آنچه از ایدز باید بدانید(قسمت دوم)
آنچه از ایدز باید بدانید چیست؟ امروزه درمان HIV به قدر کافی موثر است که بتواند مانع از برخی عفونت ها شود.
در نتیجه ی کاهش فعالیت دستگاه ایمنی، ایدز در مرحله ی آخر توانایی بدن برای مبارزه با بسیاری از عفونت ها، بیماری ها و سرطان ها را کاهش می دهد. عفونت هایی که قبل از رشد بیماری به مرحله ی ایدز باعث مشکلات خیلی کم شده یا حتی اصلا مشکلی ایجاد نمی کردند حالا یک فاکتور خطر برای سلامت هستند زیرا ایدز سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده است.
متخصصان سلامت این ها را عفونت های فرصت طلب یا OIs می نامند. هر زمان که یکی از این عفونت ها اتفاق بیفتد پزشک ایدز را تشخیص می دهد.
انواع عفونت ها
- عفونت نایژه، ذات الریه، مری و شش ها؛ با یک عفونت قارچی که اغلب در پوست و ناخن ها ایجاد می شود، این بیماری اغلب مشکلاتی جدی برای مری و بخش پایینی دستگاه تنفسی فرد مبتلا به ایدز ایجاد می کند.
- سرطان دهانه ی رحم تهاجمی؛ این نوع سرطان در دهانه ی رحم شروع شده و به سمت بخش های دیگر در بدن می رود. چک آپ های منظم در کنار یک تیم برای درمان سرطان می تواند از پیشگیری سرطان جلوگیری کرده یا ان را محدود نماید.
- کوکسیدیومایکوزیس یا تب دره؛ برخی افراد نوع محدودتر از این بیماری در افراد سالم را تب دره می نامند. قرارگیری در معرض قارچ های گونه ی Coccidioides باعث این عفونت خواهد شد.
آنچه از ایدز باید بدانید ؟ پیشگیری
پیشگیری از OIs ( عفونت هایی که قبل به آن اشاره شد ) کلیدی برای عمر بیشتر در مرحله ی آخر از HIV است.
جدا از مدیریت HIV و علائم آن با داروها، فردی که با این بیماری زندگی می کند باید برخی اقدامات احتیاطی را انجام دهد، از جمله باید موارد زیر را دنبال کرد:
- برای جلوگیری از بیماری های جنسی دیگر از کاندوم استفاده کند.
- واکسیناسیون منظم برای OIs. با پزشک خود در مورد مراقبت های فیزیکی مشورت کنید.
- اجتناب از غذاهایی که خطر آلودگی دارند، مانند تخم مرغ خام، لبنیات و آب میوه غیرپاستوریزه و یا جوانه های خام.
- از آب دریاچه یا رودخانه یا آب لوله در مناطق بیرون شهر استفاده نکنید. آب معدنی خورده یا از فیلتر های آب استفاده کنید.
- در مورد شغل، خانه و فعالیت های خود در تعطیلات با پزشکتان مشورت داشته باشید تا قرارگیری در معرض عفونت های بالقوه را به حداقل برسانید.
- میکروب ها و ویروس ها در محیط اطرافتان که می توانند منجر به OI شوند را بشناسید. برای مثال یک گربه ی خانگی می تواند منبع بیماری انگلی توکسوپلاسموز باشد. قرار نگرفتن نزدیک او و احتیاط های لازم، مانند پوشیدن دستکش در زمان تعویض محل خواب حیوان.
داروهای آنتی بیوتیک، ضدقارچ ها و ضدعفونی کننده ها می توانند به درمان Oisها کمک کنند.
باورهای غلط و حقایق در مورد ایدز و HIV
باورهای غلط زیادی در مورد HIV وجود دارد که می تواند برای افراد مبتلا به این ویروس آزاردهنده و خجالت آور باشد.
آنچه از ایدز باید بدانید – موارد زیر نمی توانند باعث انتقال بیماری شوند:
- عطسه
- بوسیدن
- بغل کردن
- دست دادن
- حوله ی مشرک
- وسایل غذاخوری مشترک
- استفاده از همان دستشویی
- لمس بخشی از پوست که بریده نیست.
- بزاق دهان، اشک، مدفوع و ادرار فرد مبتلا به HIV
- احیا دهان به دهان یا دیگر انواع از تماس های تصادفی
تشخیص
انجمن تشخیص و کنترل بیماری یا CDC تخمین زده است حدود یک هفتم از افراد مبتلا به HIV حتی از مثبت بودن وضعیت بیماری خود آگاه نیستند.
آگاهی از ابتلا به HIV برای دریافت درمان مناسب و پیشگیری از گسترش به مشکلات ایمنی حاد و عفونت های بعدی اهمیت دارد.
آنچه از ایدز باید بدانید – آزمایش خون HIV و نتایج
پزشک می تواند برای تست HIV از یک آزمایش خون خاص استفاده کند. نتیجه ی مثبت یعنی آنتی بادی HIV در جریان خون فرد شناسایی شده است. این خون قبل از دادن نتیجه ی مثبت به بیمار دوباره نیز تست خواهد شد.
بعد از قرار داشتن ویروس در خون، تست های اولیه و تشخیص بسیار مهم بوده و احتمال موفقیت درمان را تا حد زیادی افزایش خواهد داد. البته کیت های تست خانگی نیز وجود دارند.
HIV ممکن است بعد از سه تا شش ماه خود را در تست نشان دهد و شاید برای تشخیص قطعی نیاز به تست دوباره باشد. کسانی که در طول شش ماه قبل در خطر عفونت قرار داشته اند می توانند تست فوری انجام دهند. اغلب متخصص تستی دیگر برای یک هفته بعد از تست اولیه پیشنهاد می دهد.
درمان
درمان قطعی خاصی هنوز برای HIV یا ایدز وجود ندارد.
با این وجود درمان می تواند پیشرفت بیماری را متوقف کرده و به افراد مبتلا به HIV این شانس را می دهد که با وجود بیماری خود برای زمانی بیشتر زنده مانده و زندگی سالم تری داشته باشند.
شروع درمان در همان ابتدای پیشرفت بیماری اهمیت زیادی دارد. درمان می تواند کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد، طول عمر او را زیاد کند و خطر انتقال به دیگران را کاهش دهد.
درمان ها هرچه موثرتر و بهتر باشند سلامت کلی فرد بهتر شده و شاید با مصرف فقط یک قرص در روز کیفیت زندگی تغییر بزرگی داشته باشد.
فردی که با HIV زندگی می کند می تواند میزان ویروس را تا حدی کاهش دهد که دیگر در آزمایش خون قابل شناسایی نباشد. بعد از ارزیابی تحقیقات متعدد، انجمن تخصصی بیماری به این نتیجه رسیده است که کسانی که مقدار ویروس قابل تشخیص در خون خود ندارند خطر انتقال جنسی ویروس به شریک جنسی با HIV منفی را نخواهند داشت.
متخصصان پزشکی به این نتیجه رسیده اند که غیرقابل تشخیص = غیرقابل انتقال
قرص های اورژانسی HIV یا پیشگیری بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس
اگر فردی بر این باور است که در طول سه روز قبل در معرض ویروس قرار گرفته است داروهای ضد HIV، که داروهای پیشگیری بعد از قرارگیری در معرض ویروس یا PEP نام دارند، ممکن است بتوانند جلوی عفونت را بگیرند. بعد از تماس با ویروس در اولین فرصت ممکن باید دارو را استفاده کنید.
PEP درمانی است که برای 28 روز باید ادامه داده شود و پزشکان بعد از اتمام درمان وضعیت ویروس را بررسی خواهند کرد.
داروهای ضدویروسی
درمان HIV شامل داروهای ضدویروسی است که با عفونت HIV مبارزه کرده و گسترش ویروس در بدن را کند می سازد. کسانی که با این ویروس زندگی می کنند به تدریج ترکیبی از داروهایی را استفاده می کنند که درمان ضدویروسی فعال (HAART) یا درمان ضدویروسی ترکیبی (cART) نام دارد.
مهارکننده های ورودی
مهارکننده های ورودی مانع از ورود HIV به سلول های T می شوند. بدون دسترسی به این سلول ها، HIV نمی تواند تکثیر شود.
بیماران اغلب برای سرکوب کردن HIV ترکیبی از این داروها را استفاده می کنند.
تیم درمانی ترکیب خاصی از داروها را برای هر فرد مشخص می کند. درمان HIV اغلب همیشگی، برای تمام زندگی و بر اساس دوز آن است. فردی که با HIV زندگی می کند باید طبق برنامه ی منظمی داروها را دریافت کند. هر کلاس از ARVs دارای عوارض جانبی متفاوتی است اما عوارض متداول احتمالی عبارتند از:
- سردرد
- اسهال
- خستگی
- حالت تهوع
- خراش های پوستی