تأثیر ذهنیت منفی و استرس در کودکان چگونه است؟

ذهنیت منفی و استرس در کودکان تاثیرات بسیار زیادی خواهد گذاشت. استرس آسیب های زیادی در خانواده خواهد گذاشت. گاهی اوقات استرس والدین می تواند منجر به بیماری های روانی کودکان شود. این بیماری های روانی اگر تا یک زمان مشخص درمان نشود، باعث آسیب های مختلفی مثل مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران می شود.

فرزندان برای خانواده های خودشان دارای اهمیت هستند. شما نمی توانید خانواده ای پیدا کنید که از فرزند خود تنفر داشته باشد. اما اگر فرزند شما دچار اختلالات روانی شده باشد، ممکن است نوع رفتار والدین تغییر کند. تربیت فرزندان یک فرایند پر از چالش است. شما اگر همیشه تابع کودک خود باشید به او آسیب خواهید زد. از آن سمت هم اگر بخواهید جلوی او جبهه بگیرید در آینده فردی محتاج به محبت خواهد بود. در ادامه می خواهیم ببینیم که تأثیر ذهنیت منفی و استرس در کودکان چگونه است؟

بیماری روانی کودکان و نقش والدین در آن ها

فرزندان و موفقیت در زندگی موضوع امروز ما نیز هست. این رفتار ممکن است در هر فردی به وجود بیاید. این که بگوییم فرد چه نوع رفتاری را در چه لحظه ای انجام خواهد داد غیر قابل پیش بینی و درست نیست. نحوه مدیریت رفتار ها باید زیر نظر روان شناس و مشاور باشد. وقتی یک مشاور با شخص مورد نظر صحبت می کند رفتار های او را تشخیص می دهد. تشخیص رفتار باعث می شود که مشاور بداند چه کاری انجام دهد تا بیماری فرد را برطرف کند. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با تأثیر ذهنیت منفی و استرس در کودکان چگونه است، صحبت کنیم.

دو نکته مهم در ارتباط با ذهنیت منفی و استرس در کودکان و تاثیر استرس مادران

• بین سلامت روان مادران و سلامت روان فرزندان رابطه دوسویه مشاهده شد.
• استرس والدین با افسردگی مادر و مسائل بهداشت روانی کودکان مرتبط بود.

این یافته های تحقیقاتی بینش هایی را در مورد مداخلات خانواده برای پرداختن به سلامت روان ارائه می دهد. مدیریت استرس والدین می تواند دشوار باشد، و تلاش می کند تا والدین این اجازه را نداشته باشند روی فرزندان خود تأثیر بگذارند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

یک مطالعه جدید در مجله اختلالات عاطفی نشان داد که افسردگی مادر به طور غیرمستقیم با ایجاد علائم بیماری روانی کودکان مرتبط است و ناشی از استرس والدین است. این تحقیق بر اساس تجزیه و تحلیل ثانویه داده‌های خانواده‌های شکننده و مطالعه رفاه کودکان برای ارزیابی علائم اضطراب و افسردگی مادران و کودکان در طول یک دهه انجام شد.

مطالعات درباره ذهنیت منفی و استرس در کودکان

یک تحقیق بلندمدت بر اساس تجزیه و تحلیل مصاحبه‌های انجام شده با والدین گروهی متشکل از 4898 کودک است. این تحقیق در 75 بیمارستان در 20 شهر بزرگ مختلف بین سال‌های 1998 تا 2000 ایجاد شده‌ است.  محققان دریافتند که ارتباط بین استرس والدین و افسردگی دوران کودکی در هر دو جهت صادق است. به این معنا که افسردگی بیشتر مادر به طور قابل توجهی افسردگی و اضطراب بالاتر را در کودکان پیش بینی می کند. در حالی که افسردگی و اضطراب بیشتر در کودکان به طور قابل توجهی ارتباطی با افسردگی  والدین دارد. استرس والدین یکی از دلایل اصلی این بیماری روانی کودکان بود که به نوبه خود باعث ایجاد علائم افسردگی و اضطراب هم در کودکان می شد.

افسردگی در مادران چه تاثیری بر ذهنیت منفی و استرس در کودکان می گذارد؟

در این مطالعه، مادران افسرده گزارش دادند که کمتر به فرزندان خود دلبستگی می‌کنند. آن ها بیشتر نگران تربیت فرزندان خود هستند و حمایت  کمتری از جانب همسرشان دارند. آن ها  بیشتر احساس می‌کنند که فرزندانشان قابل قبول نیستند و این تفکر را دارند که در تربیت فرزند خود تنها هستند.  در حالی که این مطالعه طولی شامل یک نمونه بزرگ از نظر قومیتی بود، اتکای آن به گزارش‌های والدین برای ارزیابی سلامت روان کودکان، در مقابل اقدامات پزشکان، از محدودیت‌های این تحقیق بود.

چگونه افسردگی در دوران بارداری و بعد از آن ممکن است بر ذهنیت منفی و استرس در کودکان تأثیر بگذارد؟

سلامت روان خانواده اغلب در هم تنیده است

دکتر امی نسامران، روانشناس دارای مجوز، و مربی والدین در روانشناسی اطلس، می گوید: “نکته کلیدی در اینجا این است که سلامت روانی والدین و کودک اغلب در هم تنیده و به شدت مرتبط هستند.” دانشمندی به نام نسامران می گوید: “این جای تعجب نیست، با توجه به این که رشد کودکان بسیار به والدین آن ها بستگی دارد. کودکان جهان را از والدین خود یاد می گیرند. آن ها از تماشای و مشاهده این که چگونه والدین خود با استرس و چالش های زندگی کنار می آیند چیزهای زیادی یاد می گیرند.”

نکته ای در ارتباط با این زمینه

تحقیقات طولانی مدت در مورد این که چگونه سلامت روان والدین می تواند بر بیماری روانی کودکان  تأثیر بگذارد، وجود دارد. نسامران تأکید می کند که والدین مراقبان اصلی و منبع حمایت از کودکان هستند. او می‌گوید: «والدینی که مشکلات سلامت روانی دارند، مانند اضطراب یا افسردگی، می‌توانند با چالش‌های منحصربه‌فردی روبرو شوند تا از خواسته‌های والدین پیروی کنند.

همانطور که در این مطالعه اشاره شد، نسامران بیان می‌کند: «یکی از  موارد این است که دشواری در ارائه سطح حمایت  که بچه‌ها اغلب در آن سن به آن نیاز دارند، می‌تواند بر سلامت روان و رفاه کودک تأثیر بگذارد.»

ذهنیت منفی و استرس در کودکان و ارتباط آن با والدین

نسامران می‌گوید: «در حالی که می‌دانیم نیازهای سلامت روان در طول همه‌گیری به طور قابل توجهی افزایش یافته است. نکته مهمی که این مطالعه بر آن روشن می‌کند، اهمیت پرداختن به استرس والدین، نیازهای بهداشت روانی واحدهای خانواده و سیستم‌هایی است که کودک در آن وجود دارد. در حالی که درمان برای کودکان مهم است و می تواند مفید باشد، نسامران خاطرنشان می کند که رویکردهای درمانی که با والدین و کودکان با هم کار می کنند، می توانند راهی موثر برای مدیریت نیازهای سلامت روان کل خانواده باشند.

دانشمندان تأثیر ذهنیت منفی و استرس بر کودکان را فاش کردند

این یک تصور غلط رایج است که استرس به طور قابل توجهی بر کودکان تأثیر نمی گذارد. این بیانیه نمی تواند فراتر از واقعیت باشد. کودکانی که در اوایل زندگی منفی گرایی و استرس را تجربه می کنند، فقط به طور موقت رنج نمی برند. آن‌ها می‌توانند انواع مشکلات سلامتی داشته باشند که تا بزرگسالی به دنبال آن‌ها می‌آیند. اما این چگونه کار می کند؟ چرا این مسائل به شدت بر بچه ها تأثیر می گذارد؟ آیا بچه ها قبل از 4 سالگی خاطرات کمی را حفظ نمی کنند؟ برای روشن کردن ذهنیت منفی و استرس بر کودکان و پاسخ به سؤالات خود، در این‌جا بیان می کنیم که چگونه محققان تأثیر طولانی مدت منفی نگری و استرس را بر کودکان آشکار می کنند.

استرس و کودکان

محققان در طول سال ها به دنبال پاسخ هایی در مورد اثرات ذهنیت منفی و استرس در کودکان بودند. اکنون همه ما به خوبی از عواقب متعدد قرار گرفتن در معرض استرس و منفی گرایی، به ویژه در یک دوره طولانی آگاه هستیم. اما بیشتر مطالعاتی که به طور گسترده منتشر شده‌اند، بر بزرگسالان متمرکز هستند. این به تحقیقات انجام شده در مورد استرس دوران کودکی کمک زیادی می‌کند.

والدین و سرپرستان اغلب سعی می کنند تا حد امکان برابر ذهنیت منفی و استرس بر کودکان از آن ها محافظت کنند. این اغلب می تواند شامل تلاش برای محافظت از آن‌ها با مسدود کردن دانش آن‌ها در مورد رویدادهای استرس زا، مانند همه گیری مداوم COVID-19 باشد. این بدان معناست که تا حدودی از این واقعیت آگاه هستیم که استرس برای کودکان مضر است.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

در عین حال، بسیاری از بزرگسالان نیز معتقدند که کودکان به سرعت موقعیت های استرس زا را فراموش می کنند. این شامل دعوا یا خشونت خانگی، مرگ عزیزان یا بیماری اعضای خانواده و سناریوهای مشابه است. اما آیا آن‌ها نمی دانند چه خبر است؟ آیا آن‌ها ذهنیت منفی و استرس در کودکان فراموش خواهند کرد؟ متأسفانه، علم بیشتر و بیشتر نشان می دهد که کودکان ممکن است تمام جزئیات رویدادهای نامطلوب را به خاطر بسپارند یا آنچه را که به خاطر می آورند درک نکنند. اما همچنان می توانند آن‌ها را نامطلوب تلقی کنند و در نتیجه استرس را تجربه کنند. این استرس، همانطور که مشخص است، می تواند در دراز مدت مضر باشد.

سال‌های شکل گیری ذهنیت منفی و استرس در کودکان

اکثر متخصصان در حال حاضر توافق دارند که اولین سال های زندگی ما از مهمترین سال های زندگی ما هستند. و برخی از اولین تجربیات یک فرد به طور قابل توجهی تغییر می کند که او در بزرگسالی چه کسی می شود و حتی وضعیت سلامتی او چگونه خواهد بود. یکی از مهم ترین عواملی که بر ذهنیت منفی و استرس بر کودکان برخی رفتارهای والدین است. این مکانیسم حیاتی، هنگامی که در دوران کودکی کنترل نشود، می تواند به طور چشمگیری سلامت کلی آن فرد را در آینده تغییر دهد.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

نمونه هایی از استرس که می تواند در زندگی کودک وجود داشته باشد عبارتند از: والدین بیش از حد سخت یا خشن، بی توجهی، سوء استفاده و موارد دیگر، و کودکی که این عوامل استرس زا را تجربه می کند می تواند رشد کند. این کار باعث می شود تا چرخه منفی را با فرزندان خود ادامه دهد. حتی در سن زیر سه سالگی نیز این عوامل می توانند بر کودک تأثیر بگذارند.

مطالعاتی که تاثیر ذهنیت منفی و استرس در کودکان نشان می دهد

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، دانشمندان تحقیقات زیادی را در مورد اتفاقاتی که برای کودکانی که در اوایل زندگی در معرض سطوح سمی استرس قرار دارند، روشن کرده است. در این‌جا چند مطالعه وجود دارد که پاسخ هایی را در مورد تأثیر طولانی مدت شرایط نامطلوب بر کودکان پیدا کرده است:

اختلالات دلبستگی و آسیب شناسی روانی والدین در اوایل دوران کودکی

این مطالعه در سال 2010 در ژورنال کلینیک های روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکای شمالی منتشر شد. این مطالعه مفهوم نظریه دلبستگی را مجدداً تأیید کرد و بر ارزیابی روانشناختی مناسب والدین، سرپرستان و کودکان و همچنین رابطه بین کودکان و مراقبان آن‌ها تاکید کرد. در این اتفاقات، مداخلات ضروری‌تر برای مراقبین است. زیرا تشویق سرپرستان به حمایت بیشتر نسبت به فرزندانشان، روابط اجتماعی بین آن‌ها و فرزندشان و همچنین بهزیستی کودک را تقویت می‌کند.

برنامه ریزی در اوایل زندگی به عنوان هدفی برای پیشگیری از ذهنیت منفی و استرس در کودکان

این مطالعه در مجله BMC Medicine در سال 2014 منتشر شد. نشان داد که وضعیت روحی و عاطفی زنان باردار می تواند بر رشد نوزادان در حال رشد آن‌ها تأثیر بگذارد.

استرس در اوایل زندگی و التهاب بزرگسالان

این مطالعه در ژورنال Current Directions in Psychological Science در سال 2014 منتشر شد. نشان داد که استرس سمی یا استرس طولانی مدت تجربه شده در مراحل اولیه زندگی، از جمله دوران کودکی، می تواند عوامل خطر را به التهاب در بزرگسالی اضافه کند.