کنار آمدن با کودک بیش فعال |‌ اگر کودکتان مبتلا به بیش فعالی شناخته شده است…

ابتلا به بیش فعالی چه حسی ایجاد می کند. کنار آمدن با کودک بیش فعال چگونه است؟

فرد مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی اغلب نمی تواند تمرکز مداوم و درستی داشته باشد. نمی تواند کارها را درست انجام دهد. زیاد حرف می زند یا فعالیت می کند و بدون فکر کردن به عواقب کار آن را انجام می دهد. برای تشخیص اختلال بیش فعالی، این علائم باید حاد بوده و با فعالیت های روزانه ی فرد در تداخل باشد.

مشکل در تمرکز ممکن است باعث بروز رفتارها و چالش هایی برای فرد مبتلا شود، مثلا:

• غفلت از جزئیات مهم در خانه یا مدرسه
• پرت شدن سریع حواس با افکار مختلف
• فراموش کردن تماس هایی که باید بگیرد یا ملاقات هایی که باید داشته باشد.
• مشکل در ادامه دادن کارها از ابتدا تا انتها، مانند وظایف یا کارهایی که باید در خانه یا مدرسه انجام دهد.
• مشکل در کامل کردن کارهایی که نیاز به تمرکز دارند. مانند تکالیف خانه، مطالعه ی طولانی یا کامل کردن فرم ها

فعالیت زیاد و کارهای بدون فکر در اختلال بیش فعالی می تواند باعث بروز علائمی شود، همچون:

• صحبت کردن یا فراموشکاری زیاد
• بین حرف های دیگران پریدن یا تمام کردن جملات دیگران
• برای کودکان پریدن بین حرف های معلم و پرت کردن حواس دانش آموزان دیگر
• برای کودکان نمی توانند یک جا بنشینند. در نوجوانان و بزرگسالان به شکل احساس بی قراری خود را نشان می دهد.

کنار آمدن با کودک بیش فعال و برخی حقایق در مورد اختلال بیش فعالی

اختلال کم توجهی – بیش فعالی یک شرایط مربوط به اعصاب است که ممکن است توسط فاکتورهای خطرناک زیادی ایجاد شده باشد. از جمله کودک برای سابقه ی خانوادگی استعداد ابتلا به بیماری را دارد.

ژنتیک تاثیری قوی بر اختلال بیش فعالی دارد. به بیان دیگر این بیماری در خانواده منتقل می شود. تحقیقات نشان داده اند اختلال بیش فعالی مرتبط با تفاوت هایی در رشد مغز و کمبود در برخی مواد شیمیایی در مغز می باشد. (بیشتر آن انتقال دهنده های عصبی دوپامین و نوراپی نفرین می باشد.) که باعث تنظیم روشی می شود که مغز ما به رفتار، حفظ تمرکز و کنترل حالات خلقی کمک می کند.

اختلال بیش فعالی نتیجه ی مشکلات والدین یا نداشتن قانون درست در خانه نیست. این بیماری بر اثر خوردن مواد قندی زیاد یا دیدن تلویزیون ایجاد نمی شود. شما باید فاکتورهای عصبی که منجر به این اختلال می شوند را بشناسید. با این درک اغلب شما از والدینی که احساس گناه و خجالت داشته و مرتبا خودشان را سرزنش می کنند جلوترید و می توانید سعی کنید بفهمید برای یشگیری از بروز این اختلال چگونه می توانید کمی متفاوت رفتار کنید.

یادگیری در مورد بیش فعالی و چگونگی تاثیر آن روی کودک و خانواده نیاز به زمان دارد.

اختلال بیش فعالی شرایطی حاد و پیچیده است که می تواند در هر کودک متفاوت باشد. همزمان با رشد، کودک چالش های جدیدی را داشته و علائم او در مراحل مختلف رشد متفاوت آشکار خواهد شد. چه در سن دبستان، راهنمایی، دبیرستان یا دانشگاه و حتی در بزرگسالی و کار، ازدواج و چه به عنوان والدین. تلاش زیادی برای آگاه کردن خودتان، کودکتان یا خانواده ی خود داشته باشید. اطمینان یابید کودک شما در برنامه ی درمانی خود عضو فعالی است. او را تشویق به سوال کردن کنید. با او راحت در مورد اختلال بیش فعالی حرف بزنید. باید دیگاهی بر پایه ی یافتن راه حل داشته باشید. 

کنار آمدن با کودک بیش فعال – یک حامی قوی برای کودکتان باشید و به او مهارت های لازم را یاد دهید.

کودک شما باید درک درستی از ضعف خود داشته باشد. چرا این مشکلات ایجاد می شوند و چه استراتژی هایی در به حداقل رساندن مشکلات موثر خواهند بود. به او در سنین کم آموزش دهید تا بهتر بتواند راه حل های موثر را پیدا کند. در زمان نیاز درخواست کمک کند، و از خود دفاع نماید.

با این مهارت ها، کودک شما بهتر می تواند در صورت نیاز در زندگی خود از مهارت های لازم استفاده کند تا ضعف خود را به حداقل رسانده و بگذارد نقاط قوتش رشد کرده و بدرخشند. گاهی ما تنها خودمان را محدود به نقاط ضعف کودک می کنیم. اما باید به کودک خود کمک کنیم تا نقاط قدرت خود را شناخته و فرصت هایی برای موفقیت های بزرگ و کوچک ایجاد نماید.

موثرترین درمان بری اختلال بیش فعالی نیاز به گروهی دارد که متناسب با نیازهای کودک شما باشد.

درمان گروهی شامل کودک و تمام کسانی می شود که مستقیما درگیر کارهای روزانه ی او هستند. شما و فرد دیگری که پدر یا مادر کودک است. معلمان کودک، پزشک متخصص او و هر بزرگسال دیگری که مرتبا در آموزش، مراقبت و تربیت او نقش دارد.

اعضای این گروه باید باهم کار کنند تا راهی متحد برای رشد یک برنامه ی درمانی پیدا کنند. از استراتژی های درمان حمایت کرده و پیشرفت را روی اهداف خاص و خروجی های مشخص نظارت نمایند. تلاش این تیم برای اطمینان از برنامه ریزی مداوم برای کمک به کودک جهت مدیریت مشکلات مربوط به اختلال بیش فعالی اهمیت دارد.

استراتژی های موثر عبارتند از داشتن روال، پایداری، یک ساختار، حمایت خارجی، انتظارات واضح، پاداش و مجازات برای شکل دادن به رفتارهای مطلوب، آموزش مهارت ها تطابقی مثبت و برای هر کودک داروهایی که می توانند بخشی از درمان باشند. درمان سریع و ثابتی برای اختلال بیش فعالی وجود ندارد. باید بدانید مدیریت اختلال بیش فعالی فرایندی برای تمام عمر است اما موثر بوده و راهی است که می توان با آن با حمایت مناسب به خوبی مشکل را مدیریت نمود.

سعی کنید شخصیت کودک را از این رفتار جدا کنید.

اگر کودک شما مشکلات قابل توجهی در توانایی خود برای کنترل رفتارها یا تنظیم فعالیت ها دارد این روال برای اطرافیان می تواند بسیار خسته کننده باشد. با وجودی که اغلب کودکان دچار اختلال بیش فعالی خواسته های خود را واضح بیان می کنند و می گویند انتظار دارند با آن ها چه رفتاری شود اما به خاطر مشکلات مربوط به اختلال خود ممکن است مشکلات دیگری نیز داشته باشد. این رفتارها می تواند کمی خیره سرانه به نظر برسد و البته باعث واکنش های منفی از جانب دیگران خواهد شد. این واکنش های منفی می تواند روی کودک اثر بگذارند.

درک این ناتوانایی ها، حتی نگاه کردن به مشکلات کودک بدون در نظر گرفتن اختلال او، می تواند به والدین و معلمان کمک کند تا همه چیز را در نظر داشته و الگوهای فکری خود را دوباره تنظیم کنند. شاید رفتار کودک بد باشد اما خودش بد نیست.

وقتی در شرایطی هستید که کودکتان برای کنترل نداشتن روی رفتار خود ناامیدتان کرده است واکنشی از خود نشان نداده و نفسی عمیق بکشید. این کار کمک می کند آرام شده و بهتر بتوانید به بهترین واکنش موثر و مفید برای این شرایط فکر کنید.