آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟

سوالی که ما در این مقاله همکده به آن پاسخ می دهیم این است که آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟ اگر این سوال شما هم هست در ادامه با ما همراه شوید.

اغلب پدوفیلی را چگونه تعریف می کنند؟

پدوفیلی یک وضعیت جنسی با تمایل جنسی قوی به کودکان است. این اصطلاح اغلب اشاره به تمایل و عمل جنسی با کودکان در زیر سن بلوغ یا کودکانی که تازه بالغ شده اند دارد.

گاه برخی افراد را به عنوان “ستاره های طلایی پدوفیلی” یا “بیماران خوب پدوفیلی” می شناسند. آیا می توان توضیح داد این اصطلاحات ناهمانگ در کنار هم به چه معنایی هستند؟

 اهمیت زیادی دارد تا بدانید نباید پدوفیلی به معنای تمایل جنسی به کودکان را با کودک آزاری اشتباه کرد. همه ی افرادی که تمایلات جنسی به کودکان را تجربه می کنند به این خواسته ی خود عمل نخواهند کرد. کسانی که مبتلا به اختلال پدوفیلی هستند اما تلاش دارند در تمام عمر خود به تفکراتشان عمل نکنند. به مقدار زیادی نیاز به کمک داشته و لیاقت دریافت حمایت از سوی جامعه را دارند. آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟

فکر می کنید چرا این بیماران از ” عواقب اجتماعی و قانونی ” اینکه از دیگران درخواست کمک کنند می ترسند؟

بسیاری از دستگاه های قانونی کشورهای مختلف قوانین اجباری خاصی برای روان شناسان و دیگر متخصصان در زمینه ی سلامت روان دارند. در نتیجه وقتی فردی که فکر می کند ممکن است یک بیمار پدوفیلی باشد به دنبال مشاوره یا درمان می رود روان شناس مجبور است وضعیت او را به مراجع قانونی گزارش دهد. نتیجه ی این ها برای فرد می تواند از دست دادن کار، خانواده، و همه چیزهای دیگر باشد. نتیجه این است که این بیماران اصلا به سراغ درمان نمی روند و به جای اینکه ما به این افراد کمک کنیم حالا چرخه ای از بیماران پدوفیلی را در جامعه داریم که اصلا هیچ حمایتی را دریافت نمی کنند. سوال این که آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟

چه شواهدی هستند که می گویند پدوفیلی یک گرایش جنسی است؟

” گرایش جنسی ” به معنای چیزهای متفاوت با مفهومی متفاوت است. وقتی صحبت از یک گرایش جنسی خاص می شود اغلب افراد تصور دارند که چیزی است که فرد با ان متولد شده و غیرقابل تغییر است. هیچ کس خودش انتخاب نمی کند که از نظر جنسی به کودکان متمایل باشد، بااین وجود خودشان انتخاب می کنند که به این تمایلات جنسی عمل کنند یا نه. مشاوران و درمانگران زمانی طولانی است در تلاش اند تا بیماران پدوفیلی را به افرادی سالم تبدیل کنند اما هیچکس شواهدی از تغییرات ماندگار در میل جنسی خود نشان نداده است. افراد بیمار می توانند روش های کنترل خود را یاد بگیرند، از داروهای کاهش میل جنسی استفاده کنند و می توانند یاد بگیرند زندگی سالم تر و کارامدتری را داشته باشند. اما به نظر نمی رسد بتوانیم خود اختلال را تغییری دهیم.

در مورد اینکه اختلال پدوفیلی از کجا امده است چه می دانیم؟

در حال حاضر بهترین شواهد به دست آمده می گویند پدوفیلی نتیجه ی ساختارهای غیرعادی در مغز است. تحقیقات در مورد این بیماری هنوز بسیار تازه هستند اما به نظر می رسد تغییراتی غیرعادی در بخشی از مغز هستند که مسئول کنترل رفتار یا غرایز اجتماعی طبیعی هستند. با وجودی که یادگیری بعد از تولد فرد شروع می شود انسان از قبل برای تشخیص و واکنش به محرک های خاص اماده شده است. از تحقیقاتی که تاکنون صورت گرفته اند مشخص است که محرک هایی که باعث خروج واکنش های موثر هستند در بیماران پدوفیلی باعث واکنش های جنسی خواهند شد.

آیا بیماران پدوفیلی همان طور به دنیا می آیند؟

در تحقیقات صورت گرفته روی بیماران پدوفیلی نشان داده شده است علایق جنسی آن ها مرتبط با ساختار مغزشان بوده و حداقل تفاوت های کوچکی در ساختار مغزشان قبل از زمان تولد دیده می شود. برای مثال بیماران پدوفیلی اغلب راست دست نیستند و ناهنجاری های فیزیکی در ان ها خیلی کم است. با وجدی که نباید اختلال پدوفیلی را با هم جنس گرایی اشتباه گرفت، اما پدوفیلی می تواند یک نوع تغییر جنسیتی تعریف شود. دانشمندان اغلب آن را ” گرایش سنی ” می نامند. البته باید دقت داشت نباید ان را با اصطلاح ” تغییر گرایش جنسیتی ” اشتباه گرفت. اصطلاح تغییر گرایش جنسیتی در قانون اغلب برای هم جنس گرایی استفاده می شود اما قوانین برای شرح و برخورد با پدوفیلی متفاوت است. تغییر گرایش جنسیتی نیم تواند به اختلال پدوفیلی اشاره ای داشته باشد.

آیا منطقی از این ترسید که اگر پدوفیلی را به عنوان یک گرایش جنسیتی بشناسیم باید آن را در جامعه مورد قبول بدانیم؟

انسان ها مسئول رفتار خود هستند نه فکر یا تمایلات جنسی شان. برای مثال ما همه می دانیم یک مرد که به جنس مخالف علاقه دارد وقتی در خیابان در حال رفتن رفتن است ممکن است زنی را دیده و او را نظر جنسی جذاب ببیند. با این وجود ما نتیجه نمی گیریم که از نظر اجتماعی او می تواند هریک از این زنان را به اجبار وارد رابطه ی جنسی کند. فکر کردن در مورد پدوفیلی به عنوان یکی از خصوصیات شخصیتی ذاتی که انتخاب خود او نبوده و نمی تواند آن را تغییر دهد می تواند کمک زیادی کند تا جامعه واکنشی منطقی به مشکل داشته باشد – واکنشی که می تواند از تجاوز به کودکان و آزار دادن آن ها جلوگیری کند.

آیا فردی که تمایلات پدوفیلی دارد را می توان درمان کرد؟ برای مثال آیا بیمار پدوفیلی می تواند با درمان هیچ تمایل جنسی نداشته و در نهایت تمایل جنسی متفاوتی را تجربه کند؟

بهترین درمان هایی که برای پدوفیلی داریم کمک می کنند مهارت هایی پیدا کند که برای یک زندگی سالم و آزادانه به آن نیاز دارد و در برخی موراد میل جنسی فرد را سرکوب می کنیم. (اگر حس می کند این کار به او کمک خواهد کرد.) تلاش هایی که برای تبدیل بیماران پدوفیلی به افراد سالم داشته ایم. درست مانند درمان ها برای تغییر دادن مردان و زنان هم جنس گرا تاثیر زیادی نداشته اند.

آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟

اغلب بیماران پدوفیلی وقتی احساس می کنند در زندگی نمی توانند به جایی برسند و چیزی برای از دست دادن ندارند به تمایلات و خواسته های ذهنی خود عمل می کنند. اغلب افراد زمانی که ناامید می شوند کارهای نادرست زیادی انجام می دهند. متاسفانه بسیاری از سیستم های اجتماعی کنونی به مقدار قابل توجهی به جای کاهش احساس ناامیدی بیمار با رفتارهای خود ان را افزایش می دهند.

درمان های سنتی برای پدوفیلی به مقدار زیادی بر اساس درمان ها برای اعتیاد طراحی شده اند و از مدلی به نام پیشگیری از بازگشت استفاده می کنند. ارزیابی میزان تاثیر این روش درمانی دشوار است. امید کمی برای درمان وجود دارد و بیشترین امید برای پیشگیری خواهد بود.

با وجودی که اغلب افراد تصور دارند میل جنسی متجاوزان اغلب تمام نشدنی است اما تنها حدود 10 تا 15 درصد از متجاوزان جنسی هستند که دست به تجاوزهایی جدید می زنند. ما می توانیم با گذاشتن انرژی برای تشخیص زودتر و حمایت از فرد برای اجتناب از بروز اولین تجاوز، از زیاد شدن قربانی ها جلوگیری کنیم نه اینکه روی تنبیه های قوی بعد از برملا شدن حقیقت تکیه کرد.

شواهد موجود نشان داده اند داروهای ضدافسردگی که برای درمان اختلال وسواس فکری استفاده می شوند برای درمان پدوفیلی نز موثر خواهند بود.

• اخته کردن یا کشیدن بیضه

شاید اخته کردن فیزیکی به نوعی وحشیانه به نظر برسد اما در دوران قدیم در اروپا استفاده می شده است. امروزه دیگر از این روش به عنوان درمان برای انحرافات جنسی استفاده نمی شود. اخته کردن شامل برداشتن فیزیکی بیضه هاست، عضوی در بدن مردان که مسئول تولید هورمون تستوسترون می باشد.

• آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟ درمان محرومیت از اندروژن

درمان محدودسازی اندروژن یک درمان دارویی است که شامل کم کردن هورمون های مردانه در سیستم بدن بیمار پدوفیلی است، خصوصا هورمون تستوسترون. در واقع درمان محدودسازی اندروژن یا محروم سازی شیمیایی است.

تحقیقات نشان داده اند درمان فیزیکی (هورمون درمانی و یا اخته کردن بیمار) در همه ی انواع شناخته شده ی پدوفیلی موفق تر از درمان های روان شناختی هستند. درمان های دارویی در واقع درمان های انتخاب شده برای جدی ترین انحرافات جنسی هستند.

انواع متفاوتی از داروهای مهارکننده ی هورمونی برای از بین بردن میل جنسی متجاوزان جنسی وجود دارد، مثلا مهارکننده های تستوسترون.

این داروها می توانند برای نشان دادن نتیجه به حدود ده ماه زمان نیاز داشته باشند و احتمال بروز عوارض جانبی منفی را با خود دارند. همچنین گاه تهیه ی این داروها هزینه ی زیادی خواهد داشت.

هورمون های آزاد کننده ی گاندوتراپین یک روش هورمون درمانی موثر است زیرا عوارض جانبی کمتری داشته و در بین درمان های محدودسازی تستوسترون دیگر تاثیر بهتری دارند.

یکی از عوارض جانبی خوب این هورمون درمانی که یافته شده این است که با این روش از هورمون درمانی میل جنسی بیماران پدوفیلی کاهش می یابد و در نتیجه بیشتر می خواهند در روان درمانی شرکت داشته باشند.

• آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟ مهارکننده های بازجذب سروتونین یا SSRIs

برخی مهارکننده های خاص برای بازجذب سروتونین که برای درمان اختلال وسواس فکری استفاده می شوند برای اختلالات جنسی نیز موثر بوده اند.

برخی محققان می گویند پارافیلیا بخشی از اختلال وسواس فکری است. با در ذهن داشتن این مورد می توان داروهای سرتالین را روی بیماران پدوفیلی دوباره امتحان کرد. داروهای بازجذب سروتونین عوارض جانبی کمتری از درمان های ضداندروژن و هورمون درمانی دارند. بعلاوه بیماران پدوفیلی که از درمان مهارکننده های بازجذب سروتونین استفاده می کنند عارض جانبی کمتری را گزارش داده و توانایی روابط جنسی غیرپدوفیلی پیدا می کنند.

• آیا پدوفیلی درمان قطعی دارد؟ درمان رفتارشناختی

درمان رفتارشناختی در اصل روی  تغییر مسیر تفکر بیمار پدوفیلی تمرکز دارد. در نتیجه رفتار او را تغییر خواهد داد. در این روش درمانی از تکنیک های مختلفی برای حذف افکار مخرب نسبت به کودکان استفاده می شود.

روش های درمانی مختلفی برای رفتارشناختی وجود دارد. از جمله روش تهویه ی تفکر، آموزش مهارت های تفکری، مهارت های اجتماعی، اموزش همدلی و تلاش برای شرح الگوهای نهفته در برانگیختگی جنسی.

درمان بیزار سازی یک روش درمانی رفتاری است که تلاش دارد تا چیزی منفی را با هریک از افکار جنسی نادرست پدوفیلی همراه سازد. این نوع درمان همراه با استفاده از تکنیک های تجسمی می باشد. یک تلاش در این روش واکنش انحرافی به فانتزی های بیمار در مورد تجاوز جنسی است. و اینکه زمانی که حس کردند دچار تحریک جنسی شده اند در مورد عواقب دستگیر شدن، رفتن به زندان و مجازات شدن در ان فکر کنند.

بسیاری از متجاوزان جنسی در زندان تحت گروه درمانی قرار می گیرند. که در ان مشاور و دیگر اعضا در تلاش ان تا به فرد متجاوز کمک کنند با رفتارهای غیرمنطقی و انحرافی خود برخورد کند. این گروه ها در تلاش اند محیطی غیرتهدیدی ایجاد کنند که در ان فرد برای به اشتراک گذاشت احساسات خود حس امنیت داشته باشد.

این نوع درمان را “رویارویی درمانی یا مواجه درمانی ” می نامند. هدف آن کمک کردن به فرد متجاوز برای داشتن حس همدلی با دیگران است. داشتن دوستان و مشاورانی در کنار خود باعث می شود. با افکار آزاردهنده ای که برای آزار رساندن به کودکان دارند مقابله کنند. خوشبختانه به ان ها کمک خواهد کرد تا این چرخه ی منفی را شکسته و به نوعی تغییر کنند.

البته برای میزان تاثیر هریک از این روش های درمانی نتیجه گیری مشخصی وجود ندارد.