چرا استفاده از ترفند های ایجاد احساس گناه یک استراتژی فرزندپروری ناکارآمد است؟

استراتژی های فرزند پروری ناکارآمد باعث می شود که فرزند شما دچار مشکلات مختلفی شود. همان طور که می دانید احساس گناه در فرزندان بسیار خطرناک است. تربیت خانواده ها می تواند در دنیای ما متفاوت باشد. دیگر نمی توان به سبک سنتی با فرزندان رفتار کرد. تربیت فرزندان هم برای جامعه و هم برای خانواده ارزشمند است. در واقع خانواده هم می تواند شخصی را وارد جامعه کند که از هر لحاظ ایده آل باشد. هم از آن جهت می تواند فردی بی مسئولیت را وارد جامعه کند.

نکته ای که باید بدانید این است که همه چیز به خانواده بستگی ندارد. گاهی اوقات دادن امکانات بیشتر به فرزندان باعث آسیب های مختلفی می شود. آسیب های ناشی از حمایت بیش از حد والدین می تواند شامل آسیب های روانی و جسمی باشد. بنابراین لازم است والدین برای نجات فرزندان خود گاهی اوقات عقب نشینی کنند. یکی از راه های کمکی والدین به فرزندان از طریق مشاوره خانواده است. مشاوران می توانند نقش های افراد خانواده در تربیت فرزندان را به درستی اعلام کنند. در واقع آن ها به خانواده ها کمک می کنند تا دنیای بهتری برای کودکان خود رقم بزنند. مراقبت از فرزندان نیز بسیار با اهمیت است. در ادامه می خواهیم ببینیم که چرا استفاده از ترفند های ایجاد احساس گناه یک استراتژی فرزندپروری ناکارآمد است؟

مراقبت از فرزندان و استراتژی فرزندپروری ناکارآمد

همه ما می دانیم که در زندگی ممکن است روزی دچار استرس یا اضطراب شویم. تا حدودی بخشی از این استرس و اضطراب طبیعی است. اضطراب و استرس اگر کنترل و درمان نشود می تواند جلوی موفقیت شما را در بخش های مختلف زندگی بگیرد. انواع مختلفی از اضطراب ها وجود دارد که برخی از آن ها را برای شما گفتیم. در ادامه این مقاله که در وبسایت همکده به عنوان اولین و بزرگ ترین مرکز مشاوره تلفنی  روان شناسی در ایران و ارائه دهنده خدمات مشاوره و روان شناسی نوشته شده است می خواهیم در ارتباط با چرا استفاده از ترفند های ایجاد احساس گناه یک استراتژی فرزندپروری ناکارآمد است؟ صحبت کنیم.

برقراری ارتباط با بچه ها و تربیت آن ها سخت است

بر کسی پوشیده نیست که برقراری ارتباط با بچه ها و تربیت آن ها سخت است. در واقع، گاهی اوقات آنقدر طاقت‌فرسا می‌شود که والدین احساس می‌کنند در نهایت فشار روانی بر روی خود هستند. و تقریباً هر کاری را انجام می‌دهند تا فرزندانشان را وادار به انجام درخواست‌هایشان کنند. با این حال، متأسفانه، همه روش هایی که آن ها به آن متوسل می شوند، استراتژی فرزندپروری ناکارآمد هستند.

در واقع، استفاده از احساس گناه یکی از کم اثرترین راهبردهای فرزندپروری است. حتی اگر این تاکتیک در کوتاه‌مدت مؤثر باشد و فرزند شما ممکن است کاری را که شما می‌خواهید انجام دهد. بچه‌ها با ایجاد احساس گناه می‌توانند پیامدهای ماندگاری مانند اعتماد به نفس پایین داشته باشند، اگر به اندازه کافی به آن متوسل شوید.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

در این جا آن چه شما باید در مورد ایجاد احساس گناه بدانید، چرا آن ها استراتژی فرزندپروری ناکارآمد هستند، و آن چه می توانید به جای آن انجام دهید، آورده شده است.

احساس گناه چیست؟

استفاده از احساس گناه نوعی دستکاری است. این راهی است برای شرمساری یا سرزنش کودک به منظور متقاعد کردن او برای انجام کاری یا انجام درخواست. توجه به این نکته مهم است که احساس گناه همیشه مطرح نیست، مشکل این است که چگونه کودک احساس گناه می کند. به عنوان مثال، طبیعی است که کودک زمانی که کار اشتباهی انجام داده است، احساس گناه کند، مانند تقلب در آزمون یا دزدیدن وسایل خواهر یا برادر. این نوع احساس گناه به بچه ها کمک می کند تا درست را از اشتباه بیاموزند. و اگر به آن ها آموزش داده شود که چگونه مسئولیت پذیری کنند و رفتار بد را جبران کنند، آن ها را سالم و همدل می کند.

نکته ای در ارتباط با این زمینه

احساس گناه زمانی به یک موضوع تبدیل می شود که فردی که ایجاد حس گناه را به او تحمیل می کند. او سعی می کند کودک احساس گناه یا شرم کند تا چیزی از او دریافت کند که این خود اصل استراتژی فرزندپروری ناکارآمد است. به عنوان مثال، والدینی که از نوجوان خود می خواهند از خواهر و برادر کوچکترشان مراقبت کنند تا بتوانند بیرون بروند، ممکن است آن ها را به خاطر مدت زمانی که برای این کار می گذرانند احساس گناه کند. آن ها را متهم کند که در خانه کمکی نمی کنند، و از این که چگونه هرگز به چیزی فکر نمی کنند ابراز تاسف کند.

اشتراک انتظارات متعادل از فرزندان برای جلوگیری از استراتژی فرزندپروری ناکارآمد

یک راه سالم‌تر برای رسیدگی به این وضعیت این است که والدین انتظارات خود را از نوجوان به اشتراک بگذارند. و آن ها را راهنمایی کنند که چگونه چیزها را در زندگی خود اولویت بندی کنند و برای تعهدات خانوادگی خود وقت بگذارند. وقتی والدین بر گفتگوی سالم با فرزندان خود تمرکز می کنند و احساس گناه را از معادله خارج می کنند. آن ها می توانند خواسته ها یا انتظارات خود را بدون شرمساری یا سرزنش فرزندشان در این فرآیند بیان کنند.

چرا والدین ممکن است به ترفند های احساس گناه متوسل شوند؟

دلایل مختلفی وجود دارد که چرا والدین ممکن است با فرزندان خود در ترفند های احساس گناه شرکت کنند. اولین مورد این است که آن ها حتی ممکن است متوجه نباشند که این کار را انجام می دهند. Lorie Kaufman Rees، MA، MFCS، PCC، مشاور بالینی حرفه ای و مربی زندگی با Kaufman Rees Resources، می گوید: یا ممکن است این چیزی بوده باشد که آن ها در کودکی تجربه کرده اند و اکنون که بزرگسال هستند در همان شیوه ها قرار می گیرند.

نظر پزشکان در ارتباط با این زمینه

کافمن ریس می‌گوید: «[اما] استفاده از احساس گناه به‌عنوان یک استراتژی فرزندپروری ناکارآمد، از تمایل کودک برای راضی کردن بهره می‌برد». والدینی که در کنترل رفتار کودک با هر وسیله دیگری احساس درماندگی می کنند، گاهی از احساس گناه به عنوان تلاشی برای ایجاد رفتار مورد نظر یا توقف رفتار ناخواسته استفاده می کنند.

روزنا هیکمن، مشاور حرفه‌ای دارای مجوز که اخیراً از مطب خصوصی بازنشسته شده است، می‌گوید در همین حال، والدین دیگر درگیر احساس گناه می‌شوند. زیرا فکر می‌کنند که این کار مؤثر خواهد بود، به خصوص بعد از این که همه چیزهای دیگر را امتحان کردند.

عواقب ایجاد حس گناه و استراتژی فرزندپروری ناکارآمد

تعدادی از پیامدهای منفی ناشی از تجربه ترفند های احساس گناه در کودکی است. جدای از احساس شرم یا احساس عدم اعتماد به نفس، بچه ها همچنین می توانند با عزت نفس پایین دست و پنجه نرم کنند. آن ها همچنین ممکن است در برابر فشار همسالان آسیب پذیرتر باشند و بیشتر درگیر دوستی های ناسالم و روابط دوستی شوند.

ترفند های احساس  گناه به فرزندان ما می آموزد که به جای اعتبار سنجی درونی به دنبال اعتبار بیرونی بگردند. این به آن ها می آموزد که برای تشخیص خوب یا بد بودن اعمالشان به پاسخ های دیگران نگاه کنند. کافمن ریس می‌گوید: این ممکن است برای یک کودک 5 ساله خوب به نظر برسد. اما در مورد یک نوجوان 15 ساله که با فشار همسالان روبرو می‌شود و تلاش می‌کند تعیین کند چه کسی هستند و چه کسی می‌خواهند باشند، اینطور نیست.

نظرات درباره این زمینه

کافمن ریس می‌گوید: علاوه بر این، ترفند های احساس گناه، استراتژی فرزندپروری ناکارآمد هستند.  زیرا ممکن است کودک واقعاً متوجه اشتباهات خود نشود، به‌ویژه اگر به وضوح بیان نشده باشد. در نتیجه، آن ها مجبور به تکرار رفتار هستند.

دو روش برای پاسخ کودکان به ایجاد احساس گناه

“کودکان و نوجوانان به یکی از دو روش به احساس گناه پاسخ می‌دهند: آن ها یا احساس شرم اجتناب‌ناپذیری را در خود دارند که نیاز مبرم به راضی کردن مردم را برمی‌انگیزد. یا این که فکر می‌کنند که آیا من بد هستم؟ما می خواهیم که

فرزندان شما به مشارکت کنندگانی مطمئن و شایسته در جامعه تبدیل شوند. استراتژی فرزندپروری ناکارآمد با احساس گناه نمی تواند این کار را انجام دهد.”

او می افزاید: وقتی بچه هایمان را با ایجاد احساس شرم در زمانی که ما را ناامید کردند انگیزه می دهیم، واقعاً به آن ها فشار روانی وارد می کنیم. ما آن‌ها را دلسرد می‌کنیم و آن‌ها را طوری تنظیم می‌کنیم که تا آخر عمر به دنبال تأیید دیگران باشند».

مسئولیت پذیری بی مورد برای کودکان به علت استراتژی فرزندپروری ناکارآمد

علاوه بر این، ترفند های مکرر احساس گناه باعث می شود که بچه ها بیشتر مستعد مسئولیت چیزهایی باشند که متعلق به آنها نیست. او می‌گوید: «کودکان در برابر انتقادات شخصی و درونی کردن آن‌ها آسیب‌پذیر هستند. “[در نهایت]، این تبدیل به ترفند شرمساری می شود که به عزت نفس پایین ختم می شود.”

تلاش برای ایجاد ارتباط خوب با فرزندان

کافمن ریس می‌گوید اولین قدم برای ترک عادت احساس گناه این است که برای ایجاد عادات ارتباط خوب با فرزندان خود تلاش کنید. او می‌گوید: «به اندازه سنشان با آن ها صادق باشید و با احترام با آن ها صحبت کنید. “هنگام بحث در مورد یک رفتار مشکل ساز، رفتار را به طور خاص توصیف کنید، توضیح دهید که چگونه است رفتار بر دیگران تأثیر می گذارد.