والدین خودشیفته بر کودکان چگونه تاثیر می گذارند است؟

والدین خودشیفته به علت ویژگی های رفتاری که دارند آسیب های زیادی به خودشان و کودکان می رسانند. خودشیفتگی تا حدودی شاید مناسب باشد اما رفتار بیش از حد در این زمینه می تواند در آینده خانواده را دچار مشکلاتی کند. متاسفانه امروزه بسیاری از مردم با استفاده از داروهای روان گردان بدون اجازه پزشک سعی بر درمان خود دارند. خیلی از ماها خودشیفتگی را با غرور اشتباه می گیریم. گاهی اوقات رفتار خودشیفتگی می تواند به نفع شخصی باشد.

اما مسئله مهم این است که سوء استفاده از خودشیفتگی در بین رفتار هیچ کس وجود نداشته باشد. البته روان شناسان برای هر نوع رفتاری یا اختلالی راه حل مختلفی را ارائه می دهند. یکی از این اختلالات که قبلاً هم در مورد آن با شما صحبت کردیم خود شیفتگی است. خود شیفتگی در روان شناسی برای افرادی گفته می شود که علائم آن را داشته باشند. بنابراین با یک یا دو نمونه از علائم نمی توان گفت که یک فرد خودشیفته است یا خیر. خودشیفتگی می تواند به علت های گوناگون از کودکی تا بزرگسالی وجود داشته باشد. خودشیفتگی یکی از ویژگی های رفتاری در افراد مختلف است.

ویژگی های مختلف در افراد و والدین خودشیفته

این ویژگی ها می تواند از ابتدا در فرد وجود داشته باشد یا این که به علت دلایل دیگری اتفاق بیفتد. هر فردی باید بداند که رفتار ها به گونه ای است که در زندگی همه اتفاق می افتاد اما قابل کنترل است. کنترل این افکار از طریق خود فرد و روان شناسان انجام می شود. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با والدین خودشیفته بر کودکان چگونه تاثیر می گذارند است، صحبت کنیم.

رفتار والدین خودشیفته به عنوان روشی برای احساس تفکر و رفتار تعریف می شود

شخصیت به عنوان روشی برای احساس تفکر و رفتار تعریف می شود که فرد را از دیگران متفاوت می کند. تحت تأثیر تجارب و موقعیت های زندگی، محیط و خصوصیات ارثی است. اختلالات شخصیتی گروهی از شرایط بهداشت روان است که با الگوهای ناسالم احساس، تفکر و رفتار مشخص می شود. این رفتارها و تجربیات غالباً با انتظارات فرهنگی که فرد مبتلا در آن زندگی می کند متفاوت است.

درک خودشیفتگی و والدین خودشیفته

کلمه خودشیفتگی از داستان یک جوان اسطوره ای یونانی به نام نارسیسوس گرفته شده است. این شخص توسط خدایان نفرین شده و عاشق انعکاس خود شده است. او انعکاس خود را در آب های بهار تحسین می کرد تا این که دیگر نتوانست از پس عاطفه دیگران برآید که زیبایی او را نمی دانند و سرانجام خود را کشت. بر خلاف افراد دیگر، که می دانند زیبا هستند، شخصی که خودشیفته است لزوماً نباید زیبا باشد تا باور کند که او زیبا است.

سوء استفاده از خودشیفتگی و والدین خودشیفته

سوء استفاده از خودشیفتگی این گونه است که در آن فرد آزارگر فقط به خودش اهمیت می دهد. و ممکن است از کلمات و اعمال برای دستکاری رفتار و حالت عاطفی شریک زندگی خود استفاده کند. اثرات سوء استفاده از خودشیفتگی بسته به مدت زمانی که فرد می تواند این نوع روابط را تحمل کند می تواند متفاوت باشد. این اثرات از خفیف تا شدید متغیر است. برخی از بازماندگان بهبود می یابند در حالی که برخی دیگر ممکن است آسیب مادام العمر داشته باشند.

چند نمونه از رفتارهایی که یک والدین خودشیفته را نشان می‌ دهد

خودشیفته ها به ندرت دارای رفتار گرم با دیگران هستند. بسیاری از تاکتیک های آن ها شامل استفاده از اشکال پنهان انواع مختلف خصومت است. این ظلم به کسی، به ویژه یک فرد خودشیفته، اجازه می‌دهد تا انکار قابل قبولی برای اعمال خود به دست آورد و از مسئولیت پذیری اجتناب کند. تشخیص این که آیا فردی با این همه غیرمستقیم رفتار نگران کننده یا مضری دارد می تواند دشوار باشد. به همین دلیل عاقلانه است که یاد بگیرید قبل از این که دچار این حالت شوید علائم هشدار دهنده را تشخیص دهید. در این جا چند حالت وجود دارد که یک خودشیفته منفعل-تهاجمی را نشان می دهد.

یک والدین خودشیفته خصومت اجتماعی نسبت به دیگران نشان می دهد

خصومت اجتماعی یا رابطه ای شامل رفتار با دیگران به گونه ای است که آن ها را طرد می کند یا “مجازات اجتماعی” را به دنبال دارد. ترفند یک فرد خودشیفته این گونه است که این کار را به روش های مبدل انجام می دهد تا از پرخاشگری مستقیم جلوگیری کند.

چه چیزی یک والدین خودشیفته را تغییر می دهد؟

اگر تا به حال با یک والدین خودشیفته ارتباط برقرار کردید، آیا اغلب به این فکر می کنید که چه چیزی باعث تغییر یک شخص خودشیفته می شود؟ بسیاری بر این باورند که این افراد در الگویی از ویژگی های نامطلوب هستند که هرگز نمی توانند آن‌ها را تغییر دهند. برخی از کارشناسان فکر می کنند زمانی که این شخص در راه های انحرافی خود قرار می گیرد، هیچ تغییری در آن‌ها وجود ندارد. مقابله با خودشیفتگی در یک زمان کوتاه سخت است. آن‌ها دوست دارند بر مکالمات تسلط داشته باشند و همچنین برای جلب توجه مطالبات عجیب و غریب مطرح کنند. آن‌ها دروغ می گویند و هر کاری می کنند تا در زندگی پیشرفت کنند. حتی در سطح بالاتر ممکن است که هر اتفاقی را برای شما به وجود آورند تا اشتباهات خود را مخفی نگه دارند.

والدین خودشیفته بر کودکان چگونه تاثیر می گذارند است؟

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) تنها حدود 5 درصد از جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد. اما اکثر افراد در طول زندگی خود ویژگی های خودشیفتگی را نشان می دهند. با این حال، فقط به این دلیل که فردی ویژگی های یک اختلال را نشان می دهد به این معنی نیست که علائم آنقدر شدید است که تشخیص آن را تضمین کند. NPD یک بیماری روانی واقعی است که باعث افزایش بیش از حد احساس اهمیت خود می شود و می تواند هر جنبه ای از زندگی فرد را مختل کند. اختلال والدین خودشیفته نیاز به درمان مداوم دارد، معمولاً به صورت درمان طولانی مدت و داروها.

علائم رایج NPD چیست؟

با توجه به انجمن روانپزشکی، معیارهای تشخیصی DSM-5 برای NPD شامل رفتارهای زیر است:

• داشتن یک احساس متورم از خودخواهی و استحقاق
• نیاز به تحسین و تمجید مداوم
• انتظار درمان ویژه به دلیل برتری درک شده
• دستاوردها و استعدادهای اغراق آمیز
• واکنش منفی به انتقاد
• درگیر تخیلات در مورد قدرت، موفقیت و زیبایی
• بهره بردن از دیگران
• ناتوانی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات دیگران

رفتار متکبرانه و والدین خودشیفته

این پویایی های مضر خانواده می تواند باعث بیماری روانی در کودکان شود که گاهی تا بزرگسالی پنهان می ماند. در بهش بعد، به چگونگی تأثیر والدین خودشیفته بر فرزندان خود به گونه‌ای می‌پردازیم که گاهی اوقات حتی متوجه نمی‌شوند. در این‌جا آمده است که چگونه والدین خودشیفته  می تواند بر کودکان تأثیر بگذارد به گونه ای که هیچ توجیهی آن ها را درک نکنند:

ممکن است باعث NPD در کودکان شود

در حالی که داشتن NPD خود لزوماً تضمین نمی کند که فرزندان شما به این اختلال مبتلا شوند. اما شانس آن‌ها را افزایش می دهد. با این حال، همانطور که در بالا گفتیم، هر کسی که ویژگی های خودشیفتگی را نشان می دهد، یک بیماری کامل ندارد. والدینی که برخی از این ویژگی ها را دارند ممکن است فرزندان خود را تحت تأثیر قرار دهند تا آن‌ها را تقلید کنند و ممکن است خودشان به NPD مبتلا شوند. جای تعجب نیست که والدینی که تمایل دارند فرزندان خود را “بیش از حد” ارزش گذاری کنند، ممکن است باعث ایجاد ویژگی های خودشیفتگی در آن‌ها شوند.

مطالعاتی در ارتباط با این زمینه

مطالعه محققان دانشگاه ایالتی اوهایو و دانشگاه آمستردام در هلند نشان داد که تمجید از کودکان اغلب منجر به اثرات بالاتر خودشیفتگی می شود. به عنوان مثال، والدین به کودکان می گویند که آن‌ها «خاص تر از بچه های دیگر» هستند، ممکن است باعث شود آن‌ها احساس ارزشمندی بیشتری داشته باشند. بچه ها باید اعتماد به نفس خوبی داشته باشند، اما زیاده روی آن باعث تکبر می شود.

رفتار والدین خودشیفته می تواند منجر به عزت نفس پایین شود

والدین خودشیفته همچنین می تواند باعث شود که کودکان به سمت مخالف مسیر واقعی زندگی متمایل شوند و ارزش خود را پایین بیاورند. خودشیفته ها دوست دارند همه چیز را درباره خودشان بسازند، و بچه ها ممکن است با این احساس بزرگ شوند که باید همه کارهایشان را در حول ذهنیت والدین خود نگه دارند تا آن‌ها را راضی کنند. آن‌ها ممکن است احساس راحتی نکنند که نیازهای خود را با والدینی که درگیر تصورات و خواسته های خود هستند، در میان بگذارند. بنابراین کودک با احساس غفلت بزرگ می شود.

والدین خودشیفته می تواند ارتباط کودکان را با دیگران سخت کند.

والدینی که خودشیفته هستند می توانند کودکان را از ارتباطات و رویدادهای اجتماعی کنار بکشند. آن‌ها ممکن است برای برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند زیرا نمونه هایی از روابط سالم را در زندگی خود نداشته اند. کودکان برای توسعه مهارت های اجتماعی و حفظ پیوند با مردم به محیطی امن و دلپذیر نیاز دارند. کودکانی که توسط افراد خودشیفته بزرگ می شوند ممکن است با این احساس بزرگ شوند که باید از خود در برابر دیگران محافظت کنند و آن‌ها را به عنوان یک تهدید تلقی کنند.

ممکن است منجر به احساس انزوا یا طرد شدگی شود.

والدین خودشیفته می تواند باعث شود کودکان از طرف همسالان خود احساس طرد شدگی کنند. آن‌ها ممکن است به دلیل تجربه اولیه بی توجهی در خانه، در مقایسه با سایر کودکان هم سن خود احساس خوبی نداشته باشند. کودکان ممکن است از نظر عاطفی احساس محرومیت کنند و به نظر نمی رسد که علاقه ای به شناخت سایر بچه های کلاس خود داشته باشند.

رفتار والدین خودشیفته ممکن است باعث احساس حقارت در کودک شود.

خودشیفته ها احساس ارزشمندی بیش از حدی دارند. بنابراین کودکی که توسط والدینی که علائم NPD را نشان می دهند بزرگ شده است در مقایسه با کودک عادی احساس منحصر به فرد بودن می کند. اگر والدین همه چیز را در مورد خودشان بسازند و فرزندانشان را تربیت نکنند، با این احساس بزرگ می شوند که انگار باید دو برابر بیشتر تلاش کنند تا مردم را تحت تاثیر قرار دهند. آن‌ها ممکن است به فرد کمال گرا و مردم پسند تبدیل شوند تا در گروه های مختلف اجتماعی حضور پیدا کنند یا مورد تایید آن‌ها قرار گیرند. این احساس ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. کودکانی که تحت تأثیر فرزندپروری خودشیفته قرار گرفته اند، ممکن است ترس از رها شدن داشته باشند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

اگر کودکان از سنین پایین مورد غفلت عاطفی قرار گرفته باشند، ممکن است ترس شدیدی از رها شدن داشته باشند. این امر ناشی از عدم جلب توجه یا محبت مورد نیاز آن‌ها در دوران کودکی است و در نتیجه ممکن است در روابط به هم وابسته شوند. از آنجایی که کودک به گونه‌ای بزرگ شده است که فکر می‌کند مهم نیست، به دیگرانی که آن‌ها را آسیب دیده می‌دانند می‌چسبند تا احساس کنند خودشان هستند.