آیا هیچ دلیل سلامت روانی برای نشان دادن احساسات وجود ندارد؟
صحبت کردن با شخصی که به نظر می رسد هیچ واکنش احساسی نسبت به افراد یا موقعیت ها ندارد، گاهی اوقات احساس ناامیدی ایجاد می کند، به ویژه اگر دلیل کمبود احساسات درک نشود. فقدان احساسات قوی می تواند نشان دهنده جدایی عاطفی یا وجود سلامت روانی یا اختلال شخصیت باشد. در این مقاله از وب سایت همکده ما به این سوال پاسخ می دهیم که آیا هیچ دلیل سلامت روانی برای نشان دادن احساسات وجود ندارد؟ اگر تمایل به بهبود شرایط روانی خود دارید می توانید با متخصصان مرکز مشاوره همکده در ارتباط باشید. مرکز مشاوره همکده اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران می باشد. این مرکز ارائه دهنده خدمات حضوری و مشاوره تلفنی روان شناسی می باشد.
درک تفکیک احساسی
جدایی عاطفی عبارت است از اجتناب از ارتباطات عاطفی. جدا بودن از نظر احساسی، که اغلب از آن به عنوان یک عارضه مسطح یاد می شود، شامل فقدان احساسات یا عواطف مثبت یا منفی است. این ممکن است یک حالت موقتی در پاسخ به یک رویداد آسیب زا از نظر احساسی یا نتیجه یک بیماری مزمن، مانند اختلال شخصیت زدایی باشد. فقدان الگوهایی که پاسخ های احساسی سالم را نشان می دهند، سابقه روابط ناموفق یا ترس از صدمه دیدن عاطفی نیز ممکن است در ایجاد جدایی عاطفی نقش داشته باشد. هنگامی که انفصال عاطفی رخ می دهد، تصور خوشبختی از هر نوع ممکن است دشوار باشد. اگرچه ممکن است فرد از نظر بالینی افسرده باشد، اما عدم وجود هیچ احساسی ممکن است تشخیص افسردگی را دشوار کند.
انواع اختلالات شخصیتی
در حالی که احساس بی حسی یا نداشتن احساسات عمومی می تواند علامت شرایط مختلف پزشکی یا عوارض جانبی دارو باشد، فقدان اشتیاق کامل می تواند نشان دهنده وجود اختلال شخصیتی باشد. اختلال شخصیت نوعی اختلال سلامت روانی است که باعث می شود فرد دارای الگوی عملکرد، تفکر و رفتار ناسالم باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت عموماً در درک و ارتباط با افراد و موقعیت های دیگر مشکل دارند. یکی از مهمترین علائم اختلال شخصیت عدم احساسات یا عدم توانایی فرد در بیان احساسات است. در ادامه باز به بررسی این سوال می پردازیم که آیا هیچ دلیل سلامت روانی برای نشان دادن احساسات وجود ندارد؟
اختلال شخصیت اسکیزوئید
اختلال شخصیت اسکیزوئید یک وضعیت سلامت روانی است که با اجتناب از فعالیتهای اجتماعی و روابط بین فردی مشخص می شود. افرادی که دارای اختلال شخصیت اسکیزوئید هستند، در صورت بروز احساسات، محدوده محدودی از بیانات احساسی دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید اغلب تنها هستند یا ممکن است متهم شوند که دیگران را نادیده می گیرند. آنها معمولاً فاقد میل و یا مهارت برای ایجاد روابط شخصی نزدیک با دیگران هستند. به دلیل فقدان واکنش های احساسی، ممکن است به نظر برسد که آنها بی توجه یا بدون حس و حال هستند.
علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً در اوایل بزرگسالی بروز می کند. با این حال، برخی علائم ممکن است در دوران کودکی یا نوجوانی مشهود باشد. ویژگی های این اختلال ممکن است به مشکل در عملکرد در مدرسه یا محل کار کمک کند و ممکن است باعث اختلال در زمینه های شخصی و حرفه ای زندگی شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً کارهایی را ترجیح می دهند که می توانند به تنهایی انجام شوند. از ویژگیهای بارز اختلال شخصیت اسکیزوئید می توان به اجتناب از روابط نزدیک، عدم تمایل به روابط جنسی، عدم پاسخ به تمجید و/یا اظهارنظرهای انتقادی از سوی دیگران و عدم انگیزه یا اهداف اشاره کرد.
اختلال شخصیت اسکیزوتایپی و سلامت روانی برای نشان دادن احساسات
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال ممکن است غیر عادی یا عجیب توصیف شوند. آنها معمولاً روابط نزدیک چندانی ندارند، در صورت وجود. آنها نمی توانند نحوه ایجاد روابط را درک کنند یا از تأثیر رفتارهای آنها بر دیگران مطلع شوند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است انگیزه ها یا رفتارهای دیگران را نادرست تفسیر کرده و نسبت به دیگران احساس بی اعتمادی کنند. علیرغم احساسات درونی خود، آنها به ندرت احساسات خود را نشان می دهند. یک اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً با وجود پنج یا بیشتر از این علائم تشخیص داده می شود:
- ناتوانی در تفسیر درست رویدادها
- اضطراب مداوم و بیش از حد اجتماعی
- تنها بودن
- داشتن تعداد کمی، در صورت وجود، دوستان
- واکنش احساسی نامناسب
- الگوهای مبهم یا غیر معمول صحبت کردن
یک اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً در اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود و علائم آن معمولاً در طول عمر باقی می مانند. درمان مانند دارو و برخی درمانها ممکن است علائم را بهبود بخشد.
روانگسیختگی و سلامت روانی برای نشان دادن احساسات
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که باعث اختلال در نحوه تفسیر واقعیت از سوی فرد می شود. ممکن است باعث توهم، رویاپردازی و رفتار یا تفکر نامنظم شود که عملکرد روزانه را مختل می کند. اگرچه ممکن است به نظر برسد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی گاهی اوقات رفتارهای نامنظمی دارند، اما هنگامی که علائم فعال هستند، فرد مبتلا هیچ احساسی نشان نمی دهد.
علائم منفی اسکیزوفرنی به کاهش یا عدم توانایی عملکرد طبیعی اشاره دارد. هنگامی که علائم منفی وجود دارد، ممکن است فرد تماس چشمی برقرار نکند، ممکن است به صورت یکنواخت صحبت کند یا حالت چهره را تغییر ندهد. کناره گیری اجتماعی و عدم توانایی در تجربه لذت نیز اغلب اتفاق می افتد. در ادامه به بررسی دقیق تر این مطلب می پردازیم که آیا هیچ دلیل سلامت روانی برای نشان دادن احساسات وجود ندارد؟
اختلال شخصیت سایکوپاتیک
اختلال شخصیت سایکوپاتیک که همچنین به عنوان اختلال شخصیت ضداجتماعی نیز شناخته می شود. یک اختلال شخصیت جامعه شناختی یک اختلال شخصیتی است که شامل دروغ و فریب فراگیر، پرخاشگری جسمی، نادیده گرفتن ایمنی و رفاه دیگران و عدم پشیمانی از هرگونه اقدامی است. اختلال شخصیت سایکوپاتیک به عنوان شکل شدیدتری از جامعه شناسی تلقی می شود و فرد مبتلا معمولاً علائم بیشتری از خود نشان می دهد. ویژگیهای روانی شامل فقدان وابستگی های احساسی عمیق، جذابیت سطحی، رفتارهای بی پروا، عدم همدلی با دیگران، عدم احساس گناه یا پشیمانی و دستکاری است.
علت اختلالات شخصیتی چیست؟
اگرچه علت دقیق اختلالات شخصیتی کاملاً مشخص نیست، اما تصور می شود که عوامل خاصی خطر ایجاد یا ایجاد ویژگی های اختلال شخصیت را افزایش می دهند. سابقه اختلال سلوک در دوران کودکی، تغییرات در ساختار مغز و شیمی، روابط خانوادگی سوء استفاده کننده یا ناپایدار و سابقه خانوادگی اختلالات شخصیت یا سایر بیماری های روانی همه عوامل محتمل هستند.
اختلالات شخصیتی می تواند اختلالات قابل توجهی در زندگی فرد مبتلا و زندگی افرادی که از آنها مراقبت می کنند، ایجاد کند. آنها می توانند تأثیرات منفی بر روابط شخصی و حرفه ای، مدرسه یا عملکرد شغلی داشته باشند و ممکن است منجر به انزوای اجتماعی، مصرف الکل یا سوء مصرف مواد شوند.
اگرچه برای اکثر اختلالات شخصیتی درمانی وجود ندارد، اما اگر این بیماری در اوایل زندگی تشخیص داده شود، ممکن است برخی از رفتارها بهبود یابد. از آنجا که افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی تجربیات یا احساسات اجتماعی را به همان شیوه ای که افراد تحت تأثیر قرار نمی دهند، پردازش نمی کنند، به طور کلی نمی توانند واکنش های احساسی مانند پیوند، همدلی یا مراقبت را تجربه کنند. علاوه بر این، رفتار عاطفی آنها یا فقدان آن، به ندرت تغییر می کند.
اوتیسم و عدم پاسخ های احساسی
اوتیسم اصطلاحی است که برای توصیف طیف وسیعی از شرایط عصبی که ممکن است بر توانایی فرد در برقراری ارتباط یا تعامل اجتماعی تأثیر بگذارد، و رفتارهای دیگر را نشان دهد، به کار می رود. علائم اوتیسم ممکن است خفیف یا شدید باشد. اولین علائم اوتیسم ممکن است در دوران کودکی هنگامی ظاهر شود که نوزادان به طور غیرطبیعی کنار گذاشته شده و به پیوندهای عاطفی پاسخ نمی دهند. همانطور که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم رشد می کنند، ممکن است نتوانند مانند کودکان دیگر در موقعیت های اجتماعی شرکت کنند.
بیماری آلزایمر و سلامت روانی برای نشان دادن احساسات
آلزایمر نوعی زوال عقل است. این بر حافظه، رفتار و خلق و خو تأثیر می گذارد، که می تواند باعث سردرگمی و مشکل در تشخیص یا ارتباط با دیگران شود. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است ابتدا تغییرات خفیف شخصیتی و عدم خودانگیختگی را نشان دهند. با پیشرفت بیماری، از دست دادن حافظه افزایش می یابد. کاهش شناختی و واکنش های احساسی با گذشت زمان بیشتر مشخص می شود و این بیماری در نهایت باعث می شود فرد مبتلا دوباره به وضعیتی شبیه کودک بازگردد که نیاز به مراقبت کامل دارد.
آیا درمانی برای کمک به افراد در بیان احساسات وجود دارد؟
علت اصلی کمبود احساسات، عامل تعیین کننده موفقیت درمان است. برخی از افراد، مانند افرادی که دارای اختلال شخصیت هستند، ممکن است مشکلی در کمبود احساسات خود مشاهده نکنند و تمایلی به درمان نداشته باشند. با این حال، اگر با فردی ارتباط دارید یا یکی از اعضای خانواده شما دارای ویژگی های اختلال شخصیت است، مهم است که به دنبال کمک باشید. اگرچه نمی توانید شخص دیگری را مجبور به دریافت کمک کنید، اما رابطه با فردی که هیچ واکنش احساسی نشان نمی دهد، می تواند بر قوی ترین فرد نیز تأثیر عمیقی بگذارد.
اگر نگران کسی هستید که علائم اختلال در شناخت و احساسات خود را نشان می دهد. یا اگر شخصاً علائمی را احساس می کنید که باعث ناراحتی شما می شوند، با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص بهداشت روانی خود تماس بگیرید. وقت بگذارید و درباره نگرانی های خود صحبت کنید. صحبت با یک مشاور یا درمانگر می تواند به شما در درک علائمی که در حال مشاهده یا احساس آنها هستید کمک کند. علاوه بر این، یک متخصص بهداشت روانی می تواند به شما در ایجاد برنامه ای برای حفظ امنیت و رفاه شما کمک کند.
گزینه های مراقبت از سلامت روانی برای نشان دادن احساسات
در این مقاله ما به بررسی این مطلب پرداختیم که آیا هیچ دلیل سلامت روانی برای نشان دادن احساسات وجود ندارد؟ گزینه های مراقبت از سلامت روان شامل درمان فردی و خانوادگی، حمایت روانی اجتماعی است که بر توسعه مهارت های ارتباطی و حرفه ای متمرکز است و نظارت بر داروهای تجویز شده. برخی از افراد ترجیح می دهند رابطه ای شخصی با درمانگر، روانپزشک یا مشاور برقرار کنند. دیگران با رویکردی که به آنها اجازه می دهد مشاوره را در یک محیط شخصی آرام تر تجربه کنند راحت تر هستند. از این رو می توانید به مرکز مشاوره همکده مراجعه کنید.