنید. این نمونه ای از مواجهه درمانی است. در مواجهه درمانی، بیماران با موقعیت‌ها و چیزهایی مواجه می‌شوند که آن ها را مضطرب می‌کند.