آموزش خودکنترلی به کودکان

مقابله با احساسات دشوار برای کودکان خردسال سخت است. خودکنترلی و تنظیم مهارت‌های کلیدی برای تسهیل در کودکان خردسال است، زیرا شکست در ایجاد خودکنترلی کافی می‌تواند تأثیر پایداری داشته باشد. هنگامی که کودکان توانایی تسهیل کنترل خود را ندارند، می تواند آنها را مستعد نتایج عاطفی ضعیف کند و بر شادی بلندمدت آنها تأثیر بگذارد. در این نوشته از وب سایت همکده آموزش خودکنترلی به کودکان را بررسی می کنیم. مرکز مشاوره همکده، خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی را برای بهبود شرایط کودکان ارائه می کند.

بررسی شرایط و روند آموزش خودکنترلی به کودکان

برای تسهیل رشد و توانایی کودک برای کنار آمدن با موقعیت های دشوار، معرفی راهبردهای خودکنترلی از طریق بازی و فعالیت های تعاملی مهم است. این مقاله خودکنترلی را در کودکان تعریف می‌کند و تکنیک‌هایی را برای تسهیل خودکنترلی در کودکان خردسال ارائه می‌کند. چندین تکنیک و بازی نیز برای کمک به کودکان در تمرین تکنیک های خودکنترلی ارائه شده است.

خودکنترلی: تعریفی برای کودکان

قبل از درک معنای خودکنترلی، ابتدا باید معنای «خود» را درک کنیم. «خود» مشخص می‌کند که این خود فرد است، نه شخص دیگری. اگرچه “کنترل” را می توان با کودکی مرتبط دانست که به میل خود از دستورات بزرگسالان پیروی می کند، توانایی خودتنظیمی واقعی مستقل و خودآغاز است. یکی از مدل‌های اصلی در ادبیات خودکنترلی، مدل تخلیه نفس است. مدل تخلیه نفس نشان می دهد که خودکنترلی به یک منبع انرژی محدود متکی است و هر تلاشی برای مهار خودکنترلی منجر به تخلیه آن انرژی می شود. با این حال، مدل فرآیند تأکید می‌کند که تمایلات پاسخی که در طول زمان توسعه می‌یابند و پاسخ‌های احساسی ما تا حدی بر اساس موقعیت‌هایی که از میان طیف وسیعی از گزینه‌ها انتخاب می‌کنیم، تعیین می‌شوند.

سیستم ارزش گذاری

آموزش خودکنترلی به کودکان دارای شرایط و مدل های بسیاری است. مدل فرآیند همچنین تأکید می‌کند که احساسات اساساً شامل ارزش‌گذاری می‌شوند، که تعیین این است که چه چیزی برای کسی خوب است در مقابل چه چیزی برای او بد است. یک سیستم ارزش گذاری شامل چهار بخش است که در زیر به تفکیک می پردازند:

• قرار گرفتن در معرض جهان: تغییرات عوامل بیرونی و درونی در محیط فرد.
• درک جهان: اینکه یک فرد چه چیزی را که اتفاق می‌افتد درک می‌کند و از نظر او چگونه به نظر می‌رسد.
• ارزیابی جهان: خواه درک آنها از دنیا خوب باشد یا بد.
• وضعیت مطلوب جهان: تمایل فرد برای درگیر شدن در عمل بر اساس درک خود از جهان و وضعیت مطلوب جهان.

این مدل تاکید می کند که خودکنترلی یک فرآیند چند مرحله ای است که می تواند چندین چرخه و تکرار را طی کند. برای کودکان مهم است که فضایی برای توسعه درک خود از دنیای اطراف خود داشته باشند و درک کنند که چگونه خواسته های آنها مطابقت دارند. همچنین برای آنها مهم است که بفهمند وقتی این دو ساختار با واکنش‌های عاطفی آن‌ها هماهنگ نیستند و تعادل سالمی ندارند چگونه با آن کنار بیایند.

چرا خودکنترلی مهم است؟

دانشمندان برای تاکید بر آموزش خودکنترلی به کودکان، چندین مطالعه تحقیقاتی را انجام داده اند. توانایی کودکان در کنترل تکانه های خود یک عامل کلیدی در موفقیت بلند مدت است. یکی از شناخته شده ترین مطالعات، کودکان را برای بیش از پنج دهه دنبال کرد.

در مطالعه اولیه یک خوراکی را در مقابل کودکان پیش دبستانی قرار دادند. به آن ها گفته شد که اگر 20 دقیقه صبر کنند، یک میان وعده بزرگتر می‌خورند. شصت و هفت درصد (67%) از کودکان نمی توانستند مقاومت کنند که نشان دهنده سطح پایین تری از خودکنترلی بود. پس از آزمایش، کودکان به مدت بیش از پنج دهه تحت تعقیب قرار گرفتند و چگونگی ارتباط توانایی انجام خودکنترلی با پیامدهای مختلف زندگی را پیگیری کردند. کودکانی که مقاومت می کردند نمرات SAT، پیشرفت تحصیلی، احساس خودارزشمندی و توانایی مقابله با استرس بالاتری داشتند.

کودکان خردسالی که مهارت‌های خودتنظیمی ضعیفی دارند، معمولاً نتایج سلامت و رفتار ضعیف‌تری دارند. سال‌های بین 6 تا 12 سالگی زمان کلیدی برای مداخله و پیشگیری در نظر گرفته می‌شود، زیرا این گروه سنی به عنوان پاسخ‌دهنده‌ترین راهبردهای خودکنترلی در نظر گرفته می‌شود.

راهکارهایی برای آموزش خودکنترلی به کودکان در سنین مختلف

در ادامه این نوشته، ما راهکارهایی را برای کمک به تسهیل خودکنترلی در کودکان در هر سنی به شما ارائه خواهیم داد. تکنیک هایی برای تقویت خودکنترلی! از آنجایی که خودکنترلی باید بر برنامه ریزی متمرکز شود، برای والدین و مراقبین مهم است که در محیط کودک برای حمایت از راهبردهای خودکنترلی، سازگاری ایجاد کنند.

برای آرامش و تمرکز کودک منطقه امن ایجاد کنید

وادار کردن کودکان به استراحت های کوچک در هنگام اتمام کار یا در حین فعالیت، راه خوبی برای تقویت خودکنترلی است. داشتن یک مکان خاص در اتاق خواب یا قسمت دیگری از خانه که آنها می توانند این کار را انجام دهند، راه خوبی برای تغییر مسیر آنها در مواقعی است که احساس خستگی می کنند. زمانی که احساس می‌کنید فرزندتان غرق در احساسات است یا در حال رفتار سخت است، به او بگویید «به مکان خاص خود برود» و در استراتژی‌های آرامش‌بخش شرکت کند، روشی عالی برای کمک به تغییر مسیر است.

اجازه دادن به کودکان برای تزئین فضای خود و ارائه راهبردهای آرامش برای آنها، مانند یادداشت روزانه، نقاشی کشیدن و تنفس عمیق، راه های خوبی برای جذب آنها به عنوان مکانی برای آرامش است.

کمک برای تاثیر درک تصمیمات، در آموزش خودکنترلی به کودکان

از آنجایی که کودکانی که خودکنترلی ندارند اغلب در لحظه تصمیم می گیرند، کمک به آنها در درک اینکه چگونه اعمالشان بر دیگران تأثیر می گذارد، بخش کلیدی تسهیل مقررات است. این فعالیت که فراز و نشیب نام دارد به کودکان کمک می کند تا نکات مثبت و منفی هر تصمیمی را که می گیرند، بسنجید. این کمک به بچه های بزرگتر اجازه می دهد تا درباره تصمیماتی که گرفته اند فکر کنند. این به کودکان این فرصت را می دهد تا بهترین تصمیمات خود را بنویسند و آنچه را که آنها را خوب کرده است توجیه کنند. این فعالیت همچنین از کودکان دعوت می‌کند تا بدترین تصمیم‌های خود را دسته‌بندی کنند و انگیزه‌های پشت آن‌ها را بررسی کنند.

در صورت امکان به کودکان انتخاب های معقول بدهید

همه باید کارهایی را که نمی خواهند انجام دهند، انجام دهند. مهم نیست که چه اتفاقی می افتد. بچه ها از هر گزینه ای که به آنها داده می شود خوششان نمی آید. به جای دادن پاسخ سخت «بله» یا «نه» به کودکان در هنگام پرسیدن سؤال، سعی کنید به آنها کمی حق انتخاب بدهید تا احساس کنند کنترل جنبه ای از تصمیم را در دست دارند. اگر کودکان بتوانند بر جنبه‌ای از آنچه اتفاق می‌افتد کنترل داشته باشند، نسبت به آنچه اتفاق می‌افتد احساس امنیت بیشتری می‌کنند.

به عنوان مثال، اگر فرزندتان با غذا خوردن مشکل دارد و همیشه غذاهایی را که تهیه می کنید دوست ندارد، به جای اینکه به او اولتیماتوم در مورد غذا بدهید یا همیشه تسلیم خواسته هایش شوید، به او گزینه هایی بدهید تا بتوانند در بخشی از تصمیم گیری شرکت کنند. مثلا اگر در حال تهیه مرغ و سبزیجات هستید، می توانید به کودک دو گزینه در مورد تهیه مرغ بدهید یا بپرسید کدام سبزیجات را ترجیح می دهند. به این ترتیب، کودکان همچنان می توانند کمی بر موقعیت کنترل داشته باشند و بر خود مالکیت داشته باشند.

استفاده از بازی در آموزش خودکنترلی به کودکان

به بچه ها فرصت دهید تا از طریق بازی در مورد خودکنترلی بیاموزند. چندین بازی را می توان در درس های مربوط به خودکنترلی ادغام کرد که به تجهیزات زیادی نیاز ندارند. به طور مثال استفاده از چراغ راهنمایی رانندگی در بازی ها، برای آشنا کردن کودکان با مفهوم توقف و فکر کردن در مورد حرکت بعدی بسیار عالی هستند.

علاوه بر این، دادن یک دفترچه به کودکان برای نوشتن افکارشان، به جای اینکه آنها را به شیوه های منفی تر بیرون بگذارند، یک استراتژی سودمند برای کمک به آنها در تنظیم است. فرصت دهی به کودک برای ساخت مجلات برای خود (یعنی عدم محدود ورودی‌ها به نوشتار) و تشویق آنها به ترسیم نقاشی یا شعر نویسی یا داستانسرایی در ارتباط با آنچه که در تجربیات است، یک خروجی خلاق ارزشمند برای کمک به کودک برای خودتنظیمی ایجاد می‌کند.

در ادامه مقاله بازی‌ها و تمرین‌های سرگرم‌کننده بیشتری را قرار داده‌ایم که کودکان می‌توانند از آنها برای یادگیری خودکنترلی استفاده کنند.

بازی و تمرین های سرگرم کننده

بازی های خودکنترلی ارائه فعالیت ها و بازی هایی که کودکان می توانند از آنها لذت ببرند بخش مهمی از آموزش مهارت های تنظیم هیجانی است. این تمرین‌ها به دنبال ارائه فعالیت‌هایی برای کودکان هستند که به راحتی انجام می‌شوند که سرگرم‌کننده هستند و همچنین یادگیری و آگاهی را تسهیل می‌کنند تا بتوانند احساسات خود را بهتر درک کنند. آموزش خودکنترلی به کودکان می تواند با بازی فهم بیشتری به همراه داشته باشد.

بخش دشوار خودتنظیمی این است که بدانیم در موقعیت‌های خاص چه بگوییم، زیرا کودکان اغلب تحت تأثیر احساسات خود قرار می‌گیرند. این فعالیت با عنوان فکر کن یا بگو فرصتی است برای کودکان تا با دیگران یا به صورت انفرادی کار کنند. سپس مشخص کنند که آیا جملات مختلف باید در صحبت باشد یا برای خود نگهداری کنند. هنگامی که کودکان در مورد رفتار اجتماعی مناسب یاد می گیرند، مربیان همچنین می توانند از این به عنوان یک فعالیت در کلاس استفاده کنند.

هنگامی که کودکان احساس می کنند کنترلی ندارند، از آنها دعوت می شود تا به افکار، احساسات بدنی و اعمال خود برچسب بزنند. این تمرین به کودکان این امکان را می دهد که در هنگام مبارزه با احساسات، نحوه تفکر، احساس و رفتار خود را با هم مقایسه کنند. سپس می توانند احساساتی را که باعث از دست دهی کنترل خود می شوند درک کنند.  برای واکنش هایی که با آن احساسات همراه است مهیا شوند.

تنفس عمیق یک استراتژی کلیدی است که همه می توانند از آن استفاده کنند. دنبال کردن شکل ها یک فعالیت سرگرم کننده برای آشنا کردن کودکان با تنفس عمیق است. آنها را از طریق تنفس عمیق با استفاده از اشکال هدایت می کند و ریتم تنفس آنها را هدایت می کند.

آگاهی از موقعیت ها در آموزش خودکنترلی به کودکان

هنگام درگیر شدن در راهبردهای خودکنترلی، آگاهی از موقعیت ها و احساساتی که باعث عدم کنترل می شود، یکی از اولین گام هاست. اگر کودکان بتوانند موقعیت‌هایی را که باعث از دست دادن کنترل خود می‌شود مشخص کنند، می‌توانند در آینده از این محرک‌ها بیشتر آگاه شوند. این فعالیت خودکنترلی دارای تعدادی رفتار فهرست مشخص است. کودکان باید مرتب کنند که آیا این رفتارها خودکنترلی را نشان می دهد یا مخالف خودکنترلی است.

خشم و ناامیدی احساسات مرکزی هستند که باعث می شوند فرد کنترل خود را از دست بدهد. خشم یک احساس مهم در دوران کودکی است زیرا اگر کنترل نشده باقی بماند می تواند منجر به مشکلات شود. بنابراین، درک دلایل زیربنای رفتارهای خشم کودکان در این دوره و چگونگی تربیت آنها به عنوان افرادی که می توانند خشم خود را مدیریت کنند، ضروری است.

کمک به کودکان برای شناسایی موقعیت‌هایی که می‌توانند و نمی‌توانند کنترل کنند، برای ارتقای خودکنترلی ضروری است. خودآگاهی شامل آگاهی از اینکه چه کسی هستید و نیز شناخت توانایی های بالقوه شماست. داشتن خودآگاهی قوی به این معنی است که فرد از پتانسیلی که دارد آگاه است و بنابراین می تواند به خود کمک کند.