سوء استفاده و بی توجهی کودکان را در معرض خطر ناتوانی قرار می دهد

سوء استفاده و بی توجهی کودکان آسیب های زیادی را به همراه دارد. کودکان در یک دوران خاص دچار آسیب های مختلفی می شوند. گاهی اوقات رفتار خودشیفتگی می تواند به نفع شخصی باشد. اما مسئله مهم این است که سوء استفاده از خودشیفتگی در بین رفتار هیچ کس وجود نداشته باشد. البته روان شناسان برای هر نوع رفتاری یا اختلالی راه حل مختلفی را ارائه می دهند.

یکی از این اختلالات که قبلاً هم در مورد آن با شما صحبت کردیم خود شیفتگی است. خود شیفتگی در روان شناسی برای افرادی گفته می شود که علائم آن را داشته باشند. بنابراین با یک یا دو نمونه از علائم نمی توان گفت که یک فرد خودشیفته است یا خیر. خودشیفتگی می تواند به علت های گوناگون از کودکی تا بزرگسالی وجود داشته باشد. خودشیفتگی یکی از ویژگی های رفتاری در افراد مختلف است.

ویژگی های مختلف در افراد و سوء استفاده و بی توجهی کودکان

این ویژگی ها می تواند از ابتدا در فرد وجود داشته باشد یا این که به علت دلایل دیگری اتفاق بیفتد. هر فردی باید بداند که رفتار ها به گونه ای است که در زندگی همه اتفاق می افتاد اما قابل کنترل است. کنترل این افکار از طریق خود فرد و روان شناسان انجام می شود. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با سوء استفاده و بی توجهی کودکان را در معرض خطر ناتوانی قرار می دهد، صحبت کنیم.

سوء استفاده و بی توجهی کودکان به عنوان روشی برای احساس تفکر و رفتار تعریف می شود

شخصیت به عنوان روشی برای احساس تفکر و رفتار تعریف می شود که فرد را از دیگران متفاوت می کند. تحت تأثیر تجارب و موقعیت های زندگی، محیط و خصوصیات ارثی است. اختلالات شخصیتی گروهی از شرایط بهداشت روان است که با الگوهای ناسالم احساس، تفکر و رفتار مشخص می شود. این رفتارها و تجربیات غالباً با انتظارات فرهنگی که فرد مبتلا در آن زندگی می کند متفاوت است.

درک خودشیفتگی

کلمه خودشیفتگی از داستان یک جوان اسطوره ای یونانی به نام نارسیسوس گرفته شده است. این شخص توسط خدایان نفرین شده و عاشق انعکاس خود شده است. او انعکاس خود را در آب های بهار تحسین می کرد تا این که دیگر نتوانست از پس عاطفه دیگران برآید که زیبایی او را نمی دانند و سرانجام خود را کشت. بر خلاف افراد دیگر، که می دانند زیبا هستند، شخصی که خودشیفته است لزوماً نباید زیبا باشد تا باور کند که او زیبا است.

سوء استفاده از خودشیفتگی و سوء استفاده و بی توجهی کودکان

سوء استفاده از خودشیفتگی نوعی سوء استفاده عاطفی است که در آن فرد آزارگر فقط به خودش اهمیت می دهد. و ممکن است از کلمات و اعمال برای دستکاری رفتار و حالت عاطفی شریک زندگی خود استفاده کند. اثرات سوء استفاده از خودشیفتگی بسته به مدت زمانی که فرد می تواند این نوع روابط را تحمل کند می تواند متفاوت باشد. این اثرات از خفیف تا شدید متغیر است. برخی از بازماندگان بهبود می یابند در حالی که برخی دیگر ممکن است آسیب مادام العمر داشته باشند.

خودشیفتگی چیست؟

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک الگوی پایدار از تجربه و رفتار درونی است که با خود محوری، فقدان همدلی و احساس اغراق آمیز اهمیت دادن به خود مشخص می شود.

اضطراب

پس از تجربه این اتفاق، ممکن است ترس یا اضطراب شدید را در روابط با افراد جدید تجربه کنید. کسانی که روابط توهین آمیز را ترک می کنند ممکن است اضطراب جدایی را تجربه کنند. این باعث می شود وقتی در کنار سوء استفاده کنندگان نیستند احساس وحشت و سرگشتگی کنند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اگر علائم شما شامل حملات اضطراب، حملات پانیک یا هوشیاری بیش از حد پس از سوء استفاده توسط یک خودشیفته است. بدانید که این علائم به مرور زمان کاهش می‌یابد، به خصوص اگر بتوانید با یک متخصص آسیب‌های خود را برطرف کنید.

افسردگی

بسیاری از افرادی که سوء استفاده از خودشیفتگی را تجربه کرده اند نیز دچار افسردگی می شوند. بازماندگان اغلب پس از ماه‌ها یا سال‌ها گفتن بی‌فایده و احمق بودن آن ها توسط آزارگر، با احساس بی‌ارزشی دست و پنجه نرم می‌کنند. پس از سال ها دستکاری و گازگرفتگی، ممکن است خود را نیز منزوی کنید، که می تواند احساس افسردگی را بدتر کند.

سوء استفاده و بی توجهی کودکان را در معرض خطر ناتوانی قرار می دهد

کودک آزاری و بی توجهی اثرات مخربی بر کودکان دارد که می تواند تا آخر عمر باقی بماند. سوء استفاده و بی توجهی می تواند احتمال تاخیر رشد و ناتوانی های عاطفی طولانی مدت کودک را افزایش دهد. این کودکان همچنین خطر درگیری در مواد مخدر، رفتارهای پرخطر جنسی و ناتوانی‌های رفتاری را افزایش می‌دهند. کودک آزاری ممکن است فیزیکی، جنسی یا عاطفی باشد.

نشانه های کودک آزاری

کودکانی که مورد سوء استفاده یا بی توجهی قرار می گیرند ممکن است علائم قابل مشاهده را نشان دهند. آن ها ممکن است بدون لباس مناسب برای فصل در مدرسه رها شوند، خیلی زود در مدرسه بدون نظارت رها شوند یا بعد از ساعت کاری به خوبی بلند نشوند. آن‌ها ممکن است مشکلات رفتاری داشته باشند، مانند بازی کردن یا دریافت چندین ارجاع رشته. آن ها همچنین ممکن است رفتارهای گوشه‌گیر و احساسی‌تری مانند گریه کردن آسان، نگه داشتن خود یا مشکل در برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان نشان دهند. آن ها همچنین در معرض خطر عملکرد ضعیف مدرسه هستند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

والدین یا سایر مراقبانی که کودکان خود را مورد آزار و اذیت قرار می دهند اغلب تحت استرس زیادی هستند و ممکن است استرس خود را بر روی کودکان کاهش دهند. ممکن است احساس کنند رفتارشان با کودک مشکلی ندارد. در چنین خانواده هایی، نظم و انضباط شدید است و تنبیه بدنی عادی است. والدین ممکن است از نظر عاطفی آزاردهنده باشند و از زبان تند، تحقیر و رفتار تمسخر آمیز نسبت به فرزندان خود استفاده کنند.

شناسایی غفلت کودک

سوء استفاده و بی توجهی کودکان شامل محروم کودک از آن‌چه او برای بقای اساسی نیاز دارد است. پوشش نامناسب، تغذیه، حمایت آموزشی و عاطفی نمونه هایی از این قبیل است. برآوردن نیازهای جسمانی کودک مانند مسکن مناسب، مراقبت های پزشکی یا نظارت اولیه اغلب از مشکلات خانواده های بی توجه است. کودکانی که مورد بی توجهی قرار می گیرند اغلب برای مدرسه آمادگی ضعیفی دارند و ممکن است زیاد مدرسه را از دست بدهند. این کودکان ممکن است در تلاش برای به دست آوردن چیزهایی که نیاز دارند، از دیگران سرقت کنند. ممکن است شسته نشده و نامرتب به نظر برسند. آن ها ممکن است به طور مکرر برای مدت طولانی بیمار شوند. در برخی موارد، کودکانی که تحت نظارت کافی نیستند، درگیر مواد مخدر یا الکل می‌شوند و والدین ممکن است بی‌خبر باشند یا به آن ها اهمیتی ندهند.

آزار جسمی

آزار جسمی زمانی اتفاق می افتد که یک بزرگسال به کودک آسیب می رساند و باعث آسیب می شود. صدمات جسمی ممکن است در اثر ضربه زدن، کتک زدن بیش از حد، سوختگی سیگار (یا انواع دیگر سوختگی یا سوختگی)، تکان خوردگی، پرتاب لگد  یا سایر انواع خشونت فیزیکی ایجاد شود. کبودی، سوختگی و بریدگی در مکان‌های غیرمعمول از نشانه‌های احتمالی سوء استفاده و بی توجهی کودکان است. با این حال، کبودی روی زانوها و آرنج‌های خراشیده معمولاً آسیب‌های رایجی هستند که کودکان در حین بازی به آن مبتلا می‌شوند. هنگامی که والدین و فرزندان توضیحات متفاوتی در مورد علت آسیب ارائه می دهند، سوء استفاده ممکن است عاملی باشد.

سوء استفاده عاطفی

آزار عاطفی بر روی کودکان زخم هایی بر جای می گذارد که همیشه نمی توان آن ها را دید. سوء استفاده عاطفی بر رشد روانی و عاطفی کودک تأثیر منفی می گذارد و ممکن است تأثیرات بلندمدتی بر رشد شناختی نیز داشته باشد. بیشتر آزار عاطفی کلامی است. در این موارد، والدین یا مراقبان به طور مداوم کودک را پایین می‌آورند، او را به خاطر مشکلاتی که احتمالاً نمی‌توانست ایجاد کند، سرزنش می‌کنند. او را به نام صدا می‌زنند یا از اشکال مشابه آزار کلامی استفاده می‌کنند. سوء استفاده عاطفی همچنین ممکن است شامل تنبیه غیر فیزیکی باشد که برای تحقیر، شرمساری یا ترساندن کودک طراحی شده است.

آسیب های ناشی از اعتیاد جنسی و سوء استفاده و بی توجهی کودکان

سوء استفاده جنسی زمانی اتفاق می‌افتد که یک فرد بزرگسال درگیری جنسی نامناسبی با کودک داشته باشد. این ممکن است شامل صحبت کردن یا ارسال پیامک یا هرگونه تماس فیزیکی مانند آمیزش، لواط یا لمس باشد. مانند سایر اشکال سوء استفاده، سوء استفاده جنسی اثرات مخرب بلندمدتی بر رشد روانی و فیزیولوژیکی کودک دارد.

نتیجه گیری در ارتباط با این زمینه

کارکنان مدرسه طبق قانون موظفند حوادث مشکوک به سوء استفاده از کودکان را گزارش کنند. اگر نگران این هستید که کودکی قربانی آزار و اذیت شود، مهم است که با پلیس تماس بگیرید تا گزارشی تهیه کنید. گزارش بدرفتاری اولین گام حیاتی در حفاظت از کودک و دریافت کمک مورد نیاز خانواده برای توقف چرخه آزار و غفلت است.‌ سو استفاده از کودکان می تواند آسیب های روانی را در آینده برای آن ها ایجاد کند.