اختلال کندن پوست

اختلال کندن پوست که با نام دراماتیلومینیا نیز شناخته می شود اختلالی است که با کندن مکرر پوست توسط فرد شناخته می شود. کسانی که در تلاش برای بهبود نواقصی در ظاهر پوست که خودشان حس می کنند مرتبا پوست خود را لمس کرده، کنده، خارانده یا سوراخ می کنند، اغلب نتیجه آسیب به بافت پوست، تغییر یافتن رنگ آن یا خراش های پوستی است. اختلال کندن پوست یکی از این گروه رفتارهاست که به عنوان رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن یا BFRBs یا رفتارهایی برای زیبا سازی پوست شناخته می شود  که در ان افراد پوست، مو یا ناخن های خود را کشیده، خراش داده، کنده یا سوراخ می کنند و نتیجه ی آن آسیب رسیدن به بدن است.

کندن گه گاه جوش ها، اکنه ها، زخم ها یا دیگر مشکلات پوستی رفتاری بسیار رایج در بین افراد است. با این وچود تحقیقات نشان داده اند 2 تا 5 درصد از جمعیتی که پوست خود را می کنند باعث بروز آسیب قابل توجهی به بافت های آسیب دیده شده و استرس و ناکارآمدی در عملکرد روزانه ی خود ایجاد خواهند کرد. 75 درصد از این افراد زنان هستند. این رفتار اغلب در اوایل دوران نوجوانی شروع می شود، البته اختلال کندن پوست در هر سنی ممکن است نمودار شود. بدون دریافت درمان های مناسب اختلال کندن پوست تبدیل به شرایط حادی می شود که ممکن است به مرور زمان رشد کرده و آسیب های بدی همراه داشته باشد.

علائم و نشانه های اختلال کندن پوست

اختلال کندن پوست در حال حاضر به عنوان اختلال وسواس فکری–عملی در انجمن تخصصی بیماری های روانی آمریکا یا DSM-5 شناخته شده است.

شاخص های اصلی اختلال کندن پوست در آن عبارتند از:

• تلاش های مکرر برای کنار گذاشتن این رفتار
• علائم را نمی توان بیشتر به یک اختلال روانی دیگر ارتباط داد.
• کندن مکرر پوست که منجر به آسیب رساندن به پوست خواهد شد.
• علائم ان باعث استرس یا ناکارآمدی قابل توجهی برای فرد شده است.
• علائم بر اثر مصرف مواد یا دارو یا شرایط دیگری در سلامت پوست ایجاد نشده باشد.

کسانی که درگیر اختلال کندن پوست هستد می خواهند این کار را در نقاط مختلفی از بدن خود انجام دهند، برای این کار زمان زیادی را اختصاص می دهند. و هردو بافت های سالم یا بافت هایی که قبلا آسیب دیده اند را هدف قرار خواهند داد. تجربیاتی که قبلا گزارش شده اند که می توانند منجر به کندن پوست شوند عبارتند از: تنش فیزیکی یا احساس فشار برای کندن پوست، احساسات عاطفی ناخوشایند، ادراک (افکار، باورهای قبلی در مورد اینکه پوست شما چطور باید دیده شده یا چطور باید آن را حس کنید)، احساسات فرد (حس یک نقطه ی متورم یا جوش) و ناراحت بودن نسبت به ظاهر خود (جوش های پوستی قابل توجه).

احساساتی که اغلب افراد بعد از اختلال کندن پوست تجربه می کنند عبارتند از:

• کم شدن تمایل
• احساس آرامش یا لذت
• مشکلات روانی در اجتماع یا خجالت کشیدن
• اجتناب از تکرار دوباره
• کاهش باروری فرد
• مشکلات عاطفی مانند اضطراب یا افسردگی
• عفونت های پوستی، زخم ها، ضایعات پوستی و بدشکل شدن ظاهر پوست.

با وجودی که شدت اختلال کندن پوست شدیدا متغیر است اما افراد زیادی که با این اختلال درگیرند دچار آسیب های پوستی قابل توجهی خواهند شد و تلاش می کنند ان را با آرایش، لباس یا دیگر وسایل پوشانده و آسیب ها را پنهان سازند. به خاطر احساس خجالت خجالت و شرمندگی، این افراد ممکن است در رفتارهای گوشه گیرانه شرکت کنند، مانند اجتناب از رفتن به موقعیت هایی خاص که می تواند باعث شود حس کنند احتمال دیده شدن آسیب ها وجود دارد (برای مثال پوشیدن شلوارک، دیدن شدن توسط دیگران بدون آرایش یا داشتن نزدیکی جنسی)

به خاطر طبیعتی که این رفتار دارد باید دقت داشته باشید ایا این رفتار نشانه ای از اختلال کندن پوست است با بهتر است آن را مرتبط با اختلال روانی دیگری دانست که نیاز به درمان دارد. برای مثال کندن پوست می تواند علامتی از اختلال کندن پوست باشد یا اختلال ایمنی خودکار، اختلال خود زشت انگاری، اختلال وسواس فکری–عملی، اختلال مصرف مواد، اختلالات رشد مثلا اختلالات طیف اوتیسم یا روان پریشی و جنون. ارزیابی کامل و تشخیص سریع و درست در بررسی برنامه ی درمانی مناسب لازم است.

چگونه علائم اختلال کندن پوست را تشخیص دهیم؟

درک علائم و نشانه های اختلال کندن پوست می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید آیا این رفتارها نتیجه ی کندن عادی پوست هستند یا می توانند نشان دهنده ی مشکلی جدی تر باشند.

برای مثال کندن گه گاه پوست به ندرت مشکل ساز است. زخم ها اغلب در زمانی که رو به بهبود هستند خارش داشته و و می توانند باعث شوند فرد بخواهد پوست خود را بخاراند. و بر خلاف توصیه هایی که می شود اغلب افراد جوش ها و دانه های پوستی را می کنند.

کسانی که دچار اختلال کندن پوست هستند ممکن است به کندن زخم ها، جوش ها یا دانه ها و یا هر چیز دیگری در پوست تا زمانی ادامه دهند که دوباره خونریزی کرده و دچار التهاب شود. آن ها ممکن است پست اطراف ناخن و انگشتان پا را نیز آسیب بزنند.

گاهی کسانی که مبتلا به این اختلال هستند می گذارند این نواحی بهبود یابند تا دوباره آن ها را بنند. این یک چرخه ی رفتاری است که می تواند غلبه بر آن مشکل ساز باشد.

علائم و نشانه های دیگر اختلال کندن پوست عبارتند از:

• تلاش برای از بین بردن نواقص. برخی افراد مرتبا پوست خود را خارانده یا سعی می کنند نواقصی که فقط خودشان می بینند را از بین ببرند. این رفتار می تواند منجر به بریدگی، زخم و آسیب های بیشتر شود.
• صرف کردن زمان زیادی برای کندن پوست خود. برخی افراد دچار این اختلال چند بار در روز پوست خود را می کنند. برخی دیگر ممکن است یک بار در روز ولی ساعت های زیادی را صرف این کار کنند. به هر حال این رفتار می تواند مانع بزرگی در زندگی حرفه ای و اجتماعی ان ها ایجاد کند.
• ایجاد زخم ها و عفونت های مکرر بر اثر کندن پوست. این اختلال می تواند منجر به عفونت، نواقص پوستی و زخم هایی شود که برای زمانی طولانی ماندگار خواهند بود. عفونت ها شاید نیاز به درمان با آنتی بیوتیک ها داشته باشند.
• اجتناب از رفتن در اجتماع به خاطر پوست خود. کندن مکرر باعث پوشیده شدن پوست با زخم ها و آسیب ها می شود. برخی از افراد مبتلا به این حالت به خاط وضعیت پوست خود از رفتن به ساحل، باشگاه یا هرجای دیگری که نیاز به لباس کمتری داشته باشد خودداری می کنند.

علل بروز اختلال کندن پوست

اختلال کدن پوست می تواند مرتبط با اختلال وسواس فکری عملی باشد، وضعیتی که فرد در آن نمی تواند تمایل به انجام کار خاصی را متوقف سازد.

این وضعیت می تواند بر اثر هریک از موارد زیر تحریک گردد:

• کسل بودن
• استرس یا نگرانی
• احساسات منفی مانند احساس گناه یا خجالت
• مشکلات پوستی مانند جوش یا آکنه ی پوستی
• جوش ها یا چیزهای دیگری که فرد می خواهد از آن ها رها شود ( این ها می توانند در چشم افراد دیگر اصلا چیزی قابل توجه نباشند )

اختلال کندن پوست چطور ایجاد خواهد شد؟

اختلال کندن پوست یک رفتار تکرار شونده است که آن را رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن یا BFRB نیز می نامند. برخی دیگر از این رفتارها کندن ناخن ها یا کندن موهاست.

اختلال کندن پوست در نوع اختلالات وسواسی طبقه بندی می شود. این تمایل شدید اغلب برای بسیاری از افراد به قدری شدید است که خودشان نمی توانند آن را کنار بگذارند.هرچه بیشتر فرد پوست خود را می کند کنترل کمتری روی رفتار خود خواهد داشت.

مشخص نیست چه چیزی باعث بروز این اختلال می شود.

اغلب مشکل بعد از بروز یک یا دو اتفاق یا محرک نمودار خواهد شد:

• عفونت، جراحت یا زخم بهبود یافته و شروع به ایجاد زخم می کند. خارش ان باعث می شود فرد آن را خراشیده یا بکند. زخم یا مشکل جدید شروع به بهبود کرده و باعث بروز بافت جدیدی روی پوست خواهد شد. اینجا شروع چرخه ی کندن پوست است.
• این رفتار عادتی برای کاهش استرس در مواردی است که فرد تحت استرس شدید قرار دارد. کنترل و روال تکراری ای که کندن پوست برای فرد ایجاد می کند می تواند تسکینی برای اتفاقات دیگری باشد که در کنترل او نیستند.

اختلال کندن پوست در هردو کودکان و بزرگسالان دیده می شود. این اختلال می تواند در هر سنی نمودار شود اما اغلب در اوایل نوجوانی یا در زمان بلوغ نمودار خواهد شد. زنان به احتمال بیشتری از مردان در معرض این اختلال قرار دارند.

بیماری های دیگری که با آن همراه می شوند.

مشکلات متعدد متدوال دیگری هستند که می توانند با اختلال کندن پوست همزمان شوند. این بیماری ها یا اختلالات می توانند علائمی از وضعیت فرد باشد و یا می توانند فاکتورهای خطر پنهان و نهفته ای را به اشتراک بگذارند:

این اختلال های همزمان عبارتند از:

• اختلال کندن مو: تقریبا 38 درصد از افراد مبتلا به اختلال کندن پوست این شرایط را تجربه می کنند.
• افسردگی شدید: افسردگی می تواند باعث رفتارهای زیادی شود از جمله کندن پوست
• اختلال وسواس فکری عملی: این اختلال روحی اغلب باعث بروز رفتارهایی تکراری می شود که به شدت روی کیفیت زندگی بیمار اثرگذار است.
• اختلال خودزشت انگاری: این افراد اغلب افکاری منفی را نسبت به ظاهر بدن خود تجربه می کنند. نتیجه می تواند کندن پوست برای پنهان کردن نواقص خیالی باشد.

تشخیص اختلال کندن پوست چگونه داده می شود؟

اختلال کندن پوست توسط خود فرد قابل تشخیص نیست. شاید شما به علائمی که بر اثر کندن پوست ایجاد شده اند مشکوک شوید اما پزشک می خواهد قبل از تشخیص مشکلات نهفته ی دیگر را بررسی کند.

بعد از انجام دادن یک تست فیزیکی، پزشک شما در مورد رفتارها و احساستی که در حین این عادت داشته اید سوال خواهد کرد. او زخم ها و مشکلات پوستی تان را ارزیابی می کند تا ببیند نتیجه ی اختلال کندن پوست هستند یا مشکلات دیگری مانند اگزما یا پسورپازیس.

اگر پزشک مشکوک به وجود این اختلال در شما شد ممکن است شما را به متخصص سلامت روان ارجاع دهد. اگر فکر کند مشکل شما بر اثر استرس یا اضطراب است نیز شما را به روان درمان یا مشاور ارجاع خواهد داد.

نکاتی برای مدیریت

گزینه های درمانی برای اختلال کندن پوست در دو گروه هستند: داروها و روان درمانی.

روان درمانی: یک متخصص سلامت روان یا مشاور می تواند کمک کند محرک هایی که منجر به این کار شده اند را بشناسید. سپس در کنار هم می توانید راه هایی برای کنار گذاشتن این رفتار در زمان حس کردن محرک ها پیدا کنید.

این ها می تواند شامل استفاده از رفتارهای سالم تر در زمانی باشد که می خواهید پوست خود را بکنید. برای مثال نقاشی کردن یا رفتارهای دیگری که دست های شما را مشغول می کنند.

• داروها: داروهای ضدافسردگی می توانند رفتار کندن پوست را کاهش دهند. مهارکننده های بازجذب سروتونین اغلب برای این شرایط تجویز می شوند.

داروهای دیگر می توانند برخی داروهای ضدتشنج باشند که ممکن است در اصل برای شرایط متفاوتی ساخته شده اند اما برای درمان اختلال کندن پوست نیز استفاده می شوند.