اعتراف به گناه در روانشناسی چیست؟

هیچ انسانی در دنیا کامل نیست. منظور از کامل بود فقط بدان معنی نیست که فرد باید زیبایی یا پول داشته باشد. کامل بودن یک فرد بسیار معنا و مفهوم پیچیده ای دارد. ممکن است شما یک شخص را بشناسید و دائم از او تعریف کنید اما همان شخص ممکن است دارای مشکلات رفتاری باشد. یا یک زن و شوهر را در نظر بگیرید. ممکن است شوهر از لحاظ مادی بسیار ایده آل باشد اما از نظر احساسی دچار کمبود است. احساس گناه در بین انسان ها طبیعی است.

مشکلات می تواند از طریق راه های مختلف و به علت های متفاوتی ایجاد شود. نحوه برخورد با مشکلات مهم است. از آن سمت نحوه مدیریت مشکلات هم مهم است. مدیریت مشکلات باید به گونه‌ای باشد که برای ما اثر بخش باشد. اگر بخواهیم بگوییم در زندگی مشکلی نیست اشتباه کرده ایم. گناه کردن در افراد مختلف متفاوت است. همه ما مرتکب گناه شده ایم. در ادامه می خواهیم ببینیم اعتراف به گناه در روانشناسی چیست؟ برخی از آن ها ناشناخته هستند اما برخی از آن ها قبلاً مورد بررسی قرار گرفته است.

ما در مقاله های قبل در ارتباط با رفتار در روان شناسی صحبت کردیم و گفتیم که هر فردی چه نوع رفتاری دارد و این رفتار در چه زمان هایی در فرد ایجاد می شود. گاهی اوقات رفتار یک فرد بر اساس شرایط خانوادگی یا محیطی تغییر خواهد کرد. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با اعتراف به گناه در روانشناسی چیست؟ صحبت کنیم.

اعتراف به گناه از نظر قانونی

اعتراف به گناه از نظر قانونی به عنوان “اظهار فردی متهم به جرم مبنی بر این که او مرتکب جرم شده است” تعریف می شود. در بسیاری از موارد، این بیانیه دقیق است.  اما مواردی وجود داشته است که اعتراف به گناه به خاطر بسته شدن پرونده یا مجرم جلوه دادن کسی، اجبار یا دستکاری شده است. در موقعیت‌های دیگر، افراد در مورد ارتکاب جرم برای محافظت از مجرم واقعی یا حداقل از فردی که معتقدند مجرم واقعی است، دروغ گفته‌اند.

استرس در فرآیند های حقوقی

هنگامی که شما به جرمی متهم می شوید – یا یکی از نزدیکان شما متهم است – پردازش تمام احساسات شما ممکن است دشوار باشد. حتی می تواند سخت باشد که بدانید چه احساساتی دارید. زیرا با هر رویدادی که در حال رخ دادن است تغییر می کنند. در این مقاله ما در مورد پذیرش گناه صحبت خواهیم کرد و این که چه معنایی می تواند داشته باشد. ما همچنین به نحوه دریافت کمک برای پردازش احساسات خود در صورت لزوم خواهیم پرداخت.

مروری بر اعترافات دروغین در برابر اعتراف به گناه

در یک دنیای کامل، اعتراف به گناه صحیح، محکم و بی‌خطر خواهد بود. همین کافی است که بگوییم دنیا تا کامل شدن فاصله دارد. افرادی که به جرم خود اعتراف می کنند همیشه حقیقت را نمی گویند. عوامل مختلفی در اعترافات دروغین نقش دارند.

افراد با هوش پایین، تمایلات مردم پسند یا اختلالات سلامت روانی بیشتر احتمال دارد اعترافات نادرست داشته باشند. احتمال بالاتر به مقاومت ضعیف این افراد در برابر قدرت، به ویژه در موقعیت های استرس زا نسبت داده می شود. علاوه بر این، برخی از این افراد ممکن است سنگینی اتهامات علیه خود و پیامدهای بعدی پذیرش جرم را درک نکنند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

هنگامی که مجریان قانون معتقدند که یک مظنون مرتکب جرم شده است، اغلب از استراتژی هایی برای گرفتن اعتراف استفاده می کنند. این ها شامل این است که مظنون مورد دشمنی قرار گرفته یا اشتباهی بی گناه مرتکب شده است. علاوه بر این، مقامات ممکن است پیشنهاد کنند که مظنون به دروغ اعتراف به گناه را به خاطر می آورد یا این که شواهد موجود با واقعیت در تضاد است. برخی از شدیدترین بازجویی های قانونی بیش از 24 ساعت به طول انجامیده است.

اعتراف دروغین به گناه خطرناک و مشکل ساز است

اعتراف دروغین به گناه خطرناک و مشکل ساز است. آن ها نه تنها می توانند یک فرد بی گناه را پشت میله های زندان قرار دهند. بلکه اعتراف اجباری به گناه ممکن است به مجرم واقعی اجازه فرار دهد و به نقض قانون ادامه دهد. متخصصان نسبت به اثرات نامطلوب تکنیک های بازجویی شدید هشدار داده اند. هر چقدر هم که برای مقامات مجری قانون که واقعاً معتقدند وقتی اعترافی در راه نیست، مقصر هستند، ناامیدکننده باشد، اعترافات نادرست فقط اوضاع را بدتر می کند.

اهمیت حقوقی اعتراف به گناه

از نظر حقوقی، اعتراف به گناه اساساً به عنوان اعتراف به جرم قابل اعمال تلقی می شود. بنابراین وقتی فردی اعتراف می کند با عواقب جنایت مواجه می شود. با این حال، برای نگه داشتن در دادگاه قانونی، پذیرش گناه باید در شرایط مناسب انجام شود. همانطور که توسط Justipedia توضیح داده شده است، افراد مجاز به ارائه اعتراف به گناه به افسران اجرای قانون یا دادگاه هستند.

همیشه در موارد حقوقی قوانینی وجود دارد که از شخص گناه کار حمایت می کند. در واقع وجود این قوانین باعث می شود اشخاصی که از نظر روانی زیر فشار هستند از حقوق خود دفاع کنند. شاید اعتراف به گناه ساده به نظر برسد، اما فشار روحی روانی بسیاری را به افراد وارد خواهد کرد. بنابراین قوانین حمایتی می تواند کمک کننده این افراد باشد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

تقریباً همه درباره حقوق میراندا شنیده‌اند که شامل حق سکوت، حق داشتن وکیل و غیره است. در جریان مجازات یک شخص گناهکار افراد مجری قانون نمی توانند از هر روشی برای اعترافاز شخص گناهکار استفاده کنند. بنابراین حقوق میراندا وجود دارد تا مردم از حقوق قانونی خود در حین بازداشت آگاه شوند.

پذیرش گناه پس از واقعیت

وقتی به اعتراف به گناه فکر می کنیم، معمولاً تصور می کنیم که این کار به ضرر ما خواهد بود. در بسیاری از موارد اعترافاتی که پس از رسیدگی صورت می گیرد بی فایده است. NBC News توضیح می دهد که قانون خطر مضاعف در این زمان ها می تواند ورود کند.  قانون خطر مضاعف ایجاب می کند که یک فرد را نمی توان بیش از یک بار برای ارتکاب ادعای جرم محاکمه کرد. این بدان معناست که حتی اگر شخص از نظر قانونی بی گناه شناخته شود و بعداً به نقض قانون خود اعتراف کند، کار زیادی نمی توان در مورد آن انجام داد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

تا به امروز، بحث های زیادی در مورد خطر مضاعف وجود دارد و این که آیا این باید حفظ شود یا لغو شود. بسیاری از افراد کجری قانون مخالف برخی قوانین هستند.آن ها می گویند که همیشه نمی توان از قانون خطر مضاعف استفاده کرد. آن ها بیان می کنند که زمان تغییر کرده است و شواهد قطعی ممکن است بعداً در این روند ظاهر شود. اثبات گناه اشخاص به همان اندازه اعتراف به گناه مهم است. در مقابل، افرادی که از مخاطره مضاعف حمایت می کنند اظهار می کنند که لغو آن می تواند به اجبار اظهارات شاهدان منجر شود. در غیر این صورت فرصتی برای افراد بی گناه فراهم می کند تا در جرائمی که مرتکب نشده اند، مجرم شناخته شوند.

پذیرش سهوی گناه در برابر اعتراف به گناه

اعتراف به گناه می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود. CNN توضیح می‌دهد، برای مثال، نقش فناوری در دنیای امروز راهی را برای افرادی که در رسانه‌های اجتماعی به جرم خود اعتراف می‌کنند، فراهم کرده است تا با عواقب قانونی مواجه شوند.

با کمال تعجب، بسیاری از مردم متوجه نمی شوند که پست هایی که در رسانه های اجتماعی می گذارند را می توان از نظر قانونی به عنوان پذیرش گناه تفسیر کرد. این عدم آگاهی در جوانان را می توان به موارد مختلفی نسبت داد. برخی کشورها این فرآیند را مرسوم دارند که افراد زندگی شخصی خود را به اشتراک بگذارند. در بیشتر موارد، این عادت در بهترین حالت بی ضرر و در بدترین حالت آزاردهنده است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

هنگامی که در هر کشوری قوانین آن نقض می شود مراکز مختلف سعی می کنند با بازگردانی پیام ها افراد را دستگیر کنند.  پست های آنلاین ممکن است به نظر چیز مهمی نباشند، اما می توانند عواقبی در زندگی واقعی داشته باشند. علاوه بر این، ارسال اطلاعات به صورت آنلاین و بعداً حذف آن ها بعید است که افراد را از عواقب قانونی نجات دهد. مجریان قانون این توانایی را دارند که رسانه‌های اجتماعی را احضار کنند. این کار باعث می شود تا پیام ها و پست های فرد خاطی بازگردانی شود.

رسانه های اجتماعی و اعتراف به گناه

جوانان به احتمال زیاد از طریق رسانه های اجتماعی اعتراف به گناه می کنند. این به این دلیل است که افراد جوان ممکن است نسبت به همتایان قدیمی خود کمتر از عواقب پست های آنلاین آگاه باشند. ما ممکن است هنوز به این درک نرسیده باشیم که دنیای مجازی آسیب های بسیاری به زندگی ما وارد می کند.

گذراندن مراحل قانونی یا نزدیک شدن به فردی که این فرآیند را طی می کند، می تواند استرس زا باشد. در حالی که منتظر حکم هستید، احتمالاً احساس اضطراب می کنید.