روانشناسی نوجوان چیست؟

روانشناسی به موضوعات مختلفی می پردازد. همه ما می دانیم که رشته روانشناسی یکی از رشته های معتبر دانشگاهی است. دنیای روان شناسی به گونه ای است که شما هیچ وقت از آن خسته نمی شوید. اهمیت خانواده بسیار در روان شناسی مهم است. روانشناسی نوجوان یکی از بخش های این رشته است. در مقاله های قبل گفتیم که خانواده چه نقش مهمی در تربیت فرزندان و نوجوانان دارد. این نوع تربیت باید به گونه ای باشد که آینده فرزند شما آسیب نبیند. یکی از راه های مناسب برای تربیت فرزندان خصوصا نوجوانان استفاد از مشاوره است.

اما چه بهتر که سعی کنید رفتارهای درستی با آن ها داشته باشید تا آن ها هم از این رفتار ها درس بگیرند. گاهی اوقات گرفتن کمک از مشاوران می تواند به شما در ادامه راه کمک کند. در دنیایی که زندگی می کنیم افراد رفتار های متفاوتی دارند. برخی از دوستان شما ممکن است بدبین باشند. بدبینی در دختران بیشتر از پسران دیده می شود. یکی از علت های بدبینی می تواند عدم تربیت درست در خانواده باشد. گاهی اوقات هم بعضی خصلت ها در افراد ارثی است. رفتار. های ارثی می تواند از پدر مادر یا از باقی فامیل گرفته شود. در ادامه می خواهیم ببینیم که روانشناسی نوجوان چیست؟

افسردگی و روانشناسی نوجوان چه تاثیراتی خواهد گذاشت؟

یکی از اختلالاتی که قبلاً در ارتباط با آن صحبت کردیم افسردگی است. افسردگی انواع مختلفی دارد و آسیب های زیادی ممکن است وارد کند. در مقاله های قبل در ارتباط با بخش های مختلف افسردگی و تاثیرات آن در زندگی صحبت کردیم. نکته مهم این است که افراد بتوانند افسردگی را کنترل کنند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با روانشناسی نوجوان چیست؟

روانشناسی نوجوان به نیازهای سلامت روانی منحصر به فرد نوجوانان (که به عنوان افراد بین 10 تا 19 سال تعریف می شود) اشاره دارد. بسیاری از مردم تصوری از این دارند که گفتار درمانی سنتی با بزرگسالان چگونه به نظر می رسد، و ممکن است تصوری داشته باشند که بازی درمانی در کودکان خردسال چگونه است. نوجوانان گروهی متمایز هستند که دیگر کودک نیستند اما هنوز بزرگسال نیستند و به همین دلیل نیازهای منحصر به فردی دارند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

کار در روانشناسی نوجوان به معنای در نظر گرفتن نیازهای خاص فردی است که مغزش از مرحله کودکی گذشته است اما به بلوغ کامل در بزرگسالی نرسیده است.

تاریخچه روانشناسی نوجوانان

مفهوم نوجوانی نسبتاً جدید است، که تنها در اواخر قرن نوزدهم در کشور های مختلف به رسمیت شناخته شد. با این حال، ما در حال حاضر درک می کنیم که رشد در طول عمر ادامه می یابد، به این معنی که نوجوانان از نظر رشد با بزرگسالان متفاوت هستند.

به طور خاص، دهه‌ها تحقیق نشان داده است که نوجوانان تحت رشد مغزی قابل توجهی قرار می‌گیرند و بر رفتار و عملکرد آنها در این مرحله تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، برخی از روانشناسان کلیدی نظریه‌هایی درباره رشد نوجوانان و نیازهای روانشناختی خاص این گروه سنی ارائه کردند.

ژان پیاژه

ژان پیاژه یک روانشناس کودک بود که رشد روانشناختی کودک و نوجوان را مطالعه کرد و بینشی در مورد روانشناسی نوجوانان ارائه کرد. به عقیده پیاژه، نوجوانان از «مرحله عملیاتی مشخص» به «مرحله عملیاتی رسمی» می روند. در مرحله عملیاتی مشخص، کودکان تفکر منطقی را درک می کنند و درک می کنند که دیدگاه آن ها لزوماً تنها دیدگاه نیست.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

در طول مرحله عملیاتی رسمی، درک افکار انتزاعی توسعه می‌یابد و فرد می‌تواند نمادگرایی را درک کند و فرضیه‌هایی را درباره دنیای اطراف خود ایجاد و آزمایش کند. با این حال، همه نمی توانند به این مرحله برسند: پیاژه تشخیص داد که تنها حدود یک سوم بزرگسالان به طور کامل در مرحله عملیاتی رسمی هستند.

اریک اریکسون

اریک اریکسون همچنین رشد طول عمر را مورد مطالعه قرار داد، اگرچه کار او بر رشد مداوم در دوران نوجوانی و بزرگسالی تأکید داشت که در هشت مرحله رخ می دهد. هر مرحله به دنبال تعادل (یا “شایستگی”) سالم در انجام وظایف خاص در هر مرحله است. دوره نوجوانی با سه مرحله اریکسون همپوشانی دارد:

صنعت در مقابل حقارت

تقریباً تا سن 12 سالگی، افراد توانایی خود را برای غلبه بر چالش ها و یادگیری مهارت های جدید توسعه می دهند.

هویت در مقابل سردرگمی نقش

این امر تقریباً بین سنین 12 تا 18 سالگی رخ می دهد. این مرحله شامل رشد هویت قابل توجه و درک احساس خود از جمله هویت جنسیتی، گرایش جنسی، گرایش های سیاسی و باورهای مذهبی است. در طول این مرحله، بسیاری از نوجوانان شروع به زیر سوال بردن آن چه توسط والدینشان به آن ها یاد داده شده است. منجر به چالش هایی در روابط والدین-فرزند می شود. زیرا نوجوان احساس خودمختاری را ایجاد می کند.

صمیمیت در مقابل انزوا

این مرحله در افراد از حدود 18 سالگی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می‌یابند و از احساس انزوا اجتناب کنند.

بسیاری از نوجوانان شروع به زیر سوال بردن آن چه توسط والدینشان به آن ها یاد داده شده است، ی کنند و این منجر به چالش هایی در روابط والدین-فرزند می شود. زیرا نوجوان احساس خودمختاری را دارند.

رفتار معمول نوجوان چیست؟

یک سوال رایج برای والدین این است که “چگونه بفهمم رفتار معمولی نوجوانان چیست؟” اگر چه از نوجوانان انتظار می رود که از والدین خود سؤال کنند، مرزها را پشت سر بگذارند، و در هنگام رشد حس خود، «دردهای رشدی» را تجربه کنند. اما تشخیص این که چه چیزی خارج از محدوده رشد معمولی است، می تواند برای والدین چالش برانگیز باشد. والدین ممکن است با ایجاد تعادل در اجرای مرزهای سالم و تقویت رابطه مثبت با نوجوانان خود مبارزه کنند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

حداقل آستانه ای برای جستجوی حمایت اضافی وجود ندارد. «رفتار سرکش» می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که نوجوان به دنبال کمک است. اما لزوماً مهارت‌های ارتباطی برای درخواست ندارد. پزشک اولیه منبع بسیار خوبی برای رفتاری است که از نظر رشد مناسب است و همچنین برای ارجاع به یک درمانگر مناسب.

اگر والدین از خود می‌پرسند که آیا درمان می‌تواند مفید باشد. یا اگر نوجوانی درخواست کرده است که به یک درمانگر مراجعه کند، می‌تواند برای رفع این نگرانی‌ها حداقل به دنبال مشاوره اولیه با یک درمانگر باشد.

درمان نوجوانان

از آن جایی که مغز نوجوانان با مغز بزرگسالان متفاوت است، درمان نوجوانان مانند درمان با بزرگسالان نیست. اگر نوجوان آن ها تحت درمان است، باید به خاطر داشته باشند:

رابطه کلیدی است

مهمترین بخش هر رابطه درمانی اعتماد و ارتباط با درمانگر است و این امر به ویژه در مورد نوجوانان صادق است. این بدان معناست که نوجوان باید یک درمانگر داشته باشد که بتواند به او اعتماد کند و با او کنار بیاید.

حفظ حریم خصوصی و رازداری ضروری است

بسیاری از والدین می خواهند بدانند در جلسات درمانی نوجوانشان چه اتفاقی می افتد. کنجکاوی قابل درک است. با این حال، درخواست از نوجوان یا درمانگر برای افشای اطلاعات جلسات اغلب بیشتر ضرر دارد تا فایده. قوانین بر اساس ایالت متفاوت است، اما والدین ممکن است حق دریافت این اطلاعات را داشته باشند. در این صورت، آگاه ساختن نوجوان از این که والدینش به حریم خصوصی او احترام می گذارند. می تواند به او اجازه دهد تا در جلسات خود شرکت کند و از آن ها بهره مند شود.

درمانگر به نگرانی های ایمنی رسیدگی خواهد کرد

درمانگرها گزارشگران اجباری هستند، به این معنی که آن ها باید کودک آزاری را گزارش کنند. درمانگران همچنین فاش می‌کنند که آیا یک مشتری به طور فعال خودکشی می‌کند یا قصد دارد به شخص دیگری آسیب برساند. برگزاری یک جلسه مشترک در شروع درمان برای رفع محدودیت های محرمانه و تعیین اینکه دقیقاً چه اطلاعاتی با والدین به اشتراک گذاشته خواهد شد یا نه، می تواند مفید باشد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

درمان با نوجوانان متفاوت از درمان با بزرگسالان است. والدین ممکن است نگران این باشند که نوجوانشان “فقط در حال گفتگوی بی مورد” با درمانگر است. از آن جایی که رابطه درمانی کلیدی است، هر موضوعی که برای نوجوان مهم باشد در جلسه او مهم است. بنابراین، چیزی به نام “صحبت معمولی” وجود ندارد. دادن آزادی به نوجوانان برای انتخاب موضوعات مورد بحث اغلب زمینه را برای “عمیق تر رفتن” بعدا فراهم می کند. زیرا آن ها با درمانگر خود احساس امنیت می کنند. به طور مشابه، بسته به سطح رشد نوجوان، آن ها ممکن است با انجام بازی در جلسات خود روابطی را ایجاد کنند. این هم مناسب و درمانی است.

سخن آخر

در این مقاله در ارتباط با یکی از انواع روان شناسی صحبت کردیم. همه ما می دانیم که مشاوره به چه نحوی می تواند به خانواده ها و کودکان آن ها کمک کند. با این وجود بسیاری از خانواده ها نمی توانند درک کنند که مشاوره چقدر می تواند تاثیر داشته باشد. اگر نوجوان شما نیاز به درمان دارد. والدین نمی توانند همه اتفاقاتی که برای فرزندشان می افتد را کنترل کنند و هیچ پدر و مادری کامل نیست.