پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی

آسیب های دوران کودکی می تواند بر روابط شما به عنوان یک بزرگسال تأثیر بگذارد و منجر به احساس تنهایی مداوم شود. ما به دلایل آن نگاه می کنیم. تنهایی یا فقدان ارتباط معنادار به اشکال مختلفی ظاهر می شود. این می تواند مانند عدم وجود دوستی یا اجتماع باشد. حتی زمانی که از لحاظ فیزیکی در اطراف افراد دیگر هستید، ممکن است ایجاد شود، اما احساس می‌کنید که با آنها نزدیکی عاطفی ندارید. در این نوشته از وب سایت همکده ما به بررسی پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی می پردازیم. اگر می خواهید ترومای خود را رفع کنید می توانید با ما در مرکز مشاوره همکده به صورت حضوری یا مشاوره تلفنی روان شناسی همراه شوید.

پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی

بسیاری از افرادی که در بزرگسالی هستند تحت تأثیر سالهای اولیه زندگی شما هستند. اگر در دوران کودکی آسیب دیدید، ممکن است در بزرگسالی با نزدیکی عاطفی، حفظ روابط و احساس امنیت با افراد دیگر مشکل داشته باشید. هر یک از این عوامل می تواند منجر به احساس عمیق تنهایی شود. ممکن است تمایل داشته باشید که دیگران را از خود دور کنید، از صمیمیت اجتناب کنید، یا تضادهای مکرر رابطه را تجربه کنید – علیرغم اینکه واقعاً آرزوی داشتن یک رابطه امن را دارید تا به شما کمک کند کمتر احساس تنهایی کنید. کار با یک درمانگر می تواند به شما در شکستن چرخه کمک کند.

تنهایی چیست؟

تنهایی تنها بودن نیست؛ بلکه نشان دهنده فقدان ارتباط معنادار با دیگران است. شما می توانید دایره وسیعی از دوستان – یا تعداد قابل توجهی از دنبال کنندگان رسانه های اجتماعی – داشته باشید و همچنان احساس تنهایی کنید. شما می توانید در یک رابطه طولانی مدت یا متاهل باشید – و همچنان احساس تنهایی کنید. شما می توانید برون گرا، اجتماعی و زندگی در مهمانی باشید – و همچنان احساس تنهایی کنید. همان‌طور که داشتن یک انبوه تعامل با افراد دیگر تنهایی را از بین نمی‌برد، تنها بودن نیز لزوماً مساوی با احساس تنهایی نیست. به خصوص افراد درونگرا انرژی عاطفی خود را با گذراندن زمان تنها شارژ می کنند. آماری که شیوع تنهایی را نشان می دهد شگفت آور است.

پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی چگونه رخ می دهد؟

ترومای دوران کودکی ارتباط نزدیکی با افسردگی و اضطراب (از جمله اضطراب اجتماعی) در بزرگسالی دارد و توانایی فرد را برای اجتماعی شدن موثر – و ایجاد روابط بلندمدت معنی دار مهار می کند. انواع آسیب های دوران کودکی که افراد را در معرض بیشترین خطر ابتلا به تنهایی قابل توجه در بزرگسالی قرار می دهد عبارتند از:

• مسائل دلبستگی اولیه زندگی بین یک کودک و والدین یا مراقب اصلی او.
• فقدان عشق بی قید و شرط، از جمله انتقاد مداوم؛
• بی‌توجهی یا سوء استفاده جسمی، جنسی یا عاطفی
• از دست دادن والدین یا مراقب اولیه، چه از طریق اعتیاد، حبس، ترک یا مرگ.

این تجارب آسیب زا اغلب منجر به بی نظمی عاطفی می شود و به روابط ناپایدار و فرار کمک می کند. بنابراین، افرادی که در ایجاد ارتباطات عاطفی سالم مشکل دارند، به احتمال زیاد احساس تنهایی مزمن و/یا تشدید شده دارند.

چگونه آسیب های دوران کودکی می تواند منجر به تنهایی بزرگسالان شود؟

آسیب های دوران کودکی می تواند به تنهایی در بزرگسالی منجر شود زیرا بر تعاملات اجتماعی شما و توانایی ایجاد ارتباطات معنی دار تأثیر می گذارد. طبق یک مطالعه در سال 2018، افرادی که ترومای دوران کودکی یا بزرگسالی را تجربه کرده‌اند، پریشانی ناشی از تنهایی بیشتر از افراد بدون سابقه تروما گزارش کردند. این شامل تنهایی اجتماعی و عاطفی بود. همانطور که جسیکا فریک، LPC، توضیح می دهد، “تروما به طور قابل توجهی بر مغز و نحوه پردازش تهدیدات تأثیر می گذارد – بازماندگان اغلب مراقب هستند و افراد را بیشتر تهدید می کنند.” این به عنوان hypervigilance شناخته می شود.

او می افزاید: “اغلب، افرادی که از طریق تروما گذرانده اند، در باز شدن با دیگران و اعتماد کردن به آنها مشکل دارند، به خصوص اگر در صورت صحبت با کسی در مورد آسیب دیدگی خود، مورد حمایت یا باور قرار نگیرند.” همچنین ممکن است در صورت نزدیک شدن بیش از حد به دیگران، ترس از صدمه دیدن را تجربه کنید. فریک می‌گوید: «این منجر به رفتار خود ویرانگر می‌شود: بازمانده از برقراری ارتباط با دیگران اجتناب می‌کند، سپس مردم فکر می‌کنند که بازمانده نمی‌خواهد ارتباط برقرار کند، که نگرانی‌های بازمانده را بسیار قوی‌تر می‌کند.»

تاثیر آسیب های دوران کودکی بر دلبستگی

پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی می تواند بر دلبستگی هم اثر داشته باشد. تئوری دلبستگی می گوید که دلبستگی اولیه شما به یک مراقب اولیه می تواند شخصیت بزرگسال شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر به دست یک مراقب آسیب دیدید، ممکن است دچار ترومای دلبستگی شده باشید. روانشناس بالینی وارنر تأثیری را که ترومای دوران کودکی می تواند بر دلبستگی داشته باشد را توصیف می کند. او می‌گوید: «آسیب‌های ارتباطی دوران کودکی به عزت نفس، تصور از خود و توانایی ایجاد پیوندهای قوی با دیگران به شدت آسیب می‌زند.

این در اثر سوء استفاده یا بی‌توجهی در دوران کودکی به وجود می‌آید و می‌تواند برای همیشه بر توانایی افراد برای ایجاد روابط سالم تأثیر بگذارد. افرادی که آسیب های رابطه ای را تجربه کرده اند ممکن است از صمیمیت بترسند، در اعتماد به دیگران مشکل داشته باشند و احساس ناامنی کنند. دوران کودکی نحوه رفتار ما را در بزرگسالی شکل می دهد. “اگر کودکی هیچ مرجعی برای روابط سالم نداشته باشد و توسط نزدیکترین افراد مورد آزار قرار گرفته باشد، نمی داند چگونه روابط خود را در آینده شکل دهد.”

نکاتی در ارتباط با آسیب های دوران کودکی

پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی با توجه به آسیب هایی که دیدیم نقش پررنگی دارد. ترومای دوران کودکی بر ما تأثیر می گذارد. کاندین فیلیپس، LPC می‌گوید: این مغز را دوباره سیم‌کشی می‌کند و نحوه درک ما از جهان را کاملاً تغییر می‌دهد – به‌ویژه وقتی صحبت از روابط به میان می‌آید. ترومای دوران کودکی می تواند علل مختلفی داشته باشد، مانند سوء استفاده، غفلت یا یک حادثه جدی. هنگامی که ما ضربه روحی را تجربه می کنیم، مغز و سیستم عصبی برای محافظت از خود سازگار می شوند. این به این معنی است که شما نیاز عمیقی به اجتناب از موقعیت هایی که شما را به یاد تروما می اندازد احساس می کنید.

اگر تروما در چارچوب یک رابطه نزدیک اتفاق افتاده است، منطقی است که در آینده در زندگی با اعتماد به دیگران مشکل دارید. ترومای دوران کودکی به احتمال زیاد به این معناست که در دوران کودکی، بزرگسالانی وجود داشتند که ایمن، سازگار، یا از نظر عاطفی بالغ نبودند. “اینها برای یک کودک حیاتی است که احساس امنیت و راحتی کند.” یک آستانه یکسان برای همه وجود ندارد که در آن ترومای دوران کودکی نحوه ارتباط شما با دیگران را تغییر دهد. تجارب نامطلوب اولیه از یک حادثه واحد گرفته تا ترومای پیچیده می تواند اثرات طولانی مدتی بر جای بگذارد. این تاثیر ماندگار است خواه یک رویداد یکباره باشد، چندین اتفاق باشد، یا کودک در محیط های سمی بزرگ شده باشد، جایی که مطمئن نبودند در هر لحظه چه نسخه ای از والدین یا قیم خود خواهند داشت.

چگونه تنهایی پس از ضربه های دوران کودکی را درمان کنیم؟

پس از کسب اطلاع درباره پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی لازم است برای درمان آن اقدام شود. تکنیک هایی که برای درمان وجود دارد عبارتند از:

یک درمانگر پیدا کنید

برای غلبه بر تنهایی بزرگسالان ناشی از تروماهای دوران کودکی، روانشناس، Kyler Shumway، PsyD، یافتن یک درمانگر متخصص در تروما را توصیه می کند. او می گوید: «لازم نیست این کار را به تنهایی انجام دهید. درمان اولین خط درمان و موثرترین راه برای درمان درد ناشی از ضربه است. انواع مختلفی از درمان برای تروما وجود دارد که درمان پردازش شناختی یک انتخاب رایج است. شما می توانید با متخصصان مرکز مشاوره همکده در این زمینه در ارتباط باشید.

برای درمان پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی، ریسک کنید

مایل به ریسک کردن، ملاقات با افراد جدید و اجازه دادن دیگران به زندگی خود باشید. ممکن است دوباره آسیب ببینی، اما شاید نه. شاوموی می‌گوید: شاید با افرادی آشنا شوید که به مردم اهمیت می‌دهند و می‌توانند به شما عشق و مراقبت بدهند. و شاید یاد بگیرید که از طریق تجارب عاطفی اصلاحی، آن باورهای آسیب زا قدیمی را تکان دهید و باورهای جدید را جایگزین کنید.

طرز فکر رشد را در پیش بگیرید

Shumway همچنین بر اهمیت ذهنیت رشد تأکید می کند، اصطلاحی که توسط دکتر کارول دوک ابداع شده است. این طرز فکر در مورد تمرکز بر رشد و بهبود در طول زمان است. اگر فکر می‌کنید که در تنهایی گیر کرده‌اید و هیچ چیز نمی‌تواند تغییر کند (که یک طرز فکر ثابت است)، احتمالاً حق با شماست. اما، اگر باور داشته باشید که همه چیز می تواند بهبود یابد، که می توانید یاد بگیرید که ارتباط و تعلق پیدا کنید، در این صورت همیشه این شانس وجود دارد که اوضاع بهتر شود. در واقع، بسیاری از مردم متوجه تغییرات مثبتی می شوند که در طول سفر شفابخش خود پدیدار می شوند – مانند بهبود روابط، احساس قدرت شخصی بیشتر، یا ارتباطات معنوی عمیق تر. این به عنوان رشد پس از سانحه شناخته می شود.

عشق به خود را تمرین کنید

به گفته دیمیتریوس پکساراس، LPCC، “کلید عدم احساس تنهایی از کار بر روی عشق به خود و خودآگاهی و درمان تروما ناشی می شود.” لحظه ای که مردم شروع به درک این موضوع می کنند که چه اتفاقی برایشان افتاده است و چرا و این تقصیر آنها نیست، آنگاه شروع به دوست داشتن بیشتر و درک خود می کنند. این فرآیندی است که زمان می برد، اما کاملاً قابل اجرا است و من بارها آن را در کار خود به عنوان یک درمانگر دیده ام.

برای درمان پیوند بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی، گام های اجتماعی بردارید

در حالی که ممکن است در حال حاضر ملاقات با افراد، چه گروه های جدید و چه دوستان قدیمی ترسناک به نظر برسد، قدم های کوچک و راحت بردارید. به عنوان مثال، ممکن است برای دوستی که مدتی است با او صحبت نکرده اید، پیامکی بفرستید تا وضعیت آنها را ببینید. یا می توانید برای نوشیدن یک فنجان قهوه سازماندهی کنید. پیوستن به باشگاه های اجتماعی بر اساس سرگرمی های شما نیز می تواند کمک کننده باشد. و گروه‌های حمایتی برای افرادی که تروما را تجربه کرده‌اند می‌توانند فضای امنی برای ملاقات با افراد جدید احساس کنند.

مراحل اساسی

اگر بعد از آسیب های دوران کودکی احساس تنهایی می کنید، درک ارتباط بین این دو می تواند به شما کمک کند روابط خود را با دیگران تغییر دهید. اگر از ارتباطات اجتماعی کناره گیری کرده اید یا در روابط دچار مشکل شده اید، تقصیر شما نیست. در عوض، ممکن است به دلیل پاسخ‌های محافظتی که در کودکی آموخته‌اید باشد. پیدا کردن یک درمانگر متخصص در تروما اولین قدم مهم است. همچنین می توانید تمرینات جسمی درمانی را امتحان کنید که برای کمک به بهبودی شما از تروما طراحی شده اند. در این زمینه می توانید با متخصصان مرکز مشاوره همکده هم در ارتباط باشید.