آیا دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات وجود دارد؟
آیا تا به حال به این سوال فکر کرده اید که دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات چیست؟ احساسات در زندگی بسیار مهم است. شما نمی توانید شخصی را پیدا کنید که احساسات برایش مهم نباشد. احساسات بخش بسیار مهمی را در زندگی و روند رشد فرد تشکیل می دهد. در روان شناسی تعاریف متفاوتی از احساسات وجود دارد. نکته ای که باید بدانید این است که همه روان شناسان احساسات را مهم می دانند. احساسات انواع مختلفی دارد. احساس دوست داشتن کسی یا چیزی یا احساس خشمگین شدن نسبت به دوستان یا عضوس از خانواده همه نمونه های از این فرایند هستند. عدم احساسات و سرد بودن نسبت به موضوعات مختلف درست نیست.
رفتار در هر فردی مختلف است. هر فرد در طول زندگی خودش ممکن است رفتار های مختلفی از خودش بروز دهد. این رفتار ها می تواند به علت های مختلفی ایجاد شود. هر فرد در طول زندگی خودش دارای رفتار های مختلفی است. برخی از آن ها ممکن است به خاطر شرایط مختلف زندگی شأن دچار حالت های رفتاری مختلف شوند. این رفتار ها می تواند در هر فردی به گونه ای باشد که او را آزار دهد یا این که او را به سمت بیماری های روحی دیگر ببرد. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط بهداشت روان صحبت کنیم.
صحبت با یک شخص دارای عدم احساسات
صحبت با کسی که به نظر می رسد هیچ واکنش عاطفی نسبت به افراد یا موقعیت ها ندارد، می تواند گاهی ناامید کننده باشد، به خصوص اگر دلیل کمبود احساسات درک نشود. فقدان احساسات شدید می تواند نشانگر جداشدگی عاطفی یا وجود سلامت روان یا اختلال شخصیت باشد.
درک جداشدگی عاطفی و دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات
جداشدگی عاطفی، اجتناب از روابط عاطفی است. جدا بودن از نظر عاطفی، که اغلب تحت عنوان تأثیر مسطح شناخته می شود، شامل فقدان احساسات یا عواطف مثبت یا منفی است. این ممکن است یک حالت موقتی در پاسخ به یک واقعه آسیب زای احساسی یا نتیجه یک بیماری مزمن، مانند اختلال شخصیت زدایی باشد. فقدان الگوهایی که پاسخ های عاطفی سالم از خود نشان می دهند، سابقه روابط ناموفق یا ترس از آسیب دیدن عاطفی نیز ممکن است در ایجاد انزوا عاطفی نقش داشته باشد. وقتی انزوای عاطفی رخ می دهد، تصور خوشبختی از هر نوعی دشوار است. اگرچه ممکن است فرد از نظر بالینی افسرده باشد، اما فقدان هرگونه احساس ممکن است تشخیص افسردگی را دشوار کند.
انواع اختلالات شخصیتی و عدم احساسات
در حالی که احساس بی حسی از نظر عاطفی یا کمبود عواطف عمومی می تواند نشانه شرایط مختلف پزشکی یا عوارض جانبی دارو باشد، اما کمبود اشتیاق می تواند نشان دهنده وجود یک اختلال شخصیت باشد. اختلال شخصیت نوعی اختلال سلامت روان است که باعث می شود فرد الگوی ناسالم عملکرد، تفکر و رفتار داشته باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت به طور کلی در درک و ارتباط با افراد و موقعیت های دیگر مشکل دارند. یکی از مهمترین علائم اختلال شخصیت، فقدان احساسات یا ناتوانی در بیان احساسات است.
اختلال شخصیت اسکیزوئید
اختلال شخصیت اسکیزوئید نوعی بیماری روانی است که با اجتناب از فعالیت های اجتماعی و روابط بین فردی مشخص می شود. افرادی که به اختلال شخصیت اسکیزوئید مبتلا هستند، در صورت بروز احساسات، طیف محدودی از بیان عاطفی دارند.
نکته ای در ارتباط با این زمینه
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید غالباً به عنوان تنهایی تلقی می شوند یا ممکن است به انکار دیگران متهم شوند. آن ها معمولاً تمایل و یا مهارت لازم برای ایجاد روابط شخصی نزدیک با دیگران را ندارند. به دلیل عدم پاسخ های احساسی، به نظر می رسد بی توجه و بی توجه هستند. هدف ما در این مقاله دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات و بررسی آن است.
علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً در اوایل بزرگسالی بروز می کند.
علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً در اوایل بزرگسالی بروز می کند. با این حال، برخی از علائم ممکن است در دوران کودکی یا نوجوانی مشهود باشد. ویژگی های این اختلال ممکن است به مشکل در عملکرد در مدرسه یا کار کمک کند و باعث اختلال در زمینه های شخصی و شغلی زندگی شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً کارهایی را ترجیح می دهند که به تنهایی انجام شود. از ویژگی های بارز اختلال شخصیت اسکیزوئید می توان به پرهیز از روابط نزدیک، عدم تمایل به روابط جنسی، عدم پاسخگویی به ستایش و یا سخنان انتقادی دیگران و کمبود انگیزه یا اهداف اشاره کرد.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپال و عدم احساسات
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ممکن است به عنوان غیر عادی یا عجیب و غریب توصیف شوند. آنها معمولاً روابط نزدیکی کمی دارند، در صورت وجود. آن ها قادر به درک چگونگی شکل گیری روابط نیستند و یا از تأثیری که رفتارهای آن ها بر دیگران می گذارد، قدردانی نمی کنند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است انگیزه ها یا رفتارهای دیگران را اشتباه تعبیر کنند و بی اعتمادی طاقت فرسای دیگران را احساس کنند. با وجود احساساتشان، آن ها بندرت احساسات نشان می دهند. یک اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً با وجود پنج یا بیشتر از این علائم تشخیص داده می شود:
- عدم توانایی در تفسیر صحیح وقایع
- اضطراب اجتماعی مداوم و بیش از حد
- تنها بودن
- داشتن دوستان کم ، در صورت وجود ،
- پاسخ عاطفی نامناسب
- تأثیر مسطح
- الگوهای مبهم یا غیرمعمول صحبت کردن
یک اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً در اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود و علائم آن معمولاً در تمام طول عمر ادامه دارد. درمان هایی مانند دارو و برخی از روش های درمانی ممکن است علائم را بهبود بخشد.
روانگسیختگی
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که باعث اختلال در نحوه تفسیر فرد از واقعیت می شود. ممکن است باعث توهم، توهم و رفتار یا تفکر غیر متشکل شود که عملکرد روزانه را مختل می کند. اگر چه به نظر می رسد افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در بعضی مواقع رفتارهای نامنظمی دارند، اما در صورت فعال بودن علائم، فرد مبتلا هیچ احساسی نخواهد داشت. علائم منفی اسکیزوفرنی به کاهش یا عدم توانایی عملکرد طبیعی اشاره دارد. هنگامی که علائم منفی وجود دارد، ممکن است فرد تماس چشمی برقرار نکند، ممکن است به صورت یکنواخت صحبت کند یا حالات چهره را تغییر ندهد. کناره گیری اجتماعی و عدم توانایی تجربه لذت اغلب اتفاق می افتد.
اختلال شخصیت اجتماعی یا پاتیک و اختلال شخصیت روانی
ما می خواهیم بدانیم دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات یست؟ همچنین به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی شناخته می شود، اختلال شخصیت اجتماعی پاتیک یک اختلال شخصیت است. این اختلال شامل دروغگویی و فریب فراگیر، پرخاشگری جسمی، بی توجهی به امنیت و آسایش دیگران و عدم پشیمانی از هرگونه عمل است. تصور می شود که اختلال شخصیت روانی به عنوان نوع شدیدتر سوسیوپاتی است و فرد مبتلا معمولاً علائم بیشتری از خود در زمینه عدم احساسات بروز می دهد. از ویژگی های روان پریشی می توان به عدم وابستگی عمیق عاطفی، جذابیت سطحی، رفتار بی پروا، عدم همدلی با دیگران، عدم احساس گناه یا پشیمانی و رفتار با آن ها اشاره کرد.
چه عواملی باعث اختلالات شخصیتی می شود؟
اگرچه علت دقیق اختلالات شخصیتی کاملاً روشن نیست، اما اعتقاد بر این است که عوامل خاصی خطر ایجاد یا تحریک صفات اختلال شخصیت را افزایش می دهند. سابقه اختلال سلوک در دوران کودکی، تغییر در ساختار مغز و شیمی، روابط خانوادگی توهین آمیز یا ناپایدار، و سابقه خانوادگی اختلالات شخصیتی یا سایر بیماری های روانی از عوامل موثر در این امر هستند. اختلالات شخصیتی می تواند در زندگی فرد مبتلا و در افرادی که از آن ها مراقبت می کنند اختلالات قابل توجهی ایجاد کند. آن ها می توانند تأثیرات منفی بر روابط شخصی و شغلی، مدرسه یا عملکرد شغلی داشته باشند و منجر به انزوای اجتماعی، الکل یا سو مصرف مواد مخدر شوند.
شناسایی اختلالات شخصیتی برای درمان عدم احساسات
اگر چه برای اکثر اختلالات شخصیتی درمانی وجود ندارد، اما اگر این بیماری در اوایل زندگی شناسایی شود، ممکن است برخی از بهبودها در رفتارها مشاهده شود. از آن جا که افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی، تجربیات یا عواطف اجتماعی را به همان روشی که افراد بی تأثیر روی آن پردازش نمی کنند، انجام نمی دهند، بنابراین معمولاً نمی توانند پاسخ های احساسی مانند پیوند، همدلی یا مراقبت را تجربه کنند. بعلاوه، رفتار عاطفی یا فقدان آن ها به ندرت تغییر می کند.
اوتیسم و عدم پاسخ های احساسی
اوتیسم اصطلاحی است که برای توصیف طیف وسیعی از شرایط عصبی به کار می رود که ممکن است توانایی فرد در برقراری ارتباط یا تعامل اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد و ممکن است سایر رفتارها را نیز نشان دهد. علائم اوتیسم ممکن است خفیف یا شدید باشد. اولین علائم اوتیسم ممکن است در نوزادی هنگامی آشکار شود که نوزادان به طور غیر طبیعی عقب نشینی کرده و به پیوند عاطفی واکنش نشان ندهند. همانطور که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم رشد می کنند، ممکن است نتوانند به طور مشابه کودکان عصبی در موقعیت های اجتماعی درگیر شوند.
بیماری آلزایمر و دلیل بهداشت روانی برای عدم احساسات
این بیماری بر حافظه، رفتار و خلق و خو تأثیر می گذارد، که می تواند باعث سردرگمی و مشکل در شناخت یا ارتباط با دیگران شود. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است ابتدا تغییرات خفیف در شخصیت و فقدان خودانگیختگی از خود بروز دهند.
