بیش فعالی در ازدواج
بررسی تاثیر بیش فعالی در ازدواج از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر می خواهید با فردی ازدواج کنید که به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) مبتلا است باید برخی نکات مهم را در نظر بگیرید. چون ممکن است در رابطه خود متوجه شوید که بیش فعالی به طرق مختلف بر روابط و حتی ازدواج شما تأثیر می‌گذارد. از طرفی هم ازدواج می تواند بر اختلال ADHD شریک زندگی شما تأثیر منفی بگذارد. برای همین توصیه می شود قبل از ازدواج به فردی که به اختلال بیش فعالی مبتلا است با خواندن این مقاله از همکده اطلاعات بیشتری را کسب کنید تا بتوانید از چالش های احتمالی در این رابطه جلوگیری کنید؟
چگونه بیش فعالی بر ازدواج تاثیر می گذارد؟
اختلال بیش فعلی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی است. علائم اغلب در دوران کودکی شناسایی می شوند و عمدتا شامل موارد زیر هستند:
- بی توجهی
- بیش فعالی
- تکانشگری
- ترکیبی از همه اینها
اما ADHD یک انتخاب شخصی نیست. اینها علائم یک بیماری روانی هستند که اگر کنترل نشود، ممکن است خارج از کنترل و اراده همسرتان باشد. به همین دلیل مهم است که با همسر خود به عنوان یک تیم و به شیوه ای سریع به ADHD رسیدگی کنید.
ویژگی های مرتبط با اختلال بیش فعالی ممکن است منجر به بروز برخی الگوهای قابل پیش بینی و ثابتی در ازدواج و روابط طرفیت شود. برخی از ویژگی هایی که ممکن است در روابط متاثر از ADHD ظاهر شوند عبارتند از:
- نق زدن و یا عصبانیت مزمن
- توزیع نابرابر وظایف خانگی
- فروپاشی رابطه جنسی و صمیمیت عاطفی
- بحث کردن دائم و همیشگی، حتی بر سر چیزهای بی اهمیت
- یکی از شریک‌ها برای انجام کارهایی که از قبل توافق شده است مشکل زیادی دارد.
- یکی از همسران نقش همیشه مسئولیت پذیر (نقش “والدین”) را ایفا می کند در حالی که دیگری به طور مداوم ناسازگار یا غیرمسئولانه است (نقش “کودکی”).
در نتیجه چنین الگوهایی، هر دو طرف اغلب احساس تنهایی، ناراحتی و غرق شدن می کنند. مشاجره های مکرر، عدم ارتباط و جدا شدن از رابطه از مشکلات رایج ناشی از تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج هستند.
در این شرایط ممکن است شریک زندگی فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی شکایت کند که همسرش زیاد نق می زند و او را بیش از حد کنترل می کند.
اثرات ADHD بر ازدواج
ویژگی ها و علائم ADHD می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. از این رو اثرات و تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج در بین زوجین مختلف می تواند متفاوت باشد. “افراد مبتلا به ADHD درک می کنند که دنیای آنها با سایر افراد فرق دارد. ذهن آنها اغلب “درگیر”، “پر سر و صدا” یا “به هم ریخته” است و بنابراین آنها فکر می کنند که اطرافیانشان با آنها رابطه و برخورد خوبی ندارند.
در ازدواج با فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی همسری که ADHD ندارد نیز اغلب تحت تأثیر این چالش‌ها و مشکلات احتمالی قرار می‌گیرد. در موارد خفیف، ممکن است فرد از این که شریک زندگی‌اش همیشه پریشان یا مشغول چیزهای دیگر است، ناراضی باشد. از طرفی هم ممکن است با همسر خود شبیه به یک کودک رفتار کند، مسئولیت های آنها را بر عهده می گیرد. از طرفی هم تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج بر روی شریک زندگی فرد ممکن است منجر به بروز برخی عوارض و مشکلاتی شود، از جمله:
- تنهایی: در این شرایط فرد مقابل احساس می کند که همسر او هیچ توجهی به این رابطه ندارد. یک مطالعه نشان داد که شریک های غیر ADHD اغلب از فقدان صمیمیت در رابطه خود احساس نارضایتی می کنند.
- عصبانیت: ممکن است از این که شریک زندگیشان نتواند رفتارشان را کنترل کند یا تغییر دهد عصبانی شوند.
- استرس: شریک غیر ADHD ممکن است مسئولیت های طرف مقابل را به حدی بر عهده بگیرد که خودش دچار مشکل شود. حتی این وضعیت می تواند منجر به استرس ، اما همچنین احساس خشم، تلخی و رنجش شود.
- خسته، ناامید و غمگین: با گذشت زمان، حتی صبورترین افراد نیز ممکن است احساس خستگی و فرسودگی کنند. آنها ممکن است احساس کنند که هیچ راهی برای بهبود وضعیت و روابط وجود ندارد.
خطرات و تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج و رابطه زوجین
ویژگی ها و علائم فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی در یک رابطه می تواند باعث ایجاد استرس غیرمنتظره در رابطه و در نهایت سوء تفاهم شود.
به عنوان مثال، افراد مبتلا به ADHD اغلب افزایش احساس حواس پرتی را تجربه می کنند. این می تواند باعث شود که شریک زندگی خودش را نادیده بگیرد. در نهایت همه این شرایط می تواند منجر به بروز آسیب، مشاجره و رنجش زیاد شود. از طرفی هم فرد مبتلا به ADHD منشأ خشم شریک زندگی خود را درک نمی کند، به یک چرخه رو به پایین خودتقویت کننده تبدیل می شود.
متأسفانه، تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج می تواند جدی باشد و حتی عملکرد زناشویی افراد را در معرض خطر جدی قرار دهد. بررسی ها نشان می دهد که میزان طلاق برای زوج هایی که تحت تأثیر بیش فعالی قرار دارند، تقریباً دو برابر زوج هایی است که تحت تأثیر قرار نگرفته اند. با این حال، راهکارهایی برای بهبود روابط بین زوجین و کاهش تاثیر اختلال بیش فعالی در ازدواج وجود دارد.
اثرات بیش فعالی و تکانشگری در ازدواج
بیش فعالی و تکانشگری اغلب در ADHD دست به دست هم می دهند. این علائم ممکن است دائمی به نظر برسند:
- بی تابی
- بی قراری
- حرف زدن زیاد
- طغیان تحریک پذیری
- گرفتن تصمیمات فوری
- پریدن از یک کار به کار دیگر بدون تمام کردن هیچ کدام
چگونه با اختلال بیش فعالی در همسر خود مقابله کنیم؟
اگر شریک زندگی شما کارهایی را که انجام نشده رها می کند یا فراموش می کند که آنها را به طور کلی شروع کند، ممکن است شما تنها کسی باشید که مجبورید با این وضعیت کنار بیاید. با گذشت زمان، این می تواند منجر به احساس نارضایتی از انجام بیشتر کارهای خانه و مسئولیت ها شود. این در حالی است که زوج‌ها باید به همدیگر یکدیگر احترام بگذارند و سعی نکنند بریکدیگر «تسلط» داشته باشند.
تشخیص دقیق مبتلایان به اختلال بیش فعالی قبل از ازدواج می تواند به هر دو طرف کمک کند تا بتوانند درک بهتری از رابطه خودشان داشته باشند. حتی درک طرف مقابل می تواند از بروز ایجاد تعارض و درگیری در یک رابطه جلوگیری کند.
اگر شریک زندگی شما به ADHD مبتلا است، توصیه می کنیم که اطلاعات بیشتری را در این زمینه کسب کنید تا بتوانید بهتر با طرف مقابل برخورد کنید. کسب اطلاعات بیشتر در مورد تجربه شریک زندگی به شما کمک می کند همدلی و صبر بیشتری داشته باشید. به طور کلی چندین استراتژی دیگر وجود دارد که می‌تواند به زوج‌هایی که یکی از شریک‌هایشان ADHD دارد کمک کند تا ازدواج خود را تقویت و ترمیم کنند.
به یاد داشته باشید که این یک تلاش دو نفره است. هر دو طرف باید مسئولیت رفتارها و مشکلات خودشان را بپذیرند. شما مسئول تغییر شریک زندگی خود نیستید، اما می توانید از تلاش های او برای مدیریت موثرتر ویژگی ها و ویژگی های خود حمایت کنید. تشویق و بازخورد مثبت ارائه دهید.
به دنبال درمان باشید.
درمان هایی را برای مدیریت ویژگی های ADHD در نظر بگیرید. داروها، آموزش مهارت ها و روان درمانی می توانند به مدیریت جنبه های مختلف ADHD بزرگسالان مانند تکانشگری، بی نظمی و انگیزه ضعیف کمک کنند. شریک زندگی خود را تشویق کنید تا با پزشک خود در مورد اقداماتی که می تواند برای مدیریت برخی از این ویژگی ها انجام دهد صحبت کند.
روی بهبود رابطه خود تمرکز کنید. سعی کنید زیاد درگیر این نشوید که چه کسی در رابطه چه کاری انجام می دهد. در عوض، به نحوه ارتباط خود با یکدیگر توجه کنید. قبل از پرداختن به برخی از مسائل تدارکاتی ازدواج خود، ارتباط خود را بهبود ببخشید.
تا جایی که ممکن است چیزی برای جشن گرفتن یا خندیدن پیدا کنید. زمانی را برای ایجاد شادی اختصاص دهید، نه فقط زمانی را برای اصلاح چیزها.
سخن آخر
هنگامی که با فردی مبتلا به ADHD ازدواج می کنید، طبیعی است که ویژگی های این فرد باعث ایجاد استرس و تعارض در رابطه شود. اولین قدم، شناخت علائم فرد و مشکلات ناشی از رفتار او است. زندگی با ADHD یا با کسی که این اختلال را دارد لزوماً به این معنی نیست که شما و همسرتان با درگیری روبرو خواهید شد. اما، در برخی موارد ازدواج با کسی که اختلال بیش فعالی دارد ممکن است چالش های منحصر به فردی ایجاد شود. در هر صورت، اینها قابل مدیریت هستند.
آلنا سیگلیانو، روان درمانگر، نویسنده و سخنران دارای مجوز در ویرجینیا بیچ می گوید: «این باور نکردنی است که اغلب اوقات ADHD (به ویژه زمانی که ناشناس یا تشخیص داده نشده) مقصر درگیری های زناشویی است بدون اینکه کسی متوجه شود. با این حال، پرداختن به ADHD و مقابله با آن بسیار آسان است.