استراتژی های انضباطی سالم برای آموزش و الهام بخشیدن به کودکان

استراتژی های انضباطی سالم برای آموزش و الهام بخشیدن به کودکان اهمیت زیادی دارند. استراتژی های انضباطی والدین با چالش های خاص خود همراه است، تقاضاها و عوامل استرس زای جدیدی به خانواده ها وارد می شود که به سرعت در حال توسعه فناوری، دسترسی آسان تر به اطلاعات و حضور پررنگ رسانه های اجتماعی است. با وجود چالش ها، افزایش دسترسی به اطلاعات و ابزارهای فناوری، یادگیری در مورد والدین مثبت و استراتژی های نظم سالم را در همه سنین آسان کرده است.

استراتژی های مثبت برای والدین

تحقیقات نشان می دهد والدینی که دانش بیشتری در مورد فرزندپروری دارند، بیشتر تمایل به انجام کارهای مثبت فرزندپروری دارند. اما گرچه ارائه بینش در مورد فرزندپروری مثبت مهم است، اما ارائه راهکارهای عملی به والدین نیز مهم است. آموزش والدین در مورد استراتژی های مثبت، بخشی اساسی در کاهش خشونت و برخی از مشکلات بهداشتی در میان کودکان است. سازمان بهداشت جهانی اظهار داشت که یک گام اساسی در پیشگیری از خشونت، ارتقا واکنشهای پیشگیری اولیه، از جمله آموزش روشهای خوب والدین است. در این بخش سه استراتژی ساده آورده شده است که والدین باید هنگام تأدیب نظم مثبت در خانه خود بر آنها تمرکز کنند.

بر دلیل این رفتار تمرکز کنید

حتی اگر در لحظه ممکن است ناامیدکننده باشد، اما همیشه رفتارهای نادرست کودکان دلایلی دارد. از آنجا که کودکان به اندازه بزرگسالان در بیان احساسات خود پیچیده نیستند، هرگونه ابراز احساسات برای آنها منطقی است. 

ثابت قدم و پیگیر باشید

اگر والدین به طور واضح انتظارات خود را اعلام نکنند و محدودیت هایی را تعیین نکنند، این می تواند منجر به گیجی و رفتار کودکان شود. بریل (2014) توضیح می دهد که اشاره به محدودیت ها برای کودکان مفید نیست. توجه به این نکته مهم است که منظور از “پیگیری” و “سازگار بودن” اصطلاحات معتبری نیست، بلکه اگر به درستی انجام شود، همکاری را تشویق و اعتماد سازی می کند. برای کمک به تعیین محدودیت ها، Brill (2014) رهنمودهای زیر را ارائه می دهد:

• واضح باش: یک توضیح مختصر ارائه دهید تا کودک شما بتواند دلایل شما را درک کند.
• با احترام رفتارکن: این شامل پذیرش تمام ناامیدی، اشک و ناامیدی است که ممکن است در پی داشته باشد.

از دادن وقت استراحت به خود نترسید

این احتمالاً تعجب آورترین توصیه به والدین در آنجا خواهد بود، زیرا ممکن است آنها بپرسند، “آیا وقت استراحت برای کودکان منظور نشده است؟” اما تنها درصورتی که از نظر روحی و روانی در بهترین حالت باشید می توانید استراتژی های ارائه شده در بالا را اجرا کنید. تلاش برای اجرای استراتژی های مثبت فرزندپروری یا هرگونه استراتژی فرزندپروری در هنگام ناامیدی، عصبانیت و ناراحتی، کاری بی فایده است. دور شدن نه تنها جنگ قدرت را متوقف می کند بلکه به شما زمان می دهد تا شرایط بهتری داشته باشید. به یاد داشته باشید، هدف از نظم مثبت، تسهیل تدریس است.

در عین حال می توانید برای رفع این مشکل با متخصصان مرکز مشاوره همکده در تماس باشید.

مهم ترین نکات برای کودکان نوپا

آموزش کودک نوپا چالش های خاص خود را به همراه دارد، زیرا کودکان نوپا فاقد توانایی خودتنظیمی هستند که در نهایت در کودکان بزرگتر رشد می کنند. نقش بازی به عنوان نوعی مدل سازی تعریف می شود که برای تقویت دروس (به عنوان مثال، زمان بازی، داستان، تظاهر)، با یا بدون بازخورد کلامی کودک، با این هدف که کودک بتواند نقش را تکرار کند- رفتار بصورت خودمختار بازی کرد. تشویق نقش آفرینی برای تسهیل ارتباط والدین و کودکان نوپا نه تنها در مدل سازی رفتار مطلوب به روشی مثبت، بلکه در تشویق خودمختاری هنگام حل مشکلات نیز مهم است.

اذعان

همزمان با توصیف عملی که انجام می دهد، در سطح چشم قرار بگیرید و احساسی را که کودک احساس می کند نامگذاری کنید. “من می بینم که وقت رفتن است شما را ناراحت می کند. آیا از رفتن غمگین هستی؟ ” یا “می بینم که شما عصبانی هستید زیرا برادرتان اسباب بازی شما را برداشته است. آیا عصبانی هستی که او آن را برد؟ “

متصل شوید

ابتدا با فرزندتان ارتباط برقرار کنید، قبل از اصلاح رفتار یا درخواست تغییر رفتار، احتمال همکاری وی را بسیار بیشتر می کند. چیزی به اندازه ارائه یک آغوش می تواند تا حد زیادی کمک کند و می تواند تأثیر آرامش سریع آنها را داشته باشد.

تعلیم دادن

برای کودکان نوپا، بهتر است از طریق مدل سازی آموزش داده شود، زیرا گفتار آنها هنوز در حال پیشرفت است.

نحوه آموزش نظم و انضباط به دانش آموزان خود

نظیر والدین مثبت، نظم مثبت در کلاس در مورد برقراری ارتباط و ایجاد محدودیت های مشخص است.

• ارتباطات گرم و صمیمانه داشته باشید: یک متقاضی گرم رفتاری دارد که با صبر، پایداری، اعتبار سنجی و توانمند سازی برای دانشجویان خود مشخص می شود. آنها دانش آموزان خود را متقاعد می کنند که به آنها اهمیت می دهند و تسلیم نمی شوند.
• ارائه ساختار: داشتن ساختار در کلاس از نظر عاطفی، رفتاری و تحصیلی به دانش آموزان سود می رساند.