مراحل پذیرش غم

مراحل پذیرش غم و سوگواری همگی جهانی بوده و توسط تمام افراد در تمامی مراحل زندگی و در تمامی فرهنگ ها ممکن است تجربه شود. سوگواری می تواند در واکنش به بیماری داخلی خود فرد باشد، برای از دست دادن یکی از خویشاوندان نزدیک یا بر اثر مرگ یک انسام یا حیوان باارزش یا از دست دادن چیزی که برای فرد مهم بوده است. پنج مرحله برای سوگواری وجود دارد که در ابتدا در سال 1969 فردی به نام الیزابت کوبلر راس در کتاب خود به نام “افراد درگیر با مرگ و مردن” مطرح کرده بود.

در حین سوگواری هریک از ما طول متفاوتی از زمان را برای هر مرحله از سوگواری سپری می کنیم و برای ما هریک از این مراحل شدت متفاوتی خواهد داشت. برخلاف باور عمومی و رایج، پنج مرحله ی از دست دادن یک عزیز و سوگواری لزوما در یک ترتیب خاص و مشخص پیش نخواهد رفت. هریک از ما قبل از رسیدن به یک مرحله ی پذیرش از مرگ بین این مراحل جابه جا خواهیم شد. بسیاری از ما توانایی نداریم تا زمان مورد نیاز برای رسیدن به مرحله ی نهایی از سوگواری را کنار بگذاریم.

مراحل پذیرش غم

مرگ عزیزان می تواند به شما الهام کند که باید حس سوگواری خود را مدیریت کنید. در هر مرحله پیام هایی امیدآور را تجربه خواهید کرد: تا زمانی که زندگی جریان دارد امید نیز هست و تا زمانی که امید هست زندگی نیز ادامه خواهد داشت.

افراد زیادی سوگواری را بر اساس مراحلی که در ادامه لیست شده است تجربه نمی کنند و این اصلا ایرادی نداشته و کاملا عادی است. کلید درک مراحل این نیست که حس کنید باید حتما از تک تک این مراحل بگذرید، به همان ترتیبی که هستند. به جای آن اگر بتوانید آنطور که در طی روال سوگواری برای شما راهنمایی می شود از آن ها کمک بگیرید بهتر است، این کار کمک می کند شرایط را درک کرده و هرجا که هستید به راهنمایی ها دقت داشته باشید.

لطفا به یاد داشته باشید که هر فرد به شکل متفاوتی سوگواری می کند. برخی افراد احساسات خود را پنهان کرده و برخی احساسات عاطفی خود را از بیرون نشان می دهد. برخی دیگران بیشتر در درون خود سوگواری کرده و شاید حتی گریه نکنند. شما باید امتحان کرده و سعی کنید روشی که فرد سوگواری خود را تجربه می کند را قضاوت نکنید، زیرا هر فرد ان را متفاوت تجربه خواهد کرد.

پیش زمینه ای برای مدل سوگواری

در طول زندگی همه ی ما موارد متفاوتی از سوگواری را تجربه می کنیم. سوگواری می تواند بر اساس شرایط، ارتباطات و حتی استفاده از مواد ایجاد شود. کودکان ممکن است به خاطر طلاق و جدایی سوگواری کنند، یک زن ممکن است عزادار از دست دادن شوهر خود باشد، یک نوجوان شاید برای پایان یافتن رابطه ی احساسی خود سوگوار باشد و یا شاید شما برای بیماری و مرگی که در انتظار آن هستید ناراحت بوده و یا حتی خبرهایی از دنیای پزشکی را شنیده باشید. در سال 1969 الیزابت کوبلر راس پنج مرحله ی مشهور برای سوگواری را مطرح کرده است که ان را مختصرا DABDA می نامند. این ها عبارتند از:

• تکذیب
• خشونت
• معامله
• افسردگی
• پذیرش

مراحل پذیرش غم: تکذیب

تکذیب مرحله ای است که می تواند در همان ابتدا به نجاف یافتن شما از غم این دوری کمک کند. شاید حس کنید زندگی دیگر هیچ حسی برای شما ندارد، بی معنا شده است و بسیار شما را شکسته است. شما شروع به تکذیب این خبر کرده و در اثر آن به نوعی بی حس می شوید. در این مرحله اغلب دیده می شود چطور در این موقعیت متفاوت زندگی جریان خواهد داشت. شما در مرحله ای از شک هستید زیرا زندگی به ان شکلی که شما می شناختید حالا تغییر کرده است. اگر یک بیماری کشنده در شما تشخیص داده شود شاید باور داشته باشید که این خبر نادرست است.

در جایی در آزمایشگاه اشتباهی رخ داده است. ان ها حتما خون من را اشتباها با فرد دیگری مخلوط کرده اند. اگر خبر مرگ یکی از عزیزان خود را بشنوید شاید امیدی بیهوده داشته باشید که فرد دیگری را به جای او اشتباه گرفته اند. در مرحله ی تکذیب شما در واقعیت قطعی زندگی نمی کنید، شما در حقیقتی هستید که خودتان حدس می زنید

نکته قابل ذکر

ازهمه جالب تر اینکه این تکذیب و شک وارده است که کمک می کند با این اتفاق کنار امده و بتوانید زنده بمانید. به جای اینکه کاملا برای سوگواری خود گیج شوید آن را تکذیب می کنید، نمی پذیرید و هنوز متوجه تاثیری که روی زندگی تان خواهد داشت نشده اید. به این شرایط مانند مکانیسم دفاعی طبیعی بدن خود فکر کرده و می گویید “چیزهای زیادی یک باره با هم رخ داده که من نمی توانم ان را مدیریت کنم .” زمانی که این شک و تکذیب شروع به محو شدن کرد حالا شروع مرحله ی بهبود آغاز می شود. در این نقطه این احساساتی که زمانی آن را سرکوب می کردید خود را نشان خواهند داد.

مراحل پذیرش غم : عصبانیت

وقتی دوباره زندگی در واقعیت را شروع کردید و دیگر در حقیقت قابل انتظار خودتان نبودید شاید عصبانیت در درون شما نمودار شود. این مرحله ی متداولی است که با خودتان فکر می کنید “چرا من” و “این زندگی اصلا عادلانه نیست” شما شاید برای علت سوگواری خود شروع به مقصر دانستن دیگران کرده و حتی ممکن است عصبانیت خود را روی دوستان نزدیک و خانواده تان خالی کنید. برای شما قابل درک نیست که چطور این اتفاق ممکن است برای شما افتاده باشد. اگر ایمانی قوی داشته باشید شاید شروع به شک در باور به خدا کنید. “خدا کجاست؟ چرا او از من محافظت نکرد؟”

نکته قابل ذکر

تحقیقات و متخصصان سلامت روان توافق دارند این عصبانیت مرحله ای ضروری در سوگواری است و به نوعی شما را تشویق می کنند. خیلی مهم است که این عصبانیت را واقعا احساس کنید. شاید حس کنید در حلقه ای بی پایان از عصبانیت گرفتار شده اید، این روال تمام خواهد شد و هرچه بیشتذ این عصبانیت را حس کنید سریع تر از بین خواهد رفت و با سرعت بیشتذی بهبود خواهید یافت. اینکه بخواهید احساس عصبانیت خود را سرکوب کنید اصلا رفتار سالمی نیست این یک واکنش طبیعی است و شاید واکنشی لازم و قابل بحث.

در زندگی روزانه، ما در حالت عادی می گوییم می خواهیم عصبانیت در موقعیت های مختلف و در مقابل دیگران را کنترل کنیم. وقتی یک اتفاق ناراحت کننده را تجربه می کنید احساس می کنید از حقیقت جدا شده اید و دیگر هیچ طور نمی توانید ادامه دهید. زندگی شما از هم پاشیده و دیگر چیزی نیست که بتوانید به ان تکیه کنید. به عصبانیت به عنوان قدرتی برای ارتباط خود به حقیقت نگاه کنید. شاید حس کنید در این مرحله از سوگواری گیر افتاده اید. و هیچ کس در کنار شما نیست. حس می کنید در این دنیا تنها مانده اید. مسیر عصبانیت شما به سمت یک فرد یا یک چیز می تواند چیزی باشد که شما را به حقیقت برگردانده و دوباره با افراد دیگر ارتباط دهد. این یک گام طبیعی برای بهبود است.

مراحل پذیرش غم – معامله

وقتی اتفاق بدی می افتد آیا تابه حال حس کرده اید که باید با خدا معامله ای داشته باشید؟ “خدایا لطفا، اگر شوهر من را شفا دهید من برای او بهترین همسری خواهم شد که می توان و دیگر هرگز از او شکایت نخواهم کرد. “این یک شروع است. به هر حال این مرحله یک امید بیهوده است. شاید اشتباها باور داشته باشید که ی تواند با نوعی از مذاکره این سوگواری و ناراحتی را متوقف کنید. “اگر تو این شرایط را تغییر دهی من هم تغییر خواهم کرد.

شما سخت تلاش می کنید تا زندگی خود را به وضعیتی که قبل از عزاداری بوده است برگردانید، شما می خواهید تغییر بزرگی در زندگی خود ایجاد کنید و در تلاش برگرداندن آن به حالت عادی باشید. احساس گناه شاید داشته باشید. در این زمان شما جملات اما و اگر زیادی را تحمل می کنید.اگر 5 دقیقه زودتر از خانه رفته بودید چه هرگز این اتفاق رخ نمی داد. اگر شش ماه قبل او را مجبور می کردم به دکتر برود چه میشد؟ سرطان او زودتر تشخیص داده شده و می توانست زنده بماند.

مرحله چهارم: افسردگی

افسردگی نوعی پذیرفته شده از سوگواری است. در حقیقت اغلب افراد فورا بعد از سوگواری دچار افسردگی می شوند زیرا احساسی است که حضور دارد. این افسردگی نشانی از خالی بودنی است که ما بعد از زندگی در حقیقت حس می کنیم، پس از اینکه می فهمیم ان فرد یا موقعیت دیگر برای ما وجود ندارد. در این مرحله ممکن است از زندگی سرد شده و گوشه گیر شوید، احساس کرختی دارد، حس می کنید حوصله ندارید و نمی خواهید از تختتان بیرون بروید.

به نظرتان جهان سختی های بزرگ و گیج کننده ای را مقابل شما گذاشته است. نمی خواهید اطراف افراد دیگر باشید، دوست ندارید با کسی حرف بزنید و احساس بی پناهی زیادی را تجربه می کنید. حتی ممکن است افکاری برای خودکشی به سراغ شما بیایند فکر کردن در مورد اینکه ” چرا باید به این زندگی ادامه بدهم؟”

مراحل پذیرش غم- پذیرش

آخرین مرحله ای که کابلر راس برای سوگواری تعریف کرده است پذیرش است. نه اینکه بگویید “ایرادی ندارد همسرتان بمیرد “بلکه” همسر من مرده است اما من باید حال خوبی داشته باشم” در این مرحله احساسات شما به تدریج شروع به ثبات یافتن می کنند. شما وارد حقیقت خواهید شد. شما به این باور می رسید که حقیقت جدید این است که همسر شما دیگر هرگز برنمی گردد و یا اینکه احتمالا به زودی تسلیم بیماری شده و از دنیا خواهد رفت و شما نیز مجبور می شوید با این حقیقت کنار بیایید.

این چیز خوبی نیست اما چیزی است که می توانید با ان زندگی کنید. مسلمل حالا وقت تغییر دادن خود و کنار امدن با تغییرات جدید است. روزهای خوب در زندگی شما خواهند بود و همینطور روزهای بد، و بازهم خبرهای خوبی بعدها برای شما خواهد آمد. در این مرحله نمی گوییم که اصلا بعد روز بدی نخواهیم داشت، شما بازهم با دوستان خود همراه می شوید و به مرور زمان ممکن است وارد روابط جدیدی شوید. شما باور دارید هیچ کس نمی تواند جایگزین کسی شود که دوستش داشتید اما شما پیش رفته، رشد کرده و درگیر حقایقی جدید خواهید شد.

علائم سوگواری در مراحل پذیرش غم

علائم سوگواری ممکن است خود را به شکل فیزیکی، اجتماعی یا روحی نشان دهند.

برخی از متداول ترین علائم سوگواری در زیر آورده شده است:

• سردرد
• نگرانی
• ترس
• استرس
• خستگی
• اضطراب
• درد و رنج
• گریه کردن
• احساس گناه
• مشکلات در خواب
• رفتارهای غیرعادی
• از دست دادن اشتها
• احساس جدایی از همه
• دوری از دوستان و خانواده
• تردید و سوال در مورد هدف از زندگی
• تردید و سوال در مورد باورهای مذهبی (برای مثال اعتقادی که به خدا دارید.)