اختلال سلوک در رفتار چیست؟

در مقاله های قبل گفتیم که کودکان و نوجوانان دارای روحیات حساسی هستند. اگر خانواده ها نتوانند به درستی به احساسات آن ها پاسخ ندهند کودکان و نوجوانان دچار مشکل خواهند شد. کودکی نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت افراد در بزرگسالی دارد. برای همین مهم است که هر طور شده والیدن در دوران کودکی فرزندان خود را به درستی تربیت کنند یا حتی اگر روش های آن را نمی دانند از مشاور یا روان شناس کمک بگیرند. یکی از اختلالات رفتاری که به شدت در بین نوجوانان رخ می دهد اختلال سلوک در رفتار هست. شاید این اسم را تا به حال نشنیده باشید اما ما می خواهیم در این باره توضیحاتی ارائه دهیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره آنلاین در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم به این سوال پاسخ دهیم که اختلال سلوک در رفتار چیست ؟

اختلال سلوک در رفتار چیست؟

اختلال سلوک الگوی رفتاری مداوم است که با مشکلات عاطفی و رفتاری مشخص شده است. کودکان مبتلا به اختلال سلوک رفتارهای عصبانی، پرخاشگرانه، استدلالی و برهم زننده دارند. اختلال سلوک در کودکان فراتر از رفتار بد است. این یک بیماری بهداشت روانی قابل تشخیص است که با الگوهای نقض هنجارهای اجتماعی و حقوق دیگران مشخص می شود. تخمین زده می شود که حدود 3٪ کودکان مدرسه ای دارای اختلال سلوک باشند. این در پسران بیشتر از دختران است.  برای کودکان مبتلا به اختلال سلوک بسیار مهم است که تحت درمان حرفه ای قرار گیرند. شناخت علائم هشدار دهنده اولیه می تواند به شما در انجام اقدامات مناسب کمک کند.

علائم اختلال سلوک در رفتار

اختلال سلوک فراتر از عصیان طبیعی نوجوانان است. این شامل مشکلات جدی رفتاری است که احتمالاً موجب هشدار در میان معلمان، والدین، ​​همسالان و سایر بزرگسالان می شود. به منظور واجد شرایط بودن برای تشخیص اختلال سلوک، کودکان باید حداقل سه مورد از این علائم را در سال گذشته و حداقل یک مورد را در شش ماه گذشته نشان دهند:

• پرخاشگری به سمت مردم و حیوانات
• قلدری ، تهدید یا ارعاب دیگران
• شروع درگیری های بدنی
• استفاده از سلاحی که می تواند آسیب جدی وارد کند
• ظلم جسمی به مردم
• قساوت جسمی نسبت به حیوانات
• سرقت هنگام رویارویی با یک قربانی
• فعالیت جنسی اجباری
• تخریب املاک
• آتش سوزی عمدی
• تخریب اموال دیگر
• فریبکاری یا سرقت
• شکستن در یا ورود به خانه ، ماشین ، یا ساختمان
• دروغ برای منافع شخصی
• سرقت بدون رویارویی با قربانی (مانند سرقت از مغازه)
• نقض قانون جدی
• شب قبل از سن 13 سالگی بیرون ماندن
• فرار از خانه حداقل دو بار در طول شب
• شروع قاعدگی قبل از 13 سالگی
• ضربه

اختلال سلوک فقط برای مراقبان یک چالش نیست  بلکه در واقع توانایی عملکرد کودک را مختل می کند. برخی از مناطقی که این شرایط ممکن است بر زندگی کودک تأثیر بگذارد عبارتند از:

تحصیلات

کودکان مبتلا به اختلال سلوک آنقدر بد رفتار می کنند که آموزش آنها تحت تأثیر قرار می گیرد. آنها معمولاً از طرف معلمان اقدامات انضباطی مکرر دریافت می کنند و ممکن است از مدرسه بگذرند. کودکان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است در معرض خطر بیشتری برای شکست یا ترک تحصیل قرار گیرند.

مسائل حقوقی

نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک نیز به احتمال زیاد دارای مشکلات حقوقی هستند. مصرف بیش از حد مواد، رفتارهای خشن و بی توجهی به قانون ممکن است منجر به حبس شود.

روابط

کودکان مبتلا به اختلال سلوک نیز روابط ضعیفی دارند. آن ها برای توسعه و حفظ دوستی تلاش می کنند. روابط آن ها با اعضای خانواده معمولاً به دلیل شدت رفتارشان آسیب می بیند.

رابطه جنسی

آن ها همچنین ممکن است رفتارهای جنسی پرخطر داشته باشند. مطالعات نشان می دهد نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک به احتمال زیاد چندین شریک جنسی دارند و کمتر از فرآیندهای محافظتی استفاده می کنند.

تشخیص

اختلال سلوک در کودکان توسط یک متخصص بهداشت روان یا یک پزشک قابل تشخیص است. غالباً، در صورت عدم موفقیت در تلاش برای رفع مشکلات رفتاری در مدرسه و خانه، تشخیص داده می شود. یک شخص حرفه ای ممکن است با کودک مصاحبه کند، سوابق را مرور کند و از والدین و معلمان بخواهد پرسشنامه هایی را درباره رفتار کودک تکمیل کنند. برای ارزیابی کودک نیز ممکن است از تست روانشناسی و سایر ابزارهای ارزیابی استفاده شود.

علل اختلال اختلال سلوک در رفتار چیست؟

محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا برخی کودکان دچار اختلال سلوک می شوند. انواع مختلفی از عوامل بیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی در این امر دخیل هستند. اغلب اوقات، این عوامل همپوشانی دارند. برخی از آن ها که ممکن است نقش داشته باشند عبارتند از:

ناهنجاری های مغز

مطالعات تصویربرداری نشان می دهد که کودکان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است برخی ناهنجاری ها را در مناطق خاصی از مغز داشته باشند. قشر قبل از پیشانی (که بر قضاوت تأثیر می گذارد) و سیستم لیمبیک (که بر پاسخ های احساسی تأثیر می گذارد) ممکن است اختلال داشته باشند.

نقص شناختی

ضریب هوشی پایین، مهارت های کلامی ضعیف و اختلال در عملکرد اجرایی ممکن است کودکان را در برابر بی نظمی آسیب پذیرتر کند.

ژنتیک

مطالعات نشان می دهد که ژن های ارثی ممکن است مسئول نیمی از رفتار ضد اجتماعی باشند. محققان مطمئن نیستند که کدام یک از اجزای ژنتیکی خاص در ایجاد اختلال نقش دارند.

مسائل اجتماعی

 فقر، محله های نامنظم، مدارس ضعیف، فروپاشی خانواده، بیماری روحی والدین، ​​فرزند پروری و نظارت ناکافی به شدت با اختلال سلوک مرتبط هستند.

اختلال سرپیچی مخالفت به عنوان پیش درآمد

برخی از کودکان مبتلا به اختلال سرکشی مخالف دچار اختلال سلوک می شوند. اختلال سرپیچی مخالفت نوعی اختلال رفتاری است که شامل الگویی از خلق عصبانی یا تحریک پذیر، استدلال و سرپیچی و انتقام جویی است. بدون درمان موثر، اختلال سرکشی مخالف ممکن است پیشرفت کند و باعث آسب های زیادی برای کودک شود. با افزایش سن کودک به اختلال سلوک منجر می شود.

شرایط مشترک

بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال سلوک دارای سایر مشکلات بهداشت روان یا اختلالات شناختی هستند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بیش فعالی
• خودزنی
• سو استفاده از مواد
• افسردگی و اضطراب
• اختلال استرس پس از سانحه
• ناتوانی در یادگیری

کودکان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است در اواخر زندگی به اختلال شخصیت ضد اجتماعی مبتلا شوند.

انواع اختلال اختلال سلوک در رفتار

سه نوع زیرگونه اختلال سلوک وجود دارد. این زیر گروه ها با توجه به سن بروز علائم برای اولین بار از یکدیگر متمایز می شوند.

• شروع کودکی نشان می دهد که علائم قبل از 10 سالگی شروع شده است.
• شروع نوجوانی نشان می دهد که علائم این بیماری در دوران نوجوانی کودک آغاز شده است.
• با شروع نامشخص این اختلال در فرد دقیقاً سنی که علائم برای اولین بار از آن شروع شده مشخص نیست.

راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5)، که برای تشخیص بیماری های روانی استفاده می شود همچنین بین اختلال سلوک با یا بدون “احساسات اجتماعی محدود” تفاوت قائل می شود.

افراد دارای احساسات اجتماعی محدود با بی عاطفه بودن و عدم پشیمانی و همدلی مشخص می شوند. آن ها نسبت به عملکرد خود در مدرسه یا محل کار بی توجه هستند و احساسات کم عمقی دارند. در صورت حضور إحساسات اجتماعی، ممکن است از عبارات احساسی آن ها برای دستکاری دیگران استفاده شود.

رفتار درمانی اختلال سلوک در رفتار

درمان اختلال سلوک به عوامل مختلفی از جمله سن کودک و شدت مشکلات رفتاری بستگی دارد. متداول ترین روش های درمانی عبارتند از:

خانواده درمانی

ممکن است از والدین، ​​خواهر و برادرها و سایر اعضای خانواده برای شرکت در درمان با کودک دعوت شود. گاهی اوقات، بهبود روابط بین والدین و کودک ممکن است تعاملات خانوادگی را بهبود بخشد.

دارو

دارویی وجود ندارد که به طور خاص اختلال سلوک را درمان کند. اما بعضی اوقات پزشکان ممکن است برای درمان علائم اختلال یا رفع سایر بیماری های روانی، دارو تجویز کنند

آموزش والدین

درمان اغلب شامل مراقبین و والدین است. در صورت پرخاشگری یا خشونت کودک، ممکن است به والدین استراتژی ها و تکنیک های مدیریت رفتار آموزش داده شود تا ایمنی در خانه افزایش یابد.

روان درمانی

هنگامی که کودک می تواند از یادگیری مهارت های جدید مانند کنترل خشم و کنترل تکانه ها بهره مند شود، درمان فردی می تواند مفید باشد.

امن قرار دادن محل سکونت

در مواردی که رفتار کودک یا نوجوان از کنترل خارج شده است، ممکن است برای ایمن نگه داشتن همه، درمان در یک برنامه شخصی ضروری باشد. یک محیط درمانی ممکن است موارد مصرف بیش از حد  مواد، رفتار جنسی یا خشونت را حل کند. مداخله زودهنگام برای دستیابی به موثر ترین روش درمانی کلیدی است، بنابراین برای والدین، ​​مربیان و پزشکان مهم است که از علائم اختلال سلوک در کودکان آگاه باشند تا ارجاع ها و مداخلات مناسب انجام شود.

کنار آمدن

تحقیقات نشان می دهد که شرکت در درمان های روانی-اجتماعی می تواند به کودکان و خانواده ها کمک کند تا با اثرات اختلال سلوک کنار بیایند. چنین رویکردهایی غالباً شامل کار با والدین و مراقبان برای کمک به آن ها در یافتن روش های موثر در مدیریت رفتار فرزندشان است. این ممکن است مواردی از قبیل:

• ایجاد ساختار
• اعمال محدودیت ها
• ارائه دستورالعمل های روشن
• پاداش دادن به رفتارهای مثبت
• استفاده از وقت استراحت پس از رفتارهای بد یا طغیان شخصیتی

هدف نهایی این آموزش کمک به والدین و فرزندان است که تعامل موثرتری دارند. این می تواند منجر به درگیری کمتری شود و به کودکان کمک کند تا رفتار خود را بهتر تنظیم کنند.