اختلال جنون آتش افروزی یا پیرومانیا چیست؟

بعضی اتفاقات در اطراف ما به وجود می آید و ما بسیار ساده از کنار آن می گذریم. خیلی اوقات اشخاصی را دیدید که برایشان افسردگی یا ناراحتی به یک‌امر عادی در زندگی شان تبدیل شده است. روان شناسان بسیار تاکید دارند که افراد حتما در طول دوران زندگی خود چه در کودکی و چه بزرگسالی حتما مشاوره شوند تا مسیر زندگی خود را به درستی تشخیص دهند. طبیعتا اگر فردی آن قدر غرور داشته باشد که مشکلات خودش را نبیند یک فرد مشاور و درمان او نمی تواند کاری بکند. شما باید سعی کنید هر نوع اختلالی که در خود دارید را زود حل کنید. موضوع امروز مقاله ما  که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره آنلاین در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است در ارتباط با این موضوع است که اختلال جنون آتش افروزی یا پیرومانیا چیست؟

پیرومانیا یا اختلال جنون آتش افروزی چیست؟

علی رغم برخورد نادرست فرهنگ با اصطلاح “pyromaniac” – که اغلب به شوخی به “pyro” کوتاه می شود. “firebug”هم اسم دیگز این اختلال است. افراد مبتلا به pyromania دارای یک بیماری جدی روانی هستند. آتش سوزی عمدی و تکراری  و انجام اجباری آن  مشخصه پیرومانیا است. پیرمنی ها احساس می کنند قادر به جلوگیری از رفتار خود نیستند. آن ها اعتقاد دارند که آتش زدن تنش یا اضطراب درونی را از بین می برد و به فرد احساس لذت یا تسکین می بخشد.

علائم اختلال جنون آتش افروزی

آخرین ویرایش کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) پیرومانیا را در بخش اختلال، کنترل فشار، و اختلالات سلولی تشکیل می دهد. ویژگی اساسی پیرومانیا وجود چندین قسمت از آتش سوزی عمدی و هدفمند است. علاوه بر این، افراد مبتلا به پیرومانیا قبل از آتش سوزی دچار تنش و تحریک عاطفی می شوند. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیفتگی به آتش، که ممکن است شامل علاقه، کنجکاوی و جذابیت برای آتش و لوازم آتش سوزی باشد.
• تماشای آتش سوزی در محله، به صدا درآوردن هشدارهای دروغین یا لذت بردن از موارد آتش زا، تجهیزات و لوازم مخصوص با آتش سوزی است.
• گذراندن وقت در آتش نشانی محلی، آتش سوزی برای وابستگی به آتش نشانی یا  نشان شدن آتش در بین همه
• هنگام برافروختن آتش، مشاهده تأثیرات و شرکت در عواقب پس از آن لذت، رضایت یا تسکین را تجربه می کنند.

افراد مبتلا به پیرومانیا برای سود مالی آتش سوزی نمی کنند. آن ها همچنین در تلاش برای پنهان کردن فعالیت های جنایی، انتقام جویی یا بهبود وضعیت زندگی خود نیستند. علائم همچنین نمی توانند در پاسخ به توهم یا وهم و گمان باشند.

اختلال جنون آتش افروزی ناشی از اختلال در قضاوت نیست

آتش افروزی همچنین نمی تواند ناشی از اختلال در قضاوت  مانند ناتوانی ذهنی باشد. اگر رفتار با بیماری روانی دیگری، مانند اختلال سلوک یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی بهتر توضیح داده شود، یا اگر در یک دوره جنون رخ دهد، باز هم تشخیص  داده نخواهد شد. افراد مبتلا به پیرومانیا ممکن است از قبل برای آتش افروزی آماده شوند. آن ها ممکن است نسبت به این که کسی از نظر جسمی یا مالی آسیب دیده یا از خرابی های ناشی از آن لذت ببرند، بی تفاوت باشند.

اختلال جنون آتش افروزی در مقابل آتش سوزی

یک انسان که به آتش سوزی فقط علافه دارد ممکن است کبریت و فندک را احتکار کند، سوراخ های پارچه، فرش یا مبلمان را بسوزاند و تکه های کاغذ یا سایر مواد قابل اشتعال را آتش بزند. این مواردی هست که ممکن است برای وسواس آتش سوزی در فرد به نظر برسد. اما، پیرامونیاک ها تمایل به آسیب رساندن به کسی ندارند و آن ها به دنبال سودهای ناشی از آتش سوزی نیستند. بنابراین در حالی که یک فرد آتش سوزی ممکن است برای انتقام جویی یا تلاش برای جمع آوری پول بیمه، خانه شخصی را بسوزاند، اما انسان های دارای اختلال پیرامونیا این کار را صرفاً به خاطر منافع احساسی که از آتش سوزی به دست می آورند، انجام می دهند.

علل اختلال جنون آتش افروزی

علت شناخته شده ای از پیرمانیا وجود ندارد. تحقیقات نشان می دهد که ممکن است یک پیوند ژنتیکی وجود داشته باشد و ممکن است مشابه اعتیاد رفتاری باشد.  دقیقاً مشخص نیست که چه تعداد از افراد به پیرمانیا مبتلا هستند. محققان تخمین می زنند که این تنها قسمت بسیار کمی از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد.

گزارشات گفته شده در ارتباط با اختلال جنون آتش افروزی

گزارش شده است که شیوع آتش سوزی در طول زندگی 1.1٪ از جمعیت اس. و این تنها یک جز از مولفه های پیرومانیا است.  بنابراین احتمالاً تعداد افراد کمتری وجود دارد که از معیارهای کامل تشخیص برخوردار باشند. هنگامی که محققان افرادی را در سیستم جنایی بررسی کردند که رفتارهای آتش سوزی مکرر از خود نشان داده بودند، دریافتند که فقط 3.3٪ از این جمعیت معیارهای کامل پیرومانیا را دارند.

این اختلال در افرادی که بیماری های روانی دیکری دارند چگونه است؟

افرادی که بیماری های روانی دیگری دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری نسبت به جمعیت عمومی باشند. افرادی که دارای اختلال قمار، اختلال دو قطبی، اختلال در مصرف مواد و اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند، احتمال دارد که بیشتر از نژاد این بیماری باشند . این بیماری هم در مردان و هم در زنان ظاهر می شود اگر چه به طور قابل توجهی در مردان شیوع بیشتری دارد. اما  افراد در هر سنی، حتی از 3 سالگی ممکن است علائم را داشته باشند. این در افرادی که دارای ناتوانی در یادگیری یا فاقد مهارت های اجتماعی هستند بیشتر مشاهده می شود و عوامل محیطی نیز در بازی وجود دارد.

پیرمانیا و افراد مورد آزار و اذیت جنسی

پیرمانیا با افرادی که مورد آزار جنسی یا جسمی قرار گرفته اند، یا از بی توجهی یا رها شدن والدین رنج می برند، ارتباط داشته است. افرادی که سابقه جرم دارند نیز تمایل به آتش سوزی بیشتری دارند. به عنوان مثال، بیش از 19 درصد از کسانی که مبتلا به پیرومانیا هستند حداقل یک بار به جرم خرابکاری متهم شده اند و حدود 18 درصد به جرایم جنسی غیر خشونت آمیز مقصر شناخته شده اند.

پیرومانیا در کودکان

آتش سوزی یک مشکل اساسی در جوانان است.  اما تعداد کمی از آن جوانان معیارهای پیرومانیا را دارند. برای پیرومانیا سن معمول شروع وجود ندارد. ممکن است در دوران کودکی مشخص شود اما مشخص نیست که پیرومانیا تا بزرگسالی ادامه دارد یا خیر. اغلب در افراد مبتلا به پیرومانیا رفت و آمد می کنند. بنابراین به نظر می رسد کودکی که علائم پیرومانیا را نشان می دهد با گذشت زمان قبل از شروع دوباره آتش سوزی بهتر می شود. پیرومانیا ممکن است در دوران کودکی شناسایی شود. به نظر می رسد خانواده، دوستان یا معلمان از اولین افرادی هستند که اختلال را در کودک را تشخیص می دهند وسواس در آتش را در آن ها پیدا می کنند.  آتش سوزی در نوجوانان اغلب با اختلال سلوک، ADHD یا اختلال سازگاری همراه است.

رفتار درمانی برای اختلال آنش سوزی

درمان فوری پیرمانیا مشکوک برای جلوگیری از خطر آسیب، خسارت اموال، زندان یا حتی مرگ مهم است. تنها روش درمان پیرومانیا، درمان شناختی رفتاری است که به فرد می آموزد احساس تنش را که می تواند منجر به آتش سوزی شود و راهی امن تر برای از بین بردن آن تنش دهد، تشخیص دهد. اعضای خانواده که نگران فردی هستند که به نظر می رسد در آتش سوزی وسواس دارد ممکن است از مشاوره خانواده بهره مند شوند.

خانواده درمانی می تواند به عزیزان کمک کند تا این اختلال را درک کنند و همچنین به آن ها بیاموزند که چگونه خانواده را در امان نگه دارند. در این مرحله، هیچ آزمایش کنترل شده دارویی برای پیرومانیا وجود نداشته است، اگرچه درمان های پزشکی پیشنهادی شامل استفاده از SSRI ها، داروهای ضد صرع، داروهای ضد روان پریشی غیر معمولی، لیتیوم و ضد آندروژن است. بنابراین، در این زمان  درمان شناختی رفتاری تنها گزینه مناسب درمان محسوب می شود.

پیرمانیا یک بیماری نادر است

پیرمانیا بسیار نادر است و به طور باورنکردنی مورد کم تحقیق قرار دارد، بنابراین تعیین وقوع واقعی آن دشوار است. برخی تحقیقات بیان می کنند که فقط بین 3 تا 6 درصد از افراد در بیمارستان های روانپزشکی بستری دارای معیارهای تشخیصی هستند.

آن چه انجمن روانپزشكي  جهانی در مورد پيرومنيا مي گويد.

پیرومانیا در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به عنوان یک اختلال کنترل تکانه تعریف شده است. اختلالات کنترل تکانه زمانی است که فرد قادر به مقاومت در برابر اصرار یا انگیزه تخریبی نباشد. انواع دیگر اختلالات کنترل تکانه ها شامل قمار آسیب شناختی و کلپتومانیاست. برای دریافت تشخیص پیرومانیا، معیارهای DSM-5 بیان می کند که کسی باید:

• در بیش از یک مورد به طور هدفمند آتش سوزی کند
• قبل از آتش سوزی تنش را تجربه کند و بعد از آن رها شود
• جاذبه شدید به آتش و لوازم آن داشته باشد
• از آتش گرفتن یا دیدن آتش لذت ببرد

علائمی دارند که با اختلال روانی دیگری بهتر توضیح داده نمی شوند، مانند:

اختلال رفتاری یا اختلال شیدایی و یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی

فرد مبتلا به پیرومانیا فقط در صورت عدم آتش سوزی می تواند  خود را نشان دهد. این کار:

• برای یک نوع سود، مانند پول
• به دلایل ایدئولوژیک
• برای ابراز خشم یا انتقام نیست

سخن آخر

پیرمانیا یک اتفاق  معمولی نیست، و همچنین موضوعی نیست که به راحتی توسط هر شخصی انجام شود. درمان بالقوه باید بلافاصله برای کمک به خود و همچنین همه افراد در زندگی و جامعه از آسیب های مختلف باشد.