تمرین پرورش همدلی

تحقیقات روانشناسان بینشی را در مورد اینکه چرا تمرین نوع “درست” همدلی بسیار مهم است و چگونگی رشد این مهارت ها ارائه می دهد. در جامعه‌ای که با افزایش تفرقه مشخص شده است، همه ما می‌توانیم نسبت به دیگران مهربان‌تر، همکاری‌کننده‌تر و بردبارتر باشیم. تحقیقات روان‌شناختی نشان می‌دهد که همدلی ممکن است خصیصه‌ای باشد که برای رشد همه این ویژگی‌ها مفید است. در این مقاله از وب سایت همکده ما به بررسی روش ها و تکنیک های تمرین پرورش همدلی پرداخته ایم. مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.

تمرین پرورش همدلی از نگاه محققان

همانطور که محقق همدلی و دکتر جمیل زکی، روان‌شناس دانشگاه استنفورد، آن را توصیف می‌کند، همدلی «سوپرچسب» روان‌شناختی است. افراد را به هم متصل می‌کند. زیربنای همکاری و مهربانی است» حتی اگر همدلی به طور طبیعی به وجود نیاید، تحقیقات نشان می‌دهد که مردم می‌توانند آن را پرورش دهند. امیدواریم در نتیجه جامعه را بهبود بخشند.

دکتر کارینا شومان، استاد روانشناسی اجتماعی در دانشگاه پیتسبورگ، گفت: «به طور کلی، همدلی یک پیش بینی کننده قوی برای چیزهایی است که ما آنها را رفتارهای مثبتی می دانیم که برای جامعه، افراد و روابط مفید است. «محققان در سراسر حوزه‌ها نشان داده‌اند که همدلی بسیاری از انواع رفتارهای اجتماعی، مانند بخشش، داوطلب شدن، و کمک کردن برمی‌انگیزد و با مواردی مانند پرخاشگری و قلدری ارتباط منفی دارد.» به عنوان مثال، تحقیقات سی. دانیل باتسون، دکترا، استاد بازنشسته روان‌شناسی اجتماعی در دانشگاه کانزاس، نشان می‌دهد که همدلی می‌تواند افراد را برای کمک به افراد نیازمند تشویق کند.

آن رامبل، دکترا، مدرس روانشناسی در دانشگاه آریزونا شمالی، دریافت که همدلی می‌تواند بر عدم همکاری غلبه کند، و باعث می‌شود افراد سخاوتمندتر و بخشنده‌تر و کمتر تلافی‌جو باشند. او می‌گوید: «افراد همدل از خود می‌پرسند، شاید لازم باشد قبل از قضاوت سخت‌گیرانه بیشتر بدانم.»

همدلی همچنین می تواند روابط بهتری با غریبه ها ایجاد کند. برای مثال، تحقیقات گذشته باتسون نشان می‌دهد که همدلی می‌تواند به افراد کمک کند تا نگرش‌های مثبت و رفتار کمک‌کننده‌تری نسبت به گروه‌های انگ زده شده داشته باشند. به‌ویژه افراد ناتوان و بی‌خانمان و مبتلایان به ایدز. تمرین پرورش همدلی منجر به نتایج ویژه ای می شود.

همدلی در نگاه دکتر جیسون اوکونوفوا

همدلی ممکن است یک عنصر حیاتی در کاهش تعصب و نژادپرستی سیستمیک باشد. دکتر جیسون اوکونوفوا، استادیار روان‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، دریافته است که معلمان به احتمال زیاد نظم و انضباط شدیدی را با دانش‌آموزان خاص به کار می‌گیرند – و به احتمال زیاد آن ها را «مشکل‌ساز» می‌خوانند. این برچسب‌ها می‌توانند نحوه تفسیر رفتار معلمان را شکل دهند. مسیری را به سمت شکست مدرسه و زندانی شدن دانش‌آموزان ایجاد کنند. زمانی که اوکونوفوا و همکارانش مداخله‌ای برای کمک به معلمان ایجاد کردند تا روابط مثبتی با دانش‌آموزان ایجاد کنند و دیدگاه‌های آنها را ارزش‌گذاری کنند، افزایش همدلی آن‌ها باعث کاهش نظم و انضباط تنبیهی شد.

به طور مشابه، اوکونوفوا و همکاران دریافتند که همدلی افسران آزادی مشروط می‌تواند مانع از ارتکاب مجدد بزرگسالان مشروط شود. علیرغم مزایای بالقوه آن، همدلی به خودی خود مسیری خودکار به سوی خیر اجتماعی نیست. برای توسعه همدلی که در واقع به افراد کمک می کند نیاز به استراتژی دارد. دکتر سارا کنراث، دانشیار روان‌شناسی اجتماعی در دانشگاه ایندیانا که همدلی و نوع‌دوستی را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «اگر می‌خواهید همدلی را در خود یا دیگران ایجاد کنید، باید مطمئن شوید که نوع درستی از آن ایجاد می‌کنید. این کار نیز با تمرین پرورش همدلی ایجاد می شود.

نوع درست همدلی

همدلی اغلب برای روانشناسانی که در عمل با بیماران کار می کنند بسیار مهم است، به ویژه زمانی که بیماران به دنبال تأیید احساسات خود هستند. با این حال، اگر به درستی تمرین نشود، همدلی می تواند مهارتی خسته کننده باشد. مایکل جی پولین، دکترای روانشناسی، دانشیار روانشناسی در دانشگاه بوفالو که مطالعه می کند، گفت: شناسایی بیش از حد با احساسات دیگران می تواند استرس زا باشد و منجر به یک واکنش استرس قلبی عروقی شود که مشابه آن چیزی است که در همان موقعیت دردناک یا تهدید کننده تجربه می کنید. چگونه مردم به ناملایمات دیگران واکنش نشان می دهند؟

برخی از محققان معتقدند که همدلی غیر مفید و حتی مضر است. به عنوان مثال، پل بلوم، دکترا، استاد روانشناسی در دانشگاه ییل، استدلال می کند که چون همدلی رفتار کمکی را نسبت به افراد خاص – اغلب، افرادی که در گروه خود هستند- هدایت می کند، ممکن است از کمک مفیدتر به دیگران جلوگیری کند.

برای مثال، دکتر داریل کامرون، دانشیار روان‌شناسی و دانشیار ارشد پژوهشی در مؤسسه اخلاق راک و مدیر آزمایشگاه روان‌شناسی همدلی و اخلاقی در دانشگاه ایالتی پن، دریافته است که سوگیری‌های ظاهری در همدلی مانند پارتی‌گرایی و بی‌حسی نسبت به توده‌ها. رنج ممکن است گاهی به دلیل انتخاب های با انگیزه باشد. او همچنین خاطرنشان می کند که همدلی در برخی موارد همچنان می تواند خطراتی داشته باشد. تمرین پرورش همدلی با موارد بسیاری همراه است.

دیدگاه خودمدار و جهت دار در همدلی

بسیاری از این پیامدهای منفی با نوعی همدلی به نام دیدگاه خود مدار مرتبط هستند – تصور کردن خود به جای دیگران. دکتر جان دوویدیو، پروفسور کارل آی. هوولند، استاد بازنشسته روانشناسی و استاد بازنشسته در مؤسسه مطالعات اجتماعی و سیاستگذاری و اپیدمیولوژی در دانشگاه ییل، گفت: نحوه نگرش شما می تواند تفاوت ایجاد کند. دوویدیو گفت: «وقتی از من می‌خواهید که خودم را در جایگاه شخص دیگری تصور کنم، ممکن است ناراحتی شخصی زیادی را تجربه کنم که می‌تواند با رفتارهای اجتماعی تداخل داشته باشد.» شومان اضافه کرد که بر عهده گرفتن این بار عاطفی می تواند خطر احساسات ناراحت کننده مانند اضطراب را افزایش دهد.

طبق نظر کنراث، شکلی از همدلی که هم برای دهنده و هم برای گیرنده بیشترین سود را نشان می دهد، یک پاسخ دیگر گرا است. او گفت: “این یک سبک شناختی از دیدگاه است که در آن فردی دیدگاه شخص دیگری را تصور می کند، احساسات آنها را می خواند و به طور کلی می تواند آنها را درک کند.” دیدگاه‌های دیگر جهت‌دار ممکن است منجر به نگرانی همدلانه شود که به عنوان شفقت نیز شناخته می‌شود، که می‌تواند به عنوان یک پاسخ عاطفی به یک فرآیند شناختی تلقی شود. این همان احساسی است که ممکن است رفتار کمکی را تحریک کند. دوویدیو گفت: “اگر به سادگی بفهمم که شما در مشکل هستید، ممکن است عمل نکنم، اما احساسات به من انرژی می دهد.”

سمت و سوی مختلف همدلی

تمرین پرورش همدلی تکنیک های ویژه ای دارد. بسیاری از پزشکان ممکن است احساس کنند که همدلی به طور طبیعی به وجود می آید. تحقیقات روانشناسان می تواند به پزشکان کمک کند تا بیماران را به سمت همدلی دیگری هدایت کنند. همچنین می تواند به پزشکانی که با خستگی شفقت دست و پنجه نرم می کنند کمک کند تا همدلی خود را دوباره تقویت کنند. به گفته پولین، اگر افراد همدلی از نظر شناختی یا عاطفی آزاردهنده باشد، احتمال بیشتری دارد که از همدلی خودداری کنند. می تواند بر توانایی روانشناسان برای حمایت مؤثر از بیماران تأثیر بگذارد.

تحقیقات کامرون نشان داد که هزینه‌های شناختی همدلی می‌تواند باعث دوری افراد از آن شود، اما ممکن است بتوان با آموزش به افراد برای انجام مؤثر آن، همدلی را افزایش داد. علاوه بر این، تحقیقات شومان و زکی نشان می دهد که میل به رشد در همدلی می تواند محرکی در پرورش آن باشد. آنها دریافتند که افراد می توانند در موقعیت هایی که احساس می کنند با دیگران متفاوت هستند، تلاش همدلانه خود را گسترش دهند. سوال پرسیدن و مدت زمان طولانی تری به پاسخ ها گوش دهند. در درجه اول اگر معتقد باشند که همدلی می تواند با تلاش ایجاد شود. به طور مشابه، دکتر اریکا وایز، دکترای روانشناسی در رشته روانشناسی در دانشگاه هاروارد، گفت که اولین قدم برای افزایش همدلی، اتخاذ یک طرز فکر رشد است. یعنی باور اینکه توانایی رشد در همدلی را دارید.

خود را در معرض تفاوت ها قرار دهید

برای تمرین پرورش همدلی این کار را فراموش نکنید. رای تصور دیدگاه دیگری، هرچه زمینه بیشتر باشد، بهتر است. دکتر شرین ناصر، استاد روانشناسی در دانشگاه ایالتی کلیولند، گفت که مصرف رسانه های مختلف – برای مثال، یک فرد سفیدپوست در حال خواندن کتاب یا تماشای فیلم با قهرمان غیرسفیدپوست – و حتی مشارکت مستقیم در فرهنگ دیگران می تواند زمینه ای برای مقابله با آن فراهم کند. به عنوان مثال، در دوره‌ای که بر تنوع تمرکز دارد، ناصر دانشجویان فارغ‌التحصیل خود را تشویق می‌کند تا از جامعه‌ای که هرگز در آن گذرانده‌اند بازدید کنند. افراد به حاشیه رانده شده هر روز احساس می کنند. همراه با کاهش تعصب شما، چنین درک‌هایی همچنین می‌تواند جرقه درک عمیق‌تری از فرهنگ دیگران باشد. و اینکه چرا ممکن است آن‌طور فکر یا احساس کنند.

داستان بخوانید

یکی از راه های تمرین پرورش همدلی داستان خواندن است. دکتر ریموند مار، استاد روان‌شناسی در دانشگاه یورک در تورنتو، مطالعاتی جذاب ارائه می‌کند. چگونه خواندن داستان‌ها و انواع دیگر داستان‌های شخصیت محور می‌تواند به مردم در درک بهتر دیگران و جهان کمک کند. او گفت: «برای درک داستان‌ها، باید شخصیت‌ها، انگیزه‌ها، تعاملات، واکنش‌ها و اهداف آن‌ها را درک کنیم. این امکان وجود دارد که در حین درک داستان ها، بتوانیم همزمان توانایی خود را برای درک افراد واقعی در دنیای واقعی افزایش دهیم. هنگامی که با یک داستان درگیر می شوید، همان توانایی های شناختی را نیز درگیر می کنید که در طول شناخت اجتماعی از آنها استفاده می کنید.

از قدرت اکسی توسین استفاده کنید

هورمون اجتماعی اکسی توسین نیز در تسهیل همدلی نقش دارد. مارلین گفت از طریق رفتارهای آزاد کننده اکسی توسین مانند تماس چشمی و لمس فیزیکی نرم، انسان ها می توانند از قدرت اکسی توسین برای ترویج همدلی و رفتارهای کمکی در زمینه های خاص استفاده کنند. اکسی توسین همچنین به عنوان واسطه احساسات درون گروهی و برون گروهی شناخته شده است. نکته کلیدی این است که هر دو طرف احساس کنند در ارتباط هستند و در معرض خطر نیستند. برای غلبه بر این مانع، او رویکردی آرام اما مستقیم را پیشنهاد می‌کند. سعی کنید بگویید: «من با نظرات شما موافق نیستم، اما می‌خواهم درباره آنچه شما را به این دیدگاه سوق داد بیشتر بیاموزم».