نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا

آیا مادر شما یک خودشیفته نمایشگاه گرا است؟ خودشیفتگی چیست؟ معمولاً خیلی افراد نمی دانند که بسیاری از خاطرات وحشتناک دوران کودکی و اعتماد به نفس پایین آنها احتمالاً به دلیل ابتلای مادرشان به اختلال شخصیت خودشیفته است. در این مقاله از وب سایت مرکز مشاوره همکده ما به بررسی نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا می پردازیم. اگر در این زمینه دچار مشکل هستید، می توانید با کارشناسان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره در ایران در ارتباط باشید. همکده علاوه بر خدمات حضوری امکان مشاوره تلفنی روان شناسی را هم برای متقاضیان فراهم کرده است.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

می توان اختلال شخصیت خودشیفته را سازگاری با موقعیت دوران کودکی در نظر گرفت که باعث می شود فرد دارای عزت نفس ناپایدار و همدلی پایین باشد. این کودکان بزرگ‌تر می‌شوند که فاقد آنچه روانشناسان «روابط کل شیء» می‌نامند، نباشند. این بدان معنی است که آنها نمی توانند خود و سایر افراد را به صورت یکپارچه و پایدار ببینند. بطور همزمان دارای ترکیبی از ویژگی های خوب و بد و دوست داشتنی و ناپسند هستند. در عوض، آنها بین عشق و نفرت یا ایده آل سازی و کاهش ارزش متناوب می شوند.

به عنوان والدین، وقتی کودک به آنها احساس خوبی نسبت به خودش می دهد، فقط احساسات مثبت نسبت به کودک خواهند داشت. وقتی کودک به هر نحوی آنها را ناراضی کند، فقط احساسات منفی نسبت به کودک خواهند داشت. همانطور که احساسات آنها تغییر می کند، دیدگاه آنها نسبت به فرزندشان نیز تغییر می کند. والدین خودشیفته نیز خود را به این شکل محدود و دوتایی می بینند: یا خاص، منحصر به فرد و کامل هستند یا زباله های بی ارزش و معیوب. این موارد در کنار نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا می تواند مشکلات بسیاری از جمله افسردگی و اضطراب را پدید آورد.

کودک آزاری و پایداری اشیاء

والدین خودشیفته همچنین فاقد «ثبات شی» هستند. این بدان معناست که وقتی از فرزند خود ناامید، صدمه دیده یا عصبانی می شوند، بلافاصله تمام احساسات مثبت خود را نسبت به کودک از دست می دهند و اکنون کودک را کاملاً بد و مستحق مجازات می بینند. بخش بزرگی از کودک آزاری که در مورد آن می خوانیم به دلیل عدم وجود “ثبات شی” است. اگر والدین “ثبات شی” دارند، این به آنها کمک می کند تا انگیزه های عصبانی و تنبیهی خود را مدیریت کنند. آنها می توانند در حالی که از فرزند خود عصبانی یا ناامید هستند به یاد بیاورند که هنوز کودک را دوست دارند و نمی خواهند آسیبی به او وارد کنند.

تأثیر خودشیفتگی والدین بر تصویر کودک از خود

اگر توسط والدین خودشیفته بزرگ شده اید، بعید است که بتوانید تصویری پایدار، یکپارچه و واقع بینانه از خود ایجاد کنید. این به این دلیل است که ما از نظر بیولوژیکی برنامه ریزی شده ایم تا مقدار زیادی از خود تصوری خود را از نحوه رفتار مراقبانمان با ما ایجاد کنیم. این شبیه روشی است که ما یاد می گیریم به هر زبانی که اطرافیانمان صحبت می کنند صحبت کنیم. والدین خودشیفته فقط می توانند نگرش های تحریف شده و یک طرفه از نحوه نگرش او به کودک را بازتاب دهند – و این دیدگاه ها نسبت به کودک می تواند با تغییر خلق و خوی والدین به سرعت تغییر کند.

اگر بزرگسالان دوست داشتنی و پایدار دیگری در اطراف وجود داشته باشند که کودک را به شکلی واقع بینانه و مثبت ببینند، می توان این تأثیر را کاهش داد. این می تواند یک پدر غیر خودشیفته، پدربزرگ و مادربزرگ دوست داشتنی، خاله و عمو یا حتی دوستان نزدیک خانواده باشد.

نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا

نشانه های بسیاری در افراد مختلف دارای مادران با این شرایط وجود دارد. معمولا این شرایط در میان تمامی آن ها یکسان است. در ادامه به بررسی این موارد می پردازیم.

او باید مرکز توجه باشد

مانند همه خودشیفته‌های نمایشگاه‌گرا، مادر خودشیفته نمایشگاه‌گرا خواهان توجه است. به نحوی، مهم نیست که چه کسی صحبت می کند یا چه اتفاقی در حال رخ دادن است، او همیشه موفق خواهد شد راهی پیدا کند تا در مورد او صحبت کند. او ممکن است این کار را با طنز و داستانی خنده دار یا با قطع ناگهانی گفتگوی جاری و تغییر موضوع به او انجام دهد.

یک مثال: یک مادر مانند این دخترش را در بیمارستان ملاقات کرد. دخترش پس از یک عمل جراحی بزرگ در حال نقاهت بود. او به جای تمرکز روی دخترش، شروع به معاشقه با پزشکان و صحبت با افرادی کرد که بیمار را در تخت کناری ملاقات می کردند. وقتی دخترش بعداً به او گفت که چقدر صدمه دیده و رها شده است، شوکه شد. مادر آنقدر روی اوقات خوشی که می گذراند متمرکز بود که هرگز به ذهنش خطور نمی کرد که دخترش ممکن است احساس دیگری داشته باشد.

او از نظر همدلی عاطفی پایین است

یکی از نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا پایین بودن همدلی او است. در حقیقت یکی از ویژگی های جالب اختلال شخصیت خودشیفته (یا همان طور که من ترجیح می دهم آن را «انطباق» بنامم) این است که فرد خودشیفته معمولاً «احساس» نمی کند که دیگران دارای چه احساسی هستند. مادر خودشیفته ممکن است «همدلی شناختی» داشته باشد (یعنی ممکن است بتواند از نظر عقلی بفهمد که برخی از رفتارهای او ممکن است باعث درد فرزندش شود)، اما بدون «همدلی عاطفی» انگیزه کمی برای مراقبت دارد.

درک درد عاطفی او فقط از یک طرف می رود. اگر به طور تصادفی حتی کوچکترین درد عاطفی برای او ایجاد کنید، احتمالاً او به شیوه ای بسیار اغراق آمیز واکنش نشان می دهد، در حالی که به طور کامل دردی را که برای شما ایجاد می کند نادیده می گیرد.

او بر خانه تسلط دارد و از کاهش ارزش برای رسیدن به راه خود استفاده می کند

کل خانواده حول محور خواسته‌های مادر خودشیفته نمایشگاه‌دار می‌چرخد. همه چیز باید آنگونه باشد که او می خواهد، زیرا او احساس می کند که حق دارد. مردم آنچه را که او می‌خواهد انجام می‌دهند، زیرا وقتی این کار را نمی‌کنند، عصبانی می‌شود، ارزش آن‌ها را بی‌ارزش می‌کند و به طور کلی زندگی را برای همه سخت  می‌کند تا زمانی که تسلیم شوند. او مدام هر کسی را که او را به چالش می‌کشد تحقیر می‌کند و وقتی این کار را انجام می‌دهد، احساس بهتری دارد. غیرمعمول نیست که به کودکی که از این نوع مادر ناراضی است، گفته شود: “هیچ مردی با تو ازدواج نمی کند، زیرا تو خیلی چاق هستی.” یا، “شما هرگز به چیزی نمی رسید زیرا یک احمق بی ارزش و نادان هستید!”

از آنجایی که مادران خودشیفته نمایشگاه‌گرا، محیط اطراف خود را بازتابی از موقعیت او در زندگی می‌دانند، ممکن است برای او بسیار مهم باشد که خانه آنطور که او می‌خواهد تزئین شود و تا حد امکان تمیز و نگهداری شود. برعکس، اگر از آن دسته زنی باشد که به تمیزی و منظم بودن محیط اطرافش اهمیتی نمی دهد، نسبت به درخواست های خانواده اش برای علاقه بیشتر به خانه بی تفاوت خواهد بود. معمولاً او با مردی ازدواج می کند که اجازه می دهد خانه و فرزندان را هر طور که می خواهد اداره کند.

عمل خودخواهانه یکی از نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا

او خودخواهانه عمل می کند. نیازها و علایق مادر خودشیفته نمایشگاهی همیشه در اولویت هستند. اگر او در خارج از خانه کار کند یا عمیقاً درگیر سرگرمی ها باشد، همه چیز در خانواده در رتبه دوم قرار می گیرد. او احتمالا وقتی به سفرهای طولانی برای کار می رود، هیچ فکری از دوری فرزندانش نداشته باشد. او معمولاً به برنامه ریزی جزئیات نحوه مراقبت از آنها در غیاب او اهمیت نمی دهد.

فرض او این است که او حق دارد برود و شخص دیگری در خانواده هر کاری که لازم باشد انجام خواهد داد تا این امکان فراهم شود. یا ممکن است در حالی که فرزندانش جوان هستند به مدرسه برگردد. بدون اینکه به طور جدی فکر کند که غیبت او چه تأثیری بر آنها یا شوهرش خواهد داشت. او انتظار دارد که همه به اندازه او در مورد برنامه های او برای خودش هیجان زده باشند. اگر یکی از اعضای خانواده مخالفت کند یا به تأثیر منفی برنامه های او اشاره کند، عمیقا مورد توهین قرار می گیرد. احتمالاً آنها را “خودخواه” می خواند.

از آنجایی که مادر خودشیفته بسیار خود محور است، اغلب از نیازهای واقعی فرزندانش غافل است. اگر او دوست دارد آنها را با لباس زیبا ببیند، ممکن است زمان و هزینه زیادی را صرف خرید لباس برای آنها کند. اما خواهش های آنها را برای نواخت یا بررسی تمرینات پیانو نادید می گیرند. تمرکز همیشگی او بر برنامه کاری خود ممکن است باعث شود خانواده‌اش او را سرد یا بی‌علاقه بدانند.

او انتظار دارد که فرزندانش کامل باشند

نشانه های مادر خودشیفته نمایشگاه گرا در مولفه های بسیاری دیده می شود. مادر خودشیفته نمایشگاه‌دار انتظار دارد فرزندانش به‌طور کامل او را در جهان نشان دهند و وقتی انتظارات او را برآورده نمی‌کنند، ناامید و عصبانی می‌شود. این به این دلیل است که او نمی تواند تصویر درونی خود از خود (آنچه را که نظریه پردازان روابط ابژه او را «بازنمایی خود» می نامند) از تصویر درونی خود از فرزندانش جدا کند.

در نتیجه وقتی فرزندش بد رفتار می کند، احساس بدی نسبت به خودش دارد. به همین ترتیب، وقتی فرزندانش خوب هستند، او نسبت به خودش احساس خوبی دارد. گویی تصویر آنها و تصویر او در ذهن او همپوشانی دارند. (آنچه نظریه پردازان روابط ابژه «بازنمایی خود و شیء آمیخته» می نامند). مرزهای آنها نفوذپذیر است. این معمولاً باعث می شود که او فشار زیادی به فرزندانش بیاورد تا بی نقص و خاص باشند. زمانی که آنها انتظارات او را برآورده نمی کنند، فریاد، تنبیه و کناره گیری زیادی از عشق دیده می شود.