«اگه واقعاً دوست داشتم، باید بدون گفتن بفهمی چی میخوام!» این جمله شاید برای خیلی از ما آشنا باشه؛ اون لحظه‌ای که حس می‌کنیم طرف مقابل باید ذهنمون رو بخونه، در حالی که حتی خودمون دقیق نمی‌دونیم چی می‌خواهیم!
باور کنیم یا نه؛ فشار ذهن خوانی روی رابطه یکی از بزرگ‌ترین موانع صمیمیت واقعی به حساب میاد. پژوهش‌ها نشون دادن که وقتی یکی از طرفین توقع داره بدون حرف زدن، نیازها و احساساتش درک بشه، شکاف بین دو نفر عمیق‌تر میشه.
این اتفاق منجر به ناامیدی، خشم یا حتی فاصله گرفتن عاطفی میشه. پس اگه در رابطه‌تون گاهی آرزو می‌کنین که ای کاش طرف مقابلم یه ذره ذهنم رو میخوند، وقتشه دست از این انتظار بردارین و وارد فضای گفت‌وگو بشین.
مطالعه بیشتر: فرق بین زن نادان و دانا
ذهن خواندن یا سوءتفاهم‌های مکرر؟
خیلی وقت‌ها ما تصور می‌کنیم که شریک عاطفی ما باید خودش بفهمد که چی می‌خوایم، بدون اینکه اون حرف رو گفته باشیم؛ ولی واقعیت اینه که حتی نزدیک‌ترین آدم‌ها هم نمیتونن ذهن یه نفر دیگه رو کامل بخونن. یه پژوهش نشون داده که توی رابطه‌هایی که یکی از طرفین توقع ذهن‌خوانی داره، احتمال بروز ارتباط منفی، خشم و کناره‌گیری بیشتر میشه.
وقتی نیازها یا احساسات بیان نشده باقی میمونن، طرف مقابل نمیدونه باید چیکار کنه، در نتیجه ممکنه یه کار متفاوت از انتظارات ما انجام بده و ما ازش ناراحت بشیم؛ در حالی که اون از اینکه اشتباه کرده، حتی خبر هم نداره!
حتی از نظر علمی هم ذهن انسان‌ها برای خوندن ذهن یه نفر دیگه طراحی نشده. نوروساینس میگه: «ما فقط میتونیم تا حدی حالات دیگران رو احساس کنیم، ولی این با دونستن کامل خواسته‌ها یا نیازهاشون خیلی متفاوته. نتیجه؟ توقع ذهن‌خوانی یعنی گذاشتن یک بار سنگین روی دوش رابطه!
چطور توقع ذهن‌خوانی را به گفت‌وگوی سالم تبدیل کنیم؟
حالا که فهمیدیم انتظار ذهن‌خوانی چقدر خطرناکه، سؤال اصلی اینه که چیکار کنیم که این موضوع به نقطه قوت تبدیل بشه؟ اولین قدم رفع این تصور اینه که «اگه واقعاً بخوای، باید بفهمم». وقتی این تصور رو کنار میذاریم، میتونیم با طرف مقابلمون روشن و صادقانه درباره احساسات، نیازها و انتظارات حرف بزنیم.
مثلاً به جای اینکه انتظار داشته باشی اون حدس بزنه، بگی: «امشب دوست داشتم با هم فیلم ببینیم؛ چون یه ذره انرژی کم دارم.» یا «وقتی دیر می‌خوابم حس می‌کنم بی‌دقتی کردم، میتونیم با هم تصمیم بگیریم؟». این نوع بیان نه تنها گیج کردن طرف مقابل رو کم میکنه، بلکه باعث میشه تا حس درک شدن بیشتر بشه و ارتباط قلبی قوی‌تر شکل بگیره.
همچنین مهمه که توی گفت‌وگو نه فقط درخواست کنیم، بلکه تشکر و قدردانی هم داشته باشیم؛ چون وقتی شریک زندگی‌مون می‌بینه که حرفش رو شنیدیم و ارزشش رو میدونیم، انگیزه‌اش برای شنیدن و همراهی بیشتر میشه. در پایان رابطه موفق یعنی «دو نفر که با هم میپرسن و با هم میفهم» نه «یکی که منتظره دیگری ذهنش رو بخونه»!
مطالعه بیشتر: دلبستگی تو از کدوم نوعه
