پدوفیل چیست؟ بیمار پدوفیلی کیست؟ روش های درمان بیماری پدوفیلی

فهرست مطالب

در دنیای امروزی به همان میزان که بیماری های جسمی وجود دارد بیماری های روانی نیز شایع هستند. برخی از این مشکلات مانند یک اختلال روانی هستند که هر چه بیشتر در فرد دوام پیدا کنند آسیب های زیادی در آینده ایجاد خواند کرد. یکی از این اختلالات روانی، کودک آزاری یا بیماری پدوفیلی است. با توجه به مشکلات متعدد پیش امده می توان گفت بیماری پدوفیلی یکی از اختلالات روانی متعددی است که شاید همه اطلاعات زیادی در مورد آن نداشته باشند. این بیماری در انجمن تخصصی بیماری های روانی آمریکا یا DSM-IV به عنوان یک پارافیلیا (میل جنسی غیرعادی) شناخته می شود. بیماری پدوفیلی (Pedophilia disease) یا کودک آزاری با تمایل جنسی دائم به کودکان در پیش از سن بلوغ شناخته می شود.پدوفیلیا یک اختلال روانی است که در آن فرد پدوفیل بزرگسال یا هر فرد بالغی از نظر جنسی متمایل به کودکان کم سن می باشد. با وجودی که بیماران با تمایلات پدوفیلی اغلب برای اختلالات جنسی خود توسط فرد متخصص معاینه می شوند. اما بسیاری از کلینیک ها و کمک های دیگر برای این بیماران وجود دارد. تست پدوفیلی یکی از روش های تشخیص این بیماران است.

در ویدیو دو مرحله ای با توضیحات و نکات بسیار خوب و عالی ، متخصص روانشناس خانم سمیه نادیان در مورد این که پدوفیل چیست ؟ و درمان پدوفیلی و همینطور در رابطه با حفاظت کودکان در مقابل افراد پدوفیلی و تعامل با همسر پدوفیلی را قرار داده ایم. 

می توانید برای دیدن ویدیوهای مرتبط و تکمیلی تر با توضیحاتی که روانشناسان و متخصصان ارائه می دهند به اینستاگرام همکده مراجعه بفرمایید.  

در نتیجه متخصصانی که با بیماری های پدوفیلی برخورد دارند، بهتر می توانند برای ارزیابی شرایط بیمار آماده بوده و یک روش درمانی صحیح برای او انتخاب کنند. بعلاوه درک بهتر افرادی که از نظر جنسی به کودکان تمایل دارند برای حفاظت در مقابل اثرات مخرب خشونت جنسی علیه کودکان اهمیت زیادی خواهد داشت. در این مقاله شما را با توضیحی کلی از بیماری پدوفیلی و علائم افراد پدوفیل (Pedophiles) آشنا می سازیم.

 

پدوفیل چیست و به چه اشخاصی پدوفیلی می گویند؟

انجمن های تخصصی روان شناسی DSM-IV و DSM-IV-TR بیماری پدوفیلی را اینطور تعریف می کنند ” فانتزی های جنسی و برانگیختگی جنسی شدید و مکرر به کودکان، گرایش جنسی یا شرکت در فعالیت هایی که کودکان نابالغ در آن حضور دارند. این احساسات، تمایلات یا رفتارها اغلب برای شش ماه ماندگار هستند. معیارهای DSM-IV اعلام می کنند که این تمایلات به طور قابل توجهی باعث استرس یا عدم کارایی مناسب می شوند.

این فانتزی های جنسی یا برانگیختگی ها در بیماران پدوفیلی شاید همراه با تجربه ی استرس نباشند. این عملکرد به دلیل طبیعت خودشناسی بسیاری از رفتارها و تمایلات در بیماران دارای اختلال پدوفیلی می باشد. نکته ای که برای اکثر روانشناسان مهم است این است که آیا افراد دارای بیماری پدوفیلیا از خود پرسیدند که من پدوفیلی هستم؟

بیمار پدوفیلی فرد بزرگسالی است که نسبت به کودکان در زیر سن بلوغ احساس تمایل و تحریک جنسی دارد (اغلب 13 یا یا کمتر) و گاه تمایل فرد تنها به سوی جنسیت خاصی است. این اصطلاح می تواند برای توصیف هر فردی استفاده شود که در این رابطه فانتزی هایی دارد، از نظر جنسی تحریک می شود و یا تمایلاتی را به سوی کودکان دارد، چه کار فیزیکی با کودکان انجام دهد یا نه.

اغلب ما نمی دانیم که اختلال پدوفیلی و خشونت جنسی نسبت به کودکان یکسان نیستند.

اغلب روان شناسان باور دارند فردی که مبتلا به اختلال پدوفیلی می باشد در نهایت به خواسته ها و فانتزی های ذهنی خود عمل خواهد کرد با نشان دادن خود به کودکان، به نوع جاسوسی کردن در این رابطه و یا با لمس فیزیکی کودکان. امروزه روان شناسان آن را مانند هم جنس گرایی با تمایل به جنس مخالف به عنوان یک گرایش جنسی دسته بندی کرده اند، البته به نظر می رسد تمایل به کودکان به صورت غیر ارادی و بدون خواست خود فرد بوده و در تمام مدت این تمایل پایدار می ماند. پدوفیلی نیز به عنوان یک اختلال درمان می شود زیرا بیماران پدوفیلی باعث بروز آسیب های دردناکی برای کودکان کم سن شده، باعث زخم های روانی ماندگاری روی آن ها می شوند که ممکن است چند دهه برای کودک فراموش نشود.

اختلال پدوفیلی (Pedophilic disorder) و موارد مرتبط به افراد پدوفیل

ابهامات زیادی در مورد اختلال پدوفیلی و اینکه دقیقاً شامل چه چیزی می شود، وجود دارد. موضوع اختلال پدوفیلیک می تواند بحث برانگیز باشد، به ویژه برای کسانی که نمی دانند این بیماری چیست و چگونه در جامعه بهداشت روان درمان می شود. اگرچه پدوفیلی به طور گسترده با کودک آزاری همراه است، اما لزوما به این معنا نیست که تمام بیماران پدوفیلی دارای کودک آزاری هستند. ممکن است با این وضعیت سلامت روان زندگی کنید و هرگز به شخص دیگری آسیب نرسانید. وضوح و درک علائم و نشانه ها می تواند همه چیز را در برنامه درمانی شما ایجاد کند.

• برای اهداف جنسی کودکان را دنبال می کند.
• اغلب از قربانیان خود عکس گرفته یا عکس های ان ها را نگه می دارد، چه با لباس، لخت یا در حین فعالیت های جنسی
• در مورد ادبیات عاشقانه برای کودکان یا فیلم های جنسی کودکان یا بزرگسالان مطلب جمع می کند.
• ممکن است مواد مخدر داشته و برای کم کردن ممانعت قربانی ان را به او بدهد.

مشخصات افراد پدوفیلی (Pedophiles) و تعریف کامل پدوفیل

این اختلال با تغییراتی در شخص همراه است. اختلالات پارافیلیک، امیال، تخیلات یا رفتارهای شدید و مکرر دارای نشانه هایی هستند از جمله:

• باعث شود کسی در مورد علاقه خود احساس ناراحتی کند (نه فقط ناراحتی ناشی از عدم تایید جامعه)

• شامل یک میل یا رفتار جنسی است که شامل ناراحتی روانی، آسیب یا مرگ شخص دیگری می شود.
• میل به رفتار جنسی شامل افراد ناخواسته یا افرادی که قادر به رضایت قانونی نیستند

زندگی با اختلال و بیماری پدوفیلی انتخاب شما نیست. برخی از علل ممکن است شامل رشد اجتماعی ضعیف بزرگسالان، سوء استفاده شخصی در گذشته، یا ناهنجاری های مغزی باشد. پدوفیل ها هیچ علامت خاص فیزیکی روی بدن خود یا نشانه های در جسم خود ندارند. برخی از آن‌ها شامل معلمان، مشاوران، رانندگان کامیون، کارگران کارخانه و … هستند. در واقع، آن‌ها بدون توجه به سن، نژاد، تحصیلات، شغل، طبقه، موقعیت اجتماعی یا درآمد، در هر جایی هستند که بتوان کودکان را یافت.

ویژگی ها و مشخصات یک فرد با اختلال پدوفیلی

انجمن تخصصی بیماری های روانی خصوصیات و شاخص های رفتاری خاصی را برای تشخیص پدوفیلی بیان کرده است.

در این‌جا برخی از خصوصیات کلی فرد دارای بیماری پدوفیلی وجود دارد:

• به نظر می رسد در بین کودکان و بزرگسالان محبوب هستند
• اغلب موارد فرد یک مرد بزرگسال است.
• او در حرفه های متعددی مشغول به کار است.
• روابط او با کودکان بهتر از بزرگسالان است.
• در اجتماع با بزرگسالان کمی رابطه دارد مگر کسانی که مبتلا به پدوفیلی هستند.
• اغلب در یک گروه سنی خاص کودکان را ترجیح می دهد.
• به دنبال استخدام یا کارهای داوطلبانه در برنامه هایی است که شامل کودکان با گروه سنی مورد علاقه اش می شود.
• برای اهداف جنسی کودکان را دنبال می کند.
• اغلب از قربانیان خود عکس گرفته یا عکس های ان ها را نگه می دارد، چه با لباس، لخت یا در حین فعالیت های جنسی
• در مورد ادبیات عاشقانه برای کودکان یا فیلم های جنسی کودکان یا بزرگسالان مطلب جمع می کند.
• ممکن است مواد مخدر داشته و برای کم کردن ممانعت قربانی ان را به او بدهد.
• از نظر دیگران قابل اعتماد و قابل احترام است. جایگاه خوبی در جامعه دارند.
• همراهی با کودکان را ترجیح می دهند. با کودکان بیشتر از بزرگسالان احساس راحتی می کنند. عمدتاً جذب دختران و پسران پیش از بلوغ می شوند. می تواند دگرجنس گرا، همجنس گرا یا دوجنس گرا باشد.
• کودکانی را که نیاز به توجه یا محبت دارند، از دیگران جدا می کنند.
• به ندرت کودک را وادار به تماس جنسی می کند. معمولا از طریق اعتماد و دوستی این کار را انجام می دهد. تماس فیزیکی تدریجی است، از لمس کردن، بوسیدن و غیره.
• رضایت را از طرق مختلف به دست می آورد
• راه ها و مکان های مختلفی را برای خلوت با کودکان پیدا می کند.
• اغلب فرد بیمار به قدر کافی باهوش است تا بفهمد یک مشکل شخصیتی داشته و شدت آن را درک می کند.
• شاید برای پوشاندن فعالیت غیرقانونی خود تلاش های زیادی داشته باشد.
• اغلب فعالیت غیرقانونی خود را منطقی نشان می دهد، روی تاثیر مثبت کارش روی قربانی تاکید داشته و احساس آسیبی که به قربانی رسانده است را سرکوب می کند.

• او تلاش دارد کودک را فرد متجاوز نشان دهد.

• در مورد کودکان مانند فردی حرف می زند که مشغول صحبت از همسر یا معشوقه ی خود است.
• اغلب قربانی تجاوز در کودکی بوده. به دنبال کودکانی در همان محدوده ی سنی زمانی است که به او تجاوز شده بوده است.
• اغلب با دیگر بیماران پدوفیلی در ارتباط است. با یکدیگر فیلم های روابط با کودکان و تجاوز را به عنوان نشانه ای از مشارکت خود در این فعالیت تبادل می کنند.
• اغلب این فرد شخصیت پرخاشگری نداشته و مشکلات قانونی ندارد.

در درجه اول آن‌ها، اشخاص تحصیلکرده تر، مذهبی تر، و مشاغلی را انتخاب می کنند که به آن‌ها امکان دسترسی بیشتر به کودکان را می دهد.

خصوصیات افراد پدوفیلی و زیرمجموعه های پدوفیلی

مهم ترین نکته ی تشخیصی برای متخصصی که با یک بیمار پدوفیلی برخورد دارد خطر این است که بیمار تظاهر به تمایل به کودکان دارد اما در اصل چندین زیر مجموعه در DSM-IV برای تشخیص پدوفیلی آورده شده اند.

• کسانی که تمایل جنسی به مردان، زنان یا هردو دارند.
• افرادی که رفتارشان محدود به نزدیکان است.
• کسانی که تنها به کودکان گرایش دارند، چه تمایل ان ها فقط به کودکان باشد یا نه.

با وجودی که در DSM-IV مطرح نشده است. تفاوت میان پدوفیلی واقعی با پدوفیلی فرصت طلبانه وجود دارد. و این یک شاخص بسیار مهم در تشخیص است.

خصوصیات افراد پدوفیلی چیست؟

پدوفیلی واقعی کسانی هستند که تمایلات جنسی دائمی و متمرکز روی کودکان در زیر سن بلوغ دارند.

آن ها برانگیختگی جنسی خاصی به محرکی با خصوصیات روانی تحریک جنسی برای خود داشته و دارای دخول جنسی مکرر یا تجاوز جنسی به کودکان بوده اند. پدوفیلی فرصت طلبانه تمرکز جنسی کمتری به کودکان دارند. تمایلات جنسی آن ها با کودکان به موقعیت بستگی دارد مانند در دسترس بودن کودک قربانی، حالات ناشی

از مصرف مواد یا مشکل در برقراری ارتباط با یک شریک جنسی بزرگسال.

بحث های زیادی وجود دارد که آیا این تفاوت ها نشان دهنده ی یک گروه ثابت هستند یا زیرمجموعه هایی از یک گروه می باشند؟ در اصل این ها می گویند بزرگسالانی که علیه کودکان دست به خشونت جنسی می زنند ممکن است انگیزه های متفاوتی برای این کار خود داشته باشند. برای مثال در پدوفیلی واقعی بیشتر با تمایلات جنسی غیرعادی برانگیخته می شوند در حالی که پدوفیلی فرصت طلبانه اغلب با شکست در براورده کردن انگیزه های خود نیرو می گیرند. تفاوت بین بیماران پدوفیلی واقعی و فرصت طلبانه زمانی اهمیت می یابد به بحث هایی برای یافتن خصوصیات روان شناختی متعدد در بیماران انجام می گیرد. از همه مهم تر اینکه تحقیقات نشان داده اند در پدوفیلی واقعی احتمال عود بیماری و ارتکاب دوباره ی تجاوز بالاتر است. این تفاوت بسیار بزرگ و با اهمیت است.

آیا بیماری پدوفیلی یک گرایش جنسی است؟

دکتر توماس پلانت، استاد روانشناسی در دانشگاه سانتا کلارا، کالیفرنیا، توضیح می‌دهد: «برای مردم مهم است که درک کنند که موضوعات‌ زیادی درباره بیماری پدوفیلی وجود دارد که باید آن‌ها را رد کنیم». بیشتر مردم به افراد ترسناک فکر می کنند که کودکان بی گناه را از خیابان ها می ربایند.

اگر با اختلال پدوفیلیک زندگی می کنید، ممکن است توسط کودکان برانگیخته شوید. اما در عین حال احساس ناراحتی شدید نیز خواهید کرد. این می تواند شما را از شرکت در رویدادها یا کارهای روزمره باز دارد. شما اغلب احساس اضطراب و گناه دارید.

به این دلایل، اختلال پدوفیلیک یک گرایش جنسی نیست. به عنوان یک نوع اختلال پارافیلیک، این وضعیتی است که باعث ایجاد اختلال یا ناراحتی برای فرد مبتلا به آن می شود.

خصوصیات روان شناختی بیماران پدوفیلی

در واقع خصوصیات افراد پدوفیلی در بخش های مختلف است. خصوصیات روان شناختی متفاوتی باعث نتیجه گیری رفتار پدوفیلی پنهان شده و راهکارهای درمانی موثر را پیشنهاد می دهند. از همه مهم تر فردی که از نظر جنسی به کودکان تجاوز می کند هم انگیزه ی نادرستی داشته و هم نمی تواند مانع خود شود. فاکتورهای انگیزه دهنده ی احتمالی عبارتند از مشکلات در کنترل رفتار، مشکلات شناختی و مشکلات روانی. بعلاوه اختلالات بیولوژیکی اعصاب می توانند روی انگیزه یا قدرت کنترل فرد اثر داشته باشند. همه ی این فاکتورها ممکن است در یک فرد دیده شوند اما بیماران پدوفیلی در خصوصیات روان شناختی شدیدا با یکدیگر متفاوت هستند.

انگیزه ی انحرافی و خصوصیات افراد پدوفیلی

بیماران پدوفیلی برای ارتباط جنسی با کودکان در واکنش به اضطراب اجتماعی، اعتماد به نفس کم یا دیگر خصوصیات شخصیتی که باعث رابطه ی جنسی نامناسب با بزرگسالان می شوند بررسی خواهند شد. با وجودی که برخی تحقیقات احتمال حضور اختلالات شخصیتی گروه c مانند اعتماد به نفس کم را زیادتر می دانند اما نمی توان گفت این خصوصیات مختص به پدوفیلی هستند. همچنین در شناخت علت بیماری نیز مشکلاتی وجود دارد.

در تحقیقات جدید صورت گرفته در مورد افراد مبتلا به پدوفیلی برخی اطلاعات نشان داده اند که بیماران در واکنش به مهارت های بین فردی ضعیف خود به کودکان روی می اوزند. برخی دیگران می گویند احساساتی مانند حس خجالت، عزت نفس کم و خشونت اجتماعی از عوامل تمایلات پدوفیلی هستند.

بیماری پدوفیلی اغلب گروهی از خصوصیات شخصیتی را همراه دارد که در نوع هر زیر دسته متداول است. حتما باید دقت داشته باشید این خصوصیات به تنهایی نمی توانند باعث شوند نتیجه بگیرید که فرد مبتلا به پدوفیلی است. اما اگر این شاخص ها با الگوهای رفتاری ای همراه بوند که باعث شک شما شدند شاید بتوان به این نتیجه رسید که علائم به قدری کافی هستند تا بتوان باور کرد فرد مبتلا به پدوفیلی است.

بیماری پدوفیلی چگونه بیماری است و چرا ایجاد می شود؟

عوامل زیادی می توانند در ایجاد اختلال پدوفیلیک و بیماری پدوفیلی نقش داشته باشند، مانند:

• ژنتیک و اپی ژنتیک
• تفاوت در ساختار مغز
• هورمون ها
• تفاوت های رشدی
• تجربیات دوران کودکی

طبق یک مطالعه در سال 2015، در حالی که آن‌ها احتمالاً باعث بیماری پدوفیلی نمی شوند، عوامل خاصی نیز می توانند با آن مرتبط باشند. مثلا:

• احتمال ابتلای مردان به اختلال پدوفیلیک بیشتر است.
• افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است بیشتر با معیارهای تشخیصی اختلال پدوفیلیک مطابقت داشته باشند.

از آنجایی که بسیاری از مطالعات فقط افرادی را شامل می‌شوند که رفتارهای پدوفیلیا را انجام دادند، تحقیقات روی افراد مبتلا به پدوفیلی که بر اساس افکار خود عمل نمی‌کنند هنوز محدود است.

این بدان معناست که تحقیقاتی که ما انجام می‌دهیم ممکن است همچنان نمایانگر دیدگاهی نادرست از مبتلایان به اختلال پدوفیلیک باشد.

آیا شخص پدوفیل خطرناک است؟

پزشکان، بیماری پدوفیلی را چه زمانی تشخیص می دهند؟ این افراد اغراض یا رفتارهای مکرر و شدید برانگیختگی جنسی با یک کودک یا کودکان (معمولاً 13 سال یا کمتر) داشتند.

افراد به شدت احساس ناراحتی می کنند یا کمتر قادر به عملکرد خوب (در محل کار، خانواده، یا در تعامل با دوستان) می شوند، یا به خواسته خود عمل کردند.

راه های مقابله با افراد پدوفیل و جلوگیری از آسیب به کودکان چیست؟

در این‌جا چند راه برای محافظت از کودک خود در برابر افراد دارای بیماری پدوفیلی بیان خواهد شد:

در زندگی فرزندان خود وارد شوید

با او در تمامی زمینه های زندگی همراه باشید تا بتوانید اعتماد او را جلب کنید تا راحت تر بتواند در مورد مسائل زندگی با شما صحبت کند. 

به کودک خود یاد دهید هیچ کسی اجازه ندارد به حریم شخصی او تجاوز کند.

چه در یک فضای عمومی هستید یا در خانه، به او تاکید کنید هیچ کس نباید بدون حضور شخص مراقب یا یکی از والدینش بیش از حد به او نزدیک گردد. مطمئن شوید که می دانید فرزندان شما با چه کسانی وقت می گذرانند. بررسی بزرگسالانی که به طور منظم با آن‌ها در تماس هستند یا در خانه دوستشان چه می کنند.

برای مشارکت در زندگی فرزندان خود وقت بگذارید

پدوفیل ها به دنبال کودکانی می گردند که به نظر می رسد تنها هستند یا والدین آن‌ها توجه زیادی به آن‌ها نمی کنند. افراد مبتلا به بیماری پدوفیلی در فعالیت هایی شرکت می کنند که کودکان در آن حضور دارند. بنابراین مشارکت در زندگی فرزندان شما می تواند به ایجاد مانعی بین فرزندان شما و یک پدوفیل کمک کند.

سوء استفاده جنسی و بهره کشی از کودکان می تواند در هر مکان و در هر زمان رخ دهد.

این فقط یک مشکل “شهر بزرگ” نیست. وزارت دادگستری کشور های اروپایی تخمین می زند که به طور متوسط در هر مایل مربع یک کودک آزاری وجود دارد. در کانادا به طور متوسط در هر 1.6 کیلومتر مربع یک کودک آزاری وجود دارد. از افرادی که در جامعه خود زندگی می کنند آگاه باشید و مراقب کسانی باشید که به نظر می رسد علاقه ای غیرعادی به کودکان دارند.

پدوفیل ها اغلب برای قسمت های “جنسی” بدن کودک نام های زیبا می گذارند و اگر کودک شما نام مناسب را بداند، ممکن است از حمله جنسی جلوگیری کند. یک کودک آگاه قدرت می آفریند و ممکن است یک شکارچی جنسی را بترساند.

به حرف های فرزندان خود درباره افراد دارای بیماری پدوفیلی گوش دهید

متخصصان باید بررسی کنند آیا تمایل فرد بیمار به کودکان در زیر سن بلوغ برای زمان زیادی ماندگار بوده است، تمایل جنسی ناسالمی دارند، و مشکلاتی که در واکنش به موقعیت یا روان درمانی همراه با آن ایجاد شده است را بنویسند. درمان و راهکارهای پیشگیری برای خطراتی که جامعه را تهدید می کند بر اساس وضعیت بیمار بسیار متغیر هستند زیرا تحقیقات می گویند بیماران پدوفیلی واقعی بیشتر در خطر بازگشت و تجاوز قرار دارند.

یاموزید که به فرزندان خود گوش دهید. شهود یک سیستم دفاعی طبیعی است و با افزایش سن، آن را اصلاح می کند. این برای محافظت از ما در برابر آسیب یا موقعیت های خطرناک طراحی شده است. مطمئن شوید که فرزندانتان این را درک می کنند – اگر احساس ناراحتی می کنند، از آن موقعیت خارج شوید. اگر از انجام کاری مطمئن نیستند، انجام ندهید. اگر آن‌ها نمی خواهند با شخص خاصی همراه شوند، آن‌ها را مجبور نکنید.

درمان پدوفیلی (Treatment of pedophilia) چگونه است ؟ چه راه هایی برای درمان وجود دارد ؟

یماران پدوفیلی مانند هم نیستند، ممکن است تفاوت ان ها خیلی زیاد باشد و این برای متخصصان درمانی هنگام درمان، اهمیت دارد تا برای درمان در نظر بگیرند.

متخصصان باید بررسی کنند آیا تمایل فرد بیمار به کودکان در زیر سن بلوغ برای زمان زیادی ماندگار بوده است، تمایل جنسی ناسالمی دارند، و مشکلاتی که در واکنش به موقعیت یا روان درمانی همراه با آن ایجاد شده است را بنویسند. درمان و راهکارهای پیشگیری برای خطراتی که جامعه را تهدید می کند بر اساس وضعیت بیمار بسیار متغیر هستند زیرا تحقیقات می گویند بیماران پدوفیلی واقعی بیشتر در خطر بازگشت و تجاوز قرار دارند.

انسان ها مسئول رفتار خود هستند نه فکر یا تمایلات جنسی شان. برای مثال ما همه می دانیم یک مرد که به جنس مخالف علاقه دارد وقتی در خیابان در حال رفتن رفتن است ممکن است زنی را دیده و او را نظر جنسی جذاب ببیند. با این وجود ما نتیجه نمی گیریم که از نظر اجتماعی او می تواند هریک از این زنان را به اجبار وارد رابطه ی جنسی کند. فکر کردن در مورد پدوفیلی به عنوان یکی از خصوصیات شخصیتی ذاتی که انتخاب خود او نبوده و نمی تواند آن را تغییر دهد می تواند کمک زیادی کند تا جامعه واکنشی منطقی به مشکل داشته باشد – واکنشی که می تواند از تجاوز به کودکان و آزار دادن آن ها جلوگیری کند.

آیا فردی که تمایلات پدوفیلی دارد را می توان درمان کرد؟ برای مثال آیا بیمار پدوفیلی می تواند با درمان هیچ تمایل جنسی نداشته و در نهایت تمایل جنسی متفاوتی را تجربه کند؟

بهترین درمان هایی که برای پدوفیلی داریم کمک می کنند فرد پدوفیل، مهارت هایی پیدا کند که برای یک زندگی سالم و آزادانه به آن نیاز دارد که این باعث افزایش حس ارزشمندی و حال خوب در او می شود.  در برخی موراد میل جنسی فرد را سرکوب می کنیم. (اگر حس می کند این کار به او کمک خواهد کرد) 

آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟

اغلب بیماران پدوفیلی وقتی احساس می کنند در زندگی نمی توانند به جایی برسند و چیزی برای از دست دادن ندارند به تمایلات و خواسته های ذهنی خود عمل می کنند. اغلب افراد زمانی که ناامید می شوند کارهای نادرست زیادی انجام می دهند. متاسفانه بسیاری از سیستم های اجتماعی کنونی به مقدار قابل توجهی به جای کاهش احساس ناامیدی بیمار با رفتارهای خود ان را افزایش می دهند.

درمان های سنتی برای پدوفیلی به مقدار زیادی بر اساس درمان ها برای اعتیاد طراحی شده اند و از مدلی به نام پیشگیری از بازگشت استفاده می کنند. ارزیابی میزان تاثیر این روش درمانی دشوار است. امید کمی برای درمان وجود دارد و بیشترین امید برای پیشگیری خواهد بود.

با وجودی که اغلب افراد تصور دارند میل جنسی متجاوزان اغلب تمام نشدنی است اما تنها حدود 10 تا 15 درصد از متجاوزان جنسی هستند که دست به تجاوزهایی جدید می زنند. ما می توانیم با گذاشتن انرژی برای تشخیص زودتر و حمایت از فرد برای اجتناب از بروز اولین تجاوز، از زیاد شدن قربانی ها جلوگیری کنیم نه اینکه روی تنبیه های قوی بعد از برملا شدن حقیقت تکیه کرد.

برخی از روش های درمانی برای افراد مبتلا به بیماری پدوفیلی عبارتند از

• درمان شناختی-رفتاری مانند درمان پیشگیری از عود

•  درمان بیزاری، اشباع خودارضایی

•  گروه درمانی؛ روان درمانی (که در حال حاضر کمتر از قبل از سال 1960 رایج است)

• درمان دارویی مانند درمان محرومیت از آندروژن (Comer, 2010) یا استفاده از مهارکننده های بازجذب سروتونین.

• دارو  مثل 
  • مدروکسی پروژسترون استات که مشابه هورمون زنانه است

• درمان با بر طرف کردن افسردگی . شواهد موجود نشان داده اند داروهای ضدافسردگی که برای درمان اختلال وسواس فکری استفاده می شوند برای درمان پدوفیلی نیز موثر خواهند بود.

• اخته کردن یا کشیدن بیضه

در حالی که اخته فیزیکی در برخی کشورها وحشیانه تلقی می شود، در گذشته از آن استفاده می شد. اما امروزه دیگر به عنوان وسیله ای برای درمان انحرافات جنسی در برخی کشورها استفاده نمی شود.

درمان محرومیت از اندروژن برای بیماران پدوفیل چیست؟

درمان محدودسازی اندروژن یک درمان دارویی است که شامل کم کردن هورمون های مردانه در سیستم بدن بیمار پدوفیلی است، خصوصا هورمون تستوسترون. در واقع درمان محدودسازی اندروژن یا محروم سازی شیمیایی است.

انواع متفاوتی از داروهای مهارکننده ی هورمونی برای از بین بردن میل جنسی متجاوزان جنسی وجود دارد، مثلا مهارکننده های تستوسترون. این داروها می توانند برای نشان دادن نتیجه به حدود ده ماه زمان نیاز داشته باشند و احتمال بروز عوارض جانبی منفی را با خود دارند. همچنین گاه تهیه ی این داروها هزینه ی زیادی خواهد داشت.

هورمون های آزاد کننده ی گاندوتراپین یک روش هورمون درمانی موثر است زیرا عوارض جانبی کمتری داشته و در بین درمان های محدودسازی تستوسترون دیگر تاثیر بهتری دارند. یکی از عوارض جانبی خوب این هورمون درمانی که یافته شده این است که با این روش از هورمون درمانی میل جنسی بیماران پدوفیلی کاهش می یابد و در نتیجه بیشتر می خواهند در روان درمانی شرکت داشته باشند.

درمان افراد پدوفیلی با مهارکننده های بازجذب سروتونین یا SSRIs 

برخی مهارکننده های خاص برای بازجذب سروتونین که برای درمان اختلال وسواس فکری استفاده می شوند برای اختلالات جنسی نیز موثر بوده اند.

برخی محققان می گویند پارافیلیا بخشی از اختلال وسواس فکری است. با در ذهن داشتن این مورد می توان داروهای سرتالین را روی بیماران پدوفیلی دوباره امتحان کرد. داروهای بازجذب سروتونین عوارض جانبی کمتری از درمان های ضداندروژن و هورمون درمانی دارند. بعلاوه بیماران پدوفیلی که از درمان مهارکننده های بازجذب سروتونین استفاده می کنند عارض جانبی کمتری را گزارش داده و توانایی روابط جنسی غیرپدوفیلی پیدا می کنند.

درمان رفتارشناختی برای درمان افراد پدوفیل  

درمان رفتارشناختی در اصل روی  تغییر مسیر تفکر بیمار پدوفیلی تمرکز دارد. در نتیجه رفتار او را تغییر خواهد داد. در این روش درمانی از تکنیک های مختلفی برای حذف افکار مخرب نسبت به کودکان استفاده می شود.

روش های درمانی مختلفی برای رفتارشناختی وجود دارد. از جمله روش تهویه ی تفکر، آموزش مهارت های تفکری، مهارت های اجتماعی، اموزش همدلی و تلاش برای شرح الگوهای نهفته در برانگیختگی جنسی.

درمان بیزار سازی یک روش درمانی رفتاری است که تلاش دارد تا چیزی منفی را با هریک از افکار جنسی نادرست پدوفیلی همراه سازد. این نوع درمان همراه با استفاده از تکنیک های تجسمی می باشد. یک تلاش در این روش واکنش انحرافی به فانتزی های بیمار در مورد تجاوز جنسی است. و اینکه زمانی که حس کردند دچار تحریک جنسی شده اند در مورد عواقب دستگیر شدن، رفتن به زندان و مجازات شدن در ان فکر کنند.

بسیاری از متجاوزان جنسی در زندان تحت گروه درمانی قرار می گیرند. که در ان مشاور و دیگر اعضا در تلاش هستند تا به فرد متجاوز کمک کنند تا با رفتارهای غیرمنطقی و انحرافی خود برخورد کند. این گروه ها در تلاش اند محیطی غیرتهدیدی ایجاد کنند که در ان فرد برای به اشتراک گذاشت احساسات خود حس امنیت داشته باشد.

این نوع درمان را “رویارویی درمانی یا مواجه درمانی ” می نامند. هدف آن کمک کردن به فرد متجاوز برای داشتن حس همدلی با دیگران است. داشتن دوستان و مشاورانی در کنار خود باعث می شود. با افکار آزاردهنده ای که برای آزار رساندن به کودکان دارند مقابله کنند. خوشبختانه به ان ها کمک خواهد کرد تا این چرخه ی منفی را شکسته و به نوعی تغییر کنند.

پدوفیلی در زنان (Pedophilia in women)

ابتدا باید از خود بپرسیم که زن پدوفیل کیست؟ در مورد زنانی که جذب بچه ها می شوند چه کاری می توان انجام دهد؟

دیدگاه‌های اجتماعی و حرفه‌ای در مورد ماهیت جنسیتی جذابیت‌های جنسی برای کودکان، به وجود آمدند. اما مجموعه کوچکی از مطالعات گزارش دادند که اقلیتی از افرادی که جذب خردسالان می‌شوند خود را زن معرفی می‌کنند. این تحلیل‌ها به طور کلی تفاوت‌های کمی را بین مردان و زنان دارای جاذبه‌های جنسی برای کودکان یافتند. یک تفاوت اصلی این است که زنان بیشتر درگیر رفتارهای جنسی بزرگسالان در ترکیب با جذابیت‌های جنسی خود برای کودکان هستند.

ویژگی های زنان پدوفیلی و محدودیت مطالعات 

با این حال، همه این تحلیل‌ها بر مطالعه زیرمجموعه کوچکی از شرکت‌کنندگان در یک آزمایش هستند و از نظر کاوش درتجربیات زندگی زنانی که جذابیت‌های جنسی برای کودکان را تجربه می‌کنند، محدود هستند. محققینی مثل ربکا لیوزلی و ریا لاپورث این موضوع را با استفاده از روش‌های مختلف برای ارائه داده‌های غنی در مورد تجربیات جذابیت‌های جنسی برای کودکان در میان زنان پدوفیلی بررسی کرند.

همسر پدوفیلی (Pedophile’s wife) چیست؟ (موارد و مسائل جانبی آن چگونه است)

ما نمی‌توانیم همسران را سرزنش کنیم زیرا پدوفیل‌های مرد تمام تلاش خود را می‌کنند تا رفتار خود را پنهان نگه دارند. حتی قربانیان کودک خود را تهدید می‌کنند که هرگز یک کلمه به شخص دیگری نگویند. این مشکل یک مشکل واقعا غم انگیز است که باعث آسیب روحی شدید به همه افراد درگیر می شود. البته قربانیان بیشترین آسیب را می‌بینند. اما تمام خانواده متضرر می‌شوند زیرا با آشکاری رفتار مشکل‌ساز، زندگی خانواده زیر و رو می‌شود.

رابطه با همسر دارای بیماری پدوفیلی را چگونه مدیریت کنیم؟

متوجه باشید که واکنش عاطفی شما به رفتار شوهرتان طبیعی است. هر کس در موقعیت شما همان ترس ها، تردیدها، وسوسه ها و احساس سردرگمی و سرگردانی را تجربه می کند. از این گذشته، در میان چیزهای دیگر، همسرتان ارتباط خود را با شما شکسته است. او پیمان زناشویی را زیر پا گذاشته و با اعمال توهین آمیز و جنایتکارانه خود معصومیت فرزند گرانقدر را از بین برده است. هنگامی که اعتماد از بین می رود، رابطه زن و شوهر ناگزیر آسیب می بیند.

پدوفیلی در ایران

متاسفانه در کشور ما نیز موضوع بیماری پدوفیلی تبدیل به یکی از اختلالات روانی خطرناک در بین خانواده ها  شده است. پدوفیلی را در ایران با نام های بچه بازی، کودک بازی یا شاهد بازی معرفی می کنند. طبق آمار اکثریت آسیب های جنسی به کودکان توسط والدین نزدیک خصوصا پدرها است. روانشناسان سعی کردند با روش های نوین این موضوع را در خانواده ها حل کنند و آسیب های کودک را درمان کنند.

تست و معاینه بیمار پدوفیلی

مصاحبه با متقاضیان چنین موقعیت‌هایی، تست‌های روان‌شناختی، بازدید از منزل از محل سکونت متقاضیان، بررسی سوابق کیفری برای محکومیت‌های قبلی، و معرفی نامه‌ها همگی در تلاش برای شناسایی متقاضیانی که تمایل به پدوفیلیا دارند، استفاده شدند. اما هیچ یک از این روش‌ها مورد استفاده قرار نگرفته است. روش‌های استاندارد برای گزارش اثربخشی تست‌های غربالگری، با تاکید ویژه بر حساسیت، ویژگی، و کارایی چنین آزمایش‌هایی در چارچوب شیوع بیماری‌های مختلف در حال غربال‌گری بررسی می‌شوند.

غربالگری آبل، در شناسایی افرادی که در معرض خطر درگیری با پسران پیش از بلوغ و حین بلوغ هستند، به خوبی با فالومتری مقایسه می شود. صفحه نمایش آبل با تطبیق الگوی برانگیختگی و شناخت مردانی که به تشخیص بیماری پدوفیلی اعتراف کردند با الگوهای برانگیختگی و شناخت مردان در جمعیت عمومی، کار می کند.